آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ویتگنشتاین در کتاب تحقیقات فلسفی طیف وسیعی از نظریات کلاسیک و معاصر را در باب زبان مورد انتقاد قرار می­دهد. در اینجا سعی خواهیم کرد با معرفی­ای اجمالی از آنچه تحت عنوان نظریه «زبان اندیشه» (یا زبان ذهن) شناخته می­شود، نشان دهیم چرا این نظریه نیز از نگاه ویتگنشتاین مردود است. برای این کار تلاش ما معطوف خواهد بود به این که از نگاه ویتگنشتاین به این پرسش­ها پاسخ دهیم: اندیشه چیست و چه نسبتی با زبان دارد؟ آیا اندیشه فرایندی کاملا ذهنی است؟ آیا زبان صرفا ابزاری است برای انتقال اندیشه های ذهنی؟ آیا اندیشه بر زبان تقدم دارد یا هویتی مستقل از زبان ندارد؟ در صورت عدم استقلال اندیشه از زبان، آیا انسان­ها مقدم بر یادگیری زبان، در ذهن خود واجد چیزی به نام زبان اندیشه­اند؟ در نهایت سعی خواهیم کرد نشان دهیم اعتراض ویتگنشتاین به نظریه زبان اندیشه ذیل کدام دسته از اعتراضات به این نظریه قرار می­گیرد و دفاع حامی زبان اندیشه چیست و این دفاع چگونه ارزیابی می­شود.

ترجمه ماشینی: لودویگ ویتگنشتاین مشهورترین فیلسوف دوران مدرن است، اما تعداد کمی از آثار پیشگام او را درک می کنند و در دهه های اخیر فراموشی جمعی در مورد او وجود داشته است. بسیاری از مقالات جدید هستند، اما برخی از آنها به سال 1979 بازمی گردد و اینکه آیا آنها دیدگاه جدیدی از ایده های او ارائه می دهند بستگی به درک فرد از آنچه او گفته است. برای من، تفاسیر جدید نیستند و عمدتاً به اندازه تمام تفسیرهای دیگر درباره W و رفتار انسانی در سراسر علوم رفتاری و توسط عموم مردم سردرگم هستند. طبق معمول، به نظر می رسد هیچ کس نمی داند که فلسفه روانشناسی صندلی راحتی است، و W (از نظر من) بزرگترین روانشناس طبیعی تمام دوران بوده است. او ساختار کلی نحوه عملکرد ذهن را بیان کرد که اغلب به عنوان قصد و نیت از آن یاد می شود و تقریباً معادل شناخت یا شخصیت یا تفکر و تمایل یا تفکر درجه بالاتر (HOT) است. بنابراین او را می توان پیشگام در روانشناسی تکاملی دانست، اگرچه به نظر می رسد به ندرت کسی جز من آن را درک می کند. بنابراین، دبلیو تقریباً 50 سال جلوتر از زمان خود بود که اولین کسی بود که لوح خالی یا دیدگاه فرهنگی ماهیت انسان را رد کرد (البته نه به طور کامل). - دقیقاً برعکس هدف کلی او (مثلاً به نظر شورت در صفحه 115 مراجعه کنید). مثل همیشه در نوشته های فلسفی، کاملاً قابل توجه است که هیچ کس (به نظر من) به طور کامل آنچه را که W انجام می داد درک نمی کند و هیچ کس تا به امروز موفق نشده است (و حتی تعداد کمی تلاش می کنند) روش سقراطی او را با توسل مداوم به نمونه های آشکار روانشناختی ما دنبال کند. عملکرد ایده‌های کاملاً بدیع و سبک منحصر به فرد و تلگراف نویسی او، همراه با سبک زندگی اغلب منزوی و تقریباً انفرادی و مرگ زودهنگام او در سال 1951، منجر به عدم انتشار چیزی از اندیشه‌های بعدی‌اش در طول زندگی‌اش شد و به آرامی تعداد زیادی از او را به چاپ رساند. 20000 صفحه منتشر شد- پروژه ای که تا امروز ادامه دارد. تنها نسخه کامل Nachlass عمدتاً آلمانی برای اولین بار توسط آکسفورد در سال 2000 منتشر شد و اینتلکس اکنون آن را منتشر می کند، و همچنین تمام 14 کتاب انگلیسی زبان بلک ول را در یک سی دی قابل جستجو منتشر می کند. سی دی بلک ول حدودا هزینه دارد. 100 دلار اما سی دی آکسفورد بیش از 1000 دلار یا بیش از 2000 دلار برای مجموعه شامل تصاویر نسخه های خطی اصلی است. با این حال، آنها را می توان از طریق امانت بین کتابخانه ای و همچنین، مانند مجلدات بی شمار دیگر در علوم رفتاری، با هزینه کمتر در p2p به دست آورد. یکی از دلایلی که به این موضوع اشاره می‌کنم این است که، اگرچه اکثر بهترین آثار او اکنون به زبان انگلیسی ترجمه و منتشر شده‌اند، اما توجه به سخنان آلمانی او در کلاس درس مفید و ضروری است و تعداد کمی از محققان به آن علاقه دارند. ویراستاری و ترجمه آثار او توسط مجریانش نیز کمتر از حد عالی بوده است و درک معنای دقیق آلمانی اصلی مشکل بزرگی است همانطور که چندین نویسنده در اینجا خاطرنشان می کنند (مثلاً نیاز در بسیاری از قسمت ها به ترجمه "darstellung" به عنوان یک عمل و نه به عنوان یک گرایش (نگرش گزاره ای) - یکی از تمایزات بسیاری که W اولین کسی بود که توضیح داد. ) در مورد دبلیو و گودل در مجله Minds and Machines. خوانندگان علاقه مند ممکن است بخواهند سایر نقدهای من در مورد کتاب های W و نقد هافستاتر "من یک حلقه عجیب و غریب هستم" را بررسی کنند. در اواسط دهه 30 اساساً کار قبلی خود را رد کرد، از جمله تراکتاتوس معروف، با این حال، Tractatus همچنان جذاب است و تعدادی از نویسندگان فعلی (Diamond، Conant) از سنت طولانی در تلاش برای توضیح پیروی می کنند. منظور او چه بود و این که چگونه در کارهای بعدی او تغییر کرد یا نه. برای من، تنها ارزش در این است که ببینم او در اوایل زندگی خود (حدود 1914) چقدر شروع به بیان میکروب های درک بعدی خود از روانشناسی انسانی کرد. در مورد این موضوع فکر می کنم مقاله نهایی هکر در اینجا قطعی است. پاسخ مثبت او به "آیا سعی داشت آن را سوت بزند؟" نشان می دهد که W of the Tractatus تلاش می کرد آنچه را که او به شدت اصرار داشت که نمی توان گفت، بلکه فقط نشان داد، توصیف کند. به نظر می رسد هکر (همراه با همه افراد دیگر روی این سیاره) متوجه نیست که این بدان معنی است که W در تلاش است تا عملکرد بدیهیات روانشناسی تکاملی ذاتی ما را با ذکر مثال هایی از استفاده روزمره ما از زبان (یعنی از تفکر ما) توصیف کند. ، اما او کار زیبایی در رد دیدگاه های دایموند و کونانت در مقالات آنها در اینجا و بسیاری دیگر در جاهای دیگر انجام می دهد و فصل و آیه ای را برای این دیدگاه ارائه می دهد. به عنوان مثال، نظرات مختلف را در صفحات 360،363، 372، 373، 376-81 برای ارجاعات واضح W به غرض ورزی ذاتی و غیرقابل تردید ما (یعنی انکار بدیهیات ما فاقد منطق) نگاه کنید. هکر به این دیدگاه پایان می دهد که W در واقع مزخرفات کی یرکگاردی را می نوشت. مقاله مقدماتی کری قابل تحمل است، اما وقتی می‌گوید که «چیزی وجود دارد که اساساً ناخوشایند است»، در صفحه 3 یک دست‌کم‌نمایی می‌کند.

حیات فلسفی ویتگنشتاین به دو دوره تقسیم می‌شود. این تقسیم به این علت است که او دست‌کم یکبار دچار تحول فکری عمیقی شد و از نو فلسفه‌ای جدید بنا نهاد. دغدغۀ اصلی ویتگنشتاین زبان و نحوۀ کارکرد زبان بود. این پرسش، تمام عمر، ویتگنشتاین را به خود مشغول داشته بود. اما حیطۀ تأثیرگذاری ایده‌های ویتگنشتاین در قلمرو زبان محدود نماند و به حوزه‌های دیگری از جمله دین گسترش یافت. نوشتار پیش‌رو به توصیف دیدگاه فلسفی متأخر ویتگنشتاین و پیوند آن با نگاه او به الهیات می‌پردازد. این نوشتار تلاش دارد با روش توصیفی-تحلیلی ویژگی‌های پژوهش فلسفی از منظر ویتگنشتاین متأخر را بکاود و سپس تبعات آن را برای الهیات بیان کند. بنا به فلسفۀ متأخر ویتگنشتاین آگاهی از کاربرد درست زبان می‌تواند نتایجی در فهم دین داشته باشد. از این جهت، مهارت تحلیل زبانی موجب قوّت تحلیل‌های فلسفی در باب دین می‌شود. نگارنده معتقد است بسیاری از ایده‌ها و دعاوی ویتگنشتاین درست‌اند و بخشی از مشکلات فلسفی برآمده از این هستند که ما منطق زبان گزاره‌های دینی را به درستی درنیافته‌ایم و واژه‌ها و جملات را اشتباه به‌کار می‌بریم. ما به‌راستی گاهی افسون زبان خود می‌شویم و تحلیل‌های درست زبانی ما را از سحر زبان هوشیار می‌سازند. اما روش ویتگنشتاین متأخر برای پرداختن به فلسفه که نه خود پدیده‌ها، بلکه دستور زبان و کاربرد واژه‌ها را می‌کاوید، ممکن است سبب غفلت از سؤالاتی مهم دربارۀ واقعیت‌های متافیزیکی گردد و فیلسوف دین را به تحلیل‌های زبانی سرگرم کند و او را از مسائل ژرف و مهم باز دارد.

دوران مدرن با نقدِ ریشه‌ای بر سنت آغاز شد و پیش‌انگاشته‌هایش را به پرسش کشید. از داعیه‌های تلویحی دوران سنت این بود که قلمروهای واقعیت و ارزش هم‌بسته‌اند. این هم‌بستگی به‌سببِ پیش‌فرض‌هایی متافیزیکی بود که بیشتر آن‌ها در زمانۀ هیوم برافتاده بودند و مهم‌ترین آن‌‌ها واقع‌باوری افلاطونی بود. هیوم این پیش‌انگاشت تلویحی را آشکار کرد و برمبنای تجربه‌باوری مدرن به جدایی واقعیت و ارزش حکم داد. بدین‌ترتیب، اگر به جدایی این‌ها حکم کنیم، از پیامدهایش جدایی علوم و اخلاق از یکدیگر است. این وضعیت در زیست و اندیشۀ مدرن بحران‌هایی ایجاد کرد و یافتن راه‌حلی میان این دو موضع به یکی از مسائل محوری دوران مدرن تبدیل شد. در این نوشته تلاش می‌کنم، با تمرکز بر فلسفۀ ویتگنشتاین واپسین، راه‌حلی فراهم آورم. بنابر فلسفۀ ویتگنشتاین، معنای واژگان و عبارات ما درون یک بافتار و باتوجه‌به چگونگی به‌کارگیریِ آن‌ها یا، به‌عبارتِ‌دیگر، کنش‌هایی که، با آن‌ها، درون بستر فعالیت‌های زندگی‌مان انجام می‌دهیم متعین می‌شود. به‌این‌ترتیب، مفاهیمی چون واقعیت و ارزش فرامفاهیمی نیستند که بیرون از یک بافتار معنا داشته باشند، بلکه این‌ها نیز، همچون دیگر مفاهیم، تنها درون فعالیتی که از آن‌ها استفاده می‌کنیم معنا می‌یابند و، درنتیجه، نقش منطقی آن‌ها روشن می‌شود و ارتباط‌های مفهومی‌شان آشکار می‌گردد. رهیافتی ویتگنشتاینی به این مسئله نشان می‌دهد که دو سوی این منازعه -واقع‌باوری و واقع‌ناباوری- هر دو بر یک پیش‌فرض استوارند و اگر آن پیش‌فرض رد شود، مسئله منحل خواهد شد. آنگاه است که با بینش نوی ویتگنشتاین به زبان می‌توان بررسید که چگونه در برخی بافتارها مواردی از واقعیت‌ها و ارزش‌ها درهم‌تنیدگی دارند. من از این بینش در فعالیت پزشکی استفاده می‌کنم و نشان می‌دهم که این فعالیت در یک بستر یا بافتار بالینی رخ می‌دهد و همین بافتار بالینی این امکان را فراهم می‌سازد که در بسیاری از موارد ارتباط میان عبارات ناظربه‌واقع و ارزشی را درک کرد. به همین سبب، می‌توان فعالیت پزشکی را قلمرو مهمی در علوم دید که در آن امکان درهم‌تنیدگی واقعیات و ارزش‌ها به بهترین شکل نمایان می‌شود.

این درسگفتارها به زبان انگلیسی است و زیرنویس فارسی دارد.

مقولة اخلاق، به عنوان یکی از کلیدی‌ترین و در عین حال بحث‌برانگیزترین مسائل در عرصة تعالیم بشری، همواره مورد توجه و بحث قرار گرفته است. بررسی اصول و قواعد اخلاقی و تدوین نظریات متعدد در ‌این حوزه، به منظور یافتن بهترین مدل زندگی، به عنوان یکی از مهمترین کاوش‌های اندیشه‌ای بشر به‌شمار می‌رود. پژوهش حاضر با واکاوی آراء ویتگنشتاین، در حوزة اخلاق، با نظر به شیوة هستی‌نگری وی، به ارتباط‌این مقوله با مبحث زندگی، پرداخته و خوانشی نو از مسیر دست‌یافتن به زندگی معنادار در ساحت اخلاق ارائه می‌نماید. بر ‌این اساس با تحلیل مفهوم زیست اخلاقی در فلسفة ویتگنشتاین به طور خاص، استدلال می‌شود که زندگی اخلاقی-معنادار در نظر وی مبتنی بر به کاربستن ارادة اخلاقی خیر و حل معمای زندگی است که هردو نیازمند اتخاذ دیدگاهی ویژه نسبت به جهان هستند. در‌ این نظرگاه، جهان در ساحتی ازلی مشاهده می‌شود.