آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: «اندیشه هایی درباره مرگ و جاودانگی» که قبلاً هرگز ترجمه نشده بود، اولین اثر منتشر شده لودویگ فویرباخ (1804-1872) بود. رسوایی ایجاد شده توسط نشان دادن مسیحیت به عنوان یک دین خودخواهانه و غیرانسانی به قیمت کار و تا حدودی زندگی حرفه ای هگلی جوان تمام شد. این اثر با پیوستن برهان فلسفی به اپیگرام، غزل و طنز، سه بحث اصلی دارد: اول، انکار مستقیم اعتقاد مسیحی به جاودانگی شخصی. دوم، درخواستی برای به رسمیت شناختن کیفیت پایان ناپذیر تنها زندگی که داریم. و سوم، هجوم تمسخر آمیز به موضع گیری ها و ریاکاری های متکلمان حرفه ای آلمان در قرن نوزدهم.

ترجمه ماشینی : تحلیل درونی‌ای که در مورد نقد فویرباخ معطوف به دین و الهیات مسیحی و فلسفه نظری مطرح می‌کنیم، نشان می‌دهد که هدف اصلی این نقد توسعه‌یافته با ادعای انسان‌شناسی فویرباخ و بنابراین درک انسان به‌عنوان عقلانی و عقلانی مرتبط است. حساس. فویرباخ نقد خود از دین و الهیات مسیحی را از فرآیند بیگانگی از جوهر عمومی انسان بیان می کند. فویرباخ در منابع اولیه مسیحیت کلاسیک و شارحان ماوراء طبیعی آن، همبستگی واقعی، مادی، ابهام زدایی از تصاویر مذهبی و جزم گرایی الهیاتی را جستجو می کند. از آن پس فوئرباخ نشان می دهد که دین مسیحی بیانگر احساسات انسانی، روابط انسانی، حساسیت و بنابراین انسان شناسی است. با این حال، احساسات ابراز شده توسط این دین توسط دکترین الهیات در روند توسعه و تأیید جزمی الهیات و عقلانیت، با ادعای آرمان مرد اخته، غیرجنسی، دناتوره مهار می شود. به همین ترتیب، فلسفه نظری مدرن، که حداکثر توان آن هگل است، به عنوان مبنای نظام منطقی، بر ادعای وجود مطلق از انتزاع انسان و حساسیت استوار است. از نظر فویرباخ، فلسفه مدرن خود را در بیان مفاهیمی می‌داند که عناصر آن‌ها به صورت ایده‌آلیستی مبتنی بر عقل است، به عبارت دیگر، مفاهیم از دنیای معقول پانورامای واقعیت استخراج می‌شوند. بنابراین، برای فویرباخ، فلسفه نظری مدرن به یک فلسفه دلبخواه تبدیل می شود. علاوه بر این، فلسفه فویرباخ با رادیکالیسم رو به رشدی مشخص می شود که در دفاع از فلسفه جدیدی که باید با غیرفلسفه آغاز شود، بیان می شود. با عقب‌گردی روش‌شناختی که «فلسفه مکتب» یعنی اشیاء معقول ایجاد کرده است. فلسفه جدید باید از اشیاء معقول شروع شود تا پس از آن به مبانی عینی و درونی در توسعه مفاهیم دست یابد و ماهیت مناسب را به عنوان چیزی که انسان منشأ و منابع مادی آن را مدیون وجود آن است اعتبار بخشد. فلسفه جدید یا فلسفه حس گرایانه به دنبال بازسازی معرفت کامل است: عقل و حساسیت متحد در مسئله سازی و درک انسان و جهان. هدف این مقاله، مشخص کردن محوریت مفهومی انسان و حساسیتی است که در چارچوب انتقادی فویرباخ وجود دارد و نشان می‌دهد

ترجمه ماشینی: لودویگ فویرباخ بیشتر به عنوان نویسنده نقدی پر شور از مسیحیت در اواسط قرن نوزدهم شناخته می شود. اگرچه برخی از محققان این انتقاد از مسیحیت را به خودی خود مهم می‌دانند، اما بیشتر آن را به دلیل پیش‌بینی‌اش از دیدگاه‌های نیچه، مارکس و فروید، مناسب می‌دانند. کتاب هاروی استدلال می‌کند که این تفسیر ناکافی از اهمیت فویرباخ است. با کاوش در آثار فویرباخ که عملا نادیده گرفته شده اند، او به طور قانع کننده ای ارتباط معاصر آنها را نشان می دهد.

ترجمه ماشینی : اندیشه لودویگ فویرباخ نشان‌دهنده گسست از نظریات فلسفی و الهیات عقلانی مسیحی است. هر دو انسان را به عنوان یک موضوع استدلال می بینند و حساسیت خود را انکار می کنند. دین قبلاً انسان را فقط در چشم انداز آینده می دید. جسم بدون ارزش جایگزین روح می شود که دارای اولویت بود و در جهان اضافی ساکن می شد. مسیحیت فلسفه افلاطونی را فرض می کند که از تحقیر بدن دفاع می کند، زمانی که زندان روح است که مانع از آن می شود آزادانه فکر کند - برخی فکر می کنند فقط در دنیای ایده ها ممکن است. با این حال، برای فویرباخ اینطور نیست…

چکیده ماشینی: این تحقیق به موضع فوئرباخ در مورد فلسفه مدرن (نظری) می پردازد ، و دیدگاه فوئرباخ از فلسفه مدرن تا هگل را توضیح می دهد و آن را یک الهیات عقلانی می داند که با فلسفه هگل به اوج خود رسید ، سپس در مورد مفهوم دین فوئرباخ صحبت می شود ، تبدیل دین به انسان شناسی و انتقاد از آن ، از طریق این انسان شناسی ، دین و الهیات است که آنچه را که واقعی است انتزاعی می کند. پس از آن ، تحقیق حاضر، به ماهیت مفهوم ماتریالیستی فوئرباخ و مشکلات پیرامون ماتریالیسم او ، به ویژه حذف مفهوم تاریخ و برخورد آن با جهان و انسان به عنوان یک داده حسی ، و نه به عنوان محصول فاعلیت بشری ، می پردازد. آنچه فوئرباخ و ماتریالیسم او را به باتلاق ایده آل گرایی سوق داد. در این تحقیق ، ما از روش نقد تاریخی ، همانطور که بر روش ماتریالیستی دیالکتیکی تاریخی تکیه کرده ایم ، در انتقاد از ماتریالیسم فوئرباخ و روشن ساختن مفهوم ماتریالیسم ایده آل از طریق انتقاد مارکسیستی به فوئرباخ ، استفاده کرده ایم.///

کتاب «جوهر مسیحیت»، یکی از آثار برجستۀ فوئرباخ در زمینۀ دین‌پژوهی است. لزوم اهتمام ویژه به این اثر، به دو دلیل است: اولاً منبع اثربخشی در تأملات بسیاری از اندیشمندانِ ماتریالیست و منتقدِ دین بوده؛ ثانیاً فوئرباخ در این کتاب، منتقدانه به تحلیل آموزه‌های کلام مسیحی پرداخته و از قِبَل آن، اندیشه‌هایش را در مورد ادیان مطرح كرده است. پندارۀ تقابل عشق و ایمان در مسیحیت از مباحث اصلی کتاب «جوهر مسیحیت» است که مفاد آن تلویحاً به همۀ ادیان تسری داده می‌شود. فوئرباخ در آسیب‌شناسی وضعیت انسان مدرن، در ادعایی بی‌سابقه عامل اصلی «از‌خودبیگانگی»، «خشونت»، «واگرایی» و «رذایل اخلاقی» را کم‌اعتنایی ادیان به عشق ‌فراگیر و نیز تأکیدشان بر ایمان دینی می‌پندارد. چالش اصلی پیش‌رو، ارزیابی همین ادعای فوئرباخ است و یافته‌ها نشان می‌دهند که تحلیل‌های وی در این کتاب به‌رغم کاستی‌ها، در مواردی تأمل‌برانگیز و بسیار چالشی هستند. البته انتقادات فوئرباخ متوجه جوهر و حقیقت دین نیست؛ بلکه او فقط تفاسیر و معرفت‌ دینی را هدف نقد خود قرار می‌دهد.

از شبهات مطرح در حوزۀ خداشناسی معاصر، شبهۀ خدا به‌مثابۀ فرافکنی است. بر پایۀ این شبهه، خدا همان آروزها و خواست‌های برآورده‌نشدۀ انسان بوده که طی فرایندی موسوم به فرافکنی به بیرون افکنده شده است و سپس به خدا تبدیل می‌شود. در این نوشتار به شیوۀ تحلیلی – توصیفی تلاش خواهد شد که این شبهه با تکیه بر آثار خود فویرباخ و شارحان او تقریر شود و سپس با عنایت بیشتر به آرا و نظریات فیلسوفان و الهیدانان مسلمان مورد نقادی قرار گیرد. بر پایۀ این نوشتار، اموری مانند تفاوت بین فرافکنی فویرباخ و فرافکنی روانشناسان، عدم اثبات نظریه، انسان‌گرایی افراطی، الحاد انسان‌شناختی و عدم کارایی توجیهات کارکردگرایانه، برخی از اشکال‌هایی هستند که بر این دیدگاه وارد است.