آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

نگارنده در این نوشتار، اصول، مبانی و کلّیات روش ها و فنون تدریس و تعلیم در نظام آموزشی اسلامی را بر اساس منابع قرآن و حدیث، مورد پژوهش قرار داده و مطالب و موضوعات را در دو فصل و هفت بخش تنظیم و ارائه کرده است. این روش ها از چهار مجرا در قرآن معرّفی شده اند: بخشی از آن مربوط است به روش هایی که خود قرآن، به نحو خاص در بیان آموزش ها از آن سود جسته و در شکل و نظام آیات و جملات و کلمات آن، تجلّی یافته است؛ مانند استفاده از روش داستان گویی و تمثیل یا استدلال و جدلِ خداوند با مخاطبان ، اعم از مسلمانان، اهل کتاب، مشرکان و کافران و منافقان، و موارد فراوان دیگر از این قبیل. قسمت دیگری از این روش ها با نقل چگونگی برخورد پیامبران الهی با قوم خویش در قرآن معرّفی شده است و سرانجام، گاهی قرآن با نقل قول و عملکرد بعضی افراد غیر از پیامبران، کارایی روش آنان را متذکّر می شود (مانند نقل داستان سامری و بنی اسرائیل). حتّی ممکن است در برخی موارد، این شیوه ها توسط شیطان اعمال شده باشد که قرآن با ذکر آن، تنها به مطلق اثرگذاری این روش ها تأکید دارد، ضمن آن که سوء استفاده هایی را که از این روش ها شده و می شود، مورد طعن قرار می دهد. در روایات نیز همین روش ها، به علاوه روش های دیگری، به صورت مستقیم و غیر مستقیم، مطرح شده است. فصل اوّل، مشتمل بر چهار بخش، به طرح مباحث کلّی و تعریف و تبیین موضوع می پردازد. این فصل، در چهار بخش، اصل مسئله، ضرورت تحقیق، سؤالات، اهداف و فرضیه ها، روش، پیشینه و محدودیت های تحقیق را بررسی می کند. فصل دوم به بخش عمده یافته های تحقیق درباره موضوع اصلی اختصاص دارد. در این فصل، ابتدا چند موضوع مهم مطرح شده است و سپس در بخش دوم، روش های کلّی تعلیمی در شاخه های مستقیم و غیر مستقیم مورد بحث قرار گرفته است. بخش سوم نیز به طور مشروح، فنون خُرد تعلیم را با توجّه به اهداف آموزشی ذیل تقسیمات سه گانه حیطه های عاطفی، شناختی و روانی - حرکتی پیش کشیده و معرّفی نموده است. هر کدام از حوزه های یاد شده، به خودی خود، دارای تقسیمات و انشعاباتی است و انواع متعدّد دیگری را در بر می گیرد. در سیر نگارش تمام مطالب، تلاش نگارنده این بوده است تا مصادیق و دیدگاه های آموزشی اسلام را با نگاه خاص علوم قرآنی عرضه کند. به عنوان مثال، در بخش دوم از فصل دوم، انواع روش های تعلیم را از این دیدگاه، بررسی کرده است. از دیدگاه مستقیم، روش هایی از قبیل: سخنرانی، گفتگو، پرسش و پاسخ، مباحثه، مجادله آمده که البته منظور از مجادله، مجادله به نحو اَحسن است و با مناظره، تشابه ها و تفاوت هایی نیز دارد. روش های غیر مستقیم نیز می تواند به دو گونه روش های مشاهده ای و اکتشافی تقسیم شود. روش های مشاهده ای، شامل روش نمایشی، ایفای نقش، خطاب غیرمستقیم بیانی، خطاب غیرمستقیم عملی و تقلید از الگوست. روش های اکتشافی نیز عبارت است از: روش مقایسه ای، روش تمثیل، روش قصه گویی و روش خودآموزی از طریق خودآزمونی. نویسنده، در بخش سوم نیز در حیطه روش و فن مربوط به عاطفه و احساس، مراحلی را ذکر کرده است که عبارت اند از: استفاده از هنر در تعلیم، رعایت اصل تدریج، اصل عدم سختگیری، زمان آموزش و یادگیری، اراده، انگیزه، راهکارهایی برای جلب مشارکت ارادی فراگیر، و راهکارهایی برای جلب مشارکت غیر ارادی فراگیر.

بررسی روش های گوناگون قرآن کریم در مقابله با فرهنگ دوران جاهلی است. نویسنده در ضمن سه بخش، نخست کلیات تحقیق را مطرح نموده و سپس از فرهنگ جاهلی در اعتقادات، فرهنگ جاهلی در رفتار، خانواده در جاهلیت، و شعائر دینی در جاهلیت بحث نموده است. آنگاه به روش های مبارزه قرآن کریم با فرهنگ جاهلی پرداخته و در این راستا، توجه دادن به فطرت و وجدان، عقل گرایی و تحریک به تدبر و اندیشه، سفارش به علم و برهان و دوری از جدل و تقلید، الگوسازی در قرآن کریم، توجه دادن به پاداش و کیفر، توجه دادن به ورزش و عادت و زهد و ریاضت، تلقین، و روش های عملی مبارزه پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) با سنت های جاهلی را مورد بررسی قرار داده است

شخصیت ملکوتی ائمه معصومین (علیهم السلام) درابعاد مختلف راهگشای شیعیان ایشان و شیفتگان حقایق معنوی و علمی است. فرمایشات سید الساجدین، امام زین العابدین، (علیه السلام) که بیشتر به صورت ادعیه و مناجات و راز ونیاز ایشان در تاریکی ظلمت اموی از چشمی گریان و دلی سوزان سر چشمه می گرفته و عمدتاً در زبور آل محمد، صحیفه سجادیه، جمع گردیده، بعنوان اخت القرآن جلوه خاصی دارد چرا که هم از نظر فصاحت و بلاغت در زبان عرب درجه بالایی دارد و هم اینکه معارف بسیار والای عرفانی و اعتقادی و اجتماعی را در بر می گیرد و از این رو در این مجموعه سعی شده تا بینش توحیدی آن امام همام از میان ادعیه صحیفه سجادیه بر گرفته شده وبه صورتی مستقل همراه با بعضی شواهد قرآنی و شروح فلسفی ارئه شود.

خدای متعالی به انسان که در بدو تولّد هیچ نمی دانست، وسیله های شناخت و معرفت را عطا فرمود تا با به کارگیری آن ها، به مقام شاکران دست یابد. مقام شکر که حاصل علم و عمل است، این معنا را بیان می کند که در باطن انسان، دو کنش وجود دارد: یکی ذهنی و دیگری عاطفی، و عقل و دل که هردو باطن انسان را تشکیل می دهند، منشأ این دو کنش هستند.حال پرسش این است که اگر روان انسان واحد است، وجود دو عنصر عقل و دل چگونه تصوّر می شود. ارتباط این دو در وجود آدمی، چگونه توجیه می شود؟ آیا می توان گفت هر دو از نظر مصداق یک چیز و از لحاظ مفهوم دو چیزند؟ اگر چنین است، چرا دو کارکرد دارند؟ به نظر می رسد که انسان، یک حقیقت بیشتر نیست و طبع و ذهن و دل، جلوه های آن است. او حرکت درونی و تکاملی دارد. این حرکت، با تولّد آغاز می شود و به عقل مستفاد پایان می پذیرد. هدف این است که آدمی به صورت طبیعی، به مطلوب حقیقی اش که درک جمال الهی است، دست یابد. از آن جا که هر حرکت ارادی، دارای سه مؤلّفه آگاهی، شوق و عمل است، حرکت تکاملی و ارادی انسان نیز خالی از این سه نیست و این سه مؤلّفه، به منشأ و پایگاه نیاز دارند.پایگاه آگاهی، عقل، و منشأ شوق، دل است و عمل، برآیند این دو به شمار می رود. در حقیقت، معرفت، شأن عقل، و شوق، کار دل، و عمل، نمای بیرونی هر دو است. از تحقیق حاضر چنین نتیجه گرفته می شود که علم و اندیشه، کار عقل، و ایمان و باور، کار دل است; گرچه در برخی نصوص دینی، کار هر کدام به دیگری نسبت داده شده است. نتیجه نهایی این که عقل و قلب، دو وجهه یا دو جنبه از روح انسان هستند. به بیان دیگر، یک روح است که دو نمود دارد.

کتاب"تجریدالعقائد" مهمترین کتابکلامی شیعه استو شرحهای متعدددی توسط فیلسوفان و متکلمان اسلامی اعم از شیعه و سنی بر آن نوشته شده است . یکی از مهمترین شرح‌های آن "شرح تجریدالعقائد" قوشچی استکه اکثرا به نقد آرای خواجه پرداخته است ، تعداد زیادی علمای متاخر از قوشچی نیز به نقد کلماتعلاءالدین قوشچی پرداخته‌اند که علامه شمس‌الدین‌محمدخفری از جمله آنان استو از علمایقرن دهم بوده که حلقه واسطه‌ای بین تفکر فلسفی مشاء و حکمتمتعالیه ملاصدرا استو به همین جهتمطالعه آثار او برای بهتر فهمیدن اندیشه‌های صدرالمتالهین مفید است . این کتابتاکنون خطی بوده و به زیور چاپآراسته نشده استلذا این حاشیه "حاشیه علامه خفری بر شرح تجرید فاضل‌قوشچی" را براساس3 نسخه از آن تصحیح نمودم. نسخه ب : شماره (427) از کتابخانه آستان قدسرضوی. نسخه ج: ش(458) از کتابخانه آستان قدسرضوی. نسخه د: ش(3300) از کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران. روشتصحیح نیز اینگونه بود که قدیم‌ترین و کم غلطترین نسخه - یعنی نسخه شماره (458) کتابخانه آستان قدسبا علامترمزی "ج" - را اصل قرار داده و آنرا در متن آوردم و با سایر نسخه‌ها مقایسه نموده، آنچه که مسلما غلط واضح بوده استبه عنوان نسخه بدل نیاورده و سایر اختلافاترا در پاورقی منعکسنمودم. در مواردی که معلوم بود یکنسخه بدل بهتر از متن استو بطور قطعی ثابتشد، آن را در متن آورده و عبارتنسخه اصل را در پاورقی اشاره کرده‌ام. همه اقوال و سخنانی را که علامه خفری نقل کرده به منابع اصلی آن ارجاع داده و در نهایتیکمتن تصحیح شده از کتابخفری ارائه نمودم. و در مقدمه نکته‌های مهم کتابخفری را به همراه زندگینامه او و خواجه و قوشچی بیان کردم.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.