آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در سرتاسر جهان، دولت‌های عقل‌گرای سکولار و مقامات قضایی با ادعاهای فزاینده‌ای که از جانب شریعت الهی مطرح می‌شوند، به چالش کشیده شده‌اند. برای کسانی که معتقدند عقل - نه ایمان - باید مبنای سیاست و قانون باشد، طرفداران شریعت الهی دغدغه های نظری و عملی را مطرح می کنند که باید به طور جدی و محترمانه به آن پرداخت. همانطور که مارک جی لوتز در این کتاب روشنگر توضیح می دهد، آنها متحد مهمی در افلاطون دارند، که قوانین طولانی مدت نادیده گرفته شده او تحلیلی چشمگیر از رابطه بین فلسفه سیاسی و دین و دفاع قدرتمندی از عقل گرایی سیاسی ارائه می دهد. لوتز فاش می‌کند که افلاطون از طریق گفت‌وگوی سازنده بین غریبه آتنی‌اش و شهروندان مؤمن مختلف که با کاوش در زمینه مشترک بین آنها آغاز می‌شود، پرونده خود را مطرح می‌کند، اما در نهایت اقتدار فلسفه سیاسی عقلانی را برای هدایت قانون ایجاد می‌کند. نتیجه نه تنها نظریه پردازان سیاسی، بلکه دانشمندان را در تمام سطوح با علاقه مندی به تلاقی دین و سیاست یا مسائلی که اخلاق و آموزش مدنی را احاطه می کنند، مجذوب خواهد کرد.

ترجمه ماشینی : این کتاب اولین مطالعه جامع در مورد برداشت افلاطون از عدالت است. جهان شمول بودن حقوق بشر و جهان شمول بودن کرامت انسانی که به عنوان منبع آن شناخته می شود، از جمله مشکلات فلسفی اساسی در نظم حقوقی امروزی و به طور کلی در فرهنگ معاصر است. اگر کرامت واقعاً جهانی است، پس انسان ها نیز در دوران باستان از آن برخوردار بوده اند. افلاطون نه تنها کرامت انسانی را درک می کرد، بلکه شناخت کرامت نیز در برداشت او از عدالت، که هسته اصلی فلسفه او را تشکیل می دهد، قابل مشاهده است. «جمهوری» افلاطون در اینجا پیوسته به عنوان رساله ای در باب عدالت تعبیر می شود که مربوط به یک فرد است و نه دولت. اسطوره معروف غار داستانی است درباره آموزش و پرورش در جهان در اینجا و اکنون. بهترین فعالیت تفکر نیست، عمل کردن به نفع دیگران است. نه ایده ها، بلکه افراد ابژه مناسب عشق هستند. فلسفه افلاطون ممکن است پایه هایی برای حمایت از حقوق بشر امروزی به جای نظم های تمامیت خواهانه فراهم کند.

ترجمه ماشینی : از افلاطون تا پست مدرنیسم تاریخ فرهنگی غرب را در یک مجلد مختصر ارائه می کند. نزدیک به چهار هزار سال از تاریخ غرب در یک داستان در حال گسترش با هم تنیده شده است که در آن می بینیم که چگونه جنبش ها و افراد به فلسفه، ادبیات و هنری که جهان امروز را شکل داده اند، کمک کردند. داستان با خاستگاه یونانی-رومی و یهودی-مسیحی غرب آغاز می شود و از قرون وسطی، رنسانس، روشنگری و رمانتیسیسم به پست مدرنیته قرن بیست و یکم می رسد. نویسنده چهره های کلیدی مانند موسی، میکل آنژ، موتسارت و مارکس را پوشش می دهد، آنها را در زمینه قرار می دهد و مشارکت های اصلی آنها را برجسته می کند. تصاویر و یک واژه نامه جامع به توضیح اصطلاحات مهمی مانند «گوتیک»، «باروک»، «جریان آگاهی» و «مرگ خدا» کمک می کند و جنبش هایی مانند نوافلاطونیسم، اومانیسم رنسانس و اگزیستانسیالیسم را روشن می کند. برای دانش‌آموزان، این کتاب شکاف بین آنچه در مدارس تدریس می‌شود و دانش فرهنگی مورد نیاز در دانشگاه را پر می‌کند و زمینه‌ای ضروری در داستان فرهنگ غرب فراهم می‌کند. برای همه خوانندگان، دعوتی است برای یک تور لذت بخش در تاریخ شگفت انگیز اندیشه، ادبیات و هنر غرب.

ترجمه ماشینی : این کتاب سعی دارد به این سوال پاسخ دهد که ویژگی های اساسی آموزش یونانی چیست؟ با انجام این کار، میزان تداوم آرمان ها و شیوه های آموزشی payeia از آتن کلاسیک تا دوران مدرن را بررسی می کند. دیدگاه های افلاطون، فوتیوس کبیر (قرن 9) و نیکودیموس آتونیتی (قرن 18) به طور خاص مورد بررسی قرار می گیرند و مراحل مهم توسعه را آشکار می کنند. این کتاب ارائه می دهد از آنچه payeia نگه می دارد تا به عنوان هدف خود را در شرایط خود است. طرفداران سنت payeia به دنبال پاسخی برای این سؤال قدیمی بودند که «شخص انسان چیست؟» پاسخ به آن معما همه چیزهای دیگر را تعیین کرد. آموزش و پرورش بر این اساس شکل گرفت و منجر به یک فرآیند مادام العمر برای هماهنگ کردن عملکردهای مربوطه روح و بدن شد. به دلیل ارزش آن در سطح شخصی و اجتماعی، payeia برای افلاطون و دیگر شارحان، مانند نیکودیموس، از اهمیت بالایی برخوردار است. میراث فردی آنها مانند قفسه کتاب در دو طرف حدود 22 قرن آموزش یونانی است که در این صفحات ارزیابی شده است.

ترجمه ماشینی : این کتاب با در نظر گرفتن جنبه های نمایشی و فلسفی آن، تفسیری از اوتیدموس افلاطون به عنوان یک قطعه ادبی یکپارچه ارائه می دهد. هدف این کتاب عدالت در مورد یک اثر عمده افلاطونی است که تاکنون به نسبت کمی مورد توجه قرار گرفته است. به‌جز بخش‌هایی از گفت‌وگو که در آن سقراط استدلالی در مورد تعقیب eudaimonia ارائه می‌کند، به نظر می‌رسد که Euthydemus تا حد زیادی نادیده گرفته شده است. دلیل این امر این است که بسیاری از اهمیت فلسفی اثر در زیر پرده ای از کمدی آشوبگرانه پنهان است. این کتاب نشان می‌دهد که چگونه خوانش دیالوگ در کل، به جای تمرکز محدود بر صحنه‌های سقراطی، بر پرسش‌های فلسفی اصلی اثر روشن می‌شود. این استدلال می کند که اتیدموس نه تنها به تفاوت های بین سقراط و سوفسطائیان، بلکه به شباهت های واقعی و ادعایی بین آنها نیز اشاره می کند. صحنه‌های کادربندی دقیقاً در مورد این جنبه از گفت‌وگوی درونی توضیح می‌دهند، با کریتو هنوز فلسفه و ارستیک کمی قبل از پایان بحثش با سقراط. از این رو سؤالی که در اتیدموس رسوخ می کند در پایان گفت و گو دوباره مطرح می شود: به درستی چه چیزی را باید فلسفه نامید؟

ترجمه ماشینی : این کتاب در سال 1995 نقطه شروع خود را از ادغام ژانرهای خاص شعر و بلاغت توسط افلاطون در دیالوگ های خود می گیرد. نویسنده استدلال می کند که «گفتگوهای» افلاطون با ژانرهای سنتی بخشی از تلاش او برای تعریف «فلسفه» است. قبل از افلاطون، «فلسفه» «تزکیه فکری» را در گسترده‌ترین معنای آن تعیین می‌کرد. زمانی که افلاطون این اصطلاح را برای پروژه فکری خود به کار گرفت، رشته ای جدید و تخصصی ایجاد کرد. افلاطون برای تعریف و مشروعیت بخشیدن به «فلسفه» باید آن را با ژانرهای گفتمانی که در آتن دموکراتیک دارای اقتدار و اعتبار بودند، تطبیق دهد. افلاطون با ترکیب متن یا گفتمان یک ژانر دیگر، برند جدید خرد خود را در تقابل با شیوه‌های سنتی تفکر و گفتار «تعریف» می‌کند. افلاطون با هدف قرار دادن ژانرهای منفرد گفتمان، مرزهای «فلسفه» را به عنوان یک گفتمان و به عنوان یک عمل اجتماعی مشخص می کند.