فلسفه، بازنگری، نقد: شیوه های بازخوانی در هایدگر، نیچه و امرسون [کتاب انگلیسی] | کتابخانه مجازی الفبا

فلسفه، بازنگری، نقد: شیوه های بازخوانی در هایدگر، نیچه و امرسون [کتاب انگلیسی] | کتابخانه مجازی الفبا

کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی

فارسی  |   العربیه  |   English  
telegram

در تلگرام به ما بپیوندید

public

کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
header
headers
پایگاه جامع و تخصصی کلام و عقاید و اندیشه دینی
جستجو بر اساس ... همه موارد عنوان موضوع پدید آور جستجو در متن
: جستجو در الفبا در گوگل
...جستجوی هوشمند
فلسفه، بازنگری، نقد: شیوه های بازخوانی در هایدگر، نیچه و امرسون [کتاب انگلیسی]
282 صفحه .
کتابخانه مجازی الفبا
2001
کتابخانه مجازی الفبا
فارسی
کتاب الکترونیکی
میانگین امتیازات:
امتیاز شما :
تعداد امتیازات :
0
فلسفه، بازنگری، نقد: شیوه های بازخوانی در هایدگر، نیچه و امرسون [کتاب انگلیسی]
ویرایش اثر
عنوان دیگر : Philosophy, revision, critique : rereading practices in Heidegger, Nietzsche, and Emerson
پدیدآورندگان :
Wittenberg, David (نویسنده)
وضعیت نشر :
Stanford University Press ، 2001
چکیده :
ترجمه ماشینی : فیلسوفان تقریباً همیشه موضوع تجدید نظر را به حاشیه رشته خود واگذار کرده اند، اگر اصلاً در مورد آن فکر کرده باشند. این کتاب مدعی است که اعمال بازنگری در پروژه فلسفی محوری و ضروری هستند و فلسفه باید اساساً به عنوان تمرین بازخوانی و بازنویسی تفسیر شود. این کتاب عمدتاً بر تفسیر بسیار تأثیرگذار هایدگر از نیچه متمرکز است، که در سخنرانی‌های دهه‌های 1930 و 1940 انجام شد و در سال 1961 منتشر شد. نویسنده از نزدیک ابزارهای بلاغی را تجزیه و تحلیل می‌کند که توسط هایدگر تفکر نیچه را در یک تاریخ گسترده‌تر از متافیزیک خود قرار می‌دهد. تفسیر مجدد خود به عنوان قرائت «درست» آن تاریخ است. نویسنده استدلال می‌کند که پروژه تجدیدنظرطلبانه هایدگر، متن فلسفی را به‌عنوان پارالیپسیس بازنویسی می‌کند، نوع خاصی از بیان کنایه‌آمیز که وقتی «به‌درستی» توسط بازخوان‌کننده فلسفی دریافت شود، آنچه را که متن نگفته و نمی‌توانست بیان کند، بیان می‌کند. مطالعه چنین تجدیدنظرطلبی پارالیپتیکی در چارچوب قانون فلسفی، راه جدیدی برای درک تاریخمندی اساسی متن فلسفی ارائه می‌دهد، متنی که به‌طور انتقادی از تاریخ تفسیرهای آینده‌اش قابل تشخیص نیست. فلسفه خود بازنگری است، یک عمل بازخوانی عمیقاً تاریخ‌گرایانه، تصاحب مداوم گذشته متنی نامناسب خود. این کتاب علاوه بر اینکه اولین مطالعه منتشر شده از تفسیر هایدگر از نیچه است، آثار هانس رابرت یاوس، هارولد بلوم و دیگر منتقدان تجدیدنظر را نیز بررسی می‌کند. به ویژه، مقالات اولیه رالف والدو امرسون در مورد تاریخ، که هم با تحلیل هایدگر از متافیزیک خوانده می شود و هم علیه آن، نشان می دهد که چرا مداخله تاریخی حاصل از خوانش تجدیدنظرطلبانه نه تنها یک تغییر رسمی و موضوعی گذشته است، بلکه یک اجبار بلاغی بر تفسیر آینده است. گرایش ها هیچ خواننده فلسفی صرفاً کاربر یا قربانی روش‌های تجدیدنظرطلب نیست: در بازخوانی گذشته‌های فلسفی، خواننده همان مکانیسمی است که به وسیله آن چنین گرایش‌های تفسیری برای اولین بار به مشکلات یا افکار درون کانون فلسفی تبدیل می‌شوند. philosophers have almost always relegated the topic of revision to the sidelines of their discipline, if they have thought about it at all. this book contends that acts of revision are central and indispensable to the project of philosophizing and that philosophy should be construed essentially as a practice of rereading and rewriting. the book focuses chiefly on heidegger’s highly influential interpretation of nietzsche, conducted in lectures during the 1930s and 1940s and published in 1961. the author closely analyzes the rhetorical means by which heidegger repositions nietzsche’s thinking within a broad history of metaphysics, even as heidegger positions his own reinterpretation as that history’s more “proper” reading. the author argues that heidegger’s revisionist project recasts the philosophical text as paralipsis, a special kind of ironic statement that when “properly” received by the philosophical rereader, expresses what the text did not and could not say. the study of such paraliptical revisionism within the philosophical canon offers a new way of understanding the basic historicity of the philosophical text, a text that is critically indistinguishable from its own future history of interpretations. philosophy itself is revision, a deeply historicist rereading practice, a continuous reappropriation of its own improper textual past. in addition to being the first book-length published study of heidegger’s interpretation of nietzsche, the book also examines the work of hans-robert jauss, harold bloom, and other critics of revision. in particular, ralph waldo emerson’s early essays on history, read both with and against heidegger’s analysis of metaphysics, demonstrate why the historical intervention achieved by revisionist reading is not only a formal and thematic alteration of the past, but also a rhetorical coercion of future interpretive tendencies. no philosophical reader is simply a user or victim of revisionist methods: in rereading philosophical pasts, the reader is the very mechanism by which such interpretive tendencies are first formed into problems or thoughts within the philosophical canon.
منابع دیجیتالی مرتبط :
نسخه PDF
نویسنده :
David Wittenberg
زبان :
انگلیسی
منبع اصلی :
http://libgen.rs/book/index.php?md5=59E9E5E20E5C5B9E9BCFDC6929008EA3
شابک (isbn):
9780804734158
جنس منبع:
متن
پایگاه :
الف:پایگاه کتب
یادداشت :
توضیحات فیزیکی اثر :
282 صفحه .
نوع منبع :
کتاب
فهرست مندرجات:
Table of contents :
Content: Abbreviations
Introduction
1. The art of reading properly, part I: the discordance of art and truth
2. The art of reading properly, part II: Nietzsche's philosophy proper
3. Paralipsis, part I: a rhetoric of rereading
4. Paralipsis, part II: revision as history of being
5. Revision as canon formation: misreading in Harold Bloom
6. healthy, wealthy, and wise: rereading in Emerson
7. Thought for food (eating eternal return)
Epilogue
Notes
Index.
مشخصات کامل اثر
منابع مرتبط :
ثبت نظر
ارسال