جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تعليقي است براوائل کتاب صافي که دراعتقادات اماميه است ومؤلف بنا بر قول خودش درايام تعطيلات براي توضيح مشکلات وکشف معضلات کتاب آن را نگاشته است.

رساله مختصر تحقيقي است در بيان جايگاه تقيه و نظرات علماي مذهب اماميه و اهل سنت در اين مورد. [رايانه آستان قدس]

ردي است بر جماعتي از متفلسفه و جدليين كه فرقي بين نفس موحد صادق و نفس مرتد خبيث قائل نشده اند و حال آنكه منكرين توحيد باري و امام هادي از نفوس قسم دوم مي باشند. سپس مطالبي فلسفه گونه درباره عقل و نفس و جوهر و طبايع ايراد كرده است. (سيد جعفر و صادق حسيني اشكوري) [ عكسي مركز احياء4/413]

رساله كوتاهي است در رديه اي بر عقايد شيخ احمد كابلي سرهندي از سران طريقت تقشبنديه كه در رواج اسلام در سرزمين هند بسيار تلاش كرده اند. (مسعودي، اكرم) [خطي فارسي 143]

شرحي است بر مطالع الانوار تأليف سراج الدين ابو الثناء محمود بن ابي بکر ارموي (594-682) که گويا شمس الدين ابوالثناء محمود بن عبدالرحمن اصفهاني درگذشته 749 بنام نظام الدين جلال الاسلام محيي السنة ساخته است (ص ع: اصفهاني). (دانشگا ش 3578 و 6831، چلبي بروکلمن ذيل 1: 5/849). شارح فاضل در شرح اين كتاب، همان شيوه را به كار برده كه در شرح تجريد الاعتقاد موسوم به تشييدالقواعد، انجام داده است. اوبخشي از متن را كه قصد شرح دارد، به صورت كامل و با مركب قرمز آورده سپس به شرح گسترده آن پرداخته است. سبكي عسقلاني، سيوطي، طاش كوپري زاده و چلبي شرح مطالع از اصفهاني ياد كرده اند اما در اين مدارك نامي خاص براي اين شرح ياد نشده. حاج خليفه پس از اين كه از شرح اصفهاني و از حاشيه محمد شاه بن يوسف فناري (م-929) بر آن سخن گفته، از شرحي ديگر بر مطالع ياد ميكند كه تنوير المطالع نام دارد و از مؤلف آن سخن نميگويد. برو كلمان نيز شرح اصفهاني و تنوير المطالع را جدا ياد كرده و دومين را مجهل المولف ميپندارد اماجاي شك نيست كه تنوير المطالع - كه صدر آن در كشف الظنون نقل شده - همان شرح اصفهاني است زيرا علاوه بر اين كه در حاشيه داود - بر حاشيه گرگاني عبارتي از شرح اصفهاني نقل شده كه پيداست از همين كتاب تنوير المطالع است، بهترين گواه نسخه شماره 3873 (جاي سخن) است كه در زندگي اصفهاني نوشته شده و بر پشت نخستين برگ آن با خط كهن چنين آمده «‌ كتاب شرح مطالع الانوار من مصنفات المولي الامام المحقق شمس اعملة والدين المشهور بالاصفهاني دامت بركاته » نويسنده اين شرح در آنجا كه مؤلف (ارموي) از زين الدين كشي ياد كرده و از كتاب حدائق او مطالبي نقل ميكند. (عبدالحسين حائري) متن از سراج الدين ابو الثنا محمد بن ابي بكر ارموي در گذشته 689 است، جز تنوير المطالع و تبصير المطالع دواني است كه حاشيه ايست بر همين مطالع الانوار ارموي. (محمد تقي دانش پژوه) المطالع لسراج الدين بن أبي بكر الأرموي المتوفي سنة 982هـ و يصفه صاحب الكشف بأنه كتاب اعتني بدراسته الفضلا، و يشتمل أربعة أقسام في الأمور العامة في الجواهر، في الأعراض، في العلم الإلهي، و قد صنف حوله كثيرون، منها كتابنا هذا، مبتور من أوله [کتابخانه ملک 1/131؛ مرعشي و 32/610و30/474؛ فهرست كتابخانه مجلس شوراي ملي 4/1906/10 و 10/1906؛ كشف الظنون 2/1717؛ سبكي طبقات الشافعيه 294: 6 مفتاح السعاده 299: 1 و 179: 2 الدر الكامنه 100: 5 بغية الوعاه سيوطي (چاپ جديد 200: ... ؛ دانشگاه تهران 12/2595 و 16/263 و 16/373؛ ش 3587 و 6831 دانشگاه؛ ملك 2462ص 131 فهرست عربي؛ ذيل بروكلمن 5/849؛ چلبي؛ مجلس 1/1906؛ سپه 3/521 ش 3033؛ دانشگاه 4558؛ نشريه 5/456 و 9/303]

در معني تقدير و تدبير و تفويض كه در رساله 12 نيز از آن بحث شده بدون خطبه و خاتمه. [مدرسه نواب 26]

محشي شناخته نشد. حاشيه اي توصيفي با عناوين (قوله-قلنا) بر رساله «التهليلية» شمس الدين محمد استرآبادي (قرن10ق). معرفي شده در همين فهرست-است. اين حاشيه هر چند مختصر است اما توضيحات جامعي در مورد مباحث مطروحه ارائه كرده است. با جستجو در منابع محشي شناخته نشد. [اهدائي رهبر4-1]