مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: هرمنوتیک، مطالعه تفسیر، شاخه ای ضروری و ارزشمند از فلسفه است. هرمنوتیک همچنین جزء اصلی روش شناسی علوم اجتماعی و علوم انسانی است، برای مثال تاریخ نگاری، مردم شناسی، تاریخ هنر و نقد ادبی. در دنباله‌ای از فصول قابل دسترس، مشارکت‌کنندگان در سراسر علوم انسانی مفاهیم و ایده‌های برجسته هرمنوتیک، توسعه تاریخی این رشته، اهمیت هرمنوتیک در فلسفه امروز، و راه‌هایی را که از طریق آن می‌تواند به دغدغه‌های معاصر از جمله روابط بین‌فرهنگی رسیدگی کند، توضیح می‌دهند. روابط بین خرده فرهنگ ها در یک جامعه واحد و روابط بین نژاد و جنسیت. این همراه که به وضوح ساختار یافته و به زبان غیر فنی نوشته شده است، کمک مهمی به یک رشته تحصیلی در حال رشد خواهد بود.

ترجمه ماشینی: این مجموعه مقالات بر کتاب ایوب تمرکز دارد و به بررسی تعامل پیچیده روش شناسی و هرمنوتیک می پردازد. دو بخش عمده وجود دارد: رویکردهایی که در درجه اول تاریخی هستند، بازیابی آنچه که متن "معنا" دارد. و آنهایی که متنی هستند و زمینه خواندن را جدی می گیرند. هر دو رویکرد درگیر این موضوع الهیاتی هستند که چگونه این قرائت به ما کمک می کند تا آنچه را که «معنای» متن را بهتر تطبیق دهیم. همکاران شامل ویراستاران، مارک اس. اسمیت، داگلاس جی. گرین، ویکتوریا هافر، الن اف دیویس و کلر متیو مک گینیس هستند. یک مقاله مقدماتی محتویات و نتایج مشارکت‌های مختلف را بررسی می‌کند و جهت‌گیری‌های جدیدی را برای مسئله یکپارچه‌سازی روش‌ها پیشنهاد می‌کند.

ترجمه ماشینی: این کتاب قابل توجهی است: گسترده، طنین انداز، و به خوبی نوشته شده است؛ همچنین تأمل برانگیز و با شخصیت، گرم و جذاب است. -- فلسفه و ادبیات"کاپوتو با این کتاب جای خود را محکم به عنوان برجسته ترین پست مدرنیست قاره ای آمریکایی می گیرد... " -- فصلنامه بین المللی فلسفی"کسی نمی تواند تحت تاثیر دامنه هرمنوتیک رادیکال قرار نگیرد." -- انسان و جهان "مطالعه کاپوتو در گستره و دانش خود خیره کننده است." -- رابرت ای. لادر، دانشگاه سنت جان، تومیست برای جان دی. کاپوتو، هرمنوتیک به معنای تفکر رادیکال بدون توجیه ماورایی است: توجه به گسست ها و بی نظمی های موجود قبل از اینکه متافیزیک حضور فرصتی برای هموارسازی آنها پیدا کند. هرمنوتیک رادیکال همکاری نزدیک تری بین هرمنوتیک و ساختارشکنی ایجاد می کند که قبلاً تلاش شده است.

تاریخی‌نگری یکی از روش‌های فیلسوفان غربی در بررسی متون دینی است که طی دهه‌های اخیر در میان روشنفکران مسلمان نیز رواج یافته است. در این نگرش، معرفت دینی تاریخ‌مند تلقی شده و به هیچ وجه قابل تسری به زمان‌های دیگر نیست؛ به تعبیر دیگر میان دوره‌های معرفتی نوعی گسست وجود دارد. بر همین اساس قرآن که متن اصلی مسلمانان محسوب می‌شود نیز همواره در معرض تفاسیر و برداشت‌های مختلف قرار گرفته است اما هیچ‌کدام از این خوانش‌ها مطلق نیست بلکه هر فهمی از این متن تاریخ‌مند بوده و تحت تأثیر زمینه‌های متن در دوره‌های زمانی متفاوتی شکل گرفته است. طرف‌داران این نگرش در دنیای اسلام، تأکید می‌کنند که قرآن یک محصول فرهنگی و مختص عصر نزول است و نمی‌تواند در زمان‌های بعدی نیز یک متن مرجع قرار گیرد؛ بر این اساس، باید رویکرد جزم‌اندیشانه نسبت به هر نوع معرفت دینی متخذ از قرآن را کنار نهاد و به قةرآن به‌عنوان یک پدیده تاریخی نگریست. بررسی ادعاهای طرفداران این نگرش نشان می‌دهد که برخی مبانی تاریخی‌نگری مخدوش و قابل نقد است و گرچه این رویکرد در برخی تعالیم دینی و به‌ویژه فقهی قابل پیگیری است، چراکه در تاریخ اندیشه اسلامی و روش‌های فهم در متون دینی چنین سابقه‌ای وجود دارد، اما نمی‌توان آن را به همه آموزه‌های دینی تسری داد و با عینک تاریخی به همه تعالیم دینی نگریست.