جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تاریخ فلسفه به‌عنوان رشته‌ای مجزا که iuxta propria Principia را به کار می‌گیرد، هم از تقسیم‌بندی پیشرونده حوزه‌های دانش و هم در نتیجه فرآیند بلوغ اخلاقی و تاریخی ناشی می‌شود. به عقیده هگل، نه تنها به شیوه ای نظام مند، بلکه در ابتدا در منظر تاریخی و پدیدارشناختی توجیه می شود. تاریخ فلسفه و فلسفه تاریخ دو ثمره دنیای جدید هستند که دانش پیدایش خود را پدید آورد - و توجیه کرد. تاریخ فلسفه ریشه در نقد قرن هفدهم و Aufklärung دارد، محرک‌های ذهنیت مدرن که ریشه در اومانیسم و ​​اصلاحات دارد، اما مفسران انقلابی هر دو. ارائه شواهدی از این فرآیند، هدف این تحقیق است که به بررسی پیش سازهای اروپایی (بیشتر به خاطر توماس استانلی، گرهارد یوهانس ووس، پیر دانیل هوئت) می پردازد و سپس به نویسندگان آلمانی مانند کریستوف آگوست هیومن، یوهان فرانتس بود، یوهان می پردازد. Jakob Brucker، Christian Garve و بسیاری دیگر که کم و بیش شناخته شده اند.

ترجمه ماشینی : هگل و قانون اساسی اولین بحث جامع تاریخی را از بعد نهادی اندیشه سیاسی G. W. F. هگل ارائه می دهد. الیاس بوچمن این جنبه بسیار نادیده گرفته شده را با جزئیات متنی بی سابقه دنبال می کند و مطالعه فلسفه حق را از سال 1820 به عنوان مشارکتی در بحث عمومی زنده و گسترده در مورد مسئله قانون اساسی در اروپای مرکزی معاصر مطرح می کند. این جلد با تکیه بر طیف وسیعی از منابع اولیه، گفتمان سیاسی گسترده‌تری را در آلمان پس از ناپلئون روشن می‌کند، تعهدات نهادی هگل را به دقت در بافت فرهنگی و سیاسی آن‌ها قرار می‌دهد و او را چیزی نزدیک‌تر به یک روشنفکر عمومی نشان می‌دهد. با بررسی تقاضای این متفکر ضروری برای حمایت قانون اساسی از مشارکت مردمی در دولت، فراتر از دانش هگل به روشن کردن تاریخ نظریه دموکراتیک در اروپای اوایل قرن نوزدهم کمک می‌کند و تفکر انتقادی در مورد مسائل نمایندگی امروز را تشویق می‌کند.

ترجمه ماشینی : چگونه می توانیم پتانسیل انتقادی فلسفه هگل را از منظر تاریخی قابل درک کنیم؟ برای پاسخ به این سوال، این مطالعه تحول هگل را از نوشته‌هایش درباره «کار جمهوری‌خواهان برای خیر عمومی» (1795) به «کار مفهوم» (1807) بازمی‌گرداند. این قوس آغازی است برای عینیت بخشیدن به ایده آلیسم قهرمانانه توسط هگل - که مارکس توانست ایده های خود را به آن پیوند دهد.

ترجمه ماشینی : دشواری هگلیسم افسانه ای است. این به دلیل انتزاع کار هگل و سازماندهی «سیستماتیک» آن است. اما همچنین به تناقضات آن: تأیید قوای ذهن، اما همچنین ویژگی غیرقابل حذف معقول، دلبستگی به عقل و با این وجود استناد مداوم به تجربه، ارزش‌گذاری «کل» همراه با ستایش مکرر آزادی فردی. آیا اینها تناقضات مرگبار است؟ یکی از راه‌های پاسخ به این سؤال، توجه به این نکته است که هگل، همان‌طور که ادعا می‌کند، فرزند زمانه‌ی خود است که دوران تحول است. هگل شاهد گذار از رژیم باستانی به اروپای پس از انقلاب است. در علم، او در بحث بین بینش مکانیکی و بینش ارگانیک طبیعت حضور دارد. در هنر، برخورد کلاسیک گرایی و رمانتیسم؛ در دین، به تعارض ایمان و معرفت... اصالت هگلیسم در این است که تناقض را اجتناب ناپذیر بدانیم. اما به همین جا نیز بسنده نکنید. زیرا در نظر او، در تجربه، گرایشی اساسی به سوی اتحاد – به «آشتی» – متضادها وجود دارد. یکی از اهداف این اثر نشان دادن قدرت فلسفه ای است که از محصور شدن در آموزه ای منفرد خودداری می کند و به دنبال اصلی است که از درون بتواند همه دیدگاه ها و موضوعات فکری را یکپارچه کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب بررسی دیدگاه هگل درباره منطق و مفاهیم اساسی منطقی مانند صدق، صورت، اعتبار و تناقض است و هدف آن بررسی ارتباط این دیدگاه با منطق فلسفی معاصر است. ادبیات منطق هگل نسبتاً غنی است. توجه به منطق فلسفی معاصر، پژوهش حاضر را به آثار علاقه مند به پیوند بین اندیشه هگل و فلسفه تحلیلی نزدیکتر می کند (استکلر-ویتهوفر 1992 و 2019، برتو 2005، راکمور 2005، ردینگ 2007، نوزو 2010، نوزو 2010). ، براندوم 2014، 1-15، پیپین 2016، مویار 2017، کوانته و مورن 2018 از جمله). در این زمینه، یکی از ویژگی‌های این کتاب تمرکز بر چیزی است که عموماً در ادبیات کمتر مورد توجه قرار گرفته است: این ایده که برای هگل و همچنین برای ارسطو و بسیاری از نویسندگان دیگر (از جمله فرگه)، منطق مطالعه اشکال است. حقیقت، یعنی اشکالی که فکر ما می تواند (یا باید) در جستجوی حقیقت به خود بگیرد. در این پرتو، تفکر هگل در مورد منطق یک نقطه مرجع اساسی برای هر کسی است که به یک بنیان فلسفی منطق علاقه دارد.