جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در نیچه و ذن: غلبه بر خود بدون خود، آندره ون در براک نیچه را در گفتگو با چهار نماینده سنت ذن بودایی قرار می دهد: ناگارجونا (حدود 150-250)، لینجی (متوفی 860)، دوگن (1200-1200) 1253)، و نیشیتانی (1900-1990). با این کار، او اندیشه نیچه را به عنوان فلسفه ای برای غلبه بر خود مستمر آشکار می کند، که در آن حتی بر مفهوم «خود» نیز غلبه شده است. ون در براک با تجزیه و تحلیل رابطه نیچه با بودیسم و موقعیت به عنوان یک متفکر فرافرهنگی شروع می کند، تحقیقاتی را که تا به امروز در مورد نیچه و ذن انجام می شود را یادآوری می کند و استدلال اساسی این مطالعه را بیان می کند. او با بررسی شیوه های غلبه بر خود در نیچه و ذن، به مقایسه شک افراطی نیچه با ناگارجونا و مقایسه رویکرد نیچه به حقیقت با رویکرد لینجی ادامه می دهد. روش های نیچه برای غلبه بر خود با زازن دوگن یا تمرین مراقبه نشسته و تصور دوگن از فراموش کردن خود مقایسه می شود. این مقایسه ها و موارد دیگر باعث ایجاد واندر می شود..

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی اهمیت حیوانیت انسان در فلسفه فردریش نیچه می پردازد و اولین بررسی سیستماتیک موضوع حیوانی را در مجموعه نیچه به طور کلی ارائه می کند. در عوض، در مرکز تجدید عمل و معنای خود فلسفه قرار دارد. لم کمکی بدیع به بحث‌های جاری در مورد جوهر انسان‌گرایی و آینده آن ارائه می‌کند. در مرکز این تفسیر جدید، تز نیچه قرار دارد که زندگی حیوانی و پتانسیل آن برای حقیقت، تاریخ و اخلاق به تضاد مستمر بین فراموشی (حیوانیت) و حافظه (انسانیت) بستگی دارد. این رابطه به عنوان تابعی از تضاد بین تمدن و فرهنگ، ظهور انسانیت از حیوانیت را نشان می دهد. لم با در نظر گرفتن تضاد فرهنگ و تمدن برای درک نیچه از انسانیت و تبدیل شدن آن، نقطه ورود جدیدی به اهمیت سیاسی اندیشه نیچه می دهد. تقابل بین تمدن و فرهنگ این امکان را فراهم می کند که سیاست چیزی بیش از مجموعه ای از تکنیک های تمدنی است که به دنبال دستکاری، تسلط و حذف حیوانیت حیوان انسانی است. نیچه با دیدن پیوندهای عمیق سیاست با فرهنگ، سیاست را فراتر از تسلط بر زندگی جهت می دهد و در عوض به حیوانیت انسان نقشی مثبت و خلاق در سازماندهی زندگی ارائه می دهد. کتاب لم نیچه را به عنوان متفکر یک سیاست زیستی رهایی‌بخش و تأییدی معرفی می‌کند. این کتاب نه تنها برای خوانندگان علاقه‌مند به نیچه، بلکه برای هر کسی که به موضوع حیوان در فلسفه، ادبیات، مطالعات فرهنگی و هنر علاقه دارد، جذاب خواهد بود. به عنوان کسانی که علاقه مند به رابطه بین زندگی زیستی و سیاست هستند

ترجمه ماشینی : مطالعات اخیر انگلیسی زبان با موفقیت نشان داده است که اندیشه نیچه سهم مهمی در طیف وسیعی از بحث های فلسفی معاصر دارد. با این حال، دانش پژوهی ویژگی مهم دیگری از پروژه نیچه را نادیده گرفت، یعنی تمایل او برای به چالش کشیدن همان مفهوم فلسفه که برای ارزیابی شایستگی های او به عنوان یک فیلسوف به کار رفته است. به عبارت دیگر، پژوهش‌های معاصر مشارکت‌های نیچه در متافلسفه را نادیده گرفته است، یعنی بحث‌هایی پیرامون ماهیت، روش‌ها و اهداف فلسفه. این مجموعه جدید مهم از مقالات، گروهی بین المللی از محققان برجسته را گرد هم می آورد تا این مشارکت ها و بحث ها را بررسی و بحث کنند. این کتاب برای هر کسی که به متافلسفه، نیچه‌شناسی، آلمان‌شناسی یا تاریخ فکری علاقه‌مند است، جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : فلسفه تعلیم و تربیت نیچه نشان می دهد که فلسفه نیچه اهمیت قابل توجهی برای تئوری و عملکرد معاصر تعلیم و تربیت دارد، و استدلال می کند که برخی از مهم ترین ایده های نیچه توسط مترجمان قبلی اشتباه درک شده است. این کتاب در ارائه بازتفسیرهای بدیع از نظریه اخلاقی نیچه، فلسفه سیاسی و انسان‌شناسی فلسفی و ترسیم راه‌های مشخصی که از طریق آن این ایده‌ها می‌توانند آموزش و یادگیری در مکاتب دموکراتیک مدرن را غنی‌تر کنند، خود را از آثار قبلی متمایز می‌کند. نیچه. این یکی از اولین تعاملات گسترده با فلسفه نیچه است که تلاش می کند میراث واقعی او را برای آموزش دموکراتیک مشخص کند. این کتاب در ارتباط با ادبیات ثانویه گسترده در مورد فلسفه نیچه و مفاهیم آموزشی بینش فلسفی او، کمک منحصر به فردی به فلسفه تعلیم و تربیت و دانش نیچه می کند. علاوه بر این، توسعه چهار رویکرد آموزشی مشخص از ایده‌های آموزشی نیچه، این کتاب را به یک راهنمای بالقوه مفید برای رویارویی با چالش‌های عملی آموزش معاصر تبدیل می‌کند. این کتاب برای نیچه‌پژوهان، پژوهشگران فلسفه تعلیم و تربیت و دانشجویانی که در حال مطالعه مبانی آموزشی هستند بسیار مورد توجه قرار خواهد گرفت. درباره نویسنده مارک ای. جوناس دانشیار آموزش و استادیار فلسفه در کالج ویتون در ایلینوی است. داگلاس دبلیو. یاکک پژوهشگر و مدرس دانشکده آموزش لایب‌نیتس و مؤسسه آموزش ویژه در دانشکده فلسفه در دانشگاه لایب‌نیتس هانوفر آلمان است.

ترجمه ماشینی : رافائل وینکلر با بررسی میراث هایدگر، همراه با دریدا، لویناس و نیچه، استدلال می‌کند که این جستجوی حقیقت یا حتی تضادها نیست که تفکر فلسفی را تحریک می‌کند. درعوض، قرار گرفتن ما در برابر چیزهای غیرقابل تصور یا غیرممکن است - با محدودیت های خود فکر. تجربه غیرقابل تصور در مواجهه ما با منحصر به فرد بودن مرگ، تکینگی بودن، و خود و دیگری امکان پذیر است. این «تفکر پایان پذیری» پیامدهای سیاسی نیز دارد، زیرا راهی برای صحبت و ارزیابی غرابت مطلق و به طور ضمنی، غریبه یا بیگانه مطلق به ما می دهد. وینکلر با روشن ساختن نوشته‌های هایدگر در باب هستی‌شناسی، اخلاق و تاریخ ثابت می‌کند که این مواجهه با محدودیت‌های اندیشه یکی از پایه‌های اصلی فلسفه‌های تفاوت هایدگر، لویناس و نیچه است.

ترجمه ماشینی : این کتاب بررسی رابطه درونی بین نماینده ترین نویسندگان و متفکران آلمانی قرن هجدهم، نوزدهم و بیستم: گوته، نیچه و توماس مان است که محتوای اندیشه آنها را که در نگرش آنها نسبت به هنر منعکس می شود بررسی می کند. ، جامعه و سیاست زمان خود. در نتیجه، از یک سو، یک مطالعه تلفیقی است، زیرا زمینه تاریخی این سه قرن محوری و اهمیت استراتژیک آنها را برای توسعه فرهنگی و اجتماعی آلمان مدرن و به طور کلی اروپا در نظر می گیرد. از سوی دیگر، تحلیل مفصلی از جنبه‌های کلیدی در اندیشه گوته، نیچه و توماس مان ارائه می‌کند که به شکل‌گیری مضامین و مفاهیم مشترک در آثار آنها و در نتیجه به پیام متمایز آنها منجر شد. هدف اصلی پژوهش اثبات این موضوع است که این مضامین مشترک، وضعیت و نقش هنرمند در جامعه، انحصار نبودن هنر به عنوان مرتبط با سیاست، لزوم فراتر رفتن از سیاست های نابسامان ناسیونالیستی و... در واقع از ویژگی های خاص آن است. میراث مستقیم گوته در اندیشه نیچه و مان. این واقعیت دو نتیجه ضمنی دارد. نخست، پیام آنها برای جامعه اخلاقی و رویایی بود که نشان دهنده هدف تولیدات ادبی - فلسفی آنها بود. همه آنها در جستجوی معنای رویدادهای داخلی و خارجی زندگی خود و عقاید آشکار نسبت به نقاط عطف سیاسی مانند انقلاب فرانسه، فرهنگ بیسمارک یا دو جنگ جهانی بودند. ثانیاً، اعتقادات اخلاقی آنها به امروز مربوط است، زیرا تعداد فزاینده‌ای از مورخان و منتقدان ادبی سعی می‌کنند در آثار گوته، نیچه و توماس مان آنچه را می‌توان به عنوان پاسخی به پرسش‌های کنونی که مشابه آن‌ها هستند، تعریف کرد. در گذشته. بالاخره هنر نویسندگی هنری است با پیام.

ترجمه ماشینی : در این کتاب، پیتر آرنسدورف نقش نادیده گرفته شده اما مهمی را که هومر در اندیشه افلاطون، ماکیاولی و نیچه ایفا کرد، به ویژه در رابطه با رابطه بین سیاست، دین و فلسفه بررسی می کند. و در مناظراتشان در مورد فطرت انسان، اخلاق، تربیت صحیح برای تعالی انسان و بهترین شیوه زندگی. آرنسدورف با مطالعه هومر در ارتباط با این سه فیلسوف سیاسی، نشان می دهد که هومر خود یک متفکر و مربی فلسفی بوده است. او تمام قدرت نقد افلاطون از هومر و اهمیت فوق‌العاده دستاورد افلاطون در کسب افتخار برای فلسفه را ارائه می‌کند. آرنسدورف همچنین قدردانی از نگرانی های قدرتمند بیان شده توسط ماکیاولی و نیچه در مورد آن دستاورد را ممکن می سازد. آرنسدورف با کشف و زنده کردن گفتگوی فلسفی غنی میان این چهار متفکر بنیادی، نشان می دهد که راه های زیادی برای زندگی فلسفی وجود دارد. کتاب او درک ما را از چیستی فیلسوف گسترده و عمیق می کند.

ترجمه ماشینی : این مجموعه هم منعکس کننده و هم به افزایش علاقه فلسفی اخیر به دجال کمک می کند و هم کمک بزرگی به مطالعات نیچه است. نیچه دجال را همراه با زرتشت مهم ترین اثر خود می دانست. در آن، او بسیاری از ایده‌های تعیین‌کننده دوران، از جمله درک سپیده‌دم از «مرگ خدا» و آغاز یک عصر جدید و پسااخلاقی در تاریخ غرب را بیان کرد. او این اثر را «بحرانی بدون همتا بر روی زمین، عمیق‌ترین برخورد وجدان، تصمیمی که در برابر هر چیزی که باور می‌شد، تقاضا می‌شد، مقدس می‌شد» نامید. مطمئناً نیازی نیست که برآورد نیچه از دستاورد خود در دجال را به اشتراک بگذاریم تا نتیجه بگیریم که چیز مهمی در این اثر در جریان است. در واقع، حتی اگر نیچه قدرت دگرگونی آن را بیش از حد تخمین می زد، با این حال ارزشمند است که درک روشن تری از این که چرا او اینقدر به این کتاب خاص فکر می کرد، که در آثار او چیزی پرت است، بسیار ارزشمند است. تاکنون هیچ کتابی وجود نداشته است که سعی کند با دقت فلسفی مضامین متعددی را که در این اثر دشوار و پیچیده به آن پرداخته شده است، توضیح دهد.

ترجمه ماشینی : نیچه مبارزه و جنگ را به‌عنوان اجزای ضروری شکوفایی انسان به‌طور بحث‌انگیز ارزشمند می‌داند. در این کتاب، جیمز اس. پیرسون، منطق نیچه را برای قائل شدن چنین ارزش بالایی برای روابط درگیری بازسازی می کند. با انجام این کار، پیرسون آشکار می کند که چگونه جشن نیچه از اختلاف اجتماعی با درک او از طبیعت به عنوان مبارزه جهانی در هم آمیخته است. بنابراین این مطالعه نوشته های نیچه در مورد سیاست، فرهنگ، متافیزیک، زیست شناسی و روانشناسی انسان را گرد هم می آورد. همچنین بر یک مناقشه ریشه دار در ادبیات انتقادی غلبه می کند. تا به حال، مفسران تمایل داشتند نیچه را یا به عنوان مدافع خشونت اشرافی رادیکال یا در مقابل، مدافع رقابت دموکراتیک معتدل تفسیر کنند. این کتاب مسیری را بین این دو قرائت متضاد طی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه نیچه می‌تواند هم نزاع خشونت‌آمیز و هم رقابت محدود را بدون تضاد با خودش تأیید کند.