جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: دیوید آلبرت جونز دو سوال اساسی را در نظر می گیرد: چگونه می توانیم در مواجهه با مرگ خوب زندگی کنیم؟ و آیا پایان دادن عمدی به زندگی بشر مشروع است، اگر هرگز وجود داشته باشد؟ او بر رویکردهای متمایز الهیاتی نسبت به مرگ که توسط چهار متفکر برجسته مسیحی نشان داده شده است تمرکز می کند: آمبروز میلانی، آگوستین از هیپو، توماس آکویناس و کارل رهنر. هدف جونز اساساً مشارکت در تاریخ الهیات نیست، بلکه از طریق تعامل با اندیشه الهیات گذشته، تأمل در برخی از مسائل عملی و وجودی است که رویکرد مرگ برای همه ما ارائه می کند.

ترجمه ماشینی: در جای خود یک خوانش پدیدارشناسانه اصیل از آگوستین است که درگیری او با مفاهیم هویت در اعترافات را در نظر می گیرد. با استفاده از تجربه آگوستینی اعتراف، ژان لوک ماریون مدلی از خودبودن ایجاد می کند که این تجربه را در پرتو کل مجموعه آگوستینی بررسی می کند. در این راستا، ماریون با تحلیل‌های مدرن و پست مدرن قابل‌توجهی از «تجربه‌ای‌ترین» آثار آگوستین، از جمله تفسیرهای انتقادی ژاک دریدا، مارتین هایدگر و لودویگ ویتگنشتاین درگیر می‌شود. ماریون در نهایت به این نتیجه می‌رسد که آگوستین در بررسی افراط در خود و فراتر از خود، و در استفاده از این تغییر خود برای خود، به عنوان نیروی محرکه‌ای برای روابط خلاق با خدا، جهان و دیگران، بر پست مدرنیته پیشی گرفته است. این خوانش پیوندهای قابل توجهی را بین گزارش‌های خودبودن در زمینه‌های فلسفه معاصر، مطالعات ادبی و مسیحیت اولیه آگوستین برقرار می‌کند.

یکی از مفاهیم مهم مسیحیت که با ایمان و نجات انسان ارتباط دارد، آموزه فیض یا لطف الهی است. مسئله این است: نجات و رستگاری انسان با توجه به گناه ذاتی از چه راهی حاصل می‌شود؟ آگوستین معتقد است که تنها راه نجات انسان فیض الهی است. این فیض از طرف خدا به انسان داده می‌شود. به نظر آگوستین ایمان مانند فیض، موهبتی الهی است. وی ایمان را محصول فیض می‌داند. طبق نظر او فیض وقتی می‌آید که کسی عزم ایمان کند و نه بعد از ایمان. او دراین باره می‌گوید: ایمان محصول فیض است چون رسول به ما می‌گوید: «از خدا رحمت (فیض) یافتم که امین باشم». از نظر آگوستین اراده انسان ضعیف و ناتوان است، انسان به تنهایی و با تکیه بر اختیار صرف، قادر به نجات خود نیست. او نیاز به امدادی غیبی دارد که آگوستین از آن به فیض یاد می‌کند. وی می‌گوید: «انسان‌ها خوب نیستند و در توانشان نیست که خوب باشند» دراین صورت تنها خداست که می‌تواند این تمایل به گناه را خنثی کند. نقدی که مخالفان بر آگوستین وارد می‌کنند این است که انسان از اراده آزاد و اختیاری تام برخوردار است و کاملاً مسئول گناهان خویش است و انسان اگر بخواهد می‌تواند با اراده آزاد خویش به نجات دست یابد. این پژوهش به بررسی دیدگاه آگوستین درمورد فیض و ارتباط آن با نجات و ایمان می‌پردازد.

ترجمه ماشینی: ارجاعات به فرشتگان خوب در آثار آگوستین لژیونی است و فرشتگان نیز در برخی از آثار اصلی او مانند شهر خدا و افتتاحیه درباره تثلیث نقش اساسی دارند. با وجود علاقه آگوستین به فرشتگان، کار علمی کمی در مورد این موضوع ظاهر شده است. در این کتاب، الیزابت کلین اولین گزارش جامعی از الهیات آگوستین در مورد فرشتگان و اهمیت آن برای اندیشه او به طور کلی ارائه می دهد. این جلد با ارائه یک تحلیل متنی دقیق از ارجاع به فرشتگان در مجموعه آگوستین، فرشته‌شناسی آگوستین را در رابطه با درک او از خلقت، جامعه، تاریخ نجات و جنگ روحانی بررسی می‌کند. با بررسی فرشته شناسی آگوستین، نگاهی اجمالی به درک او از زمان و ابدیت و نیز معنا و کمال حیات خلق شده می اندازیم. کتاب کلاین برای درک درست فرشته‌شناسی آگوستین بنیادی است و پیامدهای گسترده‌ای نه تنها برای مطالعات آگوستینوسی، بلکه همچنین تاریخ گسترده‌تر فرشته شناسی مسیحی دارد.

ترجمه ماشینی: نویسنده به بررسی نظریه معجزات، برگرفته از آگوستین، که در سراسر قرون وسطی رواج داشت، به بررسی زیارتگاه‌های سنتی معرف، معجزاتی که با آنها مرتبط بودند، و تغییر رو به رشد به سوی عبادت مردمی در این دوره می‌پردازد. این کتاب جامع، در دسترس و کاملاً مستند است، این کتاب منبع اصلی برای قرون وسطایی ها است.

ترجمه ماشینی: اثر مهم برنارد لونرگان در زمینه الهیات نظام‌مند، De Deo Trino: Pars systematica که بیش از چهل سال در متنی لاتین برای حوزویان در دانشگاه گریگوری رم نوشته شده بود، برای اولین بار در اینجا در یک نسخه روبه‌رو ارائه می‌شود که شامل آن می‌شود. اصل لاتین به همراه ترجمه دقیق انگلیسی. De Deo Trino، یا خدای سه گانه، که بخش دوم آن pars systematica است، ادامه دهنده یک رشته خاص در الهیات تثلیثی است، یعنی سنتی که به یک قیاس روانشناختی برای درک صفوف و روابط تثلیثی متوسل می شود. سنت آگوستین اما به طور قابل توجهی توسط سنت توماس آکویناس توسعه یافت. لونرگان با آوردن کاوش گسترده خود در نظریه شناختی و فرآیند مشورتی، آن را به سطح جدیدی از درک پیش می برد. پیشنهادهایی برای توسعه بیشتر قیاس در کار متأخر لونرگان آمده است، اما بدون پیش زمینه ارائه شده در این جلد، نمی توان آنها را به طور کامل درک و اجرا کرد. با این نسخه ترجمه شده قطعی، یکی از شاهکارهای الهیات نظام مند، سرانجام در دسترس محققان معاصر قرار خواهد گرفت. شاهکار برنارد لونرگان در سال 1964 با عنوان De Deo trino: Pars systematica که در متنی لاتین برای دانشجویان حوزوی در دانشگاه گریگوری رم نوشته شده بود، De Deo trino: Pars systematica در سال 1964 در یک متن لاتین نوشته شده بود. لاتین همراه با ترجمه دقیق و تحت اللفظی. De Deo trino، یا خدای سه گانه، سومین قسمت بزرگ در یک رشته خاص در الهیات تثلیثی است، یعنی سنتی که به یک قیاس روانشناختی برای درک صفوف و روابط تثلیثی متوسل می شود. قدمت این قیاس به سنت آگوستین برمی گردد، اما به طور قابل توجهی توسط سنت توماس آکویناس توسعه یافت. لونرگان با ریشه یابی آن در نظریه شناختی بسیار ظریف خود و در موضع اولیه خود در مورد تصمیم و عشق، آن را به سطح جدیدی از پیچیدگی ارتقا می دهد. پیشنهادهایی برای توسعه بیشتر قیاس در اثر متأخر لونرگان آمده است، اما اینها را نمی توان بدون بررسی این جلد درک و اجرا کرد. این واقعاً یکی از شاهکارهای بزرگ در تاریخ الهیات سیستماتیک است، شاید حتی بزرگترین شاهکار تمام دوران باشد. لونرگان که به دلیل بینش و روش خود در الهیات شناخته می شود، دکترای افتخاری متعددی دریافت کرد، در سال 1971 یکی از همراهان نشان کانادا بود و توسط پاپ پل ششم به عنوان یکی از اعضای اصلی کمیسیون الهیات بین المللی معرفی شد.

علامه طباطبائی و قدیس اگوستین از جمله بزرگترین فیلسوفان دو حوزه اسلام و مسیحیت هستند که مساله شر و ارتباط آن با صفت خیر بودن خدا را مورد مطالعه قرار داده‌اند و دیدگاه های دقیق آنان در بسیاری از وجوه با هم مشترک و در بعضی از موارد مخالف هستند. در این پژوهش به بررسی نگاه این دو متفکر درباره صفت خیر بودن خدا می پردازیم، صفت خیر بودن خدا از سه منظر قابل بررسی است: (1) خیر بودن خدا در پاسخ به مسأله شر، (2) خیر بودن خدا در بحث پیرامون صفات خدا (3) معنای خیر بودن خدا در زبان دین. وجود شر در نگاه هر دو اندیشمند در عالم هستی امری پذیرفته شده است اما در حقیقت و ماهیت آن، هر دو آن را بصورت یک امر عدمی، تحلیل و بررسی نموده اند. علامه اصل در معنای خیر را انتخاب می داند لذا شر را مکروه بالذات معرفی می کند. اگوستین، از عنوان کلّی شر، در اکثر موارد، مفهوم گناه را ارائه می دهد. علامه راه‌کار برون رفت از ناسازگاری ظاهری وجود شرور با وجود خدا و صفات حق تعالی را بسته به نوع شرور، به شر تشریعی و تکوینی تقسیم می نماید. اگوستین در مسأله ارتباط صفات خدا با وجود شر در عالم، خدا را دارای تمام صفات کمال به طور مطلق می داند، از دیدگاه او هیچ گونه شری در عالم وجود ندارد. علامه و اگوستین معقتد هستند که در موارد لازم باید ظواهر کتاب مقدس و قرآن را تاویل و در بعضی موارد معانی مجازی برای آن ارائه کرد اما در مسئله خود زبان، اگوستین زبان دین را زبان عرفی مردم می داند اما علامه معتقد است برای فهم کلام خدا اکتفا به لغت و اصول لفظی کافی نیست.

اثر حاضر به بررسی نقش و تأثیر گناه به عنوان عامل غیر معرفتی در مسیر کسب معرفت و شناخت می‏پردازد. به اعتقاد نویسنده گناه در هر دو معنی آن یعنی عصیان در برابر فرامین الهی یا تخطی از قوانین و اصول اخلاقی می‏تواند در شناخت آدمی از جهان هستی تأثیر بگذارد و این تأثیر در حوزه‏هایی نظیر فلسفه حکمت، اخلاق سیاست و الهیات نمود بیشتری پیدا می‏کند. وی با اشاره به این نکته که گرفتاری انسان به اصل گناه از اصول پذیرفته شده ادیان بویژه مسیحیت است به بررسی آثار و تبعات این عقیده در آراء فلسفی آگوستین قدیس از علمای متقدم عالم مسیحیت می‏پردازد. این کتاب شامل 3 بخش است. در بخش اول به معرفی ساحتهای موجودی انسان یعنی ساحتهای عقیدتی، عاطفی و ارادی پرداخته و مراد از گناه را روشن می‏سازد. در بخش دوم چگونگی امکان تأثیرات مثبت و منفی عوامل غیر معرفتی بر ساحت‏های معرفتی را بررسی کرده و با مراجعه به آراء آگوستین نشان می‏دهد که چگونه تطهیر نفسانی، سلوک اخلاقی و اراده انسان را در نیل به حقیقت یاری می‏رسانند. بخش سوم به تبیین نقش گناه به عنوان مانعی در مسیر کسب معرفت در حوزه‏های معرفت‏شناسی و علومی نظیر الهیات حکمت و اخلاق اختصاص یافته. نویسنده در پایان با اشاره به بیانی که آگوستین در تعریف از گناه دارد نتیجه می‏گیرد که آلودگی‏های اخلاقی می‏توانند معرفت بشر را به انحراف بکشانند و هر نوع خواسته نامشروعی که دارای رگه‏هایی از خودبینی است می‏تواند در راه تحصیل معرفت مانعی جدی ایجاد کند.