جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه تحقیقی در رابطه بین الهیات سیاسی و تلاش فلسفی برای ایجاد نظم سکولار و خودمختار است که در آن افراد از طریق قوانین جهانی خود را اداره می کنند. من استدلال می کنم که این پروژه شکست می خورد و بررسی می کنم که چگونه الهیات سیاسی در پی آن پدید می آیند. در فصل 1، من استدلال می‌کنم که فلسفه کانت یک «آزمایش عقل» را برای تثبیت اقتدار و خودمختاری عقل ترتیب می‌دهد. برای موفقیت، کانت باید قضاوت را به‌عنوان آشتی جهانی و فرد ارائه دهد. با این حال، محاکمه عقل دو سرنوشت دارد: یا رویه حقوقی زیر پا گذاشته می شود، نظم جدید از طریق یک عمل خشونت آمیز برقرار می شود، یا حکم به تعویق می افتد، و قوانین عقل با ارجاع به آرمان خودمختاری که هرگز به وجود نمی آید، مشروعیت می یابد. در هر دو مورد، چیزی برای حمایت از نظم عقلانی قربانی می شود. در فصل 2، من نشان می دهم که چگونه F.W.J. شلینگ با توسعه یک الاهیات سیاسی که در آن تنها کلیسا کلید قضاوت غیر خشونت آمیز را در دست دارد، به یک نظم خودمختار و سکولار پاسخ می دهد. سپس در فصل 3 استدلال می‌کنم که کارل اشمیت الهیات سیاسی خود را در پاسخ به فرمالیسم لیبرالی توسعه می‌دهد که فداکاری‌هایی را که نظم سیاسی و عقلانی را حفظ می‌کند، پنهان می‌کند. در اینجا الهیات سیاسی از این درک سرچشمه می گیرد که قضاوت های سیاسی و عقلانی همیشه قربانی می طلبد. در فصل 4، کار جورجیو آگامبن را مورد بحث قرار می‌دهم که می‌خواهد قضاوت سیاسی و عقلانی را به طور کلی به حالت تعلیق درآورد. هم منطق سیاسی و هم دینی با منطق «مقدس» یکسانی مشخص می‌شود که قدرت قضاوت مطلق، اما غیرقابل پاسخگویی را حفظ می‌کند. در نهایت، در فصل 5، به کار G.W.F. هگل نشان می دهد که چگونه محاکمه عقل به دو روایت متضاد از سکولاریزاسیون بستگی دارد. من با طرح چند سؤال انتقادی در مورد محاکمه، و الهیات سیاسی که در پی آن مطرح می شود، پایان می دهم.

ترجمه ماشینی : الاهیات مسیحی، در اشکال متعدد و متنوع خود، و به ضرر کلیسا و جهان، اغلب بر پایه معرفتی متزلزلی بنا شده است. در این پایان نامه، من این شالوده متزلزل را با اصطلاح «عام گرایی جزیره ای» توصیف می کنم. ماهیت oxymoronic این اصطلاح هم عمدی و هم گویا است. الهیاتی که برای رسیدن به موقعیتی که در اینجا «جهان‌شمولی جزیره‌ای» نامیده می‌شود، تلاش می‌کند یا ناخواسته به آن می‌رسد، در عین رد یا درک نادرست پیچیدگی هر دو، به هیچ‌کدام نمی‌رسد. وقتی از نظر الهیاتی در نظر گرفته شود، جهان‌شمولی جزیره‌ای را می‌توان به‌طور ساده به این صورت توصیف کرد که «یک بیان فرهنگی دین منحصر به بیان کامل بودن انجیل است». برای نشان دادن پایه الهیات نامطمئن «عام گرایی جزیره ای»، و به منظور اشاره به آنچه که من معتقدم راهی بهتر به جلو است، به الهیات یورگن مولتمان روی می آورم. اگرچه الهیات مولتمن تأثیرگذار بوده و بنابراین به دقت تجزیه و تحلیل شده و مکرراً تفسیر شده است، پیشینه عمیقاً هگلی نیز وجود دارد که به دقت مورد بررسی قرار نگرفته است. با نگاهی به پرسش‌های هستی‌شناسی و معرفت‌شناسی، و همچنین مفاهیم نظام، امر مطلق، و امکان آغاز و پایان، این پایان‌نامه خط فکری عمیقاً هگلی را نشان می‌دهد که در سراسر الهیات مولتمان جریان دارد. با این حال، اینطور نیست که مولتمان کاملاً و بدون شرمندگی «هگلی» باشد، بلکه مولتمان مضامین خاص هگلی را، همانطور که در بالا ذکر شد، در نظر می‌گیرد، و به شکلی نامحسوس آن‌ها را تغییر می‌دهد تا پروژه الهیاتی خود را پیش ببرد. این پایان نامه پس از تشریح این مضامین هگلی، و اشاره به انواع روش های تأثیرگذاری آنها در سفرهای الهیاتی مولتمان، به تمرین الهیات سازنده خود می پردازد. درست همانطور که مولتمن بر هگل ریف می کند، این تمرین سازنده نیز ریف کردن مولتمان است - نه کاملاً عذرخواهی، بلکه ریشه در سنت دارد.

ترجمه ماشینی : هدف این کار نشان دادن این است که در مرکز رویکرد اریوجنا به الهیات مسیحی، یک علاقه عمیق فلسفی به ضرورت تغییر اساسی در پارادایم‌های تفکر نهفته است - یعنی از متافیزیکی به دیالکتیکی، که باعث شهرت او می‌شود. از «هگل قرن نهم»، همانطور که محققان در آلمان پس از هگل او را نامیدند. دغدغه اصلی گفتمان اریوجنا این است که ثابت کند پذیرش واقعی حقیقت نجات دهنده مکاشفه مسیح در مورد پسر بودن همه انسان ها برای خدا (که منجر به بازگشت آنها به اتحاد با او می شود) مستقیماً به روشی که به طور مداوم به حقیقت یگانگی خدا اندیشیده می شود بستگی دارد. از. این دقیقاً دیالکتیک امر کلی و جزئی است که به اریوجنا اجازه می دهد هم به دوگانگی بین هستی و نیستی بپردازد (که او آن را تقسیم بنیادی می نامد) و هم به سمت طرح این سؤال حرکت کند که چگونه می توان به کلیت وجود خدا نزدیک شد. تا به او اجازه دهیم تا دیدگاهی عمدتا متافیزیکی از آفرینش را که به طور سنتی بر آن تکیه می‌کند، بازنگری کند. با توجه به درک دیالکتیکی وحدت (با توسل شدید به یک برخورد دیالکتیکی منسجم از تضاد) که اریوجنا به آن پایبند است، واقعیت آفرینش را نمی توان تصور کرد، و بنابراین شناخت، به غیر از راه جدایی ناپذیر بودن از امر جهانی. اصل همه. این همان اصل است که هیچ چیز رها نمی شود، مگر اینکه ذهن فاسد شده توسط حواس به گونه ای دیگر فکر کند و با پیروی از الگوی متافیزیکی دوگانگی (به عنوان تقسیم بندی اساسی)، خلقت و اصل آن را به طور نادرست از هم جدا کند. بازگرداندن ذهن به حرکت عقلانی مناسب نسبت راست (عقل صحیح) رها شده، همانطور که اریوجنا استدلال می کند، از دستورات حواس رها شده است، بنابراین راهی برای پیشرفت معرفتی به کل نامحدود و بازگشت عملی (reditus) از جهان می شود. چیزهای محدود (ساخت ذهن فاسد) برای زندگی در واقعیت الهی خلقت. استدلال این اثر بر فرض قرابت نزدیک بین گفتمان اریوجنا و گفتمان معاصران اسلامی او (الاف، النظام، الکندی و دیگران) استوار است که عقاید دیالکتیکی خود را در سنت معتزله از نظر فلسفی منضبط شده است. نزدیک شدن به حقیقت یگانگی خداوند. به طور خاص، به نظر می رسد که درگیر شدن النظام با پریفیسون پارمنیدس و مقاومت او در برابر خطر تفسیر دوگانه از هستی شناسی آن، رویکرد نوآورانه اریوجنا به الهیات مسیحی را با دیدگاه پیشنهاد شیوه ای برای غلبه بر ثنویت به عنوان مانع اصلی بر سر راه برانگیخته است..

ترجمه ماشینی: این جلد که توسعه کامل فلسفه قاره‌ای پس از کانتی را پوشش می‌دهد، به‌عنوان یک اثر مرجع ضروری برای فیلسوفان و کسانی که در رشته‌های بسیاری که به طور کامل با فلسفه قاره‌ای و اروپایی مرتبط هستند، عمل می‌کند

ترجمه ماشینی: کاترین مالابو، آنتونیو نگری، جان دی. کاپوتو، برونو بوستیلز، مارک سی تیلور، و اسلاوی ژیژک به هفت نفر دیگر – از جمله ویلیام دزموند، کاترین پهل، آدریان جانستون، ادیت ویشوگرود و توماس آ. لوئیس- می‌پیوندند تا اندیشه هگل را در فلسفه، سیاست و دین قرن بیست و یکم. این متفکران با حذف ادعاهایی مبنی بر پایان یافتن تکامل اندیشه و تاریخ، از نوآوری های هگل در برابر بی ربط بودن محافظت می کنند و مهمتر از همه، تمایز سکولار و مقدس را مجدداً تغییر می دهند. این مشارکت های اولیه بر تحلیل هگلی و ارزش دگرگون کننده اندیشه فیلسوف در رابطه با «روی به دین» کنونی ما متمرکز است. ملابو موتیف اعتراف هگل را در رابطه با بخشش توسعه می دهد. نگری در مورد فلسفه حق هگل می نویسد. کاپوتو بر الاهیات رادیکالی که توسط هگل ممکن شده است، تاکید می کند. و Bosteels خوانش های مد روز از فیلسوف را نقد می کند و بر ضد تقلیل پذیری دیالکتیک او استدلال می کند. تیلور مطلق بودن هگل را به عنوان فرآیندی از بی قراری بی پایان باز پس می گیرد، و ژیژک مفاهیم مذهبی مفهوم رها کردن هگل را دوباره بررسی می کند. این مقالات که منعکس کننده مسیر خود فیلسوف هستند، از طریق سیاست، الهیات، هنر، ادبیات، فلسفه و علم به صورت دیالکتیکی پیشرفت می کنند، گفتمان های نظری پیشرفته را طی می کنند و راه هایی را که هگل در آنها زندگی می کند، روشن می کند.

ترجمه ماشینی: «چرخش الهیاتی» در فلسفه قاره‌ای و «روی به پولس» در فلسفه سیاسی باعث بازگشت به الهیات رادیکال شده است، سنتی که میراث فلسفی آن را می‌توان در مرگ خدا که در آثار نیچه و هگل اعلام شده است، ردیابی کرد. الهیات ساختارشکن جان دو کاپوتو و الهیات ماتریالیستی اسلاوی ژیژک دو الاهیات رادیکال هستند که به بررسی معنای گذر از مرگ خدا و کنار گذاشتن این تجربه به عنوان خاص مسیحی می پردازند. الاهیات رادیکال و مسیحیت نوظهور نشان می دهد که چگونه این الهیات در حال دگرگونی اعمال مذهبی روزمره از طریق بررسی آثار پیتر رولینز و کستر بروین هستند، دو شخصیتی که در حاشیه بیان معاصر دینداری غربی به نام مسیحیت نوظهور هستند. نویسنده از تحلیل خود از هر چهار چهره استفاده می کند تا استدلال کند که اعمال ساختارشکن می تواند جوامع مذهبی را قادر سازد تا بخشی از یک جمع ماتریالیستی گسترده تر شوند که در آن مرگ خدا همچنان طنین انداز می شود. این کتاب با پیش بردن مرزهای روش شناختی فلسفه دین از طریق بررسی اعمال دینی به عنوان محل دلالت فلسفی، محققان و دست اندرکاران را به یک گفتگو به چالش می کشد تا گفت و گوی جدید و سخت تری بین نظریه و عملکرد داشته باشند.

ترجمه ماشینی : هدف این مقاله آغاز فرآیند پیکربندی مجدد مقوله اعتقادی و یکپارچه‌سازی یکپارچگی اعتقادات اخلاقی برای انجام دادن است. ” به عنوان بعد جدا نشدنی این مقوله. بیشتر نوشته‌های علمی در مورد توسعه اعتقادی در پی روشنگری با تمرکز بر معرفت‌شناسی صورت گرفته است، و دکترین به عنوان «ارجاع» به یک «res» شبه متافیزیکی در نظر گرفته می‌شود. من تلاش می‌کنم استعاره‌های هدایت‌کننده توسعه عقیدتی را با هدف دور کردن بحث‌ها از تأکید بیش از حد بر معرفت‌شناسی و مفاهیم «استحکام یافته» دکترین «به‌روزرسانی» کنم. تئوری اطلاعات، با ویژگی منحصر به فرد خود «تغییرپذیری ناملموس»، این امکان را فراهم می کند. از آنجایی که تقریباً تمام مباحث مربوط به توسعه عقیدتی از زمانی که نیومن جنبه های مختلف مانند رشد ارگانیک یا بیولوژیکی را پذیرفته است، طبیعی است که به ایده های معاصر تر از تکامل بیولوژیکی متوسل شویم. امروزه، تحقیقات جدید در زمینه‌های زیست‌شناسی سیستم‌ها به جریان‌های اطلاعات و «تکامل قوانین» تحت تأثیر محیط‌زیست به عنوان ویژگی‌های تعریف‌کننده علوم زیستی اشاره می‌کنند. من پیشنهاد می‌کنم که این «تکامل قوانین» ممکن است اصلاحی مفید برای «نظریه قاعده» دکترین لیندبک باشد. درک توسعه عقیدتی بر حسب جریان اطلاعات، نحوه ظهور معضلات اخلاقی غیرمنتظره را در طول زمان توصیف می کند. با توسل به آموزه‌های آگوستین، که در آن بازی بی‌پایان دلالت که هم در جهان و هم در کتاب مقدس مشاهده می‌شود، تنها با کلید هرمنوتیکی غیرقابل کنترل کاریتاس محدود می‌شود، پیشنهاد می‌کنم که مفهوم گسترده‌ای از کاریتاس به‌عنوان یک اخلاق نوظهور اعتقادی می‌تواند نرده‌ای برای این نوع ایجاد کند

ترجمه ماشینی: موضوعات فراتر: آگوستین، هگل و الهیات، شخصیت های اصلی هگل و آگوستین را حول موضوع ذهنیت، با توجه به الهیات و سیاست آزادی درگیر می کند.