جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : ریچارد ال.ولکلی در این اثر پیشگامانه به بررسی رابطه پیچیده فلسفی مارتین هایدگر و لئو اشتراوس می پردازد. وکلی استدلال می‌کند که هر دو متفکر تحلیل‌های جست‌وجویی از ریشه‌های سنت فلسفی در پرسش‌گری رادیکال ارائه می‌کنند. از نظر هایدگر و اشتراوس، بازیابی مقدمات اصلی فلسفه را نمی توان از بازاندیشی در مورد امکان فلسفی اصیل جدا کرد. دیدگاه‌های رایج در مورد تأثیر اندیشه هایدگر بر اشتراوس نشان می‌دهد که پس از الهام گرفتن از انحلال سنت فلسفی توسط هایدگر، اشتراوس مسیری کاملاً مجزا را در پیش گرفت و مدرنیته را کنار زد و به جای آن به دنبال تجدید فلسفه سیاسی سقراطی بود. وکلی این خوانش را رد می کند و معتقد است که درگیری اشتراوس با چالش های مطرح شده توسط هایدگر – و همچنین به طور کلی با فلسفه مدرن – چارچوبی حیاتی و پایدار برای پروژه فلسفی مادام العمر او تشکیل می دهد. هایدگر، اشتراوس و مقدمات فلسفه بیش از یک زندگی‌نامه فکری یا ترسیمی صرف از تأثیر، توجه عمیقی به تأملات این دو فیلسوف درباره ریشه‌ها، معنا و سرنوشت عقل‌گرایی غربی است.

ترجمه ماشینی : از نظر مارتین هایدگر «سقوط» فلسفه به متافیزیک با افلاطون آغاز می شود. بنابراین، رابطه بین این دو فیلسوف برای درک هایدگر - و، شاید، حتی برای کل معقول بودن نقدهای پست مدرن از متافیزیک، حیاتی است. همچنین، همانطور که مقالات این جلد گواهی می‌دهند، بسیار پیچیده است و احتمالاً مبتنی بر درک مشکوکی از افلاطون است. همانطور که ویراستاران کاتالین پارتنی و تام راکمور بیان می کنند، یک راه ساده برای توصیف خوانش هایدگر از افلاطون ممکن است این باشد که بگوییم آنچه که به عنوان تلاش برای تصاحب افلاطون (و از طریق او بخش بزرگی از فلسفه غرب) آغاز شد، در نهایت به بیگانگی از افلاطون ختم شد. و فلسفه غرب نویسندگان این جلد اندیشه هایدگر را در رابطه با افلاطون قبل و بعد از «کهره» یا چرخش می دانند. با انجام این کار، آنها مسائل محوری مختلفی را در کتاب هستی و زمان هایدگر (1927) و پس از آن، و مسائل هرمنوتیک، حقیقت و زبان مطرح می کنند. نتیجه، تفسیری ظریف و چندوجهی از موضع هایدگر در سنت فلسفه، و نقش افلاطون در تعیین آن موضع است.

ترجمه ماشینی : کتاب حاضر تلاش می‌کند تا پرسش مربوط به فناوری و «ماهیت» آن در فلسفه مارتین هایدگر را روشن کند. با توجه به این موضوع، وظیفه اولیه ما شامل بررسی خاستگاه های فناوری مدرن است، که هایدگر آن را در «تجربه» اولیه هستی به عنوان cpvO'u توصیف می کند؛ همراه با آداب و رسوم انسانی که با این تجلی اولیه هستی رفتار می کند. ما در بخش اول، اساساً، اما نه منحصراً، به بعد ذهنی توجه می کنیم، و بدین وسیله به شیوه «پیشرفت» تاریخی هستی، یعنی خودنمایی دگرگون کننده آن، اجازه می دهیم در پس زمینه قرار گیرد. به نظر ما این رویه نه صرفاً با توجه به هدف ما به عنوان یک کل مناسب است، بلکه علاوه بر این، به موضوع مورد بحث پاسخ می دهد، زیرا وجود در پیشرفت خود اساساً خود پنهان است، که به نوبه خود «موضوع» را برجسته می کند. اتحاد با حالت‌های گوناگون «هستی موجودات» که «هستی» نامیده می‌شود. مطابق با تفسیر هایدگر از «متافیزیک»، نمی‌توان تردید داشت که خود هستی در تمام طول حضور تنها به‌عنوان غیبت باقی می‌ماند.

ترجمه ماشینی : این کتاب با مقالاتی از محققان مشهور مایکل جی. هاید، تئودور کیزیل، مارک میکالسکی، اتو پوگلر و نانسی اس استروور، درمان قطعی دوره سخنرانی مارتین هایدگر در سال 1924، "مفاهیم اساسی فلسفه ارسطویی" را ارائه می دهد. یک مصاحبه عمیق و اصلی با فیلسوف هانس گئورگ گادامر، که در دوره سخنرانی شرکت کرده است، نیز گنجانده شده است. این مصاحبه که در طول سه سال، درست قبل از مرگ او در سال 2002 انجام شد، آخرین بیانیه مهم فلسفی گادامر است. با در نظر گرفتن دقیق این دوره سخنرانی در زمینه زندگی و کار هایدگر، مشارکت کنندگان ما را وادار می کنند تا تاریخ و نظریه بلاغت و همچنین تاریخ فلسفه قاره ای قرن بیستم را مورد بازنگری قرار دهیم.

ترجمه ماشینی : جوزف جی. کوکلمنز با تمرکز بر مسئله بسیار مهم رابطه حقیقت و هستی، پرداختی روشن و منظم از مضامین و موضوعات اصلی نوشته‌های بعدی هایدگر ارائه می‌کند. کوکلمنز توضیح می‌دهد که اگر می‌خواهیم اندیشه هایدگر را درک کنیم، باید آن را به‌عنوان یک مسیر یا راه در نظر بگیریم، نه به‌عنوان یک سیستم تمام‌شده. کوکلمنز با اتخاذ این رویکرد، ما را با دقت علمی در طیف وسیعی از موضوعاتی که هایدگر در حدود سال‌های 1935 تا 1965 درباره آن نوشته است، راهنمایی می‌کند. از بودن؛ تفاوت هستی شناختی؛ بهشت و زمین؛ خدایان و فانیان؛ و زبان، هنر، علم، فناوری، اخلاق و سیاست. در خاتمه، کوکلمانز به وظیفه اندیشیدن در عصری که فلسفه کلاسیک به پایان منطقی خود رسیده است، می اندیشد.