جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در نیچه و دیگر بوداها، نویسنده جیسون ام. ویرث، متفکران بودایی عمده آسیای شرقی را از طریق مجموعه ای از تمرینات به گفت و گوی ریشه ای با فیلسوفان کلیدی قاره می کشاند که آنچه را که به طور سنتی فلسفه تطبیقی یا بین فرهنگی نامیده می شود، دنبال می کند، زیرا او در مورد آنچه چنین تمرین هایی را ممکن و قابل فهم می کند تأمل می کند. پرسش‌های اولیه‌ای که او می‌پرسد این است: چگونه این تعامل و رویارویی خاص آنچه را که گاهی فلسفه تطبیقی یا بین‌فرهنگی نامیده می‌شود به چالش می‌کشد و رادیکال می‌کند؟ این وظیفه چگونه منظور از فلسفه را بازنگری می کند؟ رویارویی هایی که ویرث بین دوگن، هاکوین، لینجی، شینران، نیچه و دلوز برپا می کند از خوانندگان می خواهد که درباره ماهیت فلسفه به طور عام و فلسفه تطبیقی به طور خاص، بیشتر فلسفی و جهانی فکر کنند. او فضای فکری جدید و چالش برانگیزی را در و بین لبه های برش فلسفه غرب قاره و تمرین بودایی شرق آسیا باز می کند.

ترجمه ماشینی : این جلد با تحلیل اهمیت شادی، خنده و نشاط در اندیشه نیچه، به موضوعی می پردازد که در ادبیات ثانویه بررسی نشده است. با کاوش در جنبه‌های متفاوت این احساسات مرتبط، بینش جدیدی در مورد ایده‌های کلیدی او فراهم می‌کند. مشارکت کنندگان - در میان آنها فیلسوفان و دانشمندان علوم سیاسی - اهمیت این احساسات را برای آشکار کردن پیامدهای سیاسی پتانسیل مثبت آنها و نقش گسترده تر آنها در اهداف فلسفی نیچه نشان می دهند. اینها عبارتند از اینکه چگونه روحیه شادی آور نیچه به غلبه روح آزاد او بر نفس، تلاش برای ارزش گذاری مجدد همه ارزش ها و چشم انداز دگرگونی در نهایت بشریت می پردازد. در میان موضوعات دیگر، محققان شادی مشترک و Übermensch، یادگیری خندیدن به خود، شوخی‌های شوپنهاور، شادابی پاسکال و زیبایی‌شناسی واژگون‌کننده جنبش دادا را ارزیابی می‌کنند. این جلد با تأمل بر تأکید نیچه بر شادی و خنده، متفکری را آشکار می کند که به دور از اینکه کاریکاتوری از نیهیلیسم ناامیدکننده باشد، در واقع قهرمان تا آن زمان ناشناخته یک سیاست آزادیبخش بدیل است.

ترجمه ماشینی : رابطه عاشقانه نیچه با تئاتر یکی از عمیق ترین و طولانی ترین درگیری های فکری زندگی او بود، اما نقش دگرگون کننده او در تاریخ صحنه مدرن هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است. در این روایت راهگشا، دیوید کورنهبر به وضوح نشان می دهد که چگونه نیچه رویداد تئاتر را به عنوان مکانی از اختراعات فلسفی که در آن واحد جد، مخالف و کنیز خود رشته فلسفه است، دوباره تصور کرد. آگوست استریندبرگ، جورج برنارد شاو، و یوجین اونیل - شخصیت‌های مهم در تکامل درام مدرن و نیچه‌ها همگی از رویارویی‌شان با نوشته‌های نیچه با اعتقادی پرشور به پتانسیل فلسفی رویداد زنده تئاتر، همراه با ارزیابی مجدد قدرت نمایشنامه نویس در شکل دادن به آن رویداد با همکاری بازیگر. در واکنش های این نمایشنامه نویسان و اقتباس از بازاندیشی رادیکال نیچه از صحنه، آغاز یک جهت جدید در تئاتر مدرن و ادبیات نمایشی است.

این گلچین جاه طلبانه شامل نوشته های اصلی نیچه، کی یرکگور، هایدگر و سارتر، و همچنین گزینش های سخاوتمندانه ای از آثار دیگر متفکران مهم اگزیستانسیالیست قرن بیستم است. این مجموعه که در گستردگی خود بی‌سابقه است، کمک‌های انجام شده به تفکر اگزیستانسیالیستی از طریق ادبیات را نیز تصدیق می‌کند.