آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

‫ه‍دف‌ پ‍ژوه‍ش‌: ارائ‍ه‌ی‌ گ‍ف‍ت‍اری‌ در ب‍اب‌ ع‍رف‍ان‌ م‍س‍ی‍ح‍ی‌ از دی‍دگ‍اه‌ ی‍ک‌ م‍ت‍ال‍ه‌ م‍س‍ی‍ح‍ی‌ اس‍ت‌ روش‌ ن‍م‍ون‍ه‌گ‍ی‍ری‌: روش‌ ک‍ت‍اب‍خ‍ان‍ه‌ای‌ اس‍ت‌ روش‌ پ‍ژوه‍ش‌: ک‍ت‍اب‍خ‍ان‍ه‌، م‍ص‍اح‍ب‍ه‌، ج‍س‍ت‍ج‍وی‌ ای‍ن‍ت‍رن‍ت‍ی‌ اس‍ت‌ طرح‌ پ‍ژوه‍ش‌: ت‍رج‍م‍ه‌ی‌ ف‍ص‍ل‌ ۳ و ۴ ک‍ت‍اب‌ ع‍رف‍ان‌ م‍س‍ی‍ح‍ی‌ ن‍وی‍س‍ن‍ده‌ ان‍گ‍ل‍ی‍س‍ی‌ وی‍ل‍ی‍ام‌ رال‍ف‌ ای‍ن‍گ‌ ب‍ه‌ ه‍م‍راه‌ ت‍وض‍ی‍ح‌ پ‍ی‌ ن‍وش‍ت‌ ه‍اس‍ت‌ ن‍ت‍ی‍ج‍ه‌ ک‍ل‍ی‌: ع‍رف‍ان‌ م‍س‍ی‍ح‍ی‌ م‍ت‍اث‍ر از آراآ اف‍لاطون‍ی‌ اس‍ت‌

این پایان نامه پس از بیان اهمیت و ماهیت فلسفه اخلاق و ضرورت این علم و همچنین تعاریف این علم و تفاوت آن با علوم تحصیلی وتوصیفی به بیان نظریاتی که در مورد حسن و قبح اعمال و کردار و منش افراد بیان شده می پردازد چرا که ارزیابی اخلاقی بر اساس کردار و اعمال افراد و یا منش و ویژگی های شخصیتی همچنین نتایج اعمال و ارزش اعمال صورت می گیرد. در این پژوهش پس از بیان نظریات و همچنین تعریف برخی از مفاهیم و اصطلاحات اخلاقی ونظریات اخلاقی دو تن از فیلسوفان بزرگ یونان باستان یعنی افلاطون و ارسطو سعی شده تا مشخص شود که نظریات هر یک از این دو فیلسوف در رده کدامیک از نظریات اخلاقی قرار میگیرد و هریک از این دو فیلسوف چه نظریه ای رادر مورد هدایت کردار و همچنین تعیین خیر و شر بودن امور است و همچنین به بیان شباهتها و تفاوتهای فلسفه اخلاق این دو فیلسوف و ارزیابی نظرات آنها در مورد فضیلت و کردار درست و سودمندی فضیلت و همچنین تقسیم بندی فضایل و چگونگی کسب فضیلت و نظرات هر یک از این دو فیلسوف در مورد خیر اعلی پرداخته شده است .

گتیه با ارائه دو مثال نقض ادّعا می‌کند که ممکن است شخص S به گزاره P باور صادق موجّه داشته باشد ولی به آن معرفت نداشته باشد. گزاره P در اولین مثال نقض گتیه دربردارنده یک «توصیف معیّن» است. در این مقاله، با تکیه بر آرای راسل، استراوسون، و دونلان در باب تحلیل جملات حاوی توصیفات معیّن، تلاش می‌کنیم تا اوّلین مثال نقض گتیه را نقض کنیم. به بیان دقیق‌تر، نشان می‌دهیم که دلیل معرفت نداشتن شخص S به گزاره P در اوّلین مثال نقض گتیه این است که یا اصلاً به P باور ندارد و یا به P باور دارد امّا P صادق نیست. به این ترتیب، روشن می‌شود که مثال اوّل گتیه، برخلاف ادّعای او، ناقض تعریف سه‌جزئی معرفت نیست.

موضوعی که برخی متفکران و فلاسفه را به اندیشه و بحث واداشته قابلیت تفسیر فلسفه یونان بعنوان یک فلسفه الهی است در این مقاله با رجوع مستقیم به آثار افلاطون و ارائه تفسیر و تطبیق مختصری فضای کلی فلسفه افلاطون از این منظر بررسی و تحلیل شده و با استناد به متن عبارات افلاطون نشان داده می شود که فلسفه افلاطون نه تنها یکی از الهی ترین فلسفه های عالم اندیشه است بلکه مادر و سرچشمه تمامی تفکرات اصیل الهی است.

مفسّران آثار افلاطون تفسیر واحدی از نگرش وی دربارۀ زنان به دست نداده‌اند؛ زیرا در بررسی آثار افلاطون با قطعاتی ناسازگار، پیچیده و پراکنده در این باره روبه‌رو شده‌اند. از یک سو، افلاطون برای زنان حقوق اجتماعی محدودی قائل بود و آنان را موجوداتی ناتوان و حقیر می‌دانست. از سوی دیگر، او در چینش آرمانشهر خود برای رسیدن به عدالت، نقش‌های اجتماعی مهمّی برای زنان همچون مردان قائل بود و نیز آنان را از حیث استعداد و طبیعت با مردان یکی می‌دانست. آنچه در این میان اهمّیّت دارد و ما در این مقاله در جست‌وجوی آنیم، انگیزه و هدف افلاطون از پرداختن به این موضوع است؛ خاصّه اینکه ما رویکردی وحدت‌گروانه در اخلاق‌شناسی و سیاست‌شناسی افلاطونی را شاهدیم که مبتنی بر آرای مابعدالطّبیعی اوست. به این ترتیب، در این مقاله، از چشم‌اندازی تاریخی‌ـ‌اجتماعی به دورة یونان باستان، نظرگاه‌های فلسفی افلاطون دربارۀ زنان و تفسیرهای متفاوتی را که در روزگار ما از آنها شده است، بررسی می‌کنیم. در پایان، به این نتیجه می‌رسیم که افلاطون سعادت جامعه را در عدالتی می‌دید که در همة انسانها، بدون در نظر گرفتن جنسیّت و توانایی آنان، صورت واحدی دارد؛ و، ازاین‌رو، دغدغة او بالا بردن حقوق اجتماعی زنان نبوده است.

یکی از مباحث محوری در کتاب جمهوری افلاطون، موضوع عدالت است. افلاطون برای تعریف عدالت مدینه فاضله ای را ترسیم می کند که حاکم آن فیلسوف پادشاه است. از دیدگاه وی عدالت باید هم در درون فرد و هم در جامعه ایجاد شود. عدالت در شهر در سلسله مراتب طبیعی و تقسیم کار یافت می شود، بدین ترتیب، هرکس باید همان عملی را انجام دهد که به طور طبیعی برای آن ساخته شده است. عدالت در نفس نیز آن است که هر جزء نفس تنها به وظیفه خود عمل کند، تا به این ترتیب در نفس هماهنگی ایجاد شود. پس عدالت سلامت روح و رذیلت و ظلم بیماری روح است. عدالت افلاطونی دارای دو مرتبه است. یکی مرتبه ای که خاص فیلسوفان است و یکی مرتبه مخصوص افراد. فیلسوف هم از هماهنگی در درون برخوردار است و هم قادر به نظاره صور عدالت می باشد. اما دیگران هرچند از طریق عدالت هماهنگی را در درون شان ایجاد می کنند، ولی با عدالت حقیقی فاصله دارند. ولی مستعدند که با تربیت به نظاره صور عدالت دست یابند که این کار با هدایت حاکم فیلسوف انجام می شود. تعریف افلاطون از عدالت از همه امور حقوقی و قراردادی فراتر می رود و به مبدأ عدالت در روح انسانی بر می گردد. آنچه فیلسوف، عدالت می خواند در درونی ترین ژرفای طبیعت آدمی ریشه دارد. مقاله حاضر ضمن طرح موضوعات فوق در کتاب جمهوری، به بررسی ارتباط سیاست و اخلاق نزد افلاطون و عوامل دخیل در طرح نظریات اخلاقی و سیاسی وی پرداخته و در نهایت به این پرسش پاسخ می دهد که آیا غرض نهایی افلاطون در رساله جمهوری طرح آرمان شهر بوده است یا طرح نظریه ای درباره عدالت.