جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

قرآن کتابی است که کلام آن استوار، با صلابت و مشحون از محاسن و زیبایی های ادبی می باشد و اسلوب و معیارهای بلاغت در بافت سور و آیات آن به شیوایی به کار رفته است.در این مقاله نمونه های لفظی بدیع با نظم منطقی از قرآن استخراج و مطابق آثار و نظریات دانشمندان اسلامی بررسی شده است.هدف اصلی شناساندن نمونه های بدیعی قرآن به جویندگان و دانش پژوهان است تا به محاسن و مفاهیم عمیق کلام الهی بیشتر پی ببرند.مطالعه در این مقاله به روش اصیل (Original) انجام گرفته و نوع تحقیق کیفی – توصیفی است، جامعه آماری شامل کلیه آیات قرآن و حجم نمونه آیاتی می باشد که نمونه های لفظی بدیعی در آن ها برجسته است.روش تحقیق با قرائت تک تک آیات قرآن و مطالعه آثار کتابخانه ای مرتبط با موضوع انجام گرفته و نمونه هایی که آرایه های لفظی در آن ها یافت شده؛ استخراج، فیش برداری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و یافته های جدید ارائه شده است.باتوجه به یافته های تحقیق، این نتیجه حاصل شد که بیشتر صناعات لفظی در قرآن در مرتبه اول فاصله، جناس، تکرار و تصدیر و در مرتبه بعد اعنات (التزام)، عکس، موازنه، ترصیع، تشابه الاطراف لفظی، قلب و تصحیف می باشد. دیگر این که نظم متن، برخاسته از شیوه تلفیق کلمات و ترکیبات با یکدیگر و صلابت و استواری کلام، ناشی از کاربرد طبیعی این آرایه ها در آیات است؛ بدین علت قرآن شیوا، رسا و در اوج فصاحت و بلاغت است.

قران کریم، کتاب آسمانی بیش از یک میلیارد نفر از جمعیت کره زمین، به بیشتر زبانهای دنیا ترجمه شده است.ترجمه این کتاب مقدس به زبان های دیگر، بدین سبب که انجام این کار سترگ، باید، علاوه بر آشنایی کامل مترجم با زبانهای مبدا ومقصد، با درک معنی، مفهوم، منظور و سبک کلام خداوند و به ویژه، با ایمان تزلزل ناپذیر او به الهی بودن این کتاب همراه باشد، از دشوارترین کارهای پژوهشی است. بنابراین، اقدام به این مهم، پس از حصول شرایط فوق در مترجم، دقت و وسواس مستمر او را طلب می کند. تا نزدیکترین برگردان به مفاد آیات شریفه به طالبان هدایت و جویندگان حقیقت عرضه شود.

هر چند اصطلاح بینامتنی در دهه های اخیر مطرح شده است، اما این پدیده با همه انواع خود از دیرباز در ادبیات اسلامی کاربرد داشته است. شایع ترین نوع این پدیده، کاربرد آیات، واژگان و معانی قرآنی یعنی اقتباس در آثار ادبی است. ادیبان و شاعران معاصر نیز به این امر بی توجه نبوده اند. یکی از شاعران معاصر عرب که از مضامین و واژه های قرآنی بسیار سود جسته و جایگاه ویژه ای را در این عرصه به خود اختصاص داده است، بدوی جبل شاعر سوری، متولد 1903 م است. از جمله دلایل جایگاه ویژه وی، می توان به آشنایی او با قرآن کریم در کودکی و تسلط بر آن اشاره کرد. البته این تنها دلیل استفاده وی از واژگان و مضامین قرآنی نیست، شاید عامل اصلی، آن باشد که وی خواست تا در جو خفقانی که می زیست، حقایق را با استفاده از آیات قرآنی به صورت رمز و نماد روشن سازد و به علاوه، آن معنویت از دست رفته را به جامعه بازگرداند و شعر خود را با بهترین واژگان که همان واژه های قرآن است، مزین نماید. این تحقیق بر آن است تا ضمن تعیین موارد کاربرد واژه های قرآنی، این موارد را نیز بررسی و تحلیل نماید. قابل ذکر است که در این خصوص مطالعاتی صورت گرفته و به چاپ رسیده است و این تحقیق می تواند تکمله ای برای آن مطالعات یا نگرشی دوباره و جدید به موضوع باشد.