جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تز این است که هیوم و اسمیت بین آنها نظریه جدیدی را طرح می کنند عدالت به عنوان زیربنای تمام زندگی اجتماعی و سیاسی. عدالت روشی برای ارزیابی رفتار اجتماعی و سیاسی است نکته اصلی آن این است که انگیزه های پشت چنین رفتاری وجود دارد نباید تمایلات آسیب زا داشته باشد که باعث رنجش شود یک تماشاگر بی طرف این بدان معنی است که آنها باید مطابق باشند با یک قانون کلی که منفی است، به مردم می گوید که چه کاری انجام ندهند، و بنابراین تضمین می کند که رفتاری که به عنوان عادلانه مجاز است وجود دارد تا حد امکان با بقیه ارزش ها و اهداف سازگار است در هر زمان توسط یک جامعه پذیرفته شده است. دومی فقط می تواند زیر ¬ باشد همانطور که از طریق تعامل تک تک مردان رشد کرده اند ایستاده اند. بنابراین فقه به عنوان یک رشته انتقادی وابسته است تاریخ و «علم طبیعت انسانی» جدید. عدالت در چارچوب فلسفه اخلاق عمومی مورد بررسی قرار می گیرد چهار نویسنده، و نشان داده می شود که چگونه به عنوان یک فضیلت منفی از هم جدا می شود، که قوانین آن به دلایل منفی منفعت طلبانه قابل اجرا است. در ارتباط با اسمیت و میلار یک اعتراض عمده به این بین شکار با نشان دادن اینکه نگاه آنها به تاریخ چنین نبود پاک می شود اقتصادی و قطعی اما به گونه‌ای است که زمینه را برای آن فراهم می‌کند عدالت طبیعی

ترجمه ماشینی : پایان نامه من تلاش می کند تا با نشان دادن وحدت زیربنایی سه کتاب رساله، «رساله ای از طبیعت انسان: تلاشی برای معرفی روش تجربی استدلال در موضوعات اخلاقی»، به عنوان یک نظریه اخلاقی سازگار، بخواند. به‌ویژه، من استدلال می‌کنم که مفهوم «دیدگاه کلی» نقشی محوری در یکپارچه‌سازی رساله ایفا می‌کند، که در وهله آخر ثابت می‌شود که در مورد هنجارگرایی است. بیشتر از همه، من شباهت معرفت شناسی هیوم و نظریه اخلاقی او را روشن می کنم. من تلاش می‌کنم نظریه اخلاقی هیوم را به‌عنوان آنچه «ساخت‌گرایی ادراکات» می‌نامم ارائه کنم. من با کاوش در معرفت شناسی هیوم و مفهوم عرف او که اساساً به عنوان یک اصل ثبات درک می شود، شروع می کنم. من روشن می کنم که عرف عبارت است از شناخت یک ادراک خاص در ارتباط با سایر ادراکات مشابه. من ادعا می‌کنم که منظور از دیدگاه کلی این است. سپس نشان می‌دهم که عرف اساس نظریه علیت هیوم است، جایی که مفهوم عرف نقش اصلی را در تجسم دیدگاه کلی ایفا می‌کند. من نشان می دهم که به دلیل توسعه عرف، نظریه علیت هیوم با نظریه او در مورد ادراک اجسام خارجی مرتبط است، که درک ما را از شرایط فیزیکی کامل می کند. در فصل‌های بعدی من استدلال می‌کنم که نظریه همدردی هیوم باید به عنوان یک اصل اجتماعی‌پذیری درک شود که هم به دارایی‌ها و هم به رفتار انسانی ارزش مشترک می‌دهد. در مرحله بعد، نظریه عدالت هیوم را به عنوان یک اصل تنظیم کننده تعامل اجتماعی که بر مالکیت به عنوان علیت متمرکز است، توضیح می دهم. من استدلال می‌کنم که عدالت نیروی الزام‌آوری فراتر از منافع شخصی اعمال می‌کند، زیرا نیروی هنجاری آن ناشی از احساس ثبات حاصل از ادراکات فیزیکی است. سپس، نظریه هیوم در مورد وعده را مورد بحث قرار می‌دهم که تعامل آینده بین مردم را تنظیم می‌کند. در نهایت نشان می‌دهم که به دلیل اقتدار عرف، حکومت مجاز است که بیعت مردم را مطالبه کند، همانطور که یک بدن خارجی برای تثبیت ادراک علّی لازم است. پایان نامه من نشان می دهد که دیدگاه کلی با برقراری رابطه ای پایدار بین انسان ها و شرایط او: جسمی، روانی، اخلاقی و سیاسی، شالوده اخلاق را فراهم می کند.

ترجمه ماشینی : این تز از چارچوب عمل و زندگی برای بررسی چهار نظریه فلسفی ذهن، که در نوشته‌های رنه دکارت، دیوید هیوم، ویلیام جیمز و توماس ناگل بیان شده‌اند، استفاده می‌کند. نشان دادن این که چگونه هر نظریه به عمل یا زندگی جذابیت می بخشد تا سعی کند توصیفی از ذهن ارائه دهد که نه خیلی محدود کننده و نه خیلی سست باشد، دغدغه بخش تاریخی گسترده پایان نامه است. بر اساس موفقیت یا شکست این توسل به تجربه زنده ذهن از فعالیت خود است که این چهار نظریه ارزیابی می شوند. در خاتمه، بازخوردهای این موفقیت ها و شکست ها برای فعالیت معاصر فلسفی درباره ذهن به اختصار بررسی می شود.

چکیده ماشینی : قرن هفدهم و هجدهم دوره ای از نشاط فکری قابل توجه در فلسفه بریتانیا را نشان می دهد، زیرا چهره هایی مانند هابز، لاک، هیوم و اسمیت تلاش کردند تا منشا و مکانیسم های پایدار جامعه مدنی را توضیح دهند. بینش آنها همچنان به نحوه تفکر نظریه پردازان سیاسی و اخلاقی درباره جهانی که در آن زندگی می کنیم، اطلاع می دهد. از الهیات اخلاقی تا فلسفه اخلاق بحثی را بازسازی می کند که معاصران را به خود مشغول کرده است، اما امروز برای ما محرمانه به نظر می رسد. این موضوع به رابطه عقل و وحی به عنوان دو منبع معرفت بشری، به ویژه در قلمرو اخلاقی مربوط می‌شود: آنها می‌پرسیدند تا چه اندازه عقل به تنهایی می‌تواند محتوا و خصلت واجب اخلاق را کشف کند؟ این یک سؤال تاریخی بود و نه صرفاً نظری: آیا فیلسوفان دوران باستان پیش از مسیحیت، که نسبت به مسیح بی‌خبر بودند، توانسته‌اند جهان اخلاقی را به‌طور رضایت‌بخشی توضیح دهند؟ الاهیات طبیعی چه نقشی در نظریه های اخلاقی آنها ایفا کرده بود - و آیا با آموزه های ارائه شده توسط وحی سازگار بود؟ بسیاری از پژوهش های اخیر توجه را به علاقه اولیه به مدرن به دو سنت فلسفی هلنیستی متأخر جلب کرده است - رواقی گری و اپیکوریسم. با این حال، در زمینه انگلیسی، سه شخصیت بیش از همه - جان لاک، کانیرز میدلتون و دیوید هیوم - کاملاً عمدی و صریح رویکردهای خود را با سیسرو به عنوان نماینده سنت فلسفی جایگزین، منتقد رواقی و اپیکوری، شناسایی کردند: شک دانشگاهی. . همه استدلال کردند که سیسرو ابزاری را برای پرداختن به آنچه که آنها می‌دانستند مهم‌ترین پرسشی است که فلسفه معاصر با آن مواجه است ارائه می‌کند: رابطه بین فلسفه اخلاق و الهیات اخلاقی.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه بررسی برخی از جنبه های اندیشه فلسفی و پزشکی جیمز گریگوری است. کار گرگوری در رابطه با زمینه فکری محلی متافیزیک علمی اسکاتلندی قرن هجدهم مورد بحث قرار می گیرد. من اهمیت نوشته های او را برای درک چگونگی درک روابط بین معرفت شناسی، دانش طبیعی و باور دینی توسط برخی از اعضای جامعه متافیزیک علمی اسکاتلند نشان می دهم. این به صورت تجربی با در نظر گرفتن پاسخ های گریگوری به چندین نویسنده دیگر انجام می شود. به طور خاص، من نشان می‌دهم که دیدگاه‌های گرگوری در مورد علیت برای مقابله با آنچه او به عنوان تأثیر خطرناک فلسفه هیوم بر متافیزیکدانان علمی اسکاتلندی می‌دانست، مطرح شد. به این موضوع از طریق آنچه درونی‌سازی معرفت‌شناختی طبیعت، یا جستجوی شرایط قضاوت انسان‌ها درباره علل و معلول‌ها نامیده می‌شود، رویکردی مضمونی نیز دارد. من دو راهبرد اصلی را برای درونی‌سازی معرفت‌شناختی شناسایی می‌کنم. به اینها «داوطلبانه» و «ضرورت طلب» گفته می شود. من نشان می‌دهم که گرگوری منتقد شدید آنچه را که او به‌عنوان ضرورت‌گرایی فلسفه هیوم و برخی دیگر - اشکال متافیزیک علمی می‌دانست، داشت، گرگوری همچنین اشکال اراده‌گرایی را که در نوشته‌های جان استوارت، رابرت وایت و توماس رید یافت می‌شود، رد کرد. سرانجام، توجه گریگوری به ماهیت علت و معلول در فیزیک به اصلاح فلسفه مکانیکی جان رابیسون مربوط می شود.

ترجمه ماشینی : با ادعای جلب توجه به این اثر غالباً فراموش شده فیلسوف بزرگ اسکاتلندی، نمی توان متوجه شد که استقبالی که جهان خارج از آن کرده است، با رفتار نویسنده از آن تا چه اندازه مشابه بوده است. او در طول زندگی خود آن را در تاریکی امن کشوی مطالعه اش نگهداری کرد، جایی که تا روز مرگش در آنجا بود. طرح گفتگوها در اوایل سال 1750 به وضوح توسط هیوم اندیشیده شده بود و دوره فعال مشارکت او در فلسفه با پایان یافتن تقریباً در همان سال این سفر او به الهیات طبیعی به بهترین وجه ممکن بود به خوانندگانش ارائه شود. یک بار، به خصوص اگر، همانطور که اکنون به نظر ما می رسد، ممکن است به درستی آن را تاج و کمال حدس و گمان های قبلی خود بداند. در واقع، چنین برداشتی از رابطه دیالوگ ها با دیگر آثار او، زیربنای طرح طرح او در صفحه اول آن است، جایی که او روش خود را "بر اساس گفتار" یک باستانی (کریسیپوس) می داند که دانشجویان فلسفه باید ابتدا منطق را بیاموزند. ، سپس اخلاق، بعد فیزیک، "آخر از همه طبیعت خدایان."

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی مفاهیم مفهوم گیج کننده هیوم از دین واقعی می پردازد. ادبیات موجود تمایل دارد یا آن را کاملاً تاکتیکی بداند یا آن را از منظر خداباوری بخواند. این پایان نامه که عمدتاً بر دیالوگ ها تمرکز می کند، مسیر دیگری را در پیش می گیرد و استدلال می کند که در حالی که هیوم در مورد مفهوم دین واقعی جدی است، نگرانی او عمل گرایانه است تا خداباوری. بحث اصلی این است که هیوم در واقع دو نسخه بسیار متفاوت از دین واقعی را در دیالوگ ها ارائه کرده است: نسخه فیلو یک الاهیات کوچک شده برای «دانشمندان» است، در حالی که کلیانتز ایده آلی از دین عامه تنظیم شده را برای «مبتذل» پیشنهاد می کند. به طور کلی، هیوم تلاش می کند با محدود کردن الهیات به حوزه محدود دانشگاهی و تنظیم قدرت کشیش تحت حاکمیت مدنی، جایگاه مناسبی برای دین در جامعه مدرن بیابد. به‌ویژه، فصل‌های 1 و 2 به بررسی استدلال‌ها و مشکلات خوانش‌های الحادی و خداباورانه از دین راستین هیوم می‌پردازند، و نشان می‌دهند که دین واقعی احتمالاً ایده‌ی خود هیوم است و نگرانی او در مورد این موضوع ماهیت سکولار دارد. فصل سوم خوانشی متنی از اظهارات دین راستین فیلون و کلانتس در گفتگوها را ارائه می‌کند و نشان می‌دهد که تفاوت‌های آنها از تمایز هیوم بین «دانش‌مند» و «مبتذل» سرچشمه می‌گیرد که در فلسفه او نیز اهمیت زیادی دارد. مثل تمام زندگی شخصی اش فصل‌های 4 و 5 به ترتیب مفاهیم مفهوم فیلون و کلیانتس از دین حقیقی را بررسی می‌کنند و نشان می‌دهند که اولی شکل محدودی از خداباوری را می‌پذیرد که مبتنی بر «احتمال دور» معرفت‌شناختی است، در حالی که دومی مزایای بالقوه دین عامه را در حوزه اخلاقی و سیاسی فصل ششم سه رویکرد برای دستیابی به آرمان دین واقعی را از متون هیوم بازسازی می کند: یک درمان فلسفی، یک کلیسای دولتی مدارا، و آموزش تاریخی برای پیشرفت ذائقه اخلاقی. در نهایت، فصل 7 پیامدهای نگرانی عمل‌گرایانه هیوم و گزارش‌های کارکردی دین واقعی را، چه از لحاظ تاریخی و چه معاصر، ارزیابی می‌کند.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه ارائه تفسیری بدیع از نقد هیوم از دین، موضع او در مورد خداباوری و برداشت او از دین حقیقی است. فلسفه دين هيوم و ديدگاه‌هاي معرفت‌شناختي كلي وي و نيز نظريه اعتقادي او در زمينه تاريخي خود بررسي شده و با ديدگاه‌هاي بديل اصلي در فلسفه دين در قرن هفدهم و هيجدهم در تقابل قرار مي‌گيرد. تفسیر من به طور گسترده از محققانی پیروی می کند (از جمله گسکین، 1988؛ لیوینگستون، 1998؛ یودر، 2008؛ و ویلیس، 2015) که عبارات خداباوری تأییدی هیوم را به عنوان بیان صادقانه دیدگاه های او می دانند و در نتیجه هیوم را یک دین شناس غیرمسیحی خوانده اند. . با این حال، این پایان‌نامه از دیدگاهی متفاوت و ظریف‌تر در مورد خداباوری و دین هیوم نسبت به دیدگاه‌هایی که این محققان ارائه کرده‌اند، دفاع خواهد کرد. این پایان نامه موقعیت هیوم را در جهتی روشن از خداباوری حداقلی به دیدگاهی ناشناس و نامعین درباره خدا بازسازی می کند. با توجه به موضع او درباره خداباوری، دو دوره مختلف در زندگی فکری هیوم متمایز می شود: دوره اول، دوره حداقلی خداباوری او، از نامه ای از یک جنتلمن (1745) تا حدود 1776 امتداد دارد. دوم، دوره اگنوستیک/نامعین هیوم، در سال 1776 (یا اندکی قبل از آن) آغاز می شود. تفسیر کنایه آمیز-الحادی از هیوم نیز به تفصیل مورد انتقاد قرار گرفته است. متون عمده هیوم در مورد فلسفه دین در فصول جداگانه مورد بررسی قرار می گیرد. تحلیل متنی دقیق از اظهارات خداباورانه هیوم نشان می دهد که او یک خداباور حداقلی بود (به استثنای سال 1776). من توضیحات احتمالی را ارائه خواهم داد که چگونه هیوم (در دوره خداباوری حداقلی قبل از 1776) صادقانه از یک طرف خداباوری حداقلی را پذیرفته و از طرف دیگر الهیات طبیعی را نقد می کند. این رساله برای بررسی ارتباط بین فلسفه دین هیوم و سایر حوزه های فلسفه او (از جمله معرفت شناسی و فلسفه اخلاق) و همچنین برای تکمیل تحلیل موضع متأخر او در مورد ادم گرایی، نقد احساسات گرایانه هیوم از دیدگاه خداوند را بررسی می کند. یک شخصیت اخلاقی و روان‌شناسی انسان‌مانند، و همچنین نقد او از ایده‌های انسان‌سازی 2 در دین، ارائه شده در تاریخ طبیعی دین. این پایان نامه همچنین چگونگی ارتباط جنبه های مختلف فلسفه هیوم - نظریه احساسات هیوم و احساسات گرایی او و همچنین فلسفه دین او به طور کلی - را توضیح می دهد. مطابق با این تز که موضع هیوم در مورد خداباوری از خداباوری به آگنوستیسم تبدیل شده است، تفسیر من از برداشت هیوم از دین واقعی با اندیشمندانی که به هیوم موضع ثابت و تغییرناپذیری در مورد خداباوری نسبت می دهند متفاوت است (مثلاً لیوینگستون، گسکین و یودر). . با تکیه بر بحث از نظریه عواطف هیوم و احساسات گرایی او، و همچنین نقد او از انسان گرایی، از تصویری از دین واقعی هیوم به عنوان تصویری متعالی، روشنفکرانه و رام شده از احساسات و تمایلات مذهبی دفاع می کنم که به ما در تنظیم و تنظیم و تنظیم آن کمک می کند.

ترجمه ماشینی: هدف این کتاب بررسی احتمالات و شکاکیت استقرایی دیوید هیوم است. هیوم برای دیدگاه شکاکانه ای که از استنتاج استقرایی داشت، تنها یک استدلال ارائه کرد. این استدلال تنها موضوع این کتاب است. این کتاب به سه بخش تقسیم شده است. بخش اول نکاتی را در مورد احتمال ارائه می کند. بخش دوم استدلال هیوم برای شکاکیت استقرایی را مشخص می کند. در نهایت، بخش سوم استدلال هیوم برای شکاکیت استقرایی را ارزیابی می کند.