آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

این پژوهش به مباحثی در خصوص طبیعت انسان و ارتباط آن با اندیشه‌ی سیاسی نیچه می‌پردازد. از نظر مکنت، بهترین شیوه‌ی فهم اندیشه‌ی نیچه این است که او را علی‌رغم تفاوت‌های بنیادین در بسیاری از ابعاد فلسفی از منظر اندیشمندی «هیومی» بنگریم. از این رو، هیوم و نیچه را باید فیلسوف‌های طبیعت‌گرایی دانست که بر‌آنند تا ریشه‌های مادی و غریزی طبیعت ‌انسان را آشکار کنند، و چنان‌چه نیچه می‌گوید، انسان را به طبعیت‌اش ‌بازگردانند. بنابراین، در نظر هر دو فیلسوف، انسان موجودی است که بنیادی‌ترین لایه‌های روانی و رفتاری‌اش را برهم‌کنش دریافته‌های حسی، انفعلات، احساسات و در کل غرایز تشکیل می‌دهند. این فهم از طبیعت انسان در کنار دیدگاه کلی نیچه نسبت به سرشت تراژیک هستی او را بسوی فلسفه سیاسی خاصی سوق می‌دهد که هدفش ایجاد نوعی نظم سیاسی آریستوکراتیک در جهت خلق ارزش‌های نوینی است که بستر ظهور انسان‌های بزرگ فرا انسان را فراهم می‌کند.

معمولا در بیان دیدگاه هیوم از علّیت بر ابعاد سلبی و نتایج شکاکانه آن متمرکز می‌شوند. در حالی که طبق تفسیر طبیعت‌گرایانه، دغدغه هیوم تبیین ماهیت انسان و تعیین محدوده فهم بشر است. هدف او این نیست که رابطه علّیت را به لحاظ فلسفی انکار کند، بلکه منتقد آن نوع تفکر فلسفی است که ادعای عقلانی‌کردن باورها را دارد. هدف اول نویسنده در این مقاله آن است که با تکیه بر تفسیر بی‌سابقه کمپ‌اسمیت، تبیین طبیعت‌گرایانه‌ای از بحث علّیت نزد هیوم ارائه دهد. در مکانیزمی که اسمیت از کارکرد ذهن انسان ارائه می‌دهد، منشأ تصور پیوند ضروری، احساسی درونی است که به واقعیت تعمیم می‌یابد و باور به علّیت با هیچ استدلالی قابل اثبات نیست. نشأت‌گرفتن باور به علّیت از احساس درون ذهن که مبتنی برعقل هم نیست، چالش جدی در پذیرش و توجیه آن ایجاد کرده‌ است. هدف ثانوی و اصلی مقاله بررسی و تبیین ذهنی‌بودن منشأ پیوند ضروری است، سپس مفهوم عقل از دیدگاه هیوم مورد ارزیابی قرارمی‌گیرد تا روشن شود که به چه معنا باور به علّیت نمی‌تواند مبتنی بر عقل باشد.

ترجمه ماشینی : این مشارکت پیشگامانه و روشن در زمینه پر جنب و جوش اخلاق فضیلت بر کار تأثیرگذار هیوم و نیچه تمرکز می کند و دیدگاه های تازه ای را در مورد فلسفه های آنها و گزارشی قانع کننده از تأثیر آنها بر توسعه اخلاق فضیلت ارائه می دهد. * متنی نوآور که حوزه اخلاق فضیلت را فراتر از نظریه پردازان اخلاق باستانی حرکت می دهد و کار اخلاقی بسیار تأثیرگذار هیوم و نیچه را از منظر اخلاق فضیلت بررسی می کند * هم به اخلاق فضیلت و هم به درک تازه ای از اخلاق هیوم و نیچه کمک می کند. * به طرز ماهرانه ای شکاف بین فلسفه قاره ای و تحلیلی را پر می کند * به طور واضح نوشته شده و به وضوح سازماندهی شده است، به دانش آموزان اجازه می دهد بر روی هیوم یا نیچه تمرکز کنند * نوشته یکی از مهمترین چهره هایی که در اخلاق فضیلت امروزی نقش دارند.

ترجمه ماشینی : در این پایان نامه ویژگی های محوری نظریه های ارزشی چهار فیلسوف اخلاق معاصر را خلاصه و به طور انتقادی بررسی خواهم کرد: A.J. آیر، سی.ال. استیونسون، آر.ام. خرگوش، و پی.اچ. ناول - اسمیت. با این حال، ابتدا به نظریه فلسفه اخلاق تأثیرگذارترین «پدر» این گروه، دیوید هیوم، نگاه خواهم کرد. نظریه هیوم به عنوان یک چالش در برابر فیلسوفان اخلاق است که فرض می کنند احکام اخلاقی در درجه اول، به نوعی، اعمال «عقل» هستند. اگرچه چهار معاصر ما در این زمینه از هیوم پیروی می کنند، اما چالش او، به شکلی که به زودی اشاره خواهم کرد، موضوع اصلی این پایان نامه را ارائه خواهد کرد. البته فیلسوفان مهم دیگری نیز وجود دارند که نظریاتی مشابه آنچه که من انتخاب کرده‌ام ارائه کرده‌اند، و نام‌های کارنپ، شلیک، بارنز، فیندلی و اورمسون بلافاصله به ذهن متبادر می‌شوند. اگر به آنها توجه ویژه ای صورت نگیرد، تلاشی بزرگتر از این نادیده گرفته می شود. تلاش برای طبقه‌بندی فیلسوفان در این سنت، یادآور مثال ویتگنشتاین در تعریف واژه «بازی‌ها» است، اگرچه در مورد فیلسوفان ما هیچ اصطلاح واحدی وجود ندارد که برای جدا کردن آنها از برخی از انواع دیگر فیلسوفان مناسب به نظر برسد. مانند فعالیت‌هایی که ما آن را «بازی» می‌نامیم، فیلسوفان ما شباهت‌ها و تفاوت‌هایی دارند، و با این حال شباهت‌های کافی وجود دارد که نشان می‌دهد آنها «شباهت‌های خانوادگی» دارند. آنها از فقدان "نام خانوادگی" مناسب رنج نمی برند، تا زمانی که "شباهت های خانوادگی" آنها را در نظر داشته باشیم.

هیوم از فیلسوفان تجربه­گراست که گاهی خود را فیلسوف شکاک می‌نامد و گاهی با شکاکیت مخالفت می‌کند؛ از این رو ارائه طرح منسجم از فلسفه هیوم یکی از مسائلی است که شارحان با آن روبه‎رو هستند. در این نوشتار کوشش می‌شود طرح منسجمی از آرای هیوم در باب شکاکیت ارائه شود. هیوم منطقاً شکاکیت را موجه و مستدل، اما به علل روان­شناختی ناپایدار و موقت می‌داند؛ به همین دلیل ضمن دفاع از استدلال‌های شکاکانه در زمینه «سرایت احتمال خطا در هر استدلال عقلی» و «نفی عقلی‏بودن اعتقادات طبیعی (مثلاً اعتقاد به علیت و اعتقاد به وجود خارجی و اعتقاد به نفس)، از گریزناپذیری این اعتقادات دفاع می‌کند و می‌کوشد با بی‌اعتنایی به تردیدهای شکاکانه، این اعتقادات را حفظ کند. البته در این نوشتار مشخص می‌شود این موضع شکاکانه هیوم خالی از اشکال نیست؛ هم از این جهت که استدلال‌های شکاکانه مورد نظرش مخدوش است و هم از این جهت که راهکار روان­شناختی او قادر به غلبه بر تردیدهای شکاکانه نیست؛ بنابراین موضع شکاکانه هیوم از جهات مختلفی پذیرفتنی نیست و نمی‌تواند جایگزین تبیین عقلی و صحیح فیلسوفان مسلمان برای این اعتقادات باشد

مسئله استقراء و توصیف فعالیت استقرایی مسئله‌‌ای بنیادی است که برای تمام علوم اعم از تجربی و انسانی اهمیت دارد. کشف بسیاری از روابط علّی چه در حوزة اجتماعی و چه در حوزة علوم تجربی بر داده‌های استقرایی استوار است و بدیهی است با به چالش کشیدن استقرا، مبانی روش‌شناسی علوم اجتماعی نیز مورد چالش قرار می‌گیرند. در این مقاله نخست، مسأله‌ شکاکانة هیوم دربارة استقرا مطرح شده و اشاره خواهد شد که استدلال هیوم خطاپذیر بودن استقرا را هدف نمی‌گیرد، بلکه از ناموجه بودن آن انتقاد می‌کند. اما در استدلال هیوم فعالیت استقرایی به شکلی ساده و ابتدایی تشریح شده است. این مسئله و اهمیت آن برای قدرت استدلال شکاکانه ضد استقرا، پای مساله‌ی توصیف استقرا را به میان می‌کشد. در بخش دوم مقاله، دیدگاه بیزگرایانه در باره‌ی استقرا به عنوان توصیفی کلی از گذار‌های استقرایی مطرح می‌شود و با توسل به آن از سه دیدگاه به مسئلهی هیوم پرداخته خواهد شد.

دیوید هیوم، از فیلسوفان تجربه‌گرا، با رصد خاستگاه تصورات و اعتقادات، مفادشان را توضیح می‌دهد؛ زیرا به اعتقاد او بر پایه اصل نسخه‌برداری، تصور و اعتقادی که خاستگاه مبهمی داشته باشد و نتوان آن را به انطباع مشخصی بازگرداند، محتوای مشخصی ندارد و پوچ است. هیوم همین رویکرد را در تبیین منشأ و مفاد اعتقاد به نفس/خود/ روح آدمی پی می‌گیرد و به این نتیجه می‌رسد که اعتقاد به نفس، نه امری عقلی و نه شهودی (موضع سلبی)، بلکه ناشی از تخیّل است و از‌همین‌رو خطاآمیز و در‌عین‌حال گریزناپذیر است (موضع ایجابی). در نوشتار پیش‌‌ رو با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی، تبیین هیوم از موضوع یاد‌شده را بررسی و نقد می‌کنیم تا روشن شود اولاً موضع ایجابی او رضایت‌بخش نیست و دارای حفره‌های معرفتی متعددی است؛ ثانیاً موضع ایجابی او با موضع سلبی و مبانی دیگر او ناسازگار است؛ ثالثاً به نقش علم حضوری در تبیین اعتقاد به روح توجهی نشده است.