جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

به همان سیاق که پزشکی علمی همچون فیزیک نیست، فلسفه پزشکی قابل فروکاستن به فلسفه علم نیست.

ترجمه ماشینی : این تز استدلال می کند که اندیشه هایدگر بینش های اساسی را در مورد چالش های ساختاری ارائه می دهد که مدرنیته برای یک فرد اخلاقی و مذهبی ایجاد می کند. من استدلال می‌کنم که این دشواری‌ها به یک برداشت ابزارگرایانه از حقیقت، انکار یا سرکوب تناهی به‌عنوان شرط معنادار بودن، و یک انسان‌شناسی فلسفی که هم بیش از حد ذهن‌گرا و هم بیش از حد عین‌گرا است، منتهی می‌شود. با این حال، در حالی که هایدگر در تشخیص خوب بود، او تمایلی به ارائه نسخه‌های انحرافی و مبهم برای این مشکلات نداشت. تز من در پی پاسخگویی به این خلأ با قرار دادن مشاهدات انتقادی هایدگر در خدمت بیان یک اخلاق دینی مثبت است. برای این منظور، به دنبال یافتن موقعیت‌ها و اعمال انسانی است که حقیقت را در نوری غیرابزاری آشکار می‌کند، و پایان‌پذیری را به‌عنوان شرط مثبت معناداری نشان می‌دهد و جوهره را آشکار می‌کند، و همچنین از منظر هستی‌شناختی دوباره تعریف می‌کند. انسان در اصطلاح غیر سوبژکتیوستی و غیر عینی گرا. من استدلال می‌کنم که اینها شامل گوش دادن و سپاسگزاری می‌شود - تمایلات و اعمالی که من ادعا می‌کنم باید ستون فقرات هر اخلاق دینی را تشکیل دهند، و در عین حال ادعا می‌کنم که نباید محدود به کسانی باشد که به خدای شخصی و خداباور اعتقاد دارند. پایان نامه من به چهار طریق به حوزه های الهیات مدرن و مطالعات هایدگر کمک می کند. نخست، نشان می دهد که منتقدان هایدگر (مانند لویناس و آدورنو) در مخالفت هستی شناسی با اخلاق اشتباه می کنند. دوم، نشان می دهد که منتقدان هایدگر (مانند ماریون و یوناس) اشتباه می کنند که هستی شناسی را در مقابل الهیات قرار می دهند. ثالثاً، نشان می دهد که دوگانگی خود هایدگر در مورد ربط اخلاقی و الهیاتی اندیشه او امکان ایجاد یک موضع عمیقاً اخلاقی و الهیاتی را فراهم می کند. و چهارم، تفسیری منحصر به فرد و پس از هایدگری از قدردانی ارائه می دهد، تفسیری که در آن به عنوان ساختاری از دازاین درک می شود که هم «همیشه» و هم «هنوز» عمل نمی کند.

ترجمه ماشینی: در این مقدمه بسیار کوتاه جدید روشنگر، سایمون کریچلی به ما نشان می‌دهد که فلسفه قاره‌ای مجموعه‌ای متمایز از سنت‌ها و شیوه‌های فلسفی را در بر می‌گیرد، با طیف قانع‌کننده‌ای از مسائل که اغلب توسط سنت تحلیلی نادیده گرفته می‌شوند. او در مورد عقاید و رویکردهای فیلسوفانی چون کانت، هگل، نیچه، هوسرل، هایدگر، سارتر، هابرماس، فوکو و دریدا بحث می کند. او همچنین مفاهیم کلیدی مانند اگزیستانسیالیسم، نیهیلیسم و ​​پدیدارشناسی را با توضیح جایگاه آنها در سنت قاره ای معرفی می کند. راهنمای عالی برای هر کسی که به فیلسوفان بزرگ علاقه مند است، این جلد به زبانی شفاف و سرراست شکاف بین فلسفه قاره ای و آنگلو-آمریکایی و اهمیت تصدیق فلسفه قاره ای را توضیح می دهد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه ارزیابی انتقادی از نقد ادیت اشتاین از مارتین هایدگر است که بر تعریف انسان متمرکز است. من هستی‌شناسی شخص استاین را از منظر بررسی «دازاین» وجودی هایدگر و روشی که او به پاسخی بسیار متفاوت برای همان سؤالی که هایدگر مطرح کرد، یعنی پرسش از معنای هستی، می‌کاود. برای این منظور، من بخش‌های کلیدی مهم‌ترین اثر هستی‌شناختی استاین را بررسی می‌کنم، هستی متناهی و ابدی - تلاشی برای صعود به معنای هستی، همراه با پیوست آن، فلسفه وجودی مارتین هایدگر، که در آن او مستقیماً در مورد فلسفه هایدگر با تمرکز بر فلسفه وجود بحث می‌کند. کار هستی و زمان. در بخش اول این تحقیق، مروری تاریخی-فلسفی از پیشینه آکادمیک و سیاسی دوره بین جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم در آلمان ترسیم می‌کنم تا هر دو نویسنده را در زمینه قرار دهم و تأثیرات فلسفی آنها را بررسی کنم. رابطه مبهم آنها با مکتب پدیدارشناسی. بخش مرکزی به تحلیل استاین از دازاین هایدگر اختصاص دارد: من رویکردهای هر دو نویسنده را به درک فلسفی انسان، شخص، زندگی، روح و مرگ مقایسه و توضیح می‌دهم. این بررسی با تحلیل هرمنوتیکی و اصطلاحی انجام شد. من از نتایج استفاده می‌کنم تا نشان دهم که چگونه پدیدارشناسی تجارب زندگی استاین، مرزهای تناهی انسان را برای پذیرفتن امکان افق هستی‌شناختی آن بزرگ می‌کند، در حالی که هایدگر کل پرسش هستی‌شناختی را بر دازاین، وجود و در نهایت تناهی آن محدود و متمرکز می‌کند. یافته‌های من ارزیابی محدودیت‌ها و همچنین نقاط قوت نقد استاین را ارائه می‌دهد. من نشان می‌دهم که استاین تلاش می‌کرد پلی بین هستی‌شناسی کلاسیک و پدیدارشناسی ایجاد کند، در حالی که فاصله هایدگر از سنت فلسفی ریشه در امتناع روش‌شناختی او داشت. من همچنین نشان می‌دهم که چگونه روش‌ها و یافته‌های متضاد آن‌ها شباهت‌های غیرمنتظره‌ای را نشان می‌دهند و چگونه اهمیت فلسفی استاین باید در پرتو کار او مورد بازنگری قرار گیرد. این تحقیق به پیامدهای مختلفی برای بحث فلسفی امروز منجر می‌شود و این امکان را فراهم می‌آورد که نظریه استاین در زمینه اخلاقی گسترده‌تری را که در بخش پایانی این اثر ارائه شده است، مشاهده کنیم. من استدلال می‌کنم که هایدگر هستی‌شناسی سنتی را مسخ می‌کند و آن را نقض می‌کند تا انسان را تنها بر اساس وجود ناب توضیح دهد، در حالی که تصویر اشتاین از «کالی» و معنای زندگی به بحث بین فلسفه و دین کمک می‌کند. در بخش پایانی این اثر نشان می‌دهم که چگونه برخی از عناصر برخاسته از نقد هایدگر استاین می‌توانند بر بحث اخلاقی کنونی در مورد چگونگی درک و تجربه‌ی اجتماعی مرگ و بهترین نحوه مراقبت از فرد در حال مرگ، روشن کنند.