آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این جلد مشتمل بر پانزده مقاله است که توسط گروهی از محققان بین المللی در مورد موضوعات مختلف در الهیات پولس نوشته شده است. اینها شامل مأموریت غیر یهودی او، مفاهیم ایمان، فیض، و شریعت، آشتی، معبد، معاد شناسی، معجزات، جنسیت، و گرایش های سه گانه پولس است.

ازآنجاکه پولس چهره‌ای مهم و تأثیرگذار در تاریخ مسیحیت به شمار می‌آید، این پرسش در خصوص نامه‌های منسوب به او قابل طرح است که آیا می‌توان الهیاتی روشمند و منسجم را در نوشته‌های او ملاحظه کرد. در این جستار، ضمن توجه به دیدگاه‌های مختلف دربارة امکان یا امتناع الهیاتی روشمند در آراي پولس، امکان چنین الهیاتی را در نامه‌های پولس، مورد توجه قرار خواهیم داد. او خود در ارائة الهیاتی روشمند، از سویی به پیشینة الهیاتی‌اش در سنت یهودیت توجه دارد؛ چنان‌که بسیاری از پژوهشگران الهیات مسیحی بر این امر اذعان دارند که ایمانِ پولس در تعلق وی به سنت یهودی ریشه دارد؛ از سوی دیگر، پولس به تجربه‌های شخصی و عرفانی‌اش در مواجهه با سنت الهیاتیِ مسیحی نیز توجه دارد. در این پژوهش، با توجه به چهار آموزة کلیدی در الهیات مسیحی، بیان خواهیم کرد که می‌توان الهیاتی روشمند، البته نه‌چندان واضح، را در نامه‌هاي پولس ملاحظه کرد. این چهار مبحث عبارت‌اند از: مبرا بودن از گناه از طریق ایمان، الهیات اخلاقی، گناه نخستین و تثلیث.

یکی از راهکارهای بنیادین شناخت ادیان و به تبع آن حقیقت، علم به عقاید و افکار پیشوایان دینی و سیر تحولی حیات دینی است؛ در این راستا حتی زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی و جغرافیایی آن پیشوایان که تداوم‌بخش (و یا احیاناً تحول‌بخش) سیر تاریخی و فکری آن دین‌اند، مطمح نظر است. نقش اساسی پولس به ویژه از بُعد ترویج مسیحیت و عالمگیر ساختن آن، بر صاحب‌نظران مسیحیت‌شناسی غیرقابل‌انکار است. عملکرد دیگر وی ایجاد الهیاتی نوین - سوای کیفیت و اصالت مفاهیم - در حیطه‌ی مسیحیت است که آموزه‌های مسیحیت امروزی ثمره‌ی آن است؛ بر این اساس شناخت او، زمینه‌ی اشراف بر عقاید مسیحی و حتی در برخی موارد، ریشه‌یابی دقیق آنها را فراهم می‌سازد. پژوهش حاضر، شرح حال و آثار پولس را به منظور فهم بهتری از تفکر و آموزه‌هایش(عقاید) در نظر دارد. از منابع دست اول شناخت پولس آثار وی است که متشکل از 13 رساله و در برگیرنده‌ی بخش قابل ملاحظه‌ای از عهد جدید می‌باشد. این رسائل جزء قدیمی‌ترین آثار کانن و از لحاظ اصالت دارای سلسله مراتب مختلفی هستند. پولس در برخی موارد از جمله اصل اعتقاد به خدای یگانه، معاد و دعوت به اسالیب اخلاقی مانند محبت، گذشت، اخوّت و ایمان، تداوم‌بخش عقاید عیسوی است، اما وی با عقایدی چون قائل شدن فرزند برای خدا، بخشیدن بُعد الوهی به عیسی مسیح (ع)، نفی لزوم شریعت و انکار اهمیت آن و سازش با حکومت‌های جور راه خود را از یهودیت و مسیحیت اولیه کاملاً جدا می‌کند و راه نجات را صرفاً ایمان در پرتو فیض الهی می‌داند؛ بر این اساس پولس رسول در برخی موارد حقیقت‌محور و در برخی موارد حقیقت‌گریز است که معیار ما در این قضاوت قول و فعل عیسوی است.

در این مقاله مفهوم حیات عرفانی و چگونگی نیل به آن از دیدگاه پولس بررسی می‌شود. بنا بر آنچه از مطالعه و تحلیل رساله‌های او برمی‌آید، وی مدعی است که پس از تغییر کیش، درنتیجۀ تجربه‌ای که در راه دمشق برایش رخ داده است، به حیاتی تازه در مسیح دست یافته و سبک زندگی جدیدی را تعلیم می‌دهد که حیاتی پاک، معنوی و عرفانی است. پولس نیکوترین حیات را زندگیِ مسیح‌گونه معرفی کرده که شایستۀ فرزندان خداست. حیات عرفانی یعنی زیستن به‌گونه‌ای که خدا می‎خواهد و غایت آن مسیح‎گونه‌شدنِ انسان است. هرچند پولس بر فیض خدا در تحقق چنین حیاتی تأکید می‌ورزد، اما سهم انسان را در رسیدن به آن نادیده نمی‌گیرد. او دعا، مراقبه، وارستگی، طهارت باطن، توکل، پذیرفتن ارادۀ خدا، هماهنگی و همکاری با خدا، ایمان، امید و محبت را بنیان‌های حیات مسیحانه، یعنی زندگی عرفانی می‌داند.

ایمان در ادیان الهی (یهودیت، مسیحیت، و اسلام) از جایگاه بسیار مهمی برخوردار است، زیرا در همه‌ی آن ها نجات و رستگاری مبتنی بر ایمان است. امام علی (ع) در نهج البلاغه و پولس رسول در رساله هایش درباره ی ایمان سخنان بسیاری را گفته اند. این پایان نامه که به روش مقایسه ای انجام شده است، ضمن اشاره به ماهیّت ایمان از دیدگاه امام علی (ع) و پولس رسول، مراتب ایمان، زیادت و نقصان ایمان، متعلَّقات ایمان، موانع ایمان، رابطه ی ایمان و عمل، ایمان و عقل، ایمان و اسلام، و آثار و نتایج ایمان را در نهج البلاغه و رساله های پولس رسول مورد بررسی قرار داده، و وجوه اشتراک و افتراق این موضوع را در آن دو مورد تحقیق قرار می دهد. از جمله شباهت های ایمان در نهج البلاغه و رساله های پولس رسول می توان به متعلَّقات ایمان اشاره کرد که در هر دو ایمان به غیب که شامل ایمان به معاد و کتب الهی است از جمله متعلَّقات ایمان می باشد. همچنین می توان به آثار ایمان اشاره کرد که در هر دو ایمان باعث عمل نیکو، نورانیّت قلب، توان فهم معارف الهی، شهود، امیدواری، اعتماد بر دریافت وعده های الهی می شود. امّا با وجود شباهت های ایمان در نهج البلاغه و رساله های پولس رسول تفاوت هایی نیز در میان آن ها وجود دارد که از جمله می توان به ماهیّت ایمان اشاره کرد. از دیدگاه امام علی (ع) ایمان شناخت قلبی، اقرار زبانی، و عمل صالح است، ولی از دیدگاه پولس رسول ایمان با وجود این که شناخت قلبی، و اقرار زبانی است بیشتر به معنای اعتماد و اطمینان دانسته شده است. از تفاوت دیگر می‌توان به رابطه ی ایمان و عقل اشاره کرد. در نهج البلاغه ایمان و عقل در کنار یکدیگر باعث نجات می شود، ولی در رساله های پولس رسول تنها ایمان باعث نجات می شود

دین اسلام به دلیل خویشاوندی که با ادیان سامی پیش از خود از جمله مسیحیت دارد، در منابع خود به برخی از شخصیت های این دین اشاره کرده است که در ارتباط با عیسی مسیح و آیین او تأثیرگذار بودند. از جمله ی آنان می توان پطرس و پولس را نام برد. پطرس در زمره ی برترین شاگردان عیسی(ع) و پولس علی رغم عدم درک عیسی مسیح از جمله رسولانی معرفی شده که تأثیر زیادی در گسترش مسیحیت به جهان غرب داشته است. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی جایگاه این دو شخصیت در منابع اسلامی می-پردازد و نتایج این بررسی ها نشان می دهد که پطرس به جهت راست کیشی و تأکید بر شریعت-مداری به عنوان وصی و جانشین حضرت عیسی(ع) معرفی و از جایگاه ویژه ایی برخوردار است. اما پولس به جهت عدم تاکید بر شریعت که منجر به افراط در آموزه های ایمانی و مسبب انحراف و رواج اباحی گریری در مسیحیت شد از سوی منابع اسلامی طرد و انکار شده است و هم¬ردیف با دوزخیان و متکبرانی هم چون نمرود، فرعون، یهودا و... دانسته شده و از جایگاه والایی برخوردار نیست.

ترجمه ماشینی : این مطالعه به منظور درک بهتر رابطه بین معرفت شناسی الهیاتی، انسان شناسی و اخلاق در تفسیر کتاب مقدس دزیدریوس اراسموس و جان کالوین، پذیرش گفتار پولس در مورد حماقت در قرنتیان اول را در کنار دیگر متون مسیحی پولس بررسی می کند. گفتار پولس در مورد رابطه بین حماقت و حکمت، علیرغم باروری بالقوه آن برای ایجاد هر گونه کاربرد جالب در چندین حوزه از فلسفه و الهیات، در تاریخ تفسیر مورد توجه اندکی قرار گرفته است. در قرن شانزدهم، این متون در زمینه الهیات کتاب مقدس انسانگرایانه مورد توجه قرار می گیرند که عمل کنندگان آن، به عنوان یک قاعده، خود را در حال ارائه شکلی ضد نظری از روش الهیاتی می دانند که در تضاد با اجداد مکتبی آنهاست. بنابراین، حماقت خدا، که به گفته پولس، خردمندتر از خرد انسان هاست، در دستان اراسموس و کالوین که سازه های متناقض پولس را در خدمت حمله به اشکال بیش از حد گمانه زنی مسیحی به کار می گیرند، اهمیت تازه ای پیدا می کند. الاهیاتی که به سمت ابهام گرایش دارند و در نتیجه برای افراد عادی غیر قابل دسترس می شوند. علاوه بر این، هم اراسموس و هم کالوین زمان زیادی را در آثار تفسیری خود درباره قرنتیان اول صرف پرداختن به مشکل فصاحت مسیحی می کنند که از ادعای پولس مبنی بر موعظه انجیلی کاملاً ساده ناشی می شود. در این رابطه، هر دو مفسر برای بازگشت به سادگی موعظه پولسی، که البته در اصل از فروتنی مسیح الگوبرداری شده است، استدلال می کنند. تفاسیر اراسموس و کالوین از این بخش از نامه پل، علاوه بر این، شیوه جدیدی از تفکر در مورد چشم اندازهای پذیرش اراسموس و کالوین از الهیات رتوریکا ارائه می کند - اصطلاحی که توسط مورخ فلسفه رنسانس چارلز ترینکهاوس برای توصیف این روند ابداع شده است. الاهیات اومانیستی عمدتاً ایتالیایی) برای حمایت از نوعی گفتمان الهیاتی که به اصطلاح بیشتر از متقاعد کردن مغز به دنبال حرکت دادن قلب است. از این منظر، من استدلال می‌کنم که اراسموس و کالوین را می‌توان در یک محیط فکری قرار داد و درک کامل‌تر آن‌ها از سادگی پولیس ممکن است به عنوان مرحله جدیدی در توسعه الهیات رتوریکا تلقی شود. در نهایت، این مطالعه تأثیری را که اراسموس - عمدتاً حاشیه‌نویسی‌ها و نقل‌قول‌های عهد جدید، بلکه سایر آثار الهیات او - بر تفسیرهای کتاب مقدس کالوین و به طور کلی‌تر الاهیات او داشته است، تحلیل می‌کند. این رابطه ای است که مدت هاست در میان محققان کالوین مورد غفلت قرار گرفته است، علیرغم این واقعیت که کالوین بارها و بارها به صراحت با اراسموس در تفسیرهای NT خود درگیر است، و علیرغم این واقعیت که "انسان گرایی" او به طور گسترده ای شناخته شده است. می‌توان کالوین را پیروی از اراسموس دید، نه تنها در برخی از نتایج فلسفی، بلکه همانطور که سعی خواهم کرد نشان دهم، در حمایت از نوع خاصی از روش الهیاتی که به حماقت صلیب مربوط می‌شود (و نه تنها در مورد اول قرنطینه). 1-4، بلکه فیل 2:6f.