آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : موریس اوکانر دروری یکی از اولین شاگردان ویتگنشتاین پس از بازگشت وی به کمبریج در سال 1929 بود. مسیر بعدی زندگی و اندیشه دروری تحت تأثیر شدید معلمش قرار گرفت، از تصمیم او برای تبدیل شدن به یک پزشک تا کار بعدی او در روانپزشکی. برگزیده نوشته‌های موریس اوکانر دروری بهترین سخنرانی‌ها، مکالمات و نامه‌های او درباره‌ی فلسفه، دین و پزشکی را گرد هم می‌آورد. مرکز این مجموعه The Danger of Words است، متنی که در سال 1973 توسط ری مونک به عنوان "واقعی ترین کتاب ویتگنشتاینی منتشر شده توسط هر یک از شاگردان ویتگنشتاین" توصیف شده است. دروری از طریق یادداشت‌هایی درباره مکالمات با ویتگنشتاین، نامه‌هایی به یک دانشجوی فلسفه و مکاتبات تقریباً 30 ساله با راش ریز، به آنچه از ویتگنشتاین آموخته بود، شکل می‌دهد. او چه در مورد روش‌های فلسفه، چه سیمون ویل و چه درباره قدرت هیپنوتیزم بحث می‌کند، او گشت‌وگذارهای جذابی را در ارتباط با افکار ویتگنشتاین در مورد فلسفه و عمل پزشکی و روان‌پزشکی انجام می‌دهد. با مقدمه ای که زندگی نامه جدیدی از دروری را ارائه می کند و رابطه بین او و ویتگنشتاین را تجزیه و تحلیل می کند، نوشته های برگزیده موریس اوکانر دروری منابع آرشیوی منتشر نشده قبلی را به نمایش می گذارد. هر قطعه که زیبا نوشته شده و با دقت انتخاب شده است، تأثیر آموزه های ویتگنشتاین را نشان می دهد و دوستی و تفکر یکی از مهم ترین فیلسوفان قرن بیستم را روشن می کند.

ترجمه ماشینی : اولین بار در سال 2005 منتشر شد. Routledge اثری از Taylor & Francis، یک شرکت اطلاعاتی است. نیم عنوان؛ صفحه عنوان؛ صفحه حق چاپ عنوان اصلی صفحه; صفحه حق چاپ اصلی؛ فهرست مطالب؛ مقدمه: وحدت فلسفه ویتگنشتاین; I: استفاده و ارجاع نام ها. II: "هستی شناسی" و هویت در تراکتاتوس: À Propos of Black's Companion; «سمبولیسم کافی» و «هستی شناسی»؛ 'ژتون یا نوع؟'; "رابطه نامگذاری"؛ هویت؛ حسابی؛ III: ویتگنشتاین در ریاضیات. برخی از پیشینه; نتیجه؛ چهارم: انسانها; من؛ II; III; IV; V; VI; V: ویتگنشتاین و استراسون در مورد ذهن های دیگر. ششم: درد و زبان خصوصی. هفتم: فروید ویتگنشتاین.

ترجمه ماشینی : ویتگنشتاین و تحقیق هنجاری ارتباط فلسفه لودویگ ویتگنشتاین را با اخلاق، زیبایی‌شناسی، فلسفه سیاسی و دین بررسی می‌کند. این کتاب زمینه های فکری را که به تفکر هنجاری ویتگنشتاین شکل داده است، تجزیه و تحلیل می کند، تأثیرات او را ردیابی می کند و کاربردهای معاصر فلسفه او را در زمینه های هنجاری ارائه می دهد. فصل ها بر ماهیت تحقیق هنجاری تمرکز دارند. آنها با هم، رویکرد ویتگنشتاینی را به تحقیق هنجاری ارائه می‌کنند، که در عین اینکه گسترده و مورد بحث است، در مقابل رویکردهای قیاسی غالب قرار می‌گیرد. استدلال به نتایج هنجاری با نشان دادن شباهت‌های خانوادگی، تشبیه‌ها، استفاده از متقاعدسازی، توسل به استدلال‌های طبیعت‌گرا، نویسندگان و ویتگنشتاینی‌ها که توسط آنها مورد بحث قرار گرفته‌اند، مفهوم ما را از تحقیق هنجاری گسترش می‌دهند.

ترجمه ماشینی : لودویگ ویتگنشتاین بدون شک مهمترین فیلسوف قرن بیستم است. او در کتاب «درباره یقین» به بحث در مورد مسائل محوری معرفت شناسی، از جمله ماهیت معرفت و شک و تردید می پردازد. کتاب راهنمای فلسفه راتلج برای ویتگنشتاین و در مورد یقین معرفی و ارزیابی می کند: زندگی حرفه‌ای ویتگنشتاین و پیش‌زمینه‌ی فلسفه‌ی بعدی‌اش، ایده‌های اصلی و متن درباره یقین، از جمله پاسخ‌های آن به G.E. مور و بحث از مسائل اساسی در نظریه دانش اهمیت مستمر ویتگنشتاین در فلسفه معاصر. این کتاب راهنما برای همه دانشجویان ویتگنشتاین و برای کسانی که در معرفت شناسی و فلسفه زبان مطالعه می کنند ضروری است. در مورد یقین، کار نهایی ویتگنشتاین، به دسته‌ای از گزاره‌های «تصویر جهان» می‌پردازد که توسط G.E. مور. اینها تعهد همیشگی ویتگنشتاین را به مقوله ای کاملاً تعریف شده از گزاره های تجربی به چالش می کشد و به ایجاد نقد شک گرایی کمک می کند. با بسط دیدگاه ویتگنشتاین مبنی بر اینکه شک‌گرایی خود تضعیف‌کننده است، کتاب راهنما تفسیری مبارزه‌جویانه و در عین حال درمانی ارائه می‌کند که درباره یقین بین دیدگاه‌های کانت و هیوم قرار می‌گیرد.

ترجمه ماشینی : در حالی که لودویگ ویتگنشتاین (1889-1951) و جورج سانتایانا (1863-1952) ممکن است هرگز آثار یکدیگر را ملاقات نکرده باشند یا حتی مطالعه نکرده باشند، آنها شرایط فرهنگی مشابهی را تجربه کردند و تفکر آنها شکل های مشابهی به خود گرفت. با این حال، تاکنون، بدنه کاری مربوطه آنها به طور جداگانه و جدا از یکدیگر مورد بررسی قرار گرفته است. سانتایانا اغلب به عنوان زیبایی‌شناس و متافیزیکدان در نظر گرفته می‌شود، اما کار ویتگنشتاین معمولاً مخالف رویکردهای فلسفی مورد علاقه سانتایانا است. در این مطالعه جدید روشنگر، مایکل هاجز و جان لاچز استدلال می‌کنند که پشت تفاوت‌های چشمگیر در سبک فلسفی و واژگان، توافق شگفت‌انگیزی در موضع وجود دارد. این شباهت‌ها به دلیل سبک‌های متفاوت، متافلسفه‌های متفاوت و حوزه‌های تأثیر جداگانه‌شان تا حد زیادی مورد توجه قرار نگرفته است. Hodges و Lachs نشان می‌دهند که آثار سانتایانا و ویتگنشتاین پاسخ‌های فلسفی خود را به اتفاقات بیان می‌کنند. با کمال تعجب، هر دو متفکر به یکپارچگی اعمال انسانی روی می آورند تا درک فلسفی قابل قبولی از وضعیت انسانی ایجاد کنند. هر دوی این فیلسوفان مهم قرن بیستم دیدگاه های بالغ خود را در زمانی شکل دادند که قطعیت های راحت تمدن غرب در اطراف آنها در حال فروپاشی بود. آنچه آنها می گویند حداقل تا حدی مشابه است، زیرا آنها می خواستند با تکیه بر سلامت روانی آرام زبانی و سایر شیوه های ما در برابر گسترش ویرانی مقاومت کنند. بر اساس هر دو، این دانش زنده بشری نیست، بلکه یک سنت فلسفی اشتباه است که پایه‌هایی را می‌طلبد و در نتیجه غربت و آوارگی فکری ایجاد می‌کند. هر دو فکر می‌کردند که برای نظم بخشیدن به خانه‌مان، باید در اعمال اجتماعی، مذهبی، فلسفی و اخلاقی خود خارج از چارچوب جستجوی یقین تجدیدنظر کنیم. این بینش و پروژه هایی که از آن سرچشمه می گیرد، خویشاوندی فلسفی آنها را مشخص می کند. تفکر در خرابه‌ها درک ما را از دستاوردهای فکری این متفکران برجسته افزایش می‌دهد و نشان می‌دهد که هر کدام چگونه بر فیلسوفان آمریکایی بعدی تأثیر گذاشته‌اند. این کتاب همچنین به عنوان فراخوانی برای فیلسوفان عمل می کند تا فراتر از طبقه بندی های سنتی به ماهیت تفکر فلسفی نگاه کنند.

ترجمه ماشینی : لودویگ ویتگنشتاین تأثیرگذارترین و مسلماً بزرگترین فیلسوف قرن بیستم بود. این واقعیت در مورد تأثیر او نه تنها به این بستگی دارد که او چقدر مردم را تحت تأثیر قرار داده است، بلکه به این موضوع نیز بستگی دارد که چند نفر را تحت تأثیر قرار داده است. کارهای اولیه او توسط برخی از پیشگامان فلسفه تحلیلی انجام شد. کار بعدی او به ایجاد جنبش دیگری در فلسفه تحلیلی کمک کرد، جنبش فلسفه زبان معمولی (که گاهی به آن فلسفه آکسفورد می گویند). همچنین برخی او را یک متفکر کلیدی پسامدرن می‌دانند و علاقه به آثار او وجه تمایز بسیاری از فیلسوفان پسا تحلیلی است که در پی پر کردن شکاف بین فلسفه تحلیلی و فلسفه به اصطلاح قاره‌ای هستند. این ویرایش دوم از فرهنگ لغت تاریخی فلسفه ویتگنشتاین، تاریخ این فلسفه را از طریق یک گاهشماری، یک مقاله مقدماتی، و یک کتابشناسی گسترده پوشش می دهد. بخش فرهنگ لغت بیش از 300 مدخل با ارجاع متقابل در هر جنبه از کار او دارد. این کتاب یک نقطه دسترسی عالی برای دانشجویان، محققان و هر کسی است که مایل به دانستن بیشتر در مورد فلسفه ویتگنشتاین است.

ترجمه ماشینی : این کتاب با افشای اسطوره «دو ویتگنشتاین»، شرح مفصلی از وحدت در اندیشه ویتگنشتاین از Tractatus تا تحقیقات فلسفی ارائه می‌کند. برخلاف تفاسیر اخیر در ادبیات، این روایت داستان آشکار شدن یک دیدگاه واحد نیست، بلکه داستان یک گفتگوی جاری و منطق درونی آن است. ویتگنشتاین در طول زندگی حرفه‌ای خود استدلال می‌کرد که مشکلات فلسفی در مورد ضروری و غیرممکن از یک سو، و در مورد معنادار و مزخرف از سوی دیگر، ممکن است با توضیح استفاده از زبان معمولی حل شوند. این رویکرد همیشه بر یک استراتژی، یعنی زمینه‌گرایی تکیه داشت. او متن‌زدایی را منبع اصلی سردرگمی فلسفی معرفی کرد و استدلال کرد که درک فلسفی شامل قرار دادن مفاهیم در زمینه‌های هنجاری است که در آن کار می‌کنند. این بازسازی انتقادی به درک فلسفه ویتگنشتاین کمک می کند و بحث های معاصر در مورد ضرورت، قابل فهم بودن و هنجاری بودن زبان را روشن می کند.

ترجمه ماشینی : سبک سخن گفتن ویتگنشتاین جذابیت زیادی دارد، اما خطر بزرگی را نیز به همراه دارد: خواننده مستعد این است که بیش از حد از یک قطعه و از تکه‌ها به‌طور کلی خیلی کم جمع کند. در اولین تقابل‌هایم با پژوهش‌های فلسفی، من چنین خواننده‌ای بودم، و بنابراین، معلوم شد، بیشتر نویسندگان فلسفه بعدی ویتگنشتاین بودند. توانایی چشمگیر ویتگنشتاین در گردآوری بسیاری از جنبه های اندیشه خود در یک بخش، به طور کامل در ادبیات انتقادی مورد بهره برداری قرار گرفته است. اما به ندرت به ارتباط با قطعات دیگر توجه می شود، چه رسد به بسیاری از نسخه های خطی منتشر نشده که تحقیقات فلسفی محصول نهایی آنهاست. نتیجه این رویکرد پراکنده و غیرتاریخی به آثار متأخر ویتگنشتاین، انبوهی از تفاسیر متناقض است. آنچه ویتگنشتاین واقعاً می خواست بگوید به اندازه کافی روشن نیست. نظرات همچنین در مورد ارزش کار او به شدت متفاوت است. برخی از نویسندگان با کلمات قصار و پرسش‌های بلاغی او تشویق شده‌اند تا کل سنت دکارتی را کنار بگذارند یا حرکت‌های جدید در زبان‌شناسی یا روان‌شناسی را متوقف کنند. برخی دیگر که خشمگین شده اند، فلسفه او را به عنوان محافظه کاری مفهومی ضد علمی رد می کنند. پس از مشورت با دفترچه ها و دست نوشته های منتشر نشده ای که ویتگنشتاین بین سال های 1929 تا 1951 نوشته بود، به خواننده ای بسیار متفاوت تبدیل شدم. معلوم شد که ویتگنشتاین نوعی لئوناردو داوینچی است، که شکلی را دنبال می‌کرد که هر نشانه‌ای از اسکنه، هر تلاشی برای بهبود، از بین رفته بود.