جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫يکي از فضيلتهاي مهم اخلاقي عفت است که رعايت آن در رشد، بالندگي و تکامل جوامع انساني نقش بسزايي دارد. اين پژوهش در سه فصل، به بررسي عفاف در داستانهاي قرآن پرداخته است. عفت در مفهوم عام، به خويشتنداري در برابر تمايلات و بي بند و باري جنسي اطلاق ميشود. بعضي از اقسام عفت عبارتاند از: عفت صدا، کلام، شنيدن، نگاه کردن و راه رفتن، عفت جنسي و شهوت، و عفت در پوشش، رفتار، فکر و خيال. از زمينههاي عفت ميتوان به تقويت ايمان، تقوا، آگاهي، کنترل نگاه و تسهيل در امر ازدواج اشاره کرد. از جمله داستانهاي قرآني که عفاف در آن موج ميزند، داستان حضرت يوسف عليه السلام است که آن حضرت با وجود تمامي زمينههاي گناه، عفت را پيشه کرد و زندان را بر آلوده شدن به گناه ترجيح داد. همچنين قرآن در داستان حضرت مريم? به سرگذشت عفيفانه مادر عيسي عليه السلام و طهارت او و باردار شدن او بدون تماس با مرد اشارت دارد و به يهوديان به خاطر تهمتي که به آن حضرت? زدند، نسبت بي عفتي داده و آنان را مذمت کرده است. در داستان لوط نبي عليه السلام، به قوم لوط و بي عفتي آنها اشاره شده و به همين علت، قرآن در موارد متعدد، به نکوهش و ذم آنها و عواقب شوم آن پرداخته است. در اين داستان، حضرت لوط عليه السلام آنان را به عفت دعوت ميکند؛ ولي به خاطر بي عفتيهاي آن قوم، عذاب خداوند بر آنها نازل ميشود. در داستان حضرت موسي عليه السلام، عفت دختران شعيب خودنمايي ميکند که از نامحرمان کنارهگيري ميکردند و به هنگامي که يکي از آنها ميخواست پيام حضرت شعيب عليه السلام را به موسي عليه السلام برساند، با شرم گام برمي داشت. همچنين عفت موسي عليه السلام بر اساس روايات خودنمايي ميکند که حاضر نشد پشت سر دختر شعيب عليه السلام گام بردارد. در رابطه با پاکدامني پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم در ازدواج با همسر پيشين زيد و پاکدامني همسران پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و دفاع از همسر آن حضرت در ماجراي افک نيز قرآن ساکت نيست. از آثار دنيوي عفاف ميتوان به محبت خدا، چشيدن لذت ايمان، عزت و سربلندي، حسن خلق و آرامش روح، و از آثار اخروي عفاف، ميتوان به جايگاه بلند در بهشت اشاره نمود.

‫رساله حاضر در سه فصل تدوين شدهاست. در فصل اول بيان مختصرى درباره كلام خدا شامل نزول قرآن و محتواى آن آمدهاست. در فصل دوم قصههايى از قرآن به ترتيب زير گزارش شدهاند: آدم (ع)، نوح (ع)، هود (ع)، صالح (ع)، ابراهيم (ع)، لوط (ع)، يعقوب (ع)، يوسف (ع)، شعيب (ع)، موسى (ع)، طالوت (ع)، داود (ع)، سليمان (ع)، ايوب (ع)، يونس (ع)، زكريا (ع)، يحيى (ع)، مريم (ع)، عيسى (ع)، اصحاب كهف و اصحاب فيل. فصل سوم به معرفى آثار سعدى كه در آنها قصص قرآن آمده، اختصاص دارد؛ نظير مجالس، گلستان، بوستان، قصائد عربى، ملمعات، طيبات، بدايع، غزليات قديم، صاحبيه و رباعيات."

‫پژوهش حاضربا عنوان « بررسي ناسازگاري قصص قرآن با عهدين » به بررسي تناقضات مطرح شده در مورد قصه هاي قرآن كريم در شش داستان ( توفان نوح (ع) ، گوساله وسامري ، داوود ونود ونه گوسفند ، مريم خواهر هارون ، سخن گفتن عيسي در گهواره واصحاب كهف ) پرداخته است . بررسي هاي انجام شده در دو بخش طبق عناوين ذيل تنظيم شده است : بخش اول با عنوان تعاريف وكليات شامل سه فصل مي باشد كه در فصل اول به بررسي معني لغوي واصطلاحي تناقض واختلاف پرداخته واسباب اختلاف را بيان مي كنيم در فصل دوم معناي لغوي واصطلاحي قصه را بيان كرده ، ويژگيها واهداف قصه هاي قرآن را متذكر مي شويم . ودر فصل سوم به رابطه اعجاز وعدم اختلاف وتناقض در قرآن پرداخته وبعد از بيان معناي لغوي واصطلاحي اعجاز وفلسفه تنوع معجزات برخي از مهمترين وجوه اعجاز قرآن را ياد آور مي شويم . در بخش دوم كه محور اصلي اين پايان نامه مي باشد به بررسي موارد اختلاف به ترتيب تاريخي پيامبران پرداخته وهريك از داستان هاي نام برده را با همان داستان در عهدين وتاريخ مقايسه كرده ودر پايان نتيجه گيري ومشخص شده كه قصه هاي قرآن چيزي جز بيان واقعيات نيست واگر تفاوتي ميان آنها با عهدين است به خاطر اين است كه اين كتب وحي آسماني نيست ومدتها بعد از زمان موسي وبه دست بشر به رشته تحرير در آمده است . كليد واژه ها : تناقض در قصه هاي قرآن ، اختلاف در قصه هاي قرآن ، قصه هاي قرآن ، اعجاز قرآن ، واقعي بودن قصه هاي قرآن ، صدق قصه هاي قرآن ، توفان نوح ، قصه موسي ، قصه داوود ، قصه عيسي ، قصه مريم ، قصه اصحاب كهف .

‫چکيده : پايان نامه حاضر، در قالب سه فصل به تحليل مفهوم "کلمه" و مصاديق متعدد آن در قرآن کريم مي‌پردازد. نويسنده ضمن احصاي آياتي چند مشتمل بر واژه "کلمه" و مشتقات آن، تفاسير مختلف را نيز نقل و استقرايي از لحاظ تفسيري ارائه کرده است. وي نخست ضمن بيان معناي لغوي و اصطلاحي کلمه و کلمات، الفاظ و اصطلاحات مرتبط با اين واژه‌ها را نيز ذکر کرده و استعمال و دلالت‌هاي لفظ کلمه و کلمات در قرآن را نيز از لحاظ تفسيري تبيين مي‌سازد. نگارنده در همين زمينه به کاربردهاي لفظ کلمه در قرآن کريم به معناي کلام و سخن خداوند متعال، کلام و سخن بشر و کلام و سخني که صدور آن از طريق دهان و زبان صورت نگرفته، اشاره کرده و مفهوم تکلم خداوند در قرآن به معناي وحي ارسالي، القاي معناي مراد در قلب شخص پيامبر و ساير مخلوقات و انسان‌ها، سخن گفتن خدا با الفاظ مطابق با لغت مخاطب و سخن گفتن حق تعالي به وسيله واسطه، و انواع متکلم و کلام را از منظر قرآن کريم شرح مي‌دهد. نويسنده خداوند متعال را در دو محور متکلم مي‌شمارد. محور اول حقيقت کلام خدا و چيزهايي که مرتبط با صفات ذاتي و فعلي او هستند؛ که در اين زمينه نظريه اشاعره درباره "کلام نفسي" و دليل‌هاي آنان به صورت مبسوط بيان گرديده است. محور دوم درباره مخلوق بودن کلام حق تعالي و حادث يا قديم بودن آن است، که در اين باب نيز ديدگاه‌هاي حنابله و اشاعره و سپس آراي اهل بيت( مطرح و ادله آنان نيز در اين باره شرح داده مي‌شود. نويسنده تمام آيات متضمن صيغه‌هاي جمع، مفرد، ماضي، مضارع، مستقبل و... را گردآورده و در شانزده آيه مصاديق آن‌ها را فراروي مخاطبان مي‌نهد. در پايان، شبهه‌هاي مطرح شده درباره کلمه بودن حضرت عيسي( و تثليث خدايان، فرزند بودن مسيح براي خدا و ادعاي الوهيت مسيح توسط مسيحيان، مطرح و پاسخ آن‌ها ذکر شده است.