جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مارتین هایدگر (1889-1976) علیرغم تخلفات شناخته شده اش -همدستی او با ناسیونال سوسیالیسم و ناتوانی اش در ابراز پشیمانی یا دلسوزی برای قربانیان آن، یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان قرن بیستم به شمار می رود. در The Duplicity of Philosophy’s Shadow، الیوت آر. ولفسون در بحثی دخالت می‌کند که از منظری منحصربه‌فرد در رسانه‌های علمی و رایج مورد توجه قرار گرفته است، به‌عنوان محققی از عرفان و فلسفه یهودی که عمیقاً تحت تأثیر آثار هایدگر قرار گرفته است. ولفسون به دنبال بررسی نوشته‌های هایدگر می‌شود تا آنچه را که هنوز فکر نمی‌شود فاش کند. علیرغم اظهارات صریح ضدیهودی هایدگر، ولفسون برخی از جنبه های حیاتی تفکر خود را آشکار می کند - از جمله انتقاد از نژادپرستی بیولوژیکی و آخرالزمان ستیزه جویانه نازیسم - که نشان دهنده قرابت با ابعاد تفکر یهودی است: مثلث بندی مفاهیم میهن، زبان، زبان. و مردمی بودن؛ مسیحیت یهودی و مفهوم زمان تاریخی به عنوان بازگشت همانی که همیشه متفاوت است. شمول، طرد، و وضعیت دیگری. مشکل شر در نمادگرایی کابالیستی ولفسون با استفاده از روش هایدگر به پیوند ناگسستنی حقیقت و ناحقیقت می پردازد و موضوع سکوت و حدود گفتار را بررسی می کند. او تمایل به دوشاخه کردن رابطه امر سیاسی و فلسفی در اندیشه هایدگر را به چالش می کشد، اما با کسانی که هایدگر را یک ایدئولوگ نازی می نویسند، شرکت می کند. در نهایت، Duplicity of Philosophy’s Shadow استدلال می‌کند که عظمت و مرتبط بودن کار هایدگر در این است که او این فرصت را به ما می‌دهد که غیرقابل تصور را به‌عنوان بخشی از سرنوشت مشترک خود به عنوان موجودات تاریخی بیاندیشیم.

ترجمه ماشینی : تعداد سؤالات باز و بحث برانگیز در پژوهش هایدگر معاصر همچنان منبع گفتگوی علمی است. پرسش‌های مهمی وجود دارد که به توسعه اندیشه او و تفاوت‌ها و شباهت‌ها بین اثر اصلی اولیه او «هستی و زمان» و به اصطلاح «اندیشه تاریخی هستی»، تفکر رویداد، یا تخصیص، مربوط می‌شود. بودن. پرسش هایی وجود دارد که بر ارتباط او با شخصیت های مهم تاریخ اندیشه ها مانند پیشاسقراطی ها، افلاطون، ارسطو، توماس آکویناس، دکارت، لایب نیتس، کانت، ایده آلیست های آلمانی و نیچه متمرکز است. پرسش‌های دیگر بر زندگی‌نامه‌ی او، ریاست‌جمهوری و رابطه‌اش با سیاست به‌طور عام و با ناسیونال سوسیالیسم به‌طور خاص یا تأثیر او بر فیلسوفان بعدی متمرکز است. مشارکت‌های این جلد که توسط محققان برجسته در زمینه تحقیقات هایدگر نوشته شده است، به بسیاری از این سؤالات در خوانش دقیق متون هایدگر می‌پردازد و بنابراین جهت‌گیری درستی در زمینه تحقیقات هایدگر معاصر ارائه می‌کند. آنها نشان می دهند که چگونه مسیرهای متفاوت اندیشه هایدگر – علاقه اولیه او به معنای هستی و دازاین، بحث و درگیری او با سیاست، درک او از هنر، شعر و فناوری، مفهوم حقیقت و ایده تاریخ هستی - همه در یک نقطه به هم می رسند: مسئله هستی. بنابراین روشن می‌شود که با وجود همه تفاوت‌ها، هایدگر یک مسیر بسیار منسجم از تفکر را دنبال می‌کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب تفسیری روشن، تحلیلی و بدیع از آثار متاخر هایدگر ارائه می دهد. این دوره از فلسفه هایدگر تا حد زیادی توسط فیلسوفان تحلیلی ناشناخته باقی مانده است و آن را مملو از ناسازگاری ها و ایده های متناقض می دانند، به ویژه در مورد مفاهیم هستی و نیستی. این کتاب این ادعا را جدی می گیرد که هایدگر متأخر دیالته گرایی را تأیید می کند - یعنی موضعی که بر اساس آن برخی تناقضات درست است - و نشان می دهد که این ایده که هستی هم موجود است و هم موجود نیست، نه نامنسجم است و نه از نظر منطقی بی اهمیت. نویسنده با ارائه و دفاع از این ایده که واقعیت ساختاری ناسازگار دارد به این امر دست می یابد. با انجام این کار، او یکی از بحث‌برانگیزترین موضوعات متافیزیک تحلیلی کنونی، یعنی نظریه زمینه‌ای را وارد حوزه‌ای کاملاً ناشناخته می‌کند. علاوه بر این، نویسنده برای معنا بخشیدن به مفهوم نیستی هایدگر، یک نظام صرفشناختی بدیهی اصیل را معرفی می کند که با داشتن منطقی ناسازگار به عنوان منطق پایه، می تواند ناسازگاری ها را بدون افتادن در بی اهمیتی منطقی تحمل کند. این اولین کتابی است که در چارچوب متافیزیک تحلیلی بحث کامل و مفصلی را درباره هایدگر فقید مطرح کرده است. برای محققان هایدگر و فیلسوفان تحلیلی که روی نظریه‌های زمینه‌سازی، صرف‌شناسی، دیالته‌گرایی و منطق ناسازگار کار می‌کنند، جالب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : احساس گناه، نیش دردناک وجدان بد، چه چیزی می تواند به ما بگوید که ما انسان هستیم؟ چگونه می توان آن را توضیح داد یا توجیه کرد؟ مقصر بودن در پی پاسخگویی به این سؤالات از طریق بررسی دیدگاه های کانت، شلینگ، شوپنهاور، پل ری، نیچه و هایدگر است. احساس گناه، آزادی، مسئولیت و وجدان. مفهوم گناه از سوی محققانی که در تاریخ فلسفه آلمان کار می کنند مورد توجه کافی قرار نگرفته است. علاوه بر این، حتی متفکرانی که تصوراتشان از گناه مورد تحقیق قرار گرفته است، به طور کامل در بافت تاریخی آنها مورد مطالعه قرار نگرفته است. گای الگات هر دوی اینها را جبران می کند خلأهای علمی نشان می دهد که چگونه می توان استدلال های این فیلسوفان را پس از خواندن در بافت تاریخی آنها عمیق تر درک کرد، تاریخی که باید به صورت دیالکتیکی پیش رود. بنابراین، در کانت، شلینگ و شوپنهاور، ما تغییراتی در این ایده می یابیم که احساس گناه برای اعمال خاص ما انجام به این دلیل موجه است که عامل انسانی در وجود خود مقصر است - گناهی که او مسئول آن است. در مقابل، در ری و نیچه، این ایده‌ها رد می‌شوند و احساس گناه به‌ندرت توجیه‌پذیر است، اما از طریق روان‌شناسی انسان قابل توضیح است. سرانجام، در هایدگر، نزدیکی را می‌یابیم ترکیبی از دیدگاه های فیلسوفان قبلی، همانطور که او استدلال می کند ما در وجود خود مقصریم، اما مسئول این گناه نیستیم. در روند آشکار شدن مسیر این مفاهیم در حال تکامل از گناه، دیدگاه های فیلسوفان در مورد این مسائل و بسیاری از موضوعات دیگر به طور عمیق مورد بررسی قرار می گیرند. و الگات از طریق آنها رویکردی کاملاً جدید را برای احساس گناه بیان می کند