مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش حاضر به مطالعه و بررسى جامعه ایران در دوران نخست حکومت قاجار اختصاص دارد. مهم‏ترین ویژگى دوره مذکور این است که هنوز زیر ساخت‏هاى سیاسى و اجتماعى سنتى، تا حد زیادى دست نخورده مانده و فرهنگ جامعه تحت تأثیر فرهنگ و تمدن غرب قرار نگرفته است. طبعا رفتار سیاسى برآمده از آن از هماهنگى و سنخیّت بالایى با پیشینه تاریخى ایران برخوردار بوده است. در این برهه تاریخى، مبانى اقتدار در فرهنگ سیاسى ایران به لحاظ نظرى به دو دسته دینى و سنّتى تقسیم مى‏شود که در مقاله حاضر مورد بررسى قرار گرفته است.

پیدایى گرایش‏هاى نقلى و عقلى در میان مسلمانان ناشى از توجه خاص هرکدام به برخى از آیات بود که این آیات، برخى مؤید عقل هستند و بعضى مؤید تعبد. این اختلاف نگرش به قرآن، سبب شکل‏گیرى دو مکتب معتزله و اشاعره در اهل سنت و دو گرایش اصولیون (عقل‏گرایان) و اخباریان (نقل‏گرایان) در شیعه شد که خود زمینه بسیارى از منازعات مذهبى، اجتماعى و حتى سیاسى را فراهم ساخت. فرآیند تطور نگرش عقل‏ گرا در مذهب امامیه از قرن چهارم و از حوزه بغداد آغاز شد و با غلبه بر مکتب قم و رى، سیطره علمى و عقیدتى خود را تا قرن یازدهم استمرار بخشید؛ اما تحولات علمى و سیاسى در این دوره، سبب احیاى اندیشه اخبارى‏گرى در جوامع علمى شیعه شد، به طورى که در قرن دوازدهم در اکثر جوامع علمى ایران، عراق و بحرین، گرایش ‏اخبارى‏گرى غلبه یافت؛ ظهور علامه وحید بهبهانى و اقدامات علمى و عملى گسترده او، و نیز تلاش‏هاى شیخ مرتضى انصارى سبب افول این جریان شد.

پیش از این سوره اعراف را بر اساس مفاهیمى که ارائه مى ‏کند به سه بخش تقسیم کردیم. چارچوب نظرىِ بحث و تجارب پیامبران پیشین مباحثى بودند که در قسمت گذشته سوره اعراف مورد بررسى قرار گرفتند. اکنون به بخش سوم سوره اعراف یعنى تجربه قریشیان در مکه خواهیم پرداخت. توجه و التفات آیات این سوره به قریش به صورت مجموعه آیاتى متمرکز و منسجم صورت نگرفته، بلکه این التفات در سراسر سوره و ضمن تجارب پیامبران پیشین و فرجام امم به صورت اشارات پراکنده و مداوم محقق شده است. با جمع‏آورى و بررسى این آیات به عنوان خطاب الهى که تجارب پیامبران پیشین و تطور تحقق دین در طور تاریخ را مدّ نظر دارد ملاحظه خواهیم کرد که چگونه درون چارچوب فلسفه سیاسى ‏اى که مبناى حرکت پیامبر و یارانش است فلسفه تاریخ قرآن حضور دارد. در این‏جا سه دسته از آیات سوره اعراف را که مخاطب آنها قریش هستند، بررسى مى ‏کنیم تا پس از آن، التفات آیات مکى به قریش را در دیگر سوره‏هاى مکّى مورد توجه قرار دهیم.

با عنایت به خاتمیت و جاودانگى دین اسلام و تلاش مغرضانه دشمنان آن براى ضربه زدن، این سؤال مطرح مى‏شود که رفتار سیاسى پیامبر در خصوص بسط دین خود و مقابله دشمنان و مخالفان چگونه بوده است. در این مقاله، به سه نوع رفتار پیامبر در سیاست خارجى یعنى «دعوت»، «جنگ و دفاع» و «صلح» اشاره شده و جایگاه هر یک تبیین گردیده است؛ البته رفتار مبتنى بر دعوت، به دلیل جایگاه ویژه‏اش در سیره پیامبر، بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.

از دوره مشروطیت به بعد شاهد غلبه گفتمان جدیدى در فقه سیاسى شیعه یعنى «تعطیل نبودن حکومت در عصر غیبت» و به تبع آن، کنار رفتن گفتمان «تعطیلى حکومت در عصر غیبت» هستیم. این تحول گفتمانى در فقه سیاسى در پى شکل ‏گیرى اجتهاد جدیدى در فقه شیعه مطرح شد و بر عرصه علمى شیعه تسلط یافت. عوامل عمده شکل‏ گیرى آن را مى‏توان بسط تحقیقات اصولى، تأثیر مکتب ملاصدرا، افزایش نفوذ اجتماعى فقها و ناکار آمد دانستن نظام استبدادى از سوى فقها، دانست.

شیخ شمس الدین محمد بن مکى عاملى معروف به شهید اوّل از فقهاى بزرگ شیعه جبل عامل در عصر ایّوبیان است. ترویج تشیع در محیطى ضد شیعى و برقرارى روابط با سربداران خراسان سبب زندانى شدن و شهادت وى شد. شهید اوّل با تکیه بر رابطه عقل و شرع و جایگاه عقلانیت در احکام شرعى به طرح آراى سیاسى در حوزه فقه شیعه پرداخته و ضرورت و خاستگاه حکومت را از این منظر مورد بررسى قرار داده است. از منظر ایشان، حکومت مطلوب، در حکومت پیامبر و امام معصوم و در عصر غیبت در ولایت فقیه واجد شرایط تجلى یافته و داراى اختیارات گسترده ‏اى است. نقطه عطف اندیشه وى در شرایط عزل حاکم و لزوم بر کنارى وى در شرایط خاص است. جایگاه مردم در عرصه قدرت سیاسى و روابط متقابل فرد و دولت از دیگر مباحث مورد تأمل وى مى ‏باشد.

مقاله حاضر براساس رهیافت درون دینى تلاش مى‏کند به این دو پرسش پاسخ دهد: آیا مى‏توان به طرح مفهوم آزادى در قرآن پرداخت؟ چگونه مى‏توان با بهره‏گیرى از یک مدل نظرى خاص، به تحلیل مفهوم آزادى از دیدگاه قرآن پرداخت؟ بررسى آیات قرآن نشان مى‏دهد که از دیدگاه قرآن، انسان با برخوردارى از ویژگى‏هایى همچون جانشینى خداوند، فطرت الهى، شخصیت مستقل و آزاد، اختیار و اراده، عقل به عنوان فاعل آزادى (مؤلفه اول)، انسان‏هاى دیگر، امیال و هواهاى نفسانى و طبیعت به عنوان مهم‏ترین موانع آزادى (مؤلفه دوم) و توحید و عدالت، شناخت و تکامل انسان به عنوان بهترین اهداف آزادى (مؤلفه سوم) دانسته شده‏اند. در نتیجه مى‏توان گفت از دیدگاه قرآن، انسان براى رسیدن به رشد و تکامل باید از دخالت و سلطه انسان‏هاى دیگر، امیال و هواهاى نفسانى و طبیعت آزاد و رها باشد.

این گفت ‏وگو به همت پژوهشکده اندیشه سیاسى اسلام صورت پذیرفته، و آقاى سید صادق حقیقت آن را بازنویسى کرده است. پیش از این در شماره‏هاى 7 و 9 نیز گفت ‏وگوهایى در زمینه موضوع مذکور شده بود.