آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

عصاره و چکیده مسائل مورد توجه در این پژوهش عبارت است از: 1- آیا آنچه که آقای سروش به عنوان راه حل مشکلی که به زعم ایشان گریبان اخلاق را گرفته، بیان داشته اند، اساساً راه حلی فلسفی است؟ بدین معنی که ایشان ابتدا مشکلاتی را در ساحت فلسفه اخلاق طرح کرده و سپس به درمان آن اقدام می کنند. این تحقیق بر آن است که راه حل مطروحه ایشان را از این منظر که؛ آیا چنین راه حلی در ذیل مسائل فلسفه اخلاق می گنجد یا نه مورد واکاوی قرار خواهد داد.2- زمینه های فکری‌ای که آقای سروش را به ارائه چنین نگاهی به مقوله اخلاق کشانده کدامند؟ در بیانی گویاتر؛ آیا آنچه به عنوان نظرات شخصی آقای سروش در دو رساله اخلاقی مذکور مطرح گشته، ماحصل تاملات شخص ایشان است یا بازگویی آراء گروهی از فلاسفه مغرب زمین؟3- بیان آراء ایشان تا چه حد تابع اصول متعارف یک پژوهش علمی یا در عبارتی گویاتر؛ تا چه حد تابع ضوابط اخلاق پژوهشی است؟ 4- چه نسبتی میان فلسفه اخلاق آقای سروش و مسلّمات وحیانی دین مبین اسلام وجود دارد؟5- جامعه‌ای که مبادی اخلاقی مورد نظر آقای سروش را فراراه خود قرار دهد نهایتا به کجا خواهد انجامید؟ یا به عبارتی؛ مختصات اوتوپیای اخلاقی آقای سروش کجاست؟

تحقیق درباره رابطه علوم با یکدیگر، به دلیل کارآمد بودن نتایج آن، امری ارزش‌مند و بلکه ضروری است. این ضرورت در فلسفه اخلاق و معرفت‌شناسی، به دلیل قدر و منزلت ویژه‌ای که دارند، بیش از بقیه علوم احساس می‌شود.در مقاله حاضر، سعی بر آن است تا با بررسی برخی از جنبه‌های اختلاف و شباهت بین فلسفه اخلاق و معرفت‌شناسی، این آرزو را جامه عمل بپوشانیم که کاش روزی بشر بتواند با رفع گسستگی‌های علمی، آن‌چنان پیوستگی‌ای بین معارف و اندیشه‌های خویش ایجاد کند که راه هرگونه تفرقه و تکثر را بر خود ببندد.

ترجمه ماشینی : این پایان‌نامه این مفهوم را بررسی می‌کند که جان هنری نیومن یک سیستم معرفت‌شناختی ارائه می‌دهد که به نوعی منعکس‌کننده تصویر خوانش غیر شک‌گرایانه و واقع‌گرایانه هیوم است که ما فقط در چند دهه اخیر شاهد محبوبیت آن بودیم و درک این اشتراک در سیستم نیومن. برای درک مفهوم پیچیده ای که او از معنای گویا و کارکردی که در عمل به ایمان مسیحی ایفا می کند بسیار مفید است. من ابتدا معرفت شناسی شکی پذیرفته شده تاریخی مرتبط با هیوم را با توجه خاص به بحث او درباره مشکلات پیرامون ایده علیت فرموله کردم. من این هیوم را که به طور سنتی ارائه می‌شود با مدلی که همعصرش توماس رید ارائه کرده است، مقایسه می‌کنم، که شامل تعامل صریح با این درک از فلسفه هیوم است. من در مرحله بعد سعی می کنم این خوانش هیوم را پیچیده تر کنم و همچنین درک جایگزین خود را از کار او به عنوان یک واقع گرا و مدافع یک شهود گرایی پیچیده تر، قابل تحمل تر و مسئولانه تر ارائه دهم. برای تقویت بیشتر چیزی که بسیاری از فیلسوفان آن را کاملاً غیر شروع کننده می دانند، گروهی از دانشمندان برجسته هیوم را معرفی می کنم که با این تعبیر واقع گرایانه که به عنوان «هیوم جدید» از آن یاد می شود، همدردی دارند. بخش زیر به تبدیل پیچیده نیومن اختصاص دارد. از نخبگان روشنفکر آنگلیکن گرفته تا کشیش کاتولیک و سپس، به نوبه خود، به مروری بر سیستمی که او در مقاله‌ای به کمک دستور زبان تأیید ارائه می‌کند. سپس از این ایده دفاع می کنم که معرفت شناسی دینی نیومن دارای چارچوبی است که به طرز شگفت انگیزی شبیه به نوعی از تفسیر واقع گرایانه از هیوم است. در این بحث، من به شدت بر متون رساله و دستور زبان تکیه می‌کنم تا روش‌هایی را که برهان نیومن پس از آن سفارش می‌شود و از هیوم وام می‌گیرد، به صراحت بیان کنم. با روشن ساختن این شباهت هم با استدلال هیوم و هم با واژگان فلسفی، بخش پایانی من به موضوع معنا و نقشی که نظام معرفتی نیومن بر اساس آن در زندگی مؤمن می‌سازد اختصاص دارد. برای این منظور، من بحث خود را با توضیحی درباره اینکه چگونه پدیده وجدان چیزی است که باعث دور شدن نیومن از نتایج فلسفی کاملاً سکولار هیوم می شود، آغاز می کنم. پس از این که نشان دادم چرا فلسفه برای نیومن همیشه یک عمل کاملاً الهیاتی است، در ادامه به تصویر می‌کشم که چگونه این سیستم عقل سلیم کاملاً بر کارکردهای حس واهی برای نیومن در روایت خودش از زندگی‌اش در «Apologia Pro Vita Sua» متمرکز شده است. و همچنین تصویری مختصر از آنچه که معنای گویا باید در عمل خود ما از الهیات و ایمان مسیحی امروزی باشد. با ارائه این که مدل معرفت‌شناختی ارائه شده در اینجا به روشن‌تر شدن و تقویت درک ما از نقش خود به‌عنوان الهی‌دان مسیحی به پایان می‌رسد. و برای این که اینطور شود به نیومن و برای نیومن به هیوم نیاز داریم.

مبانی معرفت‌شناختی در مکاتب فکری، نقش بنیادینی بازی می‌کنند و غالباً تفاوت میان اندیشه‌ها و نظریه‌ها برخاسته از آن مبانی می‌باشد و لذا پردازش آنها امری بایسته است. هدف این نوشتار جست‌وجوی مبانی معرفت‌شناختی عدالت اجتماعی، با تأکید بر قرآن کریم است. در فرضیه بر این امر تأکید شده است که از منظر ادبیات و منطق قرآن کریم، مبانی معرفت‌شناختی عدالت اجتماعی را می‌توان در مواردی چون غایت‌گرایی عادلانه، امکان شناخت پیشینی ـ عقلی عدالت، حکم ذاتی عقل در فهم عدل، تأیید فهم عقلی، عقلایی و فطری انسان‌ها از عدالت رصد کرد و در کنار آنها شریعت نیز یکی از منابع فهم عدالت به شمار می‌آید. این امر با روش تحلیلی- توصیفی، ارجاع به منطق و ادبیات قرآن کریم و بهره از دلیل عقل انجام شده است.

معجزه از دیرباز به نحو مستقل یا انباشتی از مؤیداتی شناخته شده است که ادیان برای اثبات حقانیت و الهی بودن دعاوی خویش عرضه کرده اند. اما ارزش معرفت شناختی و تاریخی و میزان حجیت آن برای ایمان آوردن به دعوی پیامبران بویژه دعوی بنیادین وجود خدا همواره یکی از موضوعات مورد مناقشه میان علم و دین و خداباوران و ناخداباوران بوده است. آنچه برای ما اهمیت دارد و در این مقاله می کوشیم بر آن پرتو افکنیم این است که آیا علم می تواند تبیینی کافی از معجزاتی به دست دهد که آنها را نقضِ قانون طبیعت می داند و آیا مدعای ادیان در الهی دانستن معجزات و در نتیجه توجیه ارزش قرینه ای و معرفت شناختی آنها پذیرفتنی است؟ در این مقاله برآنیم تا پاسخ های مثبت و منفی به این پرسش را به ترتیب با تمرکز بر آرای سوئین برن و مورگان لاک بررسی کنیم و با بیان برخی دشواری های پیش روی هر دو رویکرد موافق و مخالف به این نتیجه دست یابیم که معجزات به نحو انباشتی ارزش قرینه ای قابل قبولی برای دفاع از معقولیت باورها و مدعیات دینی فراهم می آورند.

در این مقاله، استدلال بر وجود خدا از راه پیچیدگی‌های تقلیل‌ناپذیر که در مقابل تکامل داروینی و برای یافتن موارد نقض آن مطرح شده، بررسی شده است. در ابتدا با اشاره به اینکه استدلال از راه پیچیدگی تقلیل‌ناپذیر در رسته برهان‌های غایت‌شناختی قرار می‌گیرد، چنین استدلال شده است که همه این برهان‌ها از ساختار واحدی برخوردارند؛ از روش تمثیل استفاده کرده‌اند و همه از نوع برهان‌های استقرایی‌اند. در ادامه، دیدگاه سازگارگرایی تکامل داروینی با باور به وجود خدا- که طرفداران سرسختی دارد- مورد تردید قرار گرفته و بر این نکته تأکید شده است که تبیین از راه تکامل داروین (با اصول انتخاب طبیعی) جایگزین الهیات و خداباوری تلقی می‌شود.

واقع گرایی علمی, رهیافتی است با این ادعا که نظریه های علمی به منظور کشف از واقع ارائه می شوند و به ما امکان شناخت حوادث طبیعی و پدیدارها و فهم علل وقوع آن ها را می دهند و به این منظور گاه از داده های حس و تجربه فراتر می روند و مدعی وجود برخی جنبه های غیر قابل مشاهده به عنوان علت بخشهای مشاهده پذیر طبیعت می شوند. هر چند واقع گرایی علمی، به عنوان یک موضوع مستقل در فلسفه علم، مدت زمانی طولانی نیست که مطرح شده، اما اندیشۀ کلی آن در طول تاریخ تفکر وجود داشته است. مخالفت با این رویکرد عمدتاً از جانب رویکرد های بدیلی است که با تکیه به مبادی تجربه گرایی در مقابل آن صف آرایی کرده اند. در این مقاله سعی بر این است که با نگاهی به تاریخ تفکر و با تمرکز بر تبیین به عنوان هدف علم، ریشه های فلسفی این دو گروه مولفه ها و مشخصه های فکری آن ها را روشن ساخته و سیر تطور آن ها را از در دوره باستان پیگیری کرده و نشان داده شود که چگونه رفته رفته اَشکال نظام مندتر وپیچیده تری از این دو رویکرد بوجود آمده است. این صورتهای پیچیده تر تقریبا مربوط به زمانی است که فلسفۀ علم به عنوان یک علم مستقل مطرح شده و عمدتاً در این زمان رویکرد غالب ضد واقع گرایی بوده است. لذا نگارنده با عنایت به مشخصه های اصلی به بررسی آراء سه فیلسوف علم صاحب نام، ارنست ماخ، آنری پوانکاره، پی یر دوئم پرداخته و در آخر نیز با نگاهی مجدد به دو رویکرد نتیجه گیری کرده است.

بر اساس تقسیم بندی مشهور تاریخی در مساله ی حسن و قبح، متفکران مسلمان در حوزه ی مباحث اخلاقی یا باید طرفدار روی کرد معتزله باشند، یا روی کرد اشاعره. اما این برداشت دقیقی نیست. دیدگاه های معتزله و اشاعره در مساله ی حسن و قبح، دیدگاه های مرکبی است که می توان با نگاه های تحلیلی مناسب، به تجزیه ی آن ها به مولفه های کوچک تری پرداخت. بالمآل با ظاهر شدن آن مولفه های خردتر، می توان با ترکیب برخی مولفه های دیدگاه معتزله و برخی مولفه های دیدگاه رقیب، به دیدگاه های ترکیبی جدیدی دست یافت. این همان اتفاقی است که در حوزه ی اخلاق اسلامی، به ویژه در میان متفکران گذشته و معاصر امامیه پدید آمده است. دیدگاه های اخلاقی محمدتقی مصباح و عبدالکریم سروش دو نمونه ی معاصر از این نظریه های ترکیبی به شمار می آیند. مصباح یزدی هم چون معتزله، اصول کلی اخلاق را عقلی می داند، ولی در مقام تبیین و یا تعیین مصادیق اخلاقی، جانب وحی و شرع را نگاه می دارد (هم چون اشاعره). سروش در روی کردی دیگر، ارزش های اخلاقی را در مقام ثبوت، شرعی و متکی بر اراده و فرمان الاهی می داند (هم چون اشاعره)، اما در مقام اثبات، آن ها را عقلی تلقی می کند (هم چون معتزله). نظریه های ترکیبی یادشده در بحث پراهمیت «اخلاق و دین» نیز به دیدگاه های ترکیبی و میانه ای روی می آورند، به نحوی که نه اخلاق را کاملا دینی می دانند و نه کاملا آن را منفصل و منقطع از دین برمی شمارند.