جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف از این پژوهش شناسایی رابطه بین جهت گیری دینی، باورهای دینی و باور به عدالت اجتماعی در بین مربیان پرورشی بود. بدین منظور، تعداد 180 مربی پرورشی (132 زن و 48 مرد) به سه پرسش نامه جهت گیری دینی، باورهای دینی و باور به عدالت اجتماعی پاسخ دادند. جهت گیری دینی با دو بعد درونی و بیرونی، باورهای دینی با چهار بعد گناه، عشق خود مرکز، عشق دیگر مرکز و قراردادی و باور به عدالت اجتماعی با یک نمره کل، در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد در افرادی که دارای جهت گیری دینی درونی بودند و نیز در افرادی که دارای باور عشق دیگر مرکز بودند، باور به عدالت اجتماعی بالاتر بود. همچنین هر دو نوع جهت گیری دینی (درونی و بیرونی) به صورت مثبت و معنادار هر چهار نوع باور دینی (گناه، عشق خود مرکز، عشق دیگر مرکز و قراردادی) را پیش بینی نمود. به عبارت دیگر، مربیانی که بیشتر به دلیل خود دین، به دنبال دین هستند، باور عمیق تری به عدالت اجتماعی دارند. در مقابل، مربیانی که غالبا نگاهشان به دین به صورت ابزاری و منفعت طلبانه است، آنچنان که باید و شاید به عدالت اجتماعی اعتقاد ندارند.

نوع دوستی مفهومی، محصول قرن هجدهم است که اخیرا بیشتر مورد پژوهش و توجه واقع شده است، احتمالا به این خاطر که تعارض و تباهی موجود در حال حاضر دنیا، باعث شده که مردم بیشتر به بعد مثبت وجود انسان فکر کنند. این تحقیق با هدف بررسی رابطه نوع دوستی با دینداری و جهت گیری مذهبی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز انجام شد.روش: این مطالعه از نوع مطالعات توصیفی – همبستگی است. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز در سال تحصیلی 90-89، حجم نمونه 169 نفر و شیوه نمونه گیری از نوع دردسترس است. ابزار های مورد استفاده در این پژوهش آزمون سطح تحول اخلاقی «ما» و مقیاس سنجش دینداری است. به منظور بررسی رابطه نوع دوستی با دینداری و جهت گیری مذهبی از همبستگی پیرسون استفاده شد.یافته ها: بین نوع دوستی با دینداری (p=0.009، r=0.20)، جهت گیری مذهبی درونی (p=0، r=0.31)، جهت گیری مذهبی بیرونی (p=0، r=-0.29)، باورهای دینی (p=0.02، r=0.17) و التزام به وظایف دینی (p=0.002، r=0.23) رابطه معنی دار وجود دارد.بحث و نتیجه گیری: بین نوع دوستی با دینداری و جهت گیری مذهبی رابطه وجود دارد و چنانچه مشاهده می شود این رابطه با دینداری و جهت گیری مذهبی درونی مثبت و با جهت گیری مذهبی بیرونی منفی است. از بین خرده مقیاس های دینداری، باورهای دینی و التزام به وظایف دینی با نوع دوستی رابطه مثبت دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که با افزایش میزان دینداری در افراد احتمال اینکه افراد رفتارهای نوع دوستانه از خود نشان دهند افزایش می یابد. علاوه براین با افزایش میزان نوع دوستی احتمال اینکه فرد جهت گیری مذهبی درونی داشته باشد بیشتر است.

هدف این پژوهش، مقایسه جهت گیری مذهبی دانشجویان جدیدالورود با دانشجویان در حال فارغ التحصیل است. به این منظور، از میان دانشجویان تازه وارد دوره روزانه دانشکده های فنی ‐ مهندسی، علوم پایه و ادبیات و علوم انسانی (N=700) و دانشجویان در حال فارغ التحصیل همین دانشکده ها(N=300) با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای ساده به ترتیب 237 و 124 نفر انتخاب شدند. ابزار استفاده شده در این پژوهش، پرسشنامه جهت گیری مذهبی است. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. شاخص های آماری محاسبه شده توصیفی و استنباطی عبارتاند از: میانگین، انحراف معیار و خطای معیار میانگین آزمون T مستقل، شاخص اندازه اثر، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون شفه. یافته های این پژوهش نشان داد که بین جهت گیری مذهبی دانشجویان جدیدالورود و در حال فارغ التحصیل، در سطح 0.01 تفاوت معناداری وجود دارد. با انجام آزمون شفه مشخص شد که بین جهت گیری مذهبی دانشجویان دانشکده های ادبیات و علوم پایه در سطح 0.05 تفاوت معناداری وجود دارد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه «جو عاطفی خانواده و جهت گیری مذهبی» با «گرایش به اعتیاد» در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز می باشد. نمونه شامل 200 نفر (100 دختر و 100 پسر) بود که به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از سه پرسشنامه: «جو عاطفی خانواده»، «جهت گیری مذهبی» آلپورت و «گرایش به اعتیاد» زرگر، استفاده شد. تحقیق حاضر از نوع همبستگی بود و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه در سطح معناداری P<0.0001 نشان داد که؛ بین جو عاطفی خانواده و جهت گیری مذهبی با گرایش به اعتیاد دانشجویان رابطه معنی دار وجود دارد. همچنین یافته ها نشان دادند که بین جو عاطفی خانواده، جهت گیری مذهبی و گرایش به اعتیاد دانشجویان رابطه چندگانه وجود دارد. در عین حال تحلیل رگرسیون نشان داد که جو عاطفی خانواده نسبت به جهت گیری مذهبی، پیش بینی کننده بهتری برای متغیر ملاک گرایش به اعتیاد می باشند.

هدف پژوهش بررسی رابطه بین «میزان دین داری والدین» با «خشونت آنان نسبت به فرزندان» بود که به روش پیمایشی در شهر اهواز اجرا شد. بدین منظور از بین دانش آموزان دبیرستانی و والدین آنها، نمونه 384 نفری با استفاده از فرمول کوکران محاسبه و به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب گردید. ابزار تحقیق عبارت بود از «مقیاس کودک آزاری و ضربه (CTQ) برنستاین و همکاران (1995)» و «مقیاس گلاک و استارک با اقتباس از سراج زاده (1377)». نتایج تحقیق حاکی از معنی دار بودن رابطه بین متغیر میزان دین داری والدین با خشونت والدین آنها نسبت به کودکان می باشد. همچنین مشخص شد که بین «بعد اعتقادی و عاطفی دین داری» با «خشونت والدین نسبت به فرزندان» همبستگی منفی معنی دار وجود دارد، ولی بین «بعد مناسکی و پیامدی دین داری» با «خشونت والدین به فرزندان» همبستگی معنی دار وجود ندارد.

هدف این پژوهش، بررسی نقش فرایندهای خودشناختی و جهت گیری دینی در «توان مندی های خوی» بود. 315 دانشجو (227 مرد و 88 زن) به پرسشنامه های ذیل پاسخ دادند: مقیاس خودشناسی انسجامی (قربانی و همکاران، 2008)، مقیاس بهوشیاری (براون و ریان، 2003)، مقیاس بازنگری شده جهت گیری دینی (هیل، 1999) و پرسشنامه ارزش ها در عمل: ابراز قابلیت خود (پترسون، 2004). نتایج نشان داد که توان مندی های خوی با خودشناسی انسجامی، بهوشیاری و جهت گیری دینی درونی و جهت گیری دینی بیرونی فردی، همبستگی مثبت دارد. تحلیل رگرسیون نشان داد که از میان متغیرهای پیش بین، خودشناسی انسجامی، بیشترین نقش را در تبیین واریانس توان مندی های خوی دارد و از میان انواع دین داری، فقط جهت گیری دینی درونی توانست واریانس توان مندی های خوی را تببین کند. پس از کنترل فرایندهای خودشناختی (از طریق رگرسیون سلسله مراتبی)، جهت گیری دینی درونی توانست مقادیر معناداری از توان مندی های خوی را تبیین کند.

پژوهش‌های واژگانی و آماری نشان داده است که یک مدل شش‌عاملی می‌تواند به‌خوبی ساختار شخصیت را تبیین کند. این شش عامل عبارت‌اند از صداقت _ فروتنی، تهییج‌پذیری، برون‌گرایی، توافق، وظیفه‌شناسی، و تجربه‌پذیری. هدف این پژوهش بررسی رابطه مدل شخصیتی هگزاکو با بهزیستی روان‌شناختی و فاعلی، و جهت‌گیری دینی بود. 235 دانشجوی ایرانی و 226 دانشجوی لهستانی به پرسشنامه شخصیت هگزاکو (60گویه‌ای) (اشتن و لی، 2009)، مقیاس تجدید نظرشده جهت‌گیری دینی (هیل، 1999)، مقیاس‌های بهزیستی روان‌شناختی ریف (ریف، 1989)، مقیاس شادی فاعلی (لیوبومرسکی و لپر، 1999)، و مقیاس رضایت از زندگی (دینر، امونز، لارسن و گریفن، 1985) پاسخ دادند. نتایج نشان داد که در هر دو بافت ایرانی و لهستانی، صداقت _ فروتنی نیرومندترین عامل شخصیتی همبسته با دینداری درونی است و همچنین، در هر دو بافت، برون‌گرایی نیرومندترین پیش‌بینی‌کننده بهزیستی فاعلی و روان‌شناختی بود. پس از کنترل عامل‌های هگزاکو، دینداری توانست مقادیری اندکی از بهزیستی را پیش‌بینی کند

در این پژوهش تعداد 175 نفر از معلمان شهرستان فراشبند با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای مورد بررسی قرار گرفت.اطلاعات مورد نیاز از طریق مقیاس سنجش عملکرد خانواده (FAD)، پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت و پرسشنامه سبک‌های فرزند پروری بامریند جمع آوری شد. اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه‌ها توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، روش رگرسیون همزمان و آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج این پژوهش نشان داد که جهت گیری مذهبی و سبک‌های فرزندپروری به طور تعاملی کارکرد خانواده را به صورت مثبت و معنادار پیش بینی می‌کند. همچنین تحلیل نتایج آزمون t نشان داد که مردان در کارکرد کلی خانواده بهتر از زنان بوده‌اند .مردان در سبک فرزند پروی استبدادی نمره بالاتری نسبت به زنان بدست آوردند، جهت گیری مذهبی درونی زنان بیشتر از مردان است و جهت گیری مذهبی بیرونی در مردان بیشتر از زنان است. با توجه به این نتیجه می‌توان چنین نتیجه گرفت که در جلسات خانواده درمانی می‌توان از دین و سبک‌های فرزندپروری به عنوان عاملی تأثیرگذار استفاده کرد.

معارضات زبانی یهود و نصاری به‌گونه‌اي كه در قرآن به تصوير كشيده شده است حاکی از نحوۀ برخورد پیروان ادیان قدیمی با اسلام است که وجود دین آسمانی جدید را برنمی‌تافتند و آن را معرض انواع هجمه‌های خود قرار داده و به گونه‌هاي مختلف آن را به چالش كشيده بودند. قرآن کریم به تمامی اين معارضات پاسخ‌های قاطعی داده و ادعای آنان را با دلایل منطقی بی‌پایه و بی-اساس دانسته است. در این پایان نامه با روش کتابخانه‌ای در گردآوریِ مطالب، شیوۀ اسنادی در نقل دیدگاه‌ها و روش توصیفی _تحلیلی در بررسی داده‌‌ها، معارضات زبانی یهود و نصاری و پاسخ‌های قرآن بدان‌ها تبيين و با بهره‌گيري از تفاسير مهم و تأکید ويژه بر تفسیرالمیزان مورد تدقیق قرار گرفته‌ است. تأمل در آيات قرآن نشان مي‌دهد كه برخي از معارضات ميان يهود و نصاري مشترك و برخي خاص يكي از آن دو گروه است. مهم‌ترین معارضه‌های مشترک یهود و نصاری در رابطه با حضرت ابراهیم7، ادعای فرزند و دوست خدا بودن و پندار برتري بر ديگران می‌باشد تا آنجا كه ورود به بهشت و هدايت‌يابي را منوط به درآمدن به كيش يهوديّت و مسيحيّت می‌دانستند. مهم‌ترین معارضه‌های خاص یهود در رابطه با تغییر قبله، محدود بودن عذاب جهنّم براي يهود، فقر خداوند و بسته بودن دست خداوند، و معارضه‌های خاص نصاری در رابطه با الوهیّت حضرت مسیح و تثلیث است. قرآن کریم علاوه بر واهی و باطل شمردن ادعاهای آنان دربارۀ حضرت ابراهيم7، ملاک احتجاج را عالم بودن و منشأ آن را در علم و وحی الهی و برهان عقلی هماهنگ با وحی دانسته است. هم‌چنين شرط ورود به بهشت، هدایت یابی و سعادت را در ایمان و عمل صالح قرار داده است. افزون براين، ضمن فرمان به جدال احسن بر توحيد و نفی فرزند از خدا، نهی از غلو در دين و افتراء بر خدا و پندارگرايي تأكيد كرده است. براساس نتايج حاصل از اين پ‍ژوهش بیشتر معارضات یهودیان از ویژگی‌های قومی آنان نشأت ‌گرفته و معارضات خاص مسیحیان بیشتر متأثر از باورهای آنان بوده است. هم‌چنین کمیّت و کیفیت معارضات و شبهات خاص یهودیان در قرآن در قیاس با معارضات نصاری، نشان دهندۀ سرسختی و شدت عناد یهودیاندر برابر دین اسلام بوده است.

بر اساس این مبنا که در رابطه ی فوق الذکر،‌سروش از جانب مدرنیته و نصر از جانب دین و سنت سخن می گوید،‌می توان با توجه به عنوان فرعی این رساله(چاره جویی های دین در حل گرفتار یهای انسان عصر مدرن)‌این سئوال را مطرح کرد که روش کدام متفکر در روزگار حاضر(‌عصر حاکمیت سکولاریسم و اومانیسم)، بیشتر به کار می آید؟! با روش دکتر عبدالکریم سروش به همان مدرنیته ای خواهیم رسید که غرب مدتهااست به آن دست یافته و حتی برخی پایان آن را عصر پست مدرن نامیده اند. بنابراین این راه پیموده شده و نتایجش در تاریخ غرب آشکار گردیده است. اگرچه روش محض سنتی دکتر حسین نصر خالی از انتقاد نیست،‌ولی آنچه در این رساله مورد توجه است نه روش ایشان،‌ بلکه رویکرد الهی تفکر سنتی ایشان است؛‌رویکردی که در فضای سکولار مدرنیته می تواند سوسوی امیدی برای بازگشت تفکر خدامدار در دوران مدرن باشد.