آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این اثر مفهومی از هستی را ارائه می‌کند که در برخی از آثار نماینده فوئرباخ و مارکس درک می‌شود. شروع با خطوط کلی مسیر زندگی فوکرباخ در رویارویی مستقیم با لگل، گذر از انتقادات اساسی از دین و الهیات و رسیدن به اصول بازیابی فلسفه، نشانه های فوئرباخ، به طور قاطع، انسان شناختی نویسنده نویسنده. از سوی دیگر، با شروع با تحلیل متون مارکس، می توان به نقش واقعی نوشته های فوئرباخ در روند شکل گیری اندیشه مارکس پی برد. بنابراین، ادغام انتقاد از فلسفه نظری، همراه با تقاضا برای حساسیت وجود، به بالاست مثبت نشانه های فوئرباخ اشاره می کند. بنابراین، مارکس با درک هستی به عنوان یک فعالیت معقول و نه تنها به عنوان یک عینیت معقول، بر الیورباخ غلبه می کند.

ترجمه ماشینی : در سال‌های اخیر، ادبیات فزاینده‌ای در مورد برداشت گرامشی از فلسفه پراکسیس، و به‌ویژه محوریت مارکس در درون آن وجود داشته است. با این حال، این با مطالعات جدی در مورد نحوه ارتباط رویکرد خود مارکس به فلسفه با بازسازی فلسفی گرامشی از اولی همراه نبوده است. این مطالعه هم تفسیر مجدد فلسفی گرامشی از مارکس و هم درک خود مارکس از فلسفه را بررسی می کند. من استدلال می کنم که علیرغم وجود شباهت هایی بین آنها، این دو متفکر در نهایت مفاهیم متفاوتی از فلسفه دارند. من نتیجه می‌گیرم که گرامشی هم در روش تحلیل انتقادی فلسفه و هم در شیوه‌ای که در آن دانش را به عنوان سیاست درک می‌کرد، فراتر از مارکس رفت.

فویر باخ و کارل مارکس از هگلیان چپ‌گرا و فیلسوفان مادی‌ای هستند که بعد از هگل، دربارۀ «از خود بیگانگی» و علل آن بحث نموده‌اند. فویر باخ بر این باور است که انسان‌ها، با فرافکنی و برون‌فکنیِ کمالاتِ خود، خدا و مذهب را می‌سازند و با تسلیم شدن در برابر آن از خود بیگانه می‌شوند. کارل مارکس نیز معتقد است: عامل اولیة «از خود بیگانگی» مالکیت خصوصی و، در مرحلۀ بعد، دین و مذهب می‌باشد. از منظر باخ و مارکس، راه برون‌رفت از این بیگانگی به انکار دین و مذهب منتهی می‌شود. در پژوهش حاضر، بعد از بیان تاریخچۀ «از خود بیگانگی»، دیدگاه فویر باخ و مارکس توضیح داده شده و با بیان وجه اشتراک و افتراق این دو دیدگاه، به نقد و بررسی آنها پرداخته شده است. پژوهش پیشِ رو به این نتیجه رهنمون شده که اولاً، مشکل اساسی این دو تن در جهان‌بینی مادی آنان است، ثانیاً، دیدگاه آنان از نظر تئوری و محتوایی با اشکالات عدیده‌ای روبرو است و، ثالثاً، آنچه آنان از آن به‌عنوان عوامل «از خود بیگانگی» یاد می‌کنند، از عواملِ خودآگاهی و خودیابی می‌باشند

ترجمه ماشینی : مشکل بیگانگی و فتیشیسم ارائه شده توسط لودویگ فویرباخ در آثارش، به ویژه جوهر مسیحیت (1841) و سخنرانی در مورد جوهر دین (1851)، احتمالاً به نوعی به درک مارکس از پدیده ها و خصلت فتیشیستی کالا کمک کرده است. پول و اقتصاد سیاسی مدرن و همچنین درک سرمایه داری به عنوان شیوه تولید مبتنی بر کار بیگانه شده و بنابراین ساختاری مشابه با دین یا بیگانگی مذهبی دارد. بنابراین، به گفته مارکس، به اصطلاح اقتصاد سیاسی و اقتصاددانان بورژوا، کاری جز ایجاد و ایده آل کردن یک الهیات جدید انجام نمی دادند. در واقع، دین سرمایه داری، کیش پول، در طول تاریخ از خود مسیحیت یا هر دین دیگری قدرتمندتر شده است و مطلقاً بر بشریت و جامعه حکومت می کند. از نظر مارکس، مسیحیت با پرستش خدا و موجود انتزاعی، مفیدترین و مناسب‌ترین دین برای سرمایه‌داری است و به نوعی مسئول آماده‌سازی زمینه برای میدان ذهنی و ایدئولوژیک است. به هر حال، سرمایه و همچنین خدا، طبق نظریه مارکس، گوهر بیگانه شده و بیرونی شده انسان را نشان می دهد که تحت تسلط و پرستش او است. فتیشیسم دینی یا بیگانگی دینی، در تبدیل مخلوق به خالق، جهان و همه ارزش های آن را وارونه می کند، اشیا را به انسان و انسان را به اشیاء تبدیل می کند، یعنی فرآیند عینیت یافتن و انسان سازی اشیا را آغاز می کند. درام تاریخی که امروزه بشریت زندگی می کند، درام فتیشیسم است. همانطور که در فتیشیسم مذهبی یا بت پرستی مذهبی، فتیشیسم سرمایه داری که توسط طبقه حاکم حمایت و تحریک می شود، به عنوان ابزار سلطه و مشروعیت بخشیدن به ساختارهای سرکوب و استثمار انسان توسط انسان عمل می کند. مارکس نیز مانند فویرباخ به دنبال تقبیح محاصره پیشرفت، فرهنگ و رهایی انسان است که توسط بیگانگی و فتیشیسم یا بت پرستی مذهبی ایجاد شده است. هم برای مارکس و هم برای فوئرباخ، رهایی انسان، و در نتیجه غلبه بر فتیشیسم توسط بشریت، باید از فلسفه و همچنین پرولتاریا بگذرد.