جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف: هدف از انجام این پژوهش، مقایسۀ اندیشۀ هایدگر و نصر در باب علم مدرن بود. در راستای نیل به این هدف، نخست دیدگاه هایدگر در باب علم مدرن، واکاوی و به این امر اشاره شد که وی ماهیت فنّاوری در جهان مدرن را نه امری تکنیکال، بلکه امری متافیزیکی و مبتنی بر سوبژکتیویسم می‎داند. همچنین او در مصاف با سوبژکتیویسم مترتّب بر علم مدرن، به تفکر هستی‌شناسانۀ مبتنی بر از میان برداشتن شکاف میان سوژه و ابژه روی ‌آورده است. سپس در واکاوی دیدگاه نصر در باب علم مدرن، بر این امر تأکید شد که نزد وی، تنها راه مصون ماندن از هجوم امواج فنّاوری و علوم مدرن، گسست کامل از علم مدرن و بازگشت به سنّت و علم قدسی است. در پایان پژوهش نیز به شباهتها و تفاوتهای میان هایدگر و نصر در باب علم مدرن اشاره شد. روش: روش مورد استفاده در این تحقیق توصیفی- مقایسه‌ای بود. یافته‌ها: اگر چه هایدگر نیز همچون نصر، عقلانیت فنّاورانه مترتّب بر عالم مدرن را به مهمیز نقد ‌کشید؛ اما او همانند نصر قصد وانهادن کامل علم مدرن و بازگشت به دوران قدیم را نداشت و روش‌شناسی او در مواجهه با علم مدرن، گسستی-پیوستی بود. نتیجه‌گیری: از نظر هایدگر، تنها راه مواجهۀ صحیح با فنّاوری و علم مدرن این است که ضمن استفادۀ صحیح و بهینه از دستاوردهای علمی و فنّاورانه می‌توان اسیر و خادم فنّاوری هم نشد. اما نصر بر خلاف هایدگر، رویکردی کاملاً گسستی و سلبی در قبال علم و فنّاوری مدرن دارد. واقع امر این است که به دلیل عدم مخالفت دین مبین اسلام با برگرفتن علم و فنّاوری مدرن، رویکرد گسستی-پیوستی در مواجهه با علم و فنّاوری مدرن، راهکاری منطقی‌تر و کارامدتر در راستای مواجهه با علم مدرن به شمار می‌آید.

رسانه های مدرن را به سبب تأثیرشان بر زندگی بشر بی هیچ تردیدی مهم‌ترین پدیده عصر حاضر باید به حساب آورد. از علم و دین و سیاست و اقتصاد تا شخصی‌ترین مناسبات روزمره، همه متأثر از پیامدهای این پدیده‌اند. چنین گستره تأثیری اندیشمندان ‌را به نظرورزی در حوزه رسانه واداشته است. حاصل این پژوهش‌ها سربرآوردن دانشی جدید در عرصه مطالعات میان‌رشته‌ای به نام «فلسفه رسانه» است که از زوایای متعدد به رسانه پرداخته است. در رویکرد به ماهیت رسانه برخی برای آن ذات مستقلی قائل شده‌اند که آن ‌را به خودی‌خود شایسته تأمل می‌سازد، و برخی دیگر رسانه را جز ابزار نمی‌دانند و معتقدند رسانه فاقد قدرت لازم برای جهت‎دهی حیات آدمی است و این انسان است که بسته به اراده خود چگونگی بهره‎گیری از آن‌ را تعیین می‎‌کند. مقصود پژوهش حاضر بررسی آراء هیدگر و پستمن در رویکرد به رسانه است. دو متفکری که در حوزه رسانه از جمله ذات‌گرایان به حساب می‌آیند و از رهگذر تکنولوژی به آن پرداخته‌اند و هر دو بر کاربست نحوی «خودآگاهی» در مواجهه با هرگونه تکنولوژی از جمله رسانه به‌منظور برون‌رفت از بحران عصر حاضر تأکید دارند.

ترجمه ماشینی : جوزف جی. کوکلمنز با تمرکز بر مسئله بسیار مهم رابطه حقیقت و هستی، پرداختی روشن و منظم از مضامین و موضوعات اصلی نوشته‌های بعدی هایدگر ارائه می‌کند. کوکلمنز توضیح می‌دهد که اگر می‌خواهیم اندیشه هایدگر را درک کنیم، باید آن را به‌عنوان یک مسیر یا راه در نظر بگیریم، نه به‌عنوان یک سیستم تمام‌شده. کوکلمنز با اتخاذ این رویکرد، ما را با دقت علمی در طیف وسیعی از موضوعاتی که هایدگر در حدود سال‌های 1935 تا 1965 درباره آن نوشته است، راهنمایی می‌کند. از بودن؛ تفاوت هستی شناختی؛ بهشت و زمین؛ خدایان و فانیان؛ و زبان، هنر، علم، فناوری، اخلاق و سیاست. در خاتمه، کوکلمانز به وظیفه اندیشیدن در عصری که فلسفه کلاسیک به پایان منطقی خود رسیده است، می اندیشد.

ترجمه ماشینی : هایدگر به طور جدی در مورد پیامدهای همزیستی انسانی فکر می کرد و این کتاب نشان می دهد که مفاهیم اعتماد و مسئولیت که در قلب اخلاق نهفته است را باید در طرح میتساین یافت - وجود ما با یکدیگر در جهان - ارائه شده در هستی و زمان. این کتاب که توسط یکی از مفسران برجسته هایدگر نوشته شده است، بیانیه مهمی در مورد اساس اجتماعی بودن انسان است که سهم عمده ای در ادامه بحث ها در مورد هایدگر به طور خاص و اخلاق به طور کلی دارد.

ترجمه ماشینی : این عنوان تفسیری اصیل از هایدگر متأخر را در چارچوب اندیشه او به عنوان یک کل ارائه می‌کند و شباهت‌ها و تفاوت‌هایی را بین اندیشه قبلی و متأخر او نشان می‌دهد. «هایدگر و خوشبختی» تفسیری اصیل از اندیشه هایدگر متأخر، در چارچوب فلسفه او به عنوان یک کل ارائه می‌کند تا مفهوم جدیدی از خوشبختی انسان را توسعه دهد. این کتاب محتوای اساسی مفهوم یونانی eudaimonia را بازخرید می‌کند و از بحث‌های اخیر در مورد «عینیت» یا «موضوع» شادی فراتر می‌رود. نویسنده نشان می‌دهد که تفکر هایدگر در مورد هستی به دور از محرمانه و انتزاعی است و در درک موضوع بسیار مهم است. عمیق ترین منابع رفاه انسان بررسی ریشه‌شناختی کلمه «شادی» این کلمه را از محدودیت‌های شیوه‌های تفکر سودگرایانه رها می‌کند، که نشان می‌دهد «خوشبختی» فقط به صورت پیرامونی با eudaimonia مرتبط است. کینگ نشان می‌دهد که احساس تناسب هم برای «خوشبختی» و هم برای ادایمونیا ضروری است، و نشان می‌دهد که چقدر شادی عمیق، که به‌عنوان اقامت در تناسب ما با هستی تصور می‌شود، می‌تواند به عنوان «همسویی پایه‌ای» برای اندیشیدن به هستی عمل کند.