آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

حیات فلسفی ویتگنشتاین به دو دوره تقسیم می‌شود. این تقسیم به این علت است که او دست‌کم یکبار دچار تحول فکری عمیقی شد و از نو فلسفه‌ای جدید بنا نهاد. دغدغۀ اصلی ویتگنشتاین زبان و نحوۀ کارکرد زبان بود. این پرسش، تمام عمر، ویتگنشتاین را به خود مشغول داشته بود. اما حیطۀ تأثیرگذاری ایده‌های ویتگنشتاین در قلمرو زبان محدود نماند و به حوزه‌های دیگری از جمله دین گسترش یافت. نوشتار پیش‌رو به توصیف دیدگاه فلسفی متأخر ویتگنشتاین و پیوند آن با نگاه او به الهیات می‌پردازد. این نوشتار تلاش دارد با روش توصیفی-تحلیلی ویژگی‌های پژوهش فلسفی از منظر ویتگنشتاین متأخر را بکاود و سپس تبعات آن را برای الهیات بیان کند. بنا به فلسفۀ متأخر ویتگنشتاین آگاهی از کاربرد درست زبان می‌تواند نتایجی در فهم دین داشته باشد. از این جهت، مهارت تحلیل زبانی موجب قوّت تحلیل‌های فلسفی در باب دین می‌شود. نگارنده معتقد است بسیاری از ایده‌ها و دعاوی ویتگنشتاین درست‌اند و بخشی از مشکلات فلسفی برآمده از این هستند که ما منطق زبان گزاره‌های دینی را به درستی درنیافته‌ایم و واژه‌ها و جملات را اشتباه به‌کار می‌بریم. ما به‌راستی گاهی افسون زبان خود می‌شویم و تحلیل‌های درست زبانی ما را از سحر زبان هوشیار می‌سازند. اما روش ویتگنشتاین متأخر برای پرداختن به فلسفه که نه خود پدیده‌ها، بلکه دستور زبان و کاربرد واژه‌ها را می‌کاوید، ممکن است سبب غفلت از سؤالاتی مهم دربارۀ واقعیت‌های متافیزیکی گردد و فیلسوف دین را به تحلیل‌های زبانی سرگرم کند و او را از مسائل ژرف و مهم باز دارد.

دوران مدرن با نقدِ ریشه‌ای بر سنت آغاز شد و پیش‌انگاشته‌هایش را به پرسش کشید. از داعیه‌های تلویحی دوران سنت این بود که قلمروهای واقعیت و ارزش هم‌بسته‌اند. این هم‌بستگی به‌سببِ پیش‌فرض‌هایی متافیزیکی بود که بیشتر آن‌ها در زمانۀ هیوم برافتاده بودند و مهم‌ترین آن‌‌ها واقع‌باوری افلاطونی بود. هیوم این پیش‌انگاشت تلویحی را آشکار کرد و برمبنای تجربه‌باوری مدرن به جدایی واقعیت و ارزش حکم داد. بدین‌ترتیب، اگر به جدایی این‌ها حکم کنیم، از پیامدهایش جدایی علوم و اخلاق از یکدیگر است. این وضعیت در زیست و اندیشۀ مدرن بحران‌هایی ایجاد کرد و یافتن راه‌حلی میان این دو موضع به یکی از مسائل محوری دوران مدرن تبدیل شد. در این نوشته تلاش می‌کنم، با تمرکز بر فلسفۀ ویتگنشتاین واپسین، راه‌حلی فراهم آورم. بنابر فلسفۀ ویتگنشتاین، معنای واژگان و عبارات ما درون یک بافتار و باتوجه‌به چگونگی به‌کارگیریِ آن‌ها یا، به‌عبارتِ‌دیگر، کنش‌هایی که، با آن‌ها، درون بستر فعالیت‌های زندگی‌مان انجام می‌دهیم متعین می‌شود. به‌این‌ترتیب، مفاهیمی چون واقعیت و ارزش فرامفاهیمی نیستند که بیرون از یک بافتار معنا داشته باشند، بلکه این‌ها نیز، همچون دیگر مفاهیم، تنها درون فعالیتی که از آن‌ها استفاده می‌کنیم معنا می‌یابند و، درنتیجه، نقش منطقی آن‌ها روشن می‌شود و ارتباط‌های مفهومی‌شان آشکار می‌گردد. رهیافتی ویتگنشتاینی به این مسئله نشان می‌دهد که دو سوی این منازعه -واقع‌باوری و واقع‌ناباوری- هر دو بر یک پیش‌فرض استوارند و اگر آن پیش‌فرض رد شود، مسئله منحل خواهد شد. آنگاه است که با بینش نوی ویتگنشتاین به زبان می‌توان بررسید که چگونه در برخی بافتارها مواردی از واقعیت‌ها و ارزش‌ها درهم‌تنیدگی دارند. من از این بینش در فعالیت پزشکی استفاده می‌کنم و نشان می‌دهم که این فعالیت در یک بستر یا بافتار بالینی رخ می‌دهد و همین بافتار بالینی این امکان را فراهم می‌سازد که در بسیاری از موارد ارتباط میان عبارات ناظربه‌واقع و ارزشی را درک کرد. به همین سبب، می‌توان فعالیت پزشکی را قلمرو مهمی در علوم دید که در آن امکان درهم‌تنیدگی واقعیات و ارزش‌ها به بهترین شکل نمایان می‌شود.

این درسگفتارها به زبان انگلیسی است و زیرنویس فارسی دارد.

مقولة اخلاق، به عنوان یکی از کلیدی‌ترین و در عین حال بحث‌برانگیزترین مسائل در عرصة تعالیم بشری، همواره مورد توجه و بحث قرار گرفته است. بررسی اصول و قواعد اخلاقی و تدوین نظریات متعدد در ‌این حوزه، به منظور یافتن بهترین مدل زندگی، به عنوان یکی از مهمترین کاوش‌های اندیشه‌ای بشر به‌شمار می‌رود. پژوهش حاضر با واکاوی آراء ویتگنشتاین، در حوزة اخلاق، با نظر به شیوة هستی‌نگری وی، به ارتباط‌این مقوله با مبحث زندگی، پرداخته و خوانشی نو از مسیر دست‌یافتن به زندگی معنادار در ساحت اخلاق ارائه می‌نماید. بر ‌این اساس با تحلیل مفهوم زیست اخلاقی در فلسفة ویتگنشتاین به طور خاص، استدلال می‌شود که زندگی اخلاقی-معنادار در نظر وی مبتنی بر به کاربستن ارادة اخلاقی خیر و حل معمای زندگی است که هردو نیازمند اتخاذ دیدگاهی ویژه نسبت به جهان هستند. در‌ این نظرگاه، جهان در ساحتی ازلی مشاهده می‌شود.

ترجمه ماشینی : مرکزی برای هر تفسیری از فلسفه متأخر ویتگنشتاین، درک روش فلسفی و ماهیت چرخشی است که سیر تکاملی او را از کارهای اولیه تا کارهای بعدی‌اش مشخص می‌کند. ماری مک‌گین در مقاله‌های ویتگنشتاین، شک‌گرایی و طبیعت‌گرایی استدلال می‌کند که این تغییر روش‌شناختی در دل خود شکلی بسیار متمایز از طبیعت‌گرایی دارد که ریشه در آثار گوته دارد. این شکل از طبیعت گرایی بر دستیابی به دیدگاهی روشن از پدیده های پیچیده و طبیعی در محیط طبیعی آنها، با نگاهی به توصیف الگوها و پیوندهایی که در نمای ساده هستند، تأکید می کند. به نظر می رسد که ویتگنشتاین از این روش ها برای تبیین مفهومی استفاده می کند که هدف آن حل کردن مسائل و پارادوکس های فلسفی است. این مقالات موضوعات زیر را پوشش می دهند: شک و تردید در مورد دنیای بیرونی. بدبینی نسبت به افکار دیگر؛ دانش و اعتقاد؛ معنی و پیروی از قاعده; حالات روانی و استفاده متمایز اول شخص از مفاهیم روانشناختی؛ رابطه بین فلسفه اولیه و متأخر; و ماهیت طبیعت گرایی ویتگنشتاین.

ترجمه ماشینی : این جلد، کار هانس یوهان گلوک، فیلسوفی که هم به دلیل تفسیر ویتگنشتاین و هم مشارکت‌های فراوانش در بحث‌های فلسفه معاصر مشهور است، تجلیل می‌کند. این کتاب 16 مقاله جدید از فیلسوفان پیشرو و برجسته را که با کارهای گلاک درگیر هستند گرد هم می آورد و با فصلی با عنوان «بازتاب ها و پاسخ ها» به پایان می رسد که در آن گلاک به مخاطبانش پاسخ می دهد. صدای فلسفی متمایز گلاک ترکیبی نادر از رویکرد الهام گرفته از ویتگنشتاین با تمایل به جدا شدن از ویتگنشتاین برای مقابله با مشکلات به روشی آزادانه است. مجموعه گسترده مقالاتی که در این جلد گنجانده شده است، علایق گسترده فلسفی گلاک را منعکس می کند و پتانسیل استفاده از بینش های ویتگنشتاینی را برای پیشبرد بحث های سیستماتیک جاری در فلسفه نشان می دهد. فصل‌ها درباره فلسفه ویتگنشتاین، متافلسفه، حقیقت و زبان، ذهن حیوانات و عاملیت، و دلایل و هنجارگرایی ویتگنشتاین بحث می‌کنند. ویتگنشتاین و فراتر از آن برای دانشمندان و دانشجویان پیشرفته ای که بر روی ویتگنشتاین، متافلسفه، فلسفه ذهن، و فلسفه زبان کار می کنند، جذاب خواهند بود.

ترجمه ماشینی : این کتاب نشان می‌دهد که روش‌های فلسفی متأخر لودویگ ویتگنشتاین را می‌توان به نحو ثمربخشی برای چندین مسئله در فلسفه اخلاق معاصر به کار برد. نویسنده دیدگاه های اخلاقی ویتگنشتاین را مورد توجه قرار داده و به موضوعاتی چون فرااخلاق، عینیت در اخلاق و ادراک اخلاقی می پردازد. خوانندگان بینشی در مورد چگونگی تفکر ویتگنشتاین در مورد مسائل فلسفی و روشی جدید برای نگریستن به مسائل اخلاقی به دست خواهند آورد. کتاب از سه بخش تشکیل شده است. در بخش اول، روش‌های فلسفی متأخر ویتگنشتاین، از جمله مقایسه روش‌های فلسفی با روش‌های درمانی مورد بحث قرار می‌گیرد. این کتاب سپس به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه این روش‌ها بینشی به دیدگاه‌های اخلاقی ویتگنشتاین می‌دهند. خوانندگان متوجه خواهند شد که چگونه این موارد در پرتو اندیشه های فلسفی بعدی او خوانده می شود. در بخش سوم، روش‌های بعدی ویتگنشتاین برای مسائل فلسفه اخلاق معاصر، از جمله نگاهی به پرسش‌هایی برای توصیه‌های اخلاقی به کار می‌رود. نویسنده برخی از ادبیات ثانویه در مورد روش‌های فلسفی متأخر ویتگنشتاین را بررسی و نقد می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه موضوع کتاب را می‌توان در تحقیقات آینده توسعه داد. در این مجلد روشنگر و به خوبی نوشته شده چیزی ارزشمند برای خوانندگان همه سطوح وجود دارد. به ویژه برای محققان و دانشجویان ویتگنشتاین، فلسفه و اخلاق جذاب خواهد بود.