آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: ویتگنشتاین از بازگشت به کمبریج در سال 1929 تا مرگش در سال 1951، تقریباً منحصراً از طریق تدریس و بحث بر فلسفه تأثیر گذاشت. این یادداشت‌های سخنرانی نشان می‌دهد که او چه ویژگی‌های بارز تفکر خود را در این دوره از زندگی خود می‌دانست.

ترجمه ماشینی : در این پایان نامه به بررسی انتقادی فلسفه تجربه گرایی استعلایی می پردازم. تجربه گرایی استعلایی، در میان چیزهای دیگر، فلسفه محتوای ذهنی است. تلاش می‌کند تا با تقسیم تفاوت بین دو گزارش کاملاً متضاد از محتوا، یک معضل معرفت‌شناختی محتوای ذهنی را حل کند. تجربه گرایی حداقلی جان مک داول و تجربه گرایی مینیمالیستی ریچارد گاسکین دو نسخه از تجربه گرایی استعلایی هستند. خود تجربه گرایی متعالی از آثار مک داول سرچشمه می گیرد. این پایان نامه در پنج بخش تنظیم شده است. ابتدا، در مقدمه، جهت گیری متافلسفی ویتگنشتاینی تجربه گرایی استعلایی را بیان می کنم. این رویکرد متافلسفی فلاتی را فراهم می کند که بر اساس آن می توان بسیاری از بقیه این کار را مورد بررسی قرار داد. دوم، من شرح مفصلی از تجربه گرایی حداقلی مک داول ارائه می کنم. سوم، من نقد گسکین و اصلاح تجربه گرایی حداقلی مک داول را نقد می کنم. من استدلال می کنم که (1) نقدهای گسکین ناقص است و (2) تجربه گرایی حداقلی گسکین بسیار مشکوک است. چهارم، من اعتبار ادعایی تجربه گرایی حداقلی مک داول را به دقت بررسی می کنم. من استدلال می کنم که نسخه مک داول از ایده آلیسم زبانی مشکل ساز است. سپس درباره گفتگوی اخیر بین تجربه گرایی استعلایی و پدیدارشناسی هوبرت دریفوس اظهار نظر می کنم. دیالوگ با اتهام دریفوس به «اسطوره ذهنی» به اوج خود می رسد. من استدلال می کنم که این اتهام درست است که در آن صورت واقع گرایی مستقیم مک داول مشکل ساز است. نتیجه می‌گیرم که تجربه‌گرایی حداقلی معضل محتوای ذهنی را حل نمی‌کند. در نهایت، من استدلال می‌کنم که تایلر بورگ با موفقیت دکترین گسست‌گرایی را تضعیف می‌کند، اما گسست‌گرایی برای تجربه‌گرایی استعلایی حیاتی است. با این حال، در نهایت، هدف من نشان دادن این است که تجربه‌گرایی استعلایی جایگزین جذابی برای فلسفه‌های محتوای ذهنی است.

ترجمه ماشینی : در این پایان نامه من سه هدف زیر را دنبال می کنم: اول، بیان و بررسی اظهارات ویتگنشتاین در مورد کنش داوطلبانه و به ویژه اظهارات وی در مورد ماهیت کنش آزاد و اراده آزاد. ویتگنشتاین استدلال می‌کند که اعمال ارادی نه با اراده‌های قبل از اعمال، بلکه با محیطی (ذهنی و رفتاری) که در آن رخ می‌دهند، متمایز می‌شوند، و او معتقد است که ابراز اعتقاد به آزادی اراده، بیان یک نگرش شخصی نسبت به انسان است. و اقدامات آنها دوم، برای توضیح کار ویتگنشتاین در مورد علیت و قانون طبیعی: او برای سازگاری نظریه قاعده مندی قوانین طبیعی (که قوانین طبیعی صرفاً قوانین جهانی را بیان می کنند) و آزادی عمل استدلال می کند، و همچنین از دو مفهوم متفاوت از علیت استفاده می کنیم. ، توالی منظم و ارتباط سببی. سوم، بررسی استفاده ویتگنشتاین از مفهوم «جنبه» و مفهوم «نگرش» مرتبط با آن، که نقش اساسی در برخی از استدلال های پیشین ایفا می کند. من کار ویتگنشتاین در مورد «دیدن جنبه‌ها» و به کارگیری این مفهوم را در فلسفه ریاضیات - که تاکنون کشف نشده بود - در نظر می‌گیرم، جایی که او استدلال می‌کند که شهود ریاضی شکلی از ادراک جنبه است. من همچنین نقش ادراک جنبه ای را در کار ویتگنشتاین در مورد ماهیت اعتقادات مذهبی و معجزات بازی می کند. من به سه هدف اصلی به ترتیب معکوس می پردازم و با مقدمه ای بر روش فلسفی ویتگنشتاین و هدف او برای کشف جنبه های گمراه کننده زبان شروع می کنم. من در تمام طول مدت تفسیر را تنها به عنوان وسیله ای برای تبیین یک مواضع متمایز و قابل دفاع فلسفی درگیر می کنم.

ترجمه ماشینی: سطح قابل توجهی از مناقشه در مورد اینکه دقیقاً دیدگاه های تراکتاتوس در مورد جهان و ذهن چگونه باید درک شود، باقی می ماند. این پایان نامه تفسیری از تفکر ویتگنشتاین ارائه می دهد. این به تفسیری جدید و مبتنی بر ایمن‌تر از نوشته‌های اولیه او می‌رسد که ارتباط مستقیم آنها را با مشغله‌های فلسفی کنونی نشان می‌دهد و بر وابستگی متقابل قوی‌ای که بین افکار اولیه او درباره این دو حوزه وجود دارد، تأکید می‌کند. اولین وظیفه پایان نامه این است که نشان دهد «دنیای تراکتاریایی» باید به عنوان جهانی درک شود که ممکن است در تجربه به آن داده شود: اشیاء دارای فرم و محتوای متمایز هستند و می توانند با ترکیب با یکدیگر، معمولی تولید کنند. واقعیت پس از تثبیت این موضوع، وضعیت متافیزیکی و هستی‌شناختی اشیاء به تفصیل مورد بررسی قرار می‌گیرد و به این نتیجه می‌رسد که اشیاء نه پدیده‌ای هستند و نه مادی، قابل درک نیستند و مشخص نیست که ویتگنشتاین یک هستی‌شناسی مشخص از اشیا را در ذهن داشته است. او تراکتاتوس را نوشت. سپس درک جدیدی از شرح ویتگنشتاین از معانی نام‌ها و نظریه تصویر او ارائه دادم و نشان دادم که جهت مشخصی از تعین از جهان به زبان در Tractatus وجود دارد، دیدگاهی که اخیراً مورد تردید قرار گرفته است. سپس تمایز ویتگنشتاین بین حس، بی‌معنا و مزخرف روشن می‌شود و روایت او از ارتباط بین زبان و جهان مورد بررسی قرار می‌گیرد. این به من اجازه می‌دهد تا ثابت کنم که Tractatus آنطور که برخی از نویسندگان پیشنهاد کرده‌اند، یک ماورایی و نمایانگر خود در محدوده‌های جهان نیست. به گفته ویتگنشتاین، برای امکان نمایندگی چنین شخصی لازم نیست. این موضوع که آیا تراکتاتوس نوع دیگری از موضوع را در حدود جهان مطرح می‌کند، سپس در چارچوب اظهارات ویتگنشتاین در مورد انفرادی گرایی مورد بررسی قرار می‌گیرد.

ترجمه ماشینی: این پایان نامه استدلال می کند که پرورش یک تخیل الهیات غیردوگانه مسیحی می تواند با توجه به همگرایی بین غیردوگانه گرایی زبانی فلسفه ویتگنشتاینی و غیردوگانه انگاری الهیاتی-تخیلی عرفان یهودی و مسیحی باستان (که متعاقباً منعکس شد) منبع سودآوری باشد. در الهیات ارتدکس شرقی، آیین عبادت و شمایل نگاری). من این همگرایی را با استفاده از نوشته‌های روآن ویلیامز، که تعامل او با هر دو سنت گواه ثمربخشی رویارویی متقابل بعدی آن‌ها است، تنظیم می‌کنم. ابتدا، به عنوان توضیح، فصل اول ادعا می‌کند که اندیشه ویلیامز عمیقاً تحت تأثیر الهیات ارتدکس قرار گرفته است، به ویژه در «شخصیت گرایی کنوتیک» که الهیات تثلیثی، پنوماتولوژی و انسان شناسی الهیاتی او را تحت تأثیر قرار می دهد. دوم، به عنوان یک موضوع تفسیر، فصل دوم تا چهارم مسیر اندیشه ویلیامز را از یک مفهوم بیش از حد رسمی از اتحاد "عمدی" به سمت یک مفهوم بسیار "ضخیم تر" از مشارکت که توسط بازتاب زیبایی شناختی او و از طریق تعامل پربار بین واژگان» انرژی های الهی و مشارکت تومیستی. در نهایت، در حالتی سازنده تر، فصل های پنجم تا هشتم برنامه ای از گفت و گوی متقابل روشن بین دو غیردوآلیسم را دنبال می کند، و پیوندهای بیشتری را بین سنت ها با توجه به الهیات، فلسفه زبان و پرورش تخیل دینی- الهیاتی ایجاد می کند. . پایان‌نامه با بررسی تأملات ویلیامز در مورد آیین ارتدکس به اوج خود می‌رسد، و هم پیوند بین عبادت و شعر و هم اهمیت برای الهیات توجه به شکل‌گیری یک «انسانیت مذهبی» که قادر به ساکن شدن در وضعیت «توجه بی‌خود» باشد، برجسته می‌کند. صبورانه به آنچه داده می شود توجه می کند - به روی شگفتی شگفت انگیز از جهان روشن شده توسط عشق الهی باز است. در این قرائت، «شگفتی آشکار» عشای ربانی یک تعلیم و تربیت معنوی را تقطیر می کند که در آن علت و معلول هر دو عبادی هستند.