مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماشینی : این کتاب با استفاده از روشی الهیات محور برای درگیر شدن با پدیده های تاریخی و فرهنگی، چالشی را که الهیات انقلابی شیعی در ایران با کنوانسیون های غربی در زمینه الهیات، انقلاب و نقش دین در خلق هویت مطرح کرده است، بررسی می کند. نویسنده با ارائه نقدی سخت از ادبیات کنونی درباره اسلام سیاسی و انقلاب اسلامی ایران در سال 1979، پیشنهاد می‌کند که ادبیات کنونی از درک و درگیری با انقلاب و اندیشه آن به عنوان پدیده‌های دینی ناتوان است. متفکران شیعه که مبتنی بر تجربه ایمان بی قید و شرط به خدا هستند، تمایزی را بین امر انسانی و الهی تشخیص می دهند. این متفکران با توجه به چالش ساختن جامعه با فضیلت، الگویی از اقتدار و اخلاق مبتنی بر میانجیگری، تفسیر و مشارکت در تجربه ایمان ارائه می کنند. اوری گلدبرگ این مدل تفسیری را با استفاده از طیف وسیعی از ابزارهای نظری، به ویژه الهیات انتقادی برگرفته از تفکر یهودی و مسیحی، در نظر می‌گیرد. او از خوانش دقیق چندین متن نوشته شده توسط اندیشمندان برجسته شیعی ایران بین سال‌های 1940 تا 2000 استفاده می‌کند که بیشتر آنها برای اولین بار به انگلیسی ترجمه شده‌اند تا گفتمانی پر جنب و جوش و پیچیده را آشکار کند. این کتاب با ارائه دیدگاهی جدید بین ادیان در مورد موضوعی که معمولاً خارج از محدوده چنین پژوهشی است، مرجع مهمی برای پژوهشگران ایران شناسی، اسلام سیاسی، الهیات و مطالعات فرهنگی خواهد بود.

ترجمه ماشینی: دکتر مک نامارا یک عصب شناس با اشتیاق به درک پدیده های مذهبی است. این کتاب دمی خوشایند برای علم دین است، زیرا مک‌نامارا علاقه‌ای به استدلال‌های خسته‌کننده‌ای که اغلب در آثار مقایسه‌ای مانند این مبهم هستند، ندارد. مک نامارا در بخش اول کتاب برخی از این استدلال‌ها را به طور عمیق بررسی می‌کند، مانند استدلال «دین توهم است» و چندین مورد از تغییراتی که دین را به «اشتباه عصبی» یا «دستگاه شناختی اشتباه» نسبت می‌دهند. این استدلال‌ها عمدتاً مبتنی بر فرضیات دلخواه هستند که خود به‌طور تجربی ثابت نشده‌اند. در عین حال، مک نامارا یک عذرخواهی مذهبی نیست. او همچنین علاقه ای به انتقاد از الحاد ندارد، موضعی که او بیان می کند "صداقت زیادی دارد". او بیشتر علاقه مند به ایجاد یک کار مقایسه ای محکم است که با نگاهی انتقادی و بی طرفانه به عصب شناسی، شیمی عصبی و نورودینامیک که در تفکر مذهبی، مناسک و سایر فعالیت هایی که مذهبی تلقی می شوند، نگاه کند. او با این کار مدلی از "خود" را می سازد که بر حسب مدارهای مختلف مغز مانند قشر جلوی پیشانی، ناحیه پیشانی گیجگاهی و نواحی لیمبیک تعریف می کند و نشان می دهد که چگونه حتی با داده های تجربی جامد کمی که در اختیار داریم، می توان آنها را کنار هم قرار داد. یک نظریه منسجم در مورد عملکرد و مکانیسم‌های فعالیت دینی و اینکه چرا این همه همه‌جا وجود دارد و در بسیاری از موارد در ایجاد تغییرات واقعی برای بهتر یا بدتر شدن مؤثر است. یک همراه خوش‌آمد برای آثار جاستین بارت، اسکات آتران، دیوید ویلسون یا هاروی وایت‌هاوس - در واقع، فکر می‌کنم مک‌نامارا می‌تواند به خوبی بتواند مدتی را با نوشته‌های کارل یونگ یا آنتونی استیونز بگذراند، زیرا بسیاری از ایده‌های مک نامارا به وضوح هستند. به پیشگویی یونگ مفاهیم مک نامارا از "خود ایده آل" (تصاویر کهن الگوی یونگ)، دگرگونی خود (تبدیل نفس) و دیدگاه بیولوژیکی او از طیف بین اسکیزوفرنی و عملکرد طبیعی ذهنی، خود تکه تکه (کمپلکس ها و شکل های ناخودآگاه جمعی) و غیره. یک تطابق نسبتاً تمیز تشکیل دهید. تنها بحث کوچک من این است که مک نامارا در اکثر موارد فقط می‌تواند نظریه خود را با ادیان رایج‌تر مانند سنت‌های مسیحی یا بودایی مقایسه کند - با این حال، این به دلیل برنامه‌ای از قبل موجود نیست، بلکه صرفاً یک موضوع شخصی خودش است. تجربه. او در اوایل به این محدودیت صریحاً اعتراف می کند و ابراز امیدواری می کند که بتوان تحقیقاتش را در سنت های دیگر مانند بسیاری از ادیان مشرک یا بومی جهان به کار برد. از آنجایی که او این روایات را نادیده نمی گیرد و با آنها محترمانه رفتار می کند، بلکه فقط عدم صلاحیت خود را در آنها اظهار می کند، به نظر می رسد که دستور کار او موضعی کاملاً علمی و غیر انکارآمیز است. علاوه بر این، او از چندین نمونه از گزارش‌های دین بومی استفاده می‌کند تا نشان دهد که چگونه می‌توان آن را از دیدگاه او درک کرد، او فقط قادر به پیگیری آنها در هیچ عمقی نیست. به گمان من، کار آینده با انجام مطالعات بیشتر، جزئیات را پر خواهد کرد. مخاطب این کتاب چه کسانی هستند؟ هیچ نظری ندارم؛ به عنوان یک روانپزشک، هیچ مشکلی در پیروی از استدلال های دقیق مک نامارا نیافتم. با این حال، من گمان می‌کنم که برخی ممکن است در بخش‌های عصب‌شناسی و شیمی اعصاب گم شوند، اگرچه اینها به وضوح برای مخاطبان فنی نوشته نشده‌اند. تصور می‌کنم که یک خواننده غیرعادی تحصیل‌کرده می‌تواند با سهولت نسبی در این کتاب پیمایش کند، اما آن را با کمی نمک بپذیرد. امیدواریم این بررسی برای شما مفید بوده باشد.

ترجمه ماشینی: این اثر کاتالیزور که در تقاطع روانشناسی و دین ایستاده است، روش علمی را در زمینه ای که سرشار از نظریه انتزاعی است به کار می برد. ویلیام جیمز معتقد بود که تجربیات مذهبی فردی، به جای دستورات ادیان سازمان یافته، ستون فقرات زندگی دینی جهان است. بحث های او در مورد تغییر دین، توبه، عرفان و قداست، و مشاهدات او در مورد تجربیات واقعی و شخصی دینی - همه این تز را تأیید می کند. مارتین ای. مارتی در مقدمه خود به این موضوع می پردازد که چگونه دیدگاه کثرت گرایانه جیمز نسبت به دین منجر به تحمل قابل توجه اشکال افراطی رفتار مذهبی، نظریه های چالش برانگیز و بسیار بدیع او و عدم استقبال او از عدم تظاهر در همه مشاهداتش در مورد فرد و افراد شد. الهی

ترجمه ماشینی: این کتاب با معرفی اندیشه فیلسوف و الهی‌دان ژان ایو لاکوست، مروری بر اولین آثار لاکوست در مورد تقدس تا آخرین اثر او Etre en Danger (2011) است که در آن لاکوست تجربه عبادی را بر روی یک تجربه معنوی از زندگی باز می‌کند. شریورز منطق چیزی را که لاکوست «تجربه عبادی» می‌نامد، از تنوع خشونت‌آمیز آن در Expérience et Absolu تا منطق عشق و امکان عشق، همانطور که در آثار بعدی توسعه می‌یابد، آشکار می‌کند. در سراسر کتاب، تمرکز بر گفت و گوی لاکوست با هایدگر و از این طریق تلاش او برای گسترش دامنه پدیدارشناسی تا شامل پدیداری امر الهی است.

ترجمه ماشینی: مقالاتی در «وعده الهیات انتقادی» که در ادای احترام به یکی از برجسته‌ترین الهی‌دانان کاتولیک در جهان انگلیسی‌زبان نوشته شده است، به این سؤال می‌پردازد: آیا الهیات انتقادی می‌تواند عملکرد انتقادی خود را بدون تضعیف پایه‌های آن در سنت و تجربه دینی تضمین کند؟ آیا «الهیات انتقادی» وقتی از هر دو طرف معادله نگاه می‌شود، صرفاً یک امر بدبینانه است؟ از مقاله مقدماتی مارک لالوند که موضع بنیادی دیویس را مشخص می کند، که وظیفه اصلی الهیات انتقادی، نقد درستی دینی است، این مقالات تمایز دیویس بین ایمان و اعتقاد را بررسی می کنند و بر قول الهیات انتقادی که به طور جدایی ناپذیر به وعده وابسته است، می پردازند. از ایمان می پرسند: وعده آن چیست؟ چه ایده‌ها، مضامین و داستان‌های مذهبی خاصی برای بیان عینی آن مناسب است؟ جامعه ایمانی چگونه می تواند پیام تحول آفرین خود را دریافت کند؟ سهم سایر سنت ها و فلسفه های دینی چه می تواند باشد؟ مقالات پل لیکلند، دنیس مک کان، کنت ملچین، مایکل اوپنهایم و مارشا هویت به این پرسش‌ها و سایر پرسش‌ها پاسخ می‌دهند و به طور انتقادی کار دیویس را با تحولات جاری در الهیات مدرن، نظریه انتقادی، فلسفه و علوم اجتماعی مرتبط می‌کنند. تنوع آنها گویای دامنه جامع اندیشه دیویس است و ویژگی مترقی گفتمان دینی معاصر را نشان می دهد. آنها دیویس را گرامی می دارند و وعده تفکر انتقادی دینی را در خود روشن می کنند.