جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در سنت فلسفه و کلام ابدیت خداوند به دو صورت تعبیر شده است. بر اساس دیدگاه اول، ابدیت خداوند به این معناست که او خارج از زمان یا بی زمان است. در ديدگاه رقيب، خداوند موجودي بي زمان نيست، بلكه وجودي دارد كه تا زمان نامحدود ادامه دارد. در این پایان نامه ابتدا رویکرد غزالی را که دیدگاه بی زمانی خداوند را اتخاذ می کند، تحلیل کردم. به گفته او، زمان با خلقت جهان آغاز شد و فقط یک واقعیت تصادفی دارد. وجود زمان به حرکت و تغییر بستگی دارد. این که خداوند موجودی تغییر ناپذیر است و خالق همه چیز به جز خودش، نشان می دهد که او موجودی بی زمان است. اما بی زمانی و تغییر ناپذیری خداوند او را از شخص بودن باز نمی دارد. زیرا انجام یک عمل فقط باعث تغییر رابطه در خداوند می شود. و اما علم خداوند به حقایق زمانی، به گفته غزالی، خداوند آنها را با علم بی زمان و تغییر ناپذیر می داند. زیرا از دیدگاه خداوند گذشته، حال و آینده تمایز واقعی نیستند. ثانیاً، من دیدگاه های سوینبرن را که از موقتی بودن خدا دفاع می کند، تحلیل کردم. از نظر او زمان به عنوان یک ضرورت منطقی باید نامحدود باشد. خداوند به عنوان موجودی قادر مطلق و دانای مطلق نمی تواند در یک لحظه وجود داشته باشد، همانطور که از نظر بی زمانی الهی مطرح شده است. به همین ترتیب، دانستن حقایق زمانی خداوند به وجود او در زمان بستگی دارد. علاوه بر این، این که افعال الهی مانند آفرینش، دوست داشتن و دانستن به این معناست که او نمی تواند موجودی لایتغیر به معنای قوی باشد. خدا موجودی بی زمان نیست، اما او در تمام دوره های زمانی وجود دارد. اینکه خدا و زمان با هم وجود دارند به این معنی نیست که خدا زندانی زمان است. زیرا این برخاسته از اراده الهی است

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به یک نمونه از استدلال بیزی برای وجود خدا نگاه می کند تا کیفیت چنین استدلال هایی را ارزیابی کند. این با توضیح یک گرایش کلی در عذرخواهی فلسفی به سمت استدلال های احتمالی برای وجود خدا آغاز می شود، که برجسته ترین آن در کتاب «وجود خدا» ریچارد سوینبرن در سال 2004 است. استدلال های سوینبرن به عنوان اوج حرکت احتمالی ارائه می شود. برای قضاوت در مورد ارزش چنین استدلال‌هایی، من اصول و مفروضاتی را که مورد سوئینبرن بر آن‌ها استوار است، با دقت بیان می‌کنم. من نشان می‌دهم که استدلال او هم مستلزم حقیقت دوگانگی جوهر و هم کاربرد معتبر اصل سادگی برای مجموعه‌ای از فرضیه‌های احتمالی است که قصد توضیح وجود جهان را دارند. Swinburne به تمایل فیلسوفان برای پذیرش این نکات بستگی دارد. من نشان می دهم که هیچ توافقی در مورد موضوع دوگانه انگاری وجود ندارد، و به این نتیجه می رسم که اگر سوئینبرن بخواهد این فرضیه استدلال او را قویاً تأیید کند، کار زیادی در پیش دارد. سپس نشان می‌دهم که در حالی که اصل سادگی عموماً به عنوان ابزار خوبی برای موقعیت‌های دنیای واقعی مورد توافق قرار می‌گیرد، هنگام تلاش برای استفاده از آن برای قضاوت بین فرضیه‌ها برای توضیح جهان، تفاوت‌های مهمی وجود دارد. اصل سادگی به دانش پیشینه و مجموعه‌ای از فرضیه‌های متقابلا انحصاری و مشترک جامع نیاز دارد تا به درستی به کار گرفته شود، که هر دوی آنها در اینجا وجود ندارند. اگر حق با من باشد، ما نمی توانیم به طور منطقی چندین مقدار لازم برای استفاده از قضیه بیز را اختصاص دهیم. بنابراین نمی توان از رویکرد بیزی برای مسئله وجود خدا استفاده کرد. در نهایت، من نشان می‌دهم که از مفروضات خود سوینبرن می‌توان برای ایجاد یک نتیجه‌گیری متفاوت استفاده کرد، که شک بیشتری را در روش‌شناسی او ایجاد می‌کند.

ریچارد سوئین‌برن معتقد است که حیات پس از مرگ تنها در صورتی ممکن است که انسان دارای نفس مجرّدی باشد که بعد از مرگ باقی مانده و هویّت انسان را حفظ نماید. بدین جهت وی تلاش می‌کند با اثبات نفس، حیات پس از مرگ را حقیقتی ممکن و محتمل بداند. وی ایراداتی چون عدم تبیین کیفیت ارتباط دو جوهر کاملا متفاوت، عدم تبیین علت ارتباط نفس با بدنی خاص و ناسازگاری با اصل بستگی علی فیزیکی را نادرست دانسته و معتقد است پذیرش نفس با هیچ مشکل عقلی و فلسفی مواجه نیست. بعد از پاسخ به مشکلات پذیرش نفس، وی تلاش می‌کند بر مبنای اموری چون وحدت هویت شخصی، آگاهی، وجود همزمان حالات ذهنی و استدلال امکانی وجود نفس را اثبات ‌نماید. این مقاله ضمن بررسی و نقد برخی ادله‌ی سوئین‌برن، از برخی ادله‌ی دیگر ارائه شده توسط وی دفاع نموده و بر این اساس، ممکن و محتمل بودن حیات پس از مرگ را نشان می‌دهد.

ترجمه ماشینی: این مقاله از یک دکترین کلاسیک تغییر ناپذیری الهی دفاع می‌کند و ادعا می‌کند که تأثیرگذارترین ایراداتی که متکلمان و فیلسوفانی مانند ریچارد سوینبرن علیه آن وارد کرده‌اند. این تغییر ناپذیری الهی بیشتر نظری است تا عملی، فلسفی است تا کتاب مقدس، و با خدای «شخصی» که با مخلوقات ارتباط دارد، منسجم نمی شود – ریشه در تفسیر خاصی از عقل الهیاتی دارند. من شرح سوئینبرن از عقل الهیات را با کمک تفسیر کارل بارت از انسلم تشخیص می دهم و از طریق تفسیر الهیاتی از مزمور 102، تحلیلی از خالق، گزارشی متضاد از تغییر ناپذیری الهی ارائه می کنم که ریشه در رویکردی متمایز به عقل الهیاتی دارد. تمایز موجودات، و بررسی De trinitate آگوستین.

ترجمه ماشینی : این پروژه یک ارزیابی مجدد فلسفی از نظریه هنری مور در مورد فضای الهی ارائه می دهد، که - از طریق نیوتن - بخشی از مبانی متافیزیکی فیزیک جدید شد. البته، این فضا به زودی به یک اتر غیرشخصی سکولاریزه شد، سپس به ظاهر توسط اینشتین نسبی شد. با این حال، برخی از فیلسوفان اخیر - مانند ریچارد سوینبرن، ویلیام لین کریگ و جان لوکاس - به طور متقاعدکننده ای استدلال کرده اند که مکان و زمان مطلق با فضازمان کیهانی و همچنین با تفسیر نئولورنتسی از نسبیت سازگار است. با این حال، در حالی که بسیاری اجازه داده‌اند این بازگشت احتمالی مطلق‌ها برای تغییر شکل الهیات و فلسفه زمان آن‌ها، به نظر می‌رسد که تعداد کمی از پتانسیل آن را برای بازاندیشی در رابطه خدا با فضا درک کرده باشند. بنابراین، دفاع از نظریه مور از فضای الهی در نقطه اتصال کامل بین یک گشایش رادیکال جدید و تعداد کمی که متوجه باز بودن آن شده اند قرار می گیرد. بخش اول پروژه ما نوشته‌های مور درباره فضای الهی را تفسیر می‌کند، و زمینه متنی و الهام‌بخشی را برای راه‌اندازی دفاع فلسفی تازه‌ای از فضای الهی در بخش دوم فراهم می‌کند، و به این نتیجه می‌رسد که فضای الهی همچنان باید وزن قابل‌توجهی در فلسفه دین معاصر داشته باشد.

ترجمه ماشینی : مسئله رابطه بین تجربه دینی و اعتقاد مسیحی به خدا در الهیات و فلسفه دین معاصر به شیوه های کاملاً متفاوتی مطرح می شود. به منظور ایجاد پاسخی که از دام های «مدل ادراک تحلیلی» (آلستون، یاندل، سوینبرن) و مدل «بیش زبانی» برای تفسیر تجربه دینی مسیحی (تیلور، لیندبک) اجتناب کند، این پایان نامه رویکردی را ارائه می دهد که ترکیبی از یک پدیدارشناسانه است. بررسی احساسات، بررسی مفهومی خداگفتاری و «باور» مسیحی و نیز دیدگاه‌های الهیاتی، جامعه‌شناختی و انسان‌شناختی. در مرکز تفسیر توسعه یافته در اینجا، مقوله پدیدارشناختی «احساسات وجودی» است که باید به عنوان یک جنبه الهیات و فلسفی مرکزی از تجربه دینی مسیحی در نظر گرفته شود. با استفاده از این مفهوم معاصر، خوانشی بدیع از مفهوم «احساس» اف. شلایرماخر پیشنهاد می‌شود و انواع مختلفی از تجربه‌های مسیحی تفسیر می‌شود (مانند تجارب «هیبت»، «معجزه هستی»، «بدبختی» و «جامعه رستگارشده» ). این مطالعه از طریق درکی فلسفی از اعتقاد مسیحی به خدا، تفسیری انتقادی از مفهوم «باور دینی» ویتگنشتاین متأخر ارائه می‌کند و بینش‌های ویتگنشتاینی را با مفهوم «ایمان پویا» پل تیلیش ترکیب می‌کند و علیه «گرامرگرایان» و «ویتگنشتاینی» استدلال می‌کند. گزارش های بیانگر باورهای مسیحی در مورد خدا معمولاً راهنمای زندگی هستند، اما با این وجود مشکوک هستند. ماهیت خداگفتار مسیحی دوباره با ترکیب بینش ویتگنشتاین متأخر در مورد نقش‌های دستوری و بیانی خدا-گفتار با تأکید مرلوپونتی بر نوآوری زبانی و دیدگاه رومن یاکوبسون در مورد کارکردهای زبان تفسیر می‌شود. در نهایت، ادعایی که رشته‌های پدیدارشناختی، مفهومی و الهیاتی این مطالعه را به هم پیوند می‌دهد، به رسمیت شناختن «کشش دعوت‌کننده اعتقاد دینی» تجربه مربوطه است. شکل‌گیری و شکل‌گیری مفهوم دینی مسیحی را می‌توان ناشی از احساسات وجودی «فوق‌العاده» دانست، جایی که باورهای حاصل از خدا عمدتاً اما به طور کامل به معانی سنتی محدود نمی‌شوند.

«علم مطلق» وصفی از خداباوری کلاسیک است که چگونگی فهم آن بر سایر آموزه‌های خداباوری کلاسیک، همانند تغییرناپذیری، اختیار خداوند، و اختیار انسان تأثیر‌گذار است. سویین‌برن، فیلسوف انگلیسی معاصر دین، بر این نظر است که تلقی کلاسیک علم مطلق، نگاه منسجمی نیست و با اختیار انسان، اختیار خداوند، گزاره‌های ناظر برشخصِ اول، گزاره‌های زمانمند و در نهایت متن مقدس ناسازگار است؛ لذا وی از تلقی کلاسیک «علم مطلق» گذر نموده و تبیینی تعدیل‌یافته‌تر از این مفهوم ارائه نموده است. وی معتقد است که چون محدود بودن علم خداوند یا به جهت قواعد منطقی یا برنامه‌هایی است که خداوند هنوز تصمیم نگرفته است؛ یا از این جهت است که خداوند خود علمش را محدود ساخته است، بنابراین چنین محدودیت هایی از پرستش او نمی‌کاهد. اما به نظر می‌رسد نظریه‌ی علم مطلق تعدیل‌یافته‌ی سویین‌برن با دیگر وصف خدا، یعنی خالقیت او سازگار نیست. همچنین سویین‌برن علم را منحصر در معرفت گزاره‌ای نموده است و از علم شهودی خدا، غفلت نموده است. از آنجا که سویین‌برن خداوند را زمانمند در نظر گرفته است برای زمانی که خداوند علم خود را محدود نموده است مرجحی نمی‌توان در نظر گرفت. توصیف و تفصیل منسجم مطالب فوق و بررسی آن ها به شیوه تحلیلی، موضوع و دغدغه اصلی این مقاله است.