آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ارسطو بعنوان اولین کسی که باب مستقلی تحت عنوان «اوسیا» در فلسفه خود گشوده، در آثارش تعاریف مختلفی از این واژه ارائه داده است. به هر كدام از آثار ارسطو بويژه متافیزیک و رسالة مقولات که مينگريم شاهد معانی مختلفی از این واژه هستیم؛ گاهی معنای زیرینترین لایه¬، گاهی معنای موجود و گاهی معنای ذات و ماهیت از آن اراده میگردد. در انتخاب معادل مناسب به زبانهای دیگر (لاتین، انگلیسی، عربی و فارسی) برای ترجمة ‏ousia همیشه اختلاف بر روی این کلمه در میان آثار مترجمان، فیلسوفان بعدی و محققان متون فلسفی دیده میشود. این اختلاف از تشتت و ابهامی ناشی میگردد که بیشتر در کتاب متافیزیک وجود دارد، زیرا واژه¬یی که از نظر لفظی بمعنای being است در جاهای گوناگون، معانی مختلف دیگری نیز دارد. مقاله حاضر درصدد است ابتدا مشترک لفظی بودن این واژه را نشان دهد، سپس دلایل انتخاب substance بعنوان معادلی مناسب برای آن را بررسی نمايد.

دور البحث حول العلاقة بين فضاءي العلم والخرافة، محاولا تفنيد الأحکام القيمية التي يطلقها العلم على الخرافة من أنها مجموعة من الأفکار المتخلفة والجاهلة والتي لا تواکب العلم وانضباطه. والباحث في سبيل ذلک يناقش موقف جيل النهضة العربية، خاصة الإمام محمد عبده والعقاد من مفاهيم مثل الخرافة والعلم وتصور جيل النهضة لمدى تعارضهما وکيفية تغليب التفکير العلمي على التفکير الخرافي. لکن الباحث هنا يعارض نظرة جيل النهضة التي تبدو أحيانا دينية وأحيانا أخرى عقلية جامدة. ويحاول الباحث الترکيز على الآفاق الواسعة التي يمکن أن تفتحها الخرافة أمام العلوم التجريبية والإنسانية المنضبطة بوصف الخرافة مخزنا للخيال البشري الجامح، وهو ما ضرب الباحث له أمثلة في علوم تجريبية مثل علم الطب.

تأثر النحو العربي بالفلسفة والمنطق شانه شأن العلوم الأخرى

پرسش از چیستی سعادت و چگونگی نیل به آن، اندیشمندان را به آرای متنوعی رهنمون شده است. در این میان، ارسطو با سیر از درون واقعیت انسان و جامعه به سوی آرمان سعادت، ایده‌ای در خور توجه بر جای گذاشته است. وی سعادت را در فضیلت عقلی و اخلاقی و تحقق آن را به‌ واسطه مدنی‌الطبع‌بودن انسان، وابسته به جامعه سیاسی می‌داند. لذا غایت سیاست، تحقق فضیلت و به‌تبع، شادی فرد و جامعه است. توفیق نظم سیاسی در فضیلت‌مندی شهروندان، وابسته به نظم اقتصادی متناسب است که در دارایی معتدل و معطوف به خیر عمومی تعریف می‌شود. نظم اقتصادی تجویزی ارسطو، مالکیت خصوصی و میانه در کنار مصرف اشتراکی است، چراکه ثروت بی‌حد و فقر کمینه، مانع فضیلت و عامل زوال آن است. نمود این نظم اقتصادی متعادل، دولت طبقه متوسط است که به ‌واسطه آن، دوستی، به ‌عنوان فضیلت برتر جامعه سیاسی ظاهر می‌شود. بدین‌ترتیب ارسطو فضیلت‌مندی تحقق‌پذیر و فراگیر در بین مردمان را بر فضیلت ناکجاآبادی و نخبه‌گرایانه افلاطونی ترجیح می‌دهد.