جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تفکر قاره‌ای و پست مدرن، منشأ خشونت را به اشتباه نشات گرفته از متافیزیک غربی تشخیص داده است. علاوه بر این، در به رسمیت شناختن منبع یهودی- مسیحی اخلاق خود - اخلاق توجه به قربانیان - شکست خورده است. در این جلد، دوان آرمیتاژ تلاش می‌کند تا از دریچه نظریه تقلیدی رنه ژیرار به نقد فلسفه قاره‌ای و پست مدرنیسم بپردازد. این نقد عمدتاً متوجه فلسفه‌های نیچه و هایدگر است که هر دو از برجسته‌ترین نمایندگان تفکر قاره‌ای و پست مدرن هستند. آرمیتاژ استدلال می کند که تعامل ژیرار با هایدگر و نیچه به طور اساسی بسیاری از بدیهیات فلسفه کنونی قاره پست مدرن، به ویژه غلبه بر متافیزیک در سطح نظری و تعهدات ضمنی فلسفه قاره ای به (نئو) مارکسیسم در سطح عملی را تغییر می دهد. توجه دقیق به مفاهیم اندیشه فلسفی ژیرار منجر به تغییر پارادایم می شود که شاید ضربه مهلکی به تفکر قاره ای و پست مدرن وارد می کند. آرمیتاژ همچنین استدلال می کند که تفکر ژیرار همان مشکلاتی را که تفکر قاره ای و پست مدرن به دنبال حل آن بود (اما شکست خورد) را حل می کند، یعنی مشکلات خشونت و قربانی شدن، به ویژه در زمینه پیامدهای جنگ جهانی دوم. در نهایت، این جلد نشان می دهد که در قلب تفکر پست مدرن، درهم تنیدگی با امر مقدس خشن نهفته است.

ترجمه ماشینی : ونسا فریرکز تجزیه و تحلیل می کند که چگونه بودریار کتاب نیچه درباره تبارشناسی اخلاقیات را دوباره به فعلیت می رساند و بررسی می کند که چگونه مضامین و رویکردهای بودریار در جامعه مصرف کننده، شبیه سازی ها و شبیه سازی ها و تبادل نمادین و مرگ با نیچه درباره تبارشناسی اخلاقیات طنین انداز می شود. این کتاب شکافی را در ادبیات محدود موجود در رابطه بین اندیشه بودریار با اندیشه نیچه و هایدگر پر می کند. بودریار با نیچه و هایدگر: یک تحلیل متضاد خواندنی ضروری برای دانشجویان و محققان فلسفه قاره ای، جامعه شناسی و نظریه فرهنگی است.

ترجمه ماشینی : نیچه هایدگر: مدرنیته اروپایی و فلسفه آینده بررسی دو شخصیت کلیدی در تاریخ فلسفه را ارائه می دهد. از طریق تفسیر متنی از خوانش مارتین هایدگر از فردریش نیچه، توجه مجددی به مسئله هستی شناسی در تاریخ تفکر غربی جلب می شود. این بحث در چارچوب یک دوره گذار دورانی در فرهنگ اروپایی است که به تعبیر هایدگر از نیچه در روند «تحقق» است. این کتاب منابع این رویداد دگرگون‌کننده را با تأکید ویژه بر تقابل میان غلبه مدرن بین‌ذهنی دکارتی و شیوه‌ای از تفکر که در انسان‌شناسی فلسفی فرهنگ کلاسیک یونان ساکن است، بررسی می‌کند. این کتاب در سنت افلاطونی-ارسطویی مطالعه زندگی ذهن از دیدگاه‌های معماری شرکت می‌کند و اهمیت نسبی کلیدی «بینش» فلسفی را در کنار صدای وجدان برجسته می‌کند. با این روح، کتاب به بررسی رویارویی هایدگر و نیچه در حد فاصل هرمنوتیک و ملاحظات درمانی فلسفه می پردازد.

ترجمه ماشینی : رافائل وینکلر با بررسی میراث هایدگر، همراه با دریدا، لویناس و نیچه، استدلال می‌کند که این جستجوی حقیقت یا حتی تضادها نیست که تفکر فلسفی را تحریک می‌کند. درعوض، قرار گرفتن ما در برابر چیزهای غیرقابل تصور یا غیرممکن است - با محدودیت های خود فکر. تجربه غیرقابل تصور در مواجهه ما با منحصر به فرد بودن مرگ، تکینگی بودن، و خود و دیگری امکان پذیر است. این «تفکر پایان پذیری» پیامدهای سیاسی نیز دارد، زیرا راهی برای صحبت و ارزیابی غرابت مطلق و به طور ضمنی، غریبه یا بیگانه مطلق به ما می دهد. وینکلر با روشن ساختن نوشته‌های هایدگر در باب هستی‌شناسی، اخلاق و تاریخ ثابت می‌کند که این مواجهه با محدودیت‌های اندیشه یکی از پایه‌های اصلی فلسفه‌های تفاوت هایدگر، لویناس و نیچه است.

ترجمه ماشینی : فیلسوفان تقریباً همیشه موضوع تجدید نظر را به حاشیه رشته خود واگذار کرده اند، اگر اصلاً در مورد آن فکر کرده باشند. این کتاب مدعی است که اعمال بازنگری در پروژه فلسفی محوری و ضروری هستند و فلسفه باید اساساً به عنوان تمرین بازخوانی و بازنویسی تفسیر شود. این کتاب عمدتاً بر تفسیر بسیار تأثیرگذار هایدگر از نیچه متمرکز است، که در سخنرانی‌های دهه‌های 1930 و 1940 انجام شد و در سال 1961 منتشر شد. نویسنده از نزدیک ابزارهای بلاغی را تجزیه و تحلیل می‌کند که توسط هایدگر تفکر نیچه را در یک تاریخ گسترده‌تر از متافیزیک خود قرار می‌دهد. تفسیر مجدد خود به عنوان قرائت «درست» آن تاریخ است. نویسنده استدلال می‌کند که پروژه تجدیدنظرطلبانه هایدگر، متن فلسفی را به‌عنوان پارالیپسیس بازنویسی می‌کند، نوع خاصی از بیان کنایه‌آمیز که وقتی «به‌درستی» توسط بازخوان‌کننده فلسفی دریافت شود، آنچه را که متن نگفته و نمی‌توانست بیان کند، بیان می‌کند. مطالعه چنین تجدیدنظرطلبی پارالیپتیکی در چارچوب قانون فلسفی، راه جدیدی برای درک تاریخمندی اساسی متن فلسفی ارائه می‌دهد، متنی که به‌طور انتقادی از تاریخ تفسیرهای آینده‌اش قابل تشخیص نیست. فلسفه خود بازنگری است، یک عمل بازخوانی عمیقاً تاریخ‌گرایانه، تصاحب مداوم گذشته متنی نامناسب خود. این کتاب علاوه بر اینکه اولین مطالعه منتشر شده از تفسیر هایدگر از نیچه است، آثار هانس رابرت یاوس، هارولد بلوم و دیگر منتقدان تجدیدنظر را نیز بررسی می‌کند. به ویژه، مقالات اولیه رالف والدو امرسون در مورد تاریخ، که هم با تحلیل هایدگر از متافیزیک خوانده می شود و هم علیه آن، نشان می دهد که چرا مداخله تاریخی حاصل از خوانش تجدیدنظرطلبانه نه تنها یک تغییر رسمی و موضوعی گذشته است، بلکه یک اجبار بلاغی بر تفسیر آینده است. گرایش ها هیچ خواننده فلسفی صرفاً کاربر یا قربانی روش‌های تجدیدنظرطلب نیست: در بازخوانی گذشته‌های فلسفی، خواننده همان مکانیسمی است که به وسیله آن چنین گرایش‌های تفسیری برای اولین بار به مشکلات یا افکار درون کانون فلسفی تبدیل می‌شوند.

این گلچین جاه طلبانه شامل نوشته های اصلی نیچه، کی یرکگور، هایدگر و سارتر، و همچنین گزینش های سخاوتمندانه ای از آثار دیگر متفکران مهم اگزیستانسیالیست قرن بیستم است. این مجموعه که در گستردگی خود بی‌سابقه است، کمک‌های انجام شده به تفکر اگزیستانسیالیستی از طریق ادبیات را نیز تصدیق می‌کند.