جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : نظریه دانش در آکویناس مورد توجه بسیاری از محققان آن دوره است. اهمیت آن از جمله به دلیل خللی است که بین آموزه تثبیت شده درباره خود معرفت، آموزه آگوستینی اشراق الهی و برخی دستورات که تا آن لحظه به آن وفادار مانده بود، ایجاد می کند. هدف این پایان نامه از مقالات پنج و شش از سؤال 84 درج شده در بخش اول مجموع الاهیات توماس آکویناس، بازگشت به این موضوع است که با توجه به غنا و پیچیدگی آن، به دور از بررسی کامل است. از این رو، در ابتدا به بررسی زمینه تاریخی که مجموع الاهیات در آن نوشته شده است و نیز شکل و فایده آن را می پردازیم. در ادامه توجه خود را به قسمت اول آن معطوف می کنیم. توماس در آن به خدا و آنچه که از او برمی‌آید، بهتر بگوییم، کار خلقت و عمل آن در جهان اشاره می‌کند تا بتواند بر گروه پرسش‌های مربوط به دانش بشری، یعنی پرسش‌های 84 تمرکز کند. 89 در ادامه، توجه خود را به سؤال 84 و مقالات آن معطوف می کنیم و ساختار آن را آشکار می کنیم و نظام مند می کنیم تا در نهایت بتوانیم بر بدیهیات مواد پنج و شش تمرکز کنیم. در آنها متوجه شدیم که توماس به طرز ماهرانه ای از تکنیک auctoritates برای هماهنگ کردن تفکر آگوستینوسی و ارسطویی در مورد نظریه مورد مطالعه در این مقاله استفاده می کند.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه برجسته کردن اهمیت دانش آموزه فیض مسیحی برای درک آموزه های شوپنهاوری شفقت و آزادی اخلاقی است. از این گذشته، شوپنهاور از مفاهیم مسیحی برای تبیین موضوعات کلیدی اخلاق خود استفاده می کند که در آنها نقش فیض برجسته است. برای دستیابی به این هدف، ابتدا فلسفه «دکتر فیض» سنت آگوستین را تحلیل می‌کنم و سپس پیامدهای آن را در فلسفه شوپنهاور ارزیابی می‌کنم.

ترجمه ماشینی : دکترین کلاسیک جنگ عادلانه تأثیر قابل توجهی بر نحوه تفکر ما در مورد جنگ و اخلاق داشته است. اولین بار توسط سنت آگوستین ارائه شد، و توسط سنت توماس آکویناس به طور کامل تری توسعه و به شیوه ای سیستماتیک تنظیم شد. فیلسوفان و الهی‌دانانی که از این سنت پیروی کردند، مانند ویتوریا و سوارز، مفاهیم این دکترین را بیشتر توسعه دادند و اصول آن را در موقعیت‌های مشخص به کار گرفتند. من در این مقاله اصول و معیارهایی را که دکترین کلاسیک جنگ عادلانه را که توسط این متفکران توسعه داده شده است، تشکیل می‌دهند، بحث می‌کنم و استدلال می‌کنم که این شیوه‌ای از تفکر درباره جنگ است که امروزه بسیار مرتبط است. من ایراداتی را علیه عناصر درون دکترین جنگ عادلانه و همچنین نسبت به ارتباط یا کاربرد این دکترین با جنگ و سلاح های مدرن در نظر می گیرم. من همچنین مسائل خاصی را که توسط پدیده مدرن جنگ چریکی انقلابی و جنگ داخلی در پرتو دکترین کلاسیک جنگ عادلانه مطرح شده است، در نظر می‌گیرم. مطالعه موردی جنگ داخلی اسپانیا در خدمت نشان دادن کاربرد اصول و معیارهای جنگ عادلانه در یک درگیری مدرن است و ارزش چنین ابزار نظری ارزیابی کننده ای به عنوان دکترین جنگ عادلانه را نشان می دهد.

عشق در ماهيت و حيات انسان از جايگاه والايي برخوردار است و همين امر لزوم توجه به اخلاق شفقت را نشان مي‌دهد. بر اين ‌اساس پژوهش حاضر به صورت توصيفي و تحليلي و با استناد به منابع کتابخانه‌اي و با هدف بررسي جايگاه عشق در «اخلاق شفقت» در ديدگاه آگوستين و محمد غزالي صورت گرفته است. نتايج بيانگر آن است که هر دو عارف عشق را موهبتي الهي مي‌‌دانند و هر دو بر جايگاه عشق در شفقت‌ورزي تأکيد کرده‌اند و بی‌عشق، شفقت را کامل نمي‌دانند. بر اين باورند که اگر عشق به کاينات تعلق يابد موجب شفقت مي‌شود و هرچه شديد‌تر باشد، شفقتش بيشتر است. هر دو معتقدند: عشق‌هايي هست که بايد آنها را ابراز کرد و عشق‌هايي هستند که نبايد آنها را ابراز کرد؛ يعني تمايلات بايد با انتخاب و اراده باشد. آنان عشق به خداوند را ذات قانون اخلاقي و عشق الهي را همان شفقت الهي مي‌دانند. شفقت الهي که شامل مخلوقات مي‌شود، عبارت است از: عشق مخلوقات، به‌ویژه انسان به خداوند.

ترجمه ماشینی : این کتاب تاریخچه چشمگیر تلاش‌های متفکران مهم قرون وسطی برای تطبیق هستی‌شناسی تثلیث در چارچوب منطق و هستی‌شناسی ارسطویی را بازگو می‌کند. این تلاش‌ها قابل توجه بودند، زیرا به‌طور خلاقانه از مرزهای تفکر موجود فراتر رفتند، در حالی که تلاش می‌کردند تعادلی بین آموزه‌های سنتی کلیسا و دقت نظری در زمینه سیاست نهادی ایجاد کنند. در برخی موارد، الاهیات خوب، فلسفه خوب، و سیاست خوب سه چیز متفاوت بودند. متفکران اصلی مورد بحث عبارتند از آگوستین، بوتیوس، آبلارد، گیلبرت پواتیه، بوناونتور، آکویناس، اسکاتوس، و اوکام. جنبه‌های دکترین تثلیثی که به آنها پرداخته می‌شود، عمدتاً سؤالات هستی‌شناختی درونی درباره تثلیث هستند. این رویکرد بر تاریخ الهیات و فلسفه، و همچنین از رشته‌های رسمی مدرن معناشناسی نظری مجموعه‌ها و هستی‌شناسی صوری استوار است. آگوستین پروژه ساخت مدل‌های تثلیث را به زبان برگرفته از فلسفه افلاطونی و ارسطویی، به‌ویژه چارچوب مفهومی، افتتاح کرد. از مقولات ارسطو. او از مفاهیم ارسطویی جوهر و رابطه استفاده کرد تا الگویی را ایجاد کند که هدف آن نه چندان ابهام زدایی از تثلیث بلکه نشان دادن قوام منطقی حفظ اینکه یک خدا وجود دارد و در عین حال سه است. افراد متمایز که هر کدام خدا هستند. در مقابل این سنت روایت های بدعت آمیز مختلفی از تثلیث وجود دارد. این کتاب همچنین با استفاده از تکنیک‌های مشابه، این سنت‌ها را تحلیل می‌کند. همه این گزارش‌های تثلیث نسبت به سه محدودیتی که تحت آن شکل گرفته‌اند، ارزیابی می‌شوند، با در نظر گرفتن این که محدودیت‌های نظریه‌پردازی فلسفی به سازگاری درونی محدود نمی‌شود، بلکه باید به آن توجه داشته باشیم. قدرت توضیحی علاوه بر تجزیه و تحلیل و ارزیابی گزارش های فردی از تثلیث، این کتاب چارچوب جدیدی را ارائه می دهد که در آن می توان نظریه های مختلف را با هم مقایسه کرد.

ترجمه ماشینی: لوئیجی گیوا شرح و تحلیل تازه‌ای از رساله یادبود آگوستین به نام De Trinitate ارائه می‌دهد که بر فرضیات وحدت و انسجام آن از دیدگاه‌های ساختاری، بلاغی و الهیاتی کار می‌کند. ادله اصلی رساله ابتدا مرور می شود: کتاب مقدس و راز تثلیث; بحث از مقوله های منطقی و هستی شناختی «آریان»; مقایسه بین روند دانش و جنبه های رسمی اعتراف به راز تثلیث. شرحی از به اصطلاح «قیاسهای روانی». این موضوعات عمدتاً یک کارکرد آموزنده یا جدلی دارند. وحدت و انسجام این رساله به ویژه زمانی آشکار می شود که توصیف آن بر درک الهیاتی واقعی از معرفت خدا متمرکز شود: هدف آگوستین هدایت خواننده به سوی رؤیت و لذت خدای تثلیث است که ما در تصویر او خلق شده ایم. این جنبه اسرارآمیز بلاغت دترینیتات از طریق مسیح شناسی، سوتریولوژی، آموزه روح القدس و آموزه وحی آشکار می شود. در عین حال، از نقطه نظر عشق، آگوستین پیامدهای معرفت شناختی گناهکاری انسان را تشخیص داده و با قدرت به تصویر می کشد، و بدین ترتیب نقایص اساسی نظریه های دریافتی معرفت را آشکار می کند. فقط عشق است که دانش را بازیابی می‌کند و فیلسوفان را قادر می‌سازد تا به فرمانی تسلیم شوند که فعالیت فلسفی را به عنوان یک کل از سر می‌گیرد، یعنی «خودت را بشناس».

ترجمه ماشینی : اظهارات ارسطو در مورد اختیار، نه آنقدر برهانی برای وجود اختیار، بلکه بیانگر ماهیت آن است. این گزارش به این بستگی دارد که او تمایز قاطعی بین آنچه ما «اقدام آزاد» و «اقدام داوطلبانه» می‌نامیم، قائل نشود. برای او، این اصطلاحات قابل تعویض خواهند بود. پس ارسطویی می تواند به این نکته اشاره کند که اگر از اعتقاد به اختیار دست برداریم، باید از بسیاری از باورهای طبیعی دیگر نیز دست بکشیم. به ویژه، ما باید از باور به عمل داوطلبانه دست برداریم. به تعبیر ارسطویی، سه شرط وجود دارد (نه دو شرط، همانطور که خود ارسطو ظاهراً گمان می‌کرد)، که هر رفتاری باید آن‌ها را برآورده کند تا به‌عنوان کنش آزاد/ارادی تلقی شود. رفتار (i) نباید اجباری باشد، بلکه باید با قدرت و میل خود عامل انجام شود. (2) نباید از روی ناآگاهی انجام شود، بلکه باید بر اساس دانش مربوطه عمل شود. و (iii) نباید غیرمنطقی باشد، بلکه باید از ترکیب قدرت و تمایل خود عامل با دانش مربوطه عامل ناشی شود. (من) مرا به بحث در مورد گزارش ارسطو از آنچه او kineseis می نامد هدایت می کند. (2) مرا به سمت معرفت شناسی سوق می دهد. (iii) به شرحی از نظریه ارسطو در مورد پروآیرسیس و استدلال عملی به عنوان علت کنش ارادی. توسط akrasia، انتخاب عمدی چیزی که من صادقانه معتقدم نباید انتخاب کنم. به نظر می رسد که این یک عمل ارادی است که آنطور که ارسطو می گوید فعل اختیاری باید ایجاد نشود. اما از سه شرط کنش ارادی که من می گویم ارسطو باید به آن متعهد باشد می توان برای نشان دادن این که اشکال موجود آکراسیا هیچ نمونه مخالفی برای نظریه ارسطو نیست، بلکه مکمل جالبی برای نظریه ارسطو است استفاده کرد. مطالعه من درباره تئوری آزادی آگوستین با بررسی یک متن مهم، de Libero Arbitrio (فصل 5) آغاز می شود. سپس طرحواره ای مشابه با آنچه در ارسطو یافت می شود اعمال می کنم. آگوستین نیز به این ایده وابسته است که تحلیل کنش آزاد، تحلیل کنش ارادی است. او همچنین این دو نوع را با عمل مسئولانه یکی می داند. او نیز معتقد است (1) که جهل معمولاً باعث عدم ارادی می شود، و (2) هیچ عمل ارادی نمی تواند وجود داشته باشد که اجباری باشد یا عامل غیر از این نمی توانست انجام دهد. در آثار متأخر او، این آموزه‌ها اغلب به دلیل علاقه او به گناه اولیه و جبر پنهان می‌شوند (که هیچ‌کدام از موضوعات مورد بحث این تز نیستند). اما آنها همچنان آموزه های او هستند. آیا آگوستین (iii) آموزه‌ای دارد که کنش داوطلبانه باید عقلانی باشد؟ در حالی که او هیچ نظریه ای در مورد استدلال عملی مانند ارسطو ایجاد نمی کند، او نظریه ای درباره حکمت عملی ارائه می دهد. این یکی از ویژگی‌های اساسی تمام خواسته‌های انسان و از این رو تمام اعمال ارادی است که هدف آن سعادت است، که به درستی درک شود با داشتن خیر، یعنی خداوند یکسان است. آگوستین از این نتیجه به این نتیجه می‌رسد که برای توضیح هر رفتاری به‌عنوان یک کنش یا انتخاب اختیاری، لازم و کافی است که برخی خیرها را مشخص کنیم که باید آن را به عنوان هدف درک کرد. این مسئله برای آگوستین مشکلی مشابه مشکل ارسطو در مورد آکراسیا ایجاد می کند. انتخاب داوطلبانه شر چگونه قابل توضیح است؟ پاسخ آگوستین این است که امیال انسان در اثر سقوط بی‌نظم شده‌اند، و بنابراین ما اغلب نه بدی‌ها را فی نفسه، بلکه کالاهای کمتر از آنچه باید انتخاب می‌کنیم. اما این سؤال را برمی‌انگیزد: اولین انتخاب داوطلبانه شر چگونه قابل توضیح است؟ پاسخ آگوستین به سادگی این است که اینطور نیست. از آنجایی که یک عمل یا انتخاب اختیاری باید با ارجاع به خیری که هدف آن است توضیح داده شود، انتخاب اختیاری شر فی نفسه اصلاً قابل توضیح نیست. این بدان معنا نیست که انتخاب داوطلبانه شر وجود نداشته است. اما به این معنی است که، در اصل، این انتخاب غیرقابل توضیح است - یک راز. بنابراین، آگوستین، برخلاف ارسطو، در این مورد استثنایی (اما در هیچ مورد دیگر) تأیید می‌کند که می‌تواند عملی ارادی واقعی وجود داشته باشد که به معنای مربوطه، عقلانی نیست.

ترجمه ماشینی: توماس آکویناس (1224/6-1274) زندگی آکادمیک و کلیسایی فعال و سختی داشت که در حالی که او هنوز نسبتاً جوان بود به پایان رسید. با این حال، او آثار بسیاری را تولید کرد که طول آنها از چند صفحه تا چند جلد متغیر بود. کتاب حاضر مقدمه ای برای این نویسنده تأثیرگذار و راهنمای اندیشه او در تقریباً تمام موضوعات عمده ای است که وی در مورد آنها تألیف کرده است. کتاب با شرحی از زندگی و آثار آکویناس آغاز می شود. بخش بعدی شامل مجموعه ای از مقالات است که آکویناس را در زمینه فکری او قرار می دهد. آنها بر منابع فلسفی که احتمالاً بر تفکر او تأثیر گذاشته اند تمرکز می کنند، که برجسته ترین آنها فیلسوفان یونانی (عمدتاً ارسطو)، نویسندگان مسیحی لاتین (مانند آگوستین) و نویسندگان یهودی و اسلامی (مانند میمونیدس و ابن سینا) بودند. . بخش های بعدی کتاب به موضوعاتی می پردازد که خود آکویناس در مورد آنها بحث کرده است. اینها عبارتند از متافیزیک، وجود و ماهیت خدا، اخلاق و نظریه کنش، معرفت شناسی، فلسفه ذهن و ماهیت انسان، ماهیت زبان، و مجموعه ای از موضوعات الهیاتی، از جمله تثلیث، تجسم، مقدسات، معاد، و مسئله شر، در میان دیگران. این بخش‌ها شامل بیش از 30 مقاله در مورد موضوعات اصلی جهان‌بینی خود آکویناس است. بخش‌های پایانی این جلد به توسعه اندیشه آکویناس و تأثیر تاریخی آن می‌پردازد. هر تلاشی برای ارائه دیدگاه‌های یک فیلسوف در یک دوره تاریخی پیشین که به منظور تقویت تأمل در نظرات آن متفکر است، باید هم از نظر تاریخی وفادار باشد و هم از نظر فلسفی درگیر باشد. کتاب حاضر هر دو شرح و ارزیابی را با هم ترکیب می کند تا جایی که مشارکت کنندگان آن فضایی برای مشارکت در هر دو دارند. بنابراین، این کتاب راهنما برای افرادی مفید است که می خواهند در مورد فلسفه و الهیات آکویناس بیاموزند و در عین حال به دنبال کمک در تعامل فلسفی با آن هستند.

واژه «عشق» در ادبیات در معنای عام و در ادبیات عرفانی به معنای خاص در سنت‌های مختلف دینی از واژه‌های پُربسامد و برتابنده تفاسیر و تحلیل‌های گوناگون است. در معرفت‌شناسی عشق، مقوله عشق به مثابه معرفت درجه دو محل توجه قرار می‌گیرد. به این نوع بررسی در دنیای جدید بیشتر توجه شده، اما نظری ژرف به آثار قدما این را ثابت می‌کند که آنان به رغم اینکه از مباحث نقد عقل کانت و تولد دانش معرفت‌شناسی قرن‌ها فاصله داشته‌اند، در سخنان و نوشته‌هایشان به عشق، به مثابه معرفت درجه دو، پرداخته و زوایایش را کاویده‌اند. در این‌ میان، عارفانی نظیر آگوستین در سنت مسیحی و احمد غزالی در سنت اسلامی تأثیر بسزایی در معرفت‌شناسی عشق داشته و در این حوزه نه به عنوان عاشق بلکه در مقام عشق‌پژوه دیدگاه‌هایشان را مطرح کرده‌‌اند. یافته‌های این تحقیق که با روش توصیفی‌تحلیلی و با ابزار گردآوری کتاب‌خانه‌ای به انجام رسیده، نشان می‌دهد که به ‌رغم اشتراکاتی که در معرفت‌شناسی عشق از نظر احمد غزالی و آگوستین وجود دارد اختلافاتی هم به چشم می‌خورد. آگوستین واژه «عشق» را با جزئیات تجزیه و تحلیل می‌کند، در حالی ‌که غزالی به بیان کلیاتی بسنده می‌کند؛ اما نظرشان در مسئله وحدت عشق، عاشق و معشوق تطابق دارد و می‌توان از عینیت دیدگاه‌هایشان سخن گفت. هر دو متفکر دینی «عشق» را به معنای اراده و میل و به مثابه میثاقی در بازگشت به خدا می‌دانند، با این تفاوت که آگوستین منشأ این اراده و میل را ساحت ارادی انسان و غزالی سبب وجود این میل و اراده را فیض الاهی می‌داند. در عین ‌حال، در بیان انواع و آسیب‌های عشق دیدگاه‌های متمایز و بعضاً مشابهی دارند. غزالی عشق را، اعم از الاهی و انسانی، واحد می‌داند؛ ولی آگوستین فقط به عشق به خدا قائل است. این دو درباره آسیب‌ها یا موانع معرفتی عشق کاملاً با هم اختلاف‌ نظر دارند؛ اما نشانه‌های عاشقی مشترکی را همچون ایمان، تسلیم‌شدن انسان عاشق به معشوق (خدا) و سعادت عاشق را بیان کرده‌اند.

چکیده ماشینی: این کتاب به بررسی الهیات اولیه آگوستین در مورد imago dei، قبل از انتصاب او (386-391) می پردازد. این کتاب نشان می‌دهد که تفکر اولیه آگوستین یک انحراف قابل توجه از الهیات تصویری لاتین طرفدار نیقیه یک نسل قبل است. این کتاب استدلال می‌کند که اگرچه الهیات اولیه آگوستین در مورد تصویر مبتنی بر الهیات هیلاری پواتیه، ماریوس ویکتورینوس و آمبروز میلانی است، آگوستین توانست به گونه‌ای که پیشینیان او چنین نبوده‌اند، تصدیق کند که هم مسیح و هم شخص انسان تصویر هستند. از خدا پیشینیان لاتین طرفدار نیقیه آگوستین، imago dei را اساساً به عنوان یک اصطلاح مسیحی که یک وحدت جوهر الهی را مشخص می کند، درک می کردند. بر اساس این کتاب، الهیات اولیه تصویر آگوستین، انحراف اولیه خود را نه در مناقشه نیقیه، بلکه در تعامل فلسفی متافیزیک فلوطنی، که در آن تمام واقعیت متناهی تصویری از واقعیت غایی است، دارد. برای این سنت، یک تصویر نیازی به برابری ندارد. یک تصویر می تواند کم و بیش شبیه منبع آن باشد. این کتاب معتقد است که نوشته‌های اولیه آگوستین مسیح را به‌عنوان تصویری مشابه تشبیه می‌کند، در حالی که شخص انسانی تصویری از تشبیه نابرابر است. ارزیابی افلاطونی و مشارکتی ماهیت «تصویر»، الهیات اولیه آگوستین را از تصویر خدا قادر می‌سازد تا فراتر از پیشینیان لاتینی خود حرکت کند و imago dei را هم از مسیح و هم برای شخص انسانی تأیید کند. ادامه مطلب... چکیده: این کتاب به بررسی الهیات اولیه آگوستین در مورد imago dei، قبل از انتصاب او (386-391) می پردازد. این کتاب نشان می‌دهد که تفکر اولیه آگوستین یک انحراف قابل توجه از الهیات تصویری لاتین طرفدار نیقیه یک نسل قبل است. این کتاب استدلال می‌کند که اگرچه الهیات اولیه آگوستین در مورد تصویر مبتنی بر الهیات هیلاری پواتیه، ماریوس ویکتورینوس و آمبروز میلانی است، آگوستین توانست به گونه‌ای که پیشینیان او چنین نبوده‌اند، تصدیق کند که هم مسیح و هم شخص انسان تصویر هستند. از خدا پیشینیان لاتین طرفدار نیقیه آگوستین، imago dei را اساساً به عنوان یک اصطلاح مسیحی که یک وحدت جوهر الهی را مشخص می کند، درک می کردند. بر اساس این کتاب، الهیات اولیه تصویر آگوستین، انحراف اولیه خود را نه در مناقشه نیقیه، بلکه در تعامل فلسفی متافیزیک فلوطنی، که در آن تمام واقعیت متناهی تصویری از واقعیت غایی است، دارد. برای این سنت، یک تصویر نیازی به برابری ندارد. یک تصویر می تواند کم و بیش شبیه منبع آن باشد. این کتاب معتقد است که نوشته‌های اولیه آگوستین مسیح را به‌عنوان تصویری مشابه تشبیه می‌کند، در حالی که شخص انسانی تصویری از تشبیه نابرابر است. ارزیابی افلاطونی و مشارکتی ماهیت «تصویر» به الهیات اولیه آگوستین از تصویر خدا این امکان را می دهد که فراتر از اسلاف لاتینی خود حرکت کند و imago dei هم مسیح و هم شخص انسانی را تأیید کند.