آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

خواجه نصيرالدين طوسي از جمله بزرگترين انديشمندان قرون ميانه است كه در زمينـه علم و ادب جايگاه بلندی داشته و از شهرت جهاني برخوردار است. نصيرالدين طوسي نه تنها در علوم و انديشه های اجتماعی، بل در علوم تجربی نیز استاد بود. شخصيت متسـاهل و مـداراي اعتقـادي خواجـه كـه زمينه‌هاي فعاليت او را با انديشمندان ساير اقوام و ملل هموار مي‌كرد نيز در موفقيت و ارتقاي موقعيت او سهم زيادي داشـت. خواجـه نصـير دانشـمندي جـامع الاطـراف بـود و در زمينـه دانش‌هاي مختلف، از جمله حكمت نظري و عملي خبرگي تام داشت. نصـيرالدين طوسـي در حكمت عملي، وجوه مختلف ساختار حيات اجتماعي را بررسي كرده و در ذيل حكمت مدني به طبقات اجتماعي و جايگاه آنها در اجتماع پرداخته اسـت. اين مقالـه پـس از نیم نگاهي به خانواده، جامعه و حكومت در عصر خواجه نصير، به جايگاه و كاركرد فرهنگـي او پرداخته و سپس نظریۀ محبت و اصناف اجتماعی را در نظرگاه وي به بررسي می‌گیرد.

نویسنده در کتاب حاضر به توضیح و شرح رسالة «اوصاف الاشراف» نوشتة «خواجه نصیرالدین طوسی» (597ـ672ق) به لحاظ نسخه‌شناسی پرداخته است. «اوصاف الاشراف» دربارة عرفان و تصوف به ویژه عرفان علمی صحبت می‌کند. این رساله در هشت فصل تنظیم شده است. بدین ترتیب در فصل نخست مقدمه‌ای از عرفان، سیر و سلوک و تصوف ارائه شده و در فصل دوم تاریخ سیاسی، اجتماعی و مذهبی ایران در قرن‌های پنجم و ششم و اوایل قرن هفتم هـ. فرقة اسماعیلیه مطالعه شده است. در فصل سوم سرگذشت خواجه نصیرالدین طوسی از دوران کودکی تا پایان عصر بررسی شده است. در فصل چهارم آثار روش تصحیح و معرفی نسخه‌ها مطرح گشته و در دو فصل پایانی پس از ارائة متن اصلی رسالة مذکور، آیات، احادیث، لغات دشوار و مراتب سیر و سلوک عملی شرح داده شده است.

---

---

‫پژوهش حاضر، برگردان عربي کتاب آغاز و انجام خواجه نصيرالدين طوسي همراه با تعليقات آيت‌الله حسن حسن‌زاده آملي است، که مباحثي را در خداشناسي و آخرت شناسي مطرح مي‌کند. در ابتدا متن کتاب مبدأ و معاد يا همان آغاز و انجام و سپس تعليقات علامه حسن‌زاده بر آن درج شده است. کتاب مذکور در بيست فصل، شرح مباحث خداشناسي و آخرت شناسي را با رويکردي فلسفي و کلامي ارائه مي‌دهد. در مقدمه برخي حالات، زندگاني، شخصيت و آثار علمي خواجه نصيرالدين طوسي، همراه با ابواب مختلف کتابش بيان شده است. ابتدا اوصاف راه آخرت و طريقه سلوک در اين وادي و سبب اعراض مردم از آن و آفات چنين اعراضي بررسي مي‌شود. در ادامه مباحثي فلسفي و کلامي در فطري بودن مبدأ و معاد، مراتب مردم در دنيا و آخرت، زمان و مکان آخرت، کيفيت محشور شدن انسان‌ها و ساير خلايق، اقسام مردم و احوال آن‌ها در اين دنيا، اوصاف بهشت و جهنم، ويژگي‌هاي صراط، صحيفه‌ها يا نامه‌هاي اعمال مردم، ويژگي کرام الکاتبين، نزول ملايک و شياطين بر محسنين، شياطين و کيفيت آن، کيفيت حساب و کتاب روز قيامت و طبقات و مراتب آن، وزن اعمال و معناي ميزان، کيفيت طي کردن آسمان‌ها، نفخ صور و تبديل شدن زمين و آسمان‌ها به چيزهاي ديگر، حوادث مربوط به روز قيامت، ابواب بهشت و جهنم، عذاب‌هاي جهنم و نعمت‌هاي بهشت، کيفيت ثواب و عقاب انسان در قيامت، اوصاف حورالعين و مفهوم فطرت و نشأة الاولي را مي‌خوانيم. نگارنده پس از بيان هرموضوع، ضمن تحليل فلسفي و عقلاني مطلب، آيات و روايات متناسب با آن‌ها را آورده، به تحليل موضوع مورد نظر مي‌پردازد. سپس مباحث مربوط پس از تعليقات و شروح آن‌ها توسط شارح ارائه مي‌گردد.

«تجرید المنطق» کتابی است شامل تمامی بخش‌ های منطق و بسیار مختصر که خواجه نصیرالدین طوسی آن را نوشته است. کتاب خواجه اگر چه اکنون به نام «تجرید المنطق» معروف است و در الذریعة نیز با همین نام و به عنوان عدل تجرید الاعتقاد مطرح است لیکن خواجه قصد داشته کتابی مشتمل بر قواعد منطقی بنویسد و از ابتدا نام آن را التجرید گذاشته بوده است و بعدا که تصمیم گرفته قسمت کلام را نیز به آن اضافه کند، برای تفکیک آن از قسمت منطق - همان طور که از مقدمه کتاب تجرید الاعتقاد روشن می‌ شود - آن را تجرید الاعتقاد نامیده است. از این رو این مطلب مبین نیست که خواجه قسمت منطق را به عنوان مقدمه برای قسمت کلام نوشته است و احتمالا این استنباطی از اشتراک اسم این دو کتاب و مقدمه بودن منطق برای سائر علوم است. پس اسم این متن منطقی همان طور که استظهار کردیم التجرید بوده است. کتاب تجرید منطق با وجود اختصار، تمام ابواب منطق را حاوی است و زمینه بسط کلام و تعمیق در آن را فراهم نموده است لیکن علی رغم این مطلب آن چنان مورد توجه قرار نگرفته است و بر خلاف قسمت کلام یعنی تجرید الاعتقاد که شرح‌ های بسیاری دارد تنها دو شرح بر آن نوشته شده است. هدف خواجه در نوشتن کتاب تجرید تبیین قواعد کلی منطق به صورت مختصر بوده است. از این رو در هر مبحث ابتدا تقسیمات کلی آن را ذکر می‌ کند مثل تقسیم مقولات به ده قسم ولی از تقسیمات فرعی صرف نظر می‌کند و اقسام مختلف را نیز تعریف می‌ کند و به تمثیل درباره آنها می‌ پردازد.