جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: تعداد کمی از فیلسوفان به اندازه نیچه بسیار خوانده شده یا دچار سوءتفاهم شده اند. در این کتاب، تزارینا دویل تلاش می‌کند نشان دهد که روش‌شناسی مشخصاً مبتنی بر کانتی در مرکز رویکرد نیچه به معرفت‌شناسی و متافیزیک قرار دارد. نویسنده به طور مشاجره ای ادعا می کند که هر دو نوشته های اولیه و متأخر نیچه را می توان به عنوان پاسخی به تمایز ساختاری-تنظیمی کانت در سطح معرفت شناسی و به برخورد او با نیرو و علیت کارآمد در سطح متافیزیک درک کرد.

ترجمه ماشینی: نیچه، معرفت شناسی و فلسفه علم، جلد دوم مجموعه ای در مورد نیچه و علوم است که شامل مقالاتی در مورد حقیقت، معرفت شناسی، و فلسفه علم است، با بازنمایی قابل توجهی از دانشمندان نیچه با مکتب تحلیلی. این مجموعه بیانی پویا از نقاط قوت متفاوت رویکردهای تحلیلی انگلیسی-آمریکایی و رویکردهای اروپایی معاصر به فلسفه را با ترجمه‌هایی از متخصصان اروپایی، به‌ویژه کارل فردریش فون وایزکر، پل والادیر، و والتر چ. زیمرلی. این مجموعه گسترده همچنین دارای مقدمه ای از Alasdair MacIntyre است. مشارکت‌های نیچه به بررسی مشارکت‌های نیچه در فلسفه زبان و معرفت‌شناسی می‌پردازد، و شامل مقالاتی درباره تاریخ اجتماعی حقیقت و تحلیل‌های تاریخی و فرهنگی سر و بودریار، و همچنین مشارکت‌های جدید در فلسفه علم، از جمله رویکردهای الهیاتی و هرمنوتیکی، تاریخ است. علم، فلسفه پزشکی، علوم شناختی و فناوری.

ترجمه ماشینی : در کتاب عدالت نیچه، پیتر سجویک موضوع عدالت را به قلب فلسفه متفکر بزرگ می برد. او استدلال می‌کند که برخورد نیچه با عدالت از درگیری با مضامین ترسیم شده در اولین کتابش، تولد تراژدی، سرچشمه می‌گیرد، که مفهوم عدالت مطلق را که از طریق متافیزیک هنری درک می‌شود، فرا می‌خواند. رویارویی نیچه با تراژدی یونانی به توسعه یک مفهوم افسانه ای از عدالت می پردازد که قادر به فراتر رفتن از قراردادهای سخت اجتماعی است. سدویک استدلال می‌کند که اگرچه نوشته‌های بعدی نیچه متافیزیک قبلی او را رد می‌کند، ویژگی اندیشه بالغ او رد امکان بیان شفاهی عدالت موجود در تولد نیست. در عوض، نیچه پس از رد روایت‌های سنتی در مورد ماهیت اراده، مسئولیت اخلاقی و مجازات، به دنبال جوان‌سازی عدالت در قالب‌های طبیعت‌گرایانه است. این تجدید قوا مبتنی بر تفسیر مجدد ریشه ای از ماهیت آزادی انسان و در دیدگاهی از اندیشه اصیل فلسفی به عنوان قانون گذاری ارزش ها و پذیرش اخلاق رحمت است. پیگیری این اخلاق باعث می شود تا اصولی که در آخرین نوشته های نیچه بررسی شده اند، تجدید نظر شود. «عدالت نیچه» هوشمندانه، مختصر و قابل دسترسی نوشته شده، فیلسوفی را نشان می‌دهد که هم از نظر اجتماعی جا افتاده است و هم به بحث‌های معاصر درباره ماهیت دولت مدرن گرایش دارد.

نگرش نیچه به مسئله انسان و حقیقت او، بر اساس اندیشه‌ها‌ی مادی‌گرایانه و تمایل به اصالت تجربه است که پیامدهای ویژه‌ای به همراه دارد. پژوهش حاضر با روش توصیفی و تحلیلی به‌منظور بررسی مختصات انسان‌شناختی از دیدگاه نیچه و ارزیابی پیامدهای آن در پرتو آرای علامه طباطبایی شکل‌گرفته است. بر اساس یافته‎های پژوهش، نیچه با نفی عقل‌گرایی و بی‌اعتبار نمودن ارزش‌ها‌ی اخلاقی و دینی مورد پذیرش زمان خویش، انسان را تا پرتگاه نیست‌گرایی می‌کشاند. لکن برای نجات وی از این وهله بحرانی، انسان را به باور توانمندی و اصالت قدرت خویش دعوت می‌نماید که ظهور تمام‌عیار آن در ابر انسان نمود یافته است. این در حالی است که علامه طباطبایی چنین تقلیل‌گرایی از شخصیت انسان و ترجیح تن بر روان را برنمی‌تابد. زیرا نفی عقل‌گرایی و ستیز با ابعاد الهی متافیزیک نتیجه‌ای جز بی‌اعتبارشدن اوزان اندیشه‌ورزی و خردگرایی ندارد. وی همچنین منشأ اصلی پوچ‌انگاری در زندگی انسان را، حذف خدا و انگاره‌ها‌ی معنوی و ارزشی می‌داند و قرب الهی را به‌عنوان غایت اصلی زندگی مطرح می‌کند. غایتی که در سایه آن زندگی فردی و جمعی انسان بر اساس هدفمندی، معناداری و عدالت شکل می‌گیرد.

فردریش نیچه، به عنوان یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان در حوزه اخلاق، در بخشی از انتقادش به اخلاقیات گذشتگان، به اخلاق فیلسوفان می‌تازد و آن را فاقد کارایی لازم قلمداد می‌کند. این جستار، با محور قرار دادن نگرش انتقادی نیچه در قبال امر مطلق، به ارزیابی نقد او نسبت به فلسفه اخلاقی کانت می‌پردازد و نشان می‌دهد که بخش مهمی از انتقاد نیچه به اخلاق مسیحی و اخلاق فیلسوفان واکنشی به امر مطلق کانت و تعمیم نهفته در آن است. لذا مسئله اصلی پژوهش پیش رو تحلیل دقیق ریشه‌های معرفت‌شناختی و روش‌شناختی واکنش نیچه به امر مطلق کانت است. به همین منظور، ابتدا توجه افراطی فیلسوفان اخلاق به قاعده عام را در روندی تاریخی مورد توجه قرار می‌دهیم که از سوفسطاییان تا کانت ادامه پیدا می‌کند. سپس، با روش توصیفی- تحلیلی، مبانی معرفتی کانت را در برابر باورهای معرفتی نیچه بازنمایی می‌کنیم و امر مطلق کانت را در برابر ابرمرد نیچه، با توجه به جایگاه عقل و غریزه در اندیشه این دو فیلسوف، مورد تفسیر قرار خواهیم داد. همچنین در پایان بدین نتیجه رهنمون خواهیم شد که محور ارزش اخلاقی برای کانت امر مطلق (عمومیت اخلاق) است، در حالی که نیچه، با ارزش‌گذاری مجدد ارزش‌ها، بر آن است که ملاک اخلاقی بودن فعل را سازگاری آن با اراده معطوف به قدرت معرفی کند (جنبه فردی). از دیگر نتایج این پژوهش پاسخ به یک انتقاد عمومی در فلسفه اخلاق است که نیچه را متهم به بازگشت ناخواسته به همان قاعده عمومی کانتی می‌کند.

ترجمه ماشینی: این کتاب طبقه‌بندی پل ریکور از کارل مارکس، فردریش نیچه، و زیگموند فروید را به‌عنوان «استادان ظن» بازبینی می‌کند و نقدی قابل تأمل برای محققان علوم دینی انتقادی و همچنین هر کسی که در نظریه انتقادی به‌طور گسترده‌تر کار می‌کند ارائه می‌کند. در حالی که ریکور سوء ظن را شیوه ای برای تفسیر می دانست، اندرو دول استدلال می کند که روش مشترک در «استادان» او به عنوان شیوه ای برای توضیح بهتر درک می شود. دول هرمنوتیک ظن ریکور را با تبیین مشکوکی جایگزین می‌کند، که مدعی وجود پدیده‌های پنهانی است که به نحوی قابل تشخیص بد هستند. دول استدلال می کند که هر یک از استادان نوع مشخصی از توضیح مشکوک را ارائه کردند. بازسازی مارکس، نیچه و فروید از این طریق، کار آنها را با تئوری های توطئه که خود نوعی توضیح مشکوک هستند، وارد گفتگو می کند. دول استدلال می‌کند که تئوری‌های توطئه و سایر انواع توضیح مشکوک، برای وام‌گیری اصطلاحی از پاسکال بویر، «از لحاظ شناختی به دام می‌افتند». اگر آنها درست باشند، بسیار مهم هستند، اما تشخیص درستی یا نادرستی آنها بسیار دشوار است.

ترجمه ماشینی : برای انجام تحلیل های تطبیقی ​​کی یرکگارد و نیچه، پایانی وجود ندارد. با این حال، این پروژه یک مسیر منحصر به فرد را در این فرض دنبال می کند که هم کی یرکگور و هم نیچه توجه قابل توجهی را به موضوع قدرت در رابطه با زندگی در جهان مسیحیت قرن نوزدهم اختصاص دادند. اگرچه مفهوم قدرت نیچه از اواخر دهه 1800 به شدت مورد بررسی قرار گرفت، محققان به تازگی شروع به بررسی کامل مفاهیم اجتماعی و سیاسی اندیشه کی یرکگور کرده اند. در حالی که روش‌های خاصی این کار را با جدا کردن «اندیشه سیاسی» از پیش‌فرض‌های الاهیاتی خود انجام می‌دهند یا تمایلی به سیاسی کردن الهیات کی‌یرکگور نشان می‌دهند، من در پی آن هستم که نشان دهم چگونه ابعاد سیاسی اندیشه‌های آن‌ها از هسته الهیاتی (الف) مربوط به آنها سرچشمه می‌گیرد. Weltanschauungen. با تلاش برای فرمول‌بندی مفهوم کی یرکگور از قدرت، استدلال می‌کنم که نه تنها این دو متفکر به عوامل مشابه پاسخ می‌دهند و بحران‌های مشابهی را در اقتدار رو به زوال جهان مسیحیت شناسایی می‌کنند، بلکه کی‌یرکگور همچنین موضع نیچه را به طور مؤثر پیش‌بینی و نقد می‌کند. بدنه پروژه به سه بخش اصلی تقسیم می شود. بخش اول خلاصه ای از کیهان شناسی، انسان شناسی و مفهوم قدرت نیچه را ارائه می کند. بخش بعدی کیهان شناسی و انسان شناسی کی یرکگارد را قبل از بازسازی مفهوم قدرت از منابع مختلف در سراسر تالیف مستعار، نوشته های مذهبی، مجلات و مقالات شخصی بیان می کند. در بخش پایانی تلاش خواهد شد تا این دو دیدگاه تحت حمایت یک تبادل گفتگوی مقایسه و مقایسه شود. نتیجه‌گیری، نقاط قوت و ضعف هر دو موضع را ارائه می‌کند و پیامدها و ارتباط آن‌ها را برای گفتمان گسترده‌تر معاصر در مورد مسائل قدرت ترسیم می‌کند. این پروژه نتیجه می گیرد که مفهوم کی یرکگور از قدرت با موفقیت در برابر چالش هایی که دیدگاه نیچه مطرح می کند مقاومت می کند، در حالی که پایه های متزلزلی را که دومی بر آن استوار است، آشکار می کند. به ویژه، کی یرکگور نشان می دهد که نام های «قدرت ارباب» و «قدرت برده» ساختارهای اسطوره ای هستند.

ترجمه ماشینی : این پایان‌نامه به مقایسه جامعه‌شناسی رنه ژیرار و هانس اورس فون بالتاسار می‌پردازد که آن‌ها به اندیشه فردریش نیچه و به‌ویژه نقد نیچه از الهیات کفاره پاسخ می‌دهند. این یک مشکل مشترک بین هر سه شخصیت را بررسی می کند، یکی از آنها با رابطه بین خشونت و رستگاری تعریف می شود. فصل 1 توسعه این مشکل را از آنسلم تا لوتر و کالوین دنبال می‌کند و به شیوه‌ای توجه می‌کند که تغییرات در چارچوب متافیزیکی زیربنای زبان رضایت، اصلاح‌طلبان را به تعبیر خشم الهی با عبارات تنبیهی دقیق‌تری سوق داد. فصول بعدی پاسخ های ارائه شده توسط نیچه، ژیرارد و فون بالتاسار را بررسی می کند. نیچه استدلال می کند که کشیشان مسیحی از واقعه مصلوب شدن خشونت آمیز عیسی به عنوان نمادی برای به زیر کشیدن افراد ضعیف استفاده می کردند. صلیب به عنوان نمادی از خطر خشم الهی و امید به یک رستگاری شبه جادویی آمد. ژیرارد و فون بالتاسار هر کدام استدلال می کنند که سوتریولوژی مسیحی مسیحیان را اسیر دروغ نمی کند بلکه همه انسان ها را به سمت حقیقت سوق می دهد. آنها همچنین موافق هستند که خشونت مصلوب شدن قابل توجه است. اما در حالی که ژیرار استدلال می‌کند که آموزه مسیحی خشم الهی باقی‌مانده دین بت پرستی خشونت‌آمیز است و بنابراین جایی در تفسیر معنای مصلوب شدن ندارد، فون بالتاسار استدلال می‌کند که این آموزه در خدمت برجسته کردن کیفیت منحصربه‌فرد محبت مجدد خداوند است. این پایان نامه با تجزیه و تحلیل و تفسیر پاسخ های آنها به نیچه، به دنبال ارزیابی کمک های ژیرارد و فون بالتاسار برای جامعه شناسی پس از نیچه است.