جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

نظریه رشد شناختی ویگوتسکی که به نظریه اجتماعی- فرهنگی رشد شهرت دارد، یکی از نظریه های سازنده گرایی است که بر تاثیر قابل توجه کنش متقابل میان یادگیرنده و محیط اجتماعی اش در رشد شناختی تاکید می نماید. از سوی دیگر روش یادگیرنده محوری که نظریه ویگوتسکی زیربنای تئوری آن را تشکیل می دهد، مهمترین نوع آموزش مبتنی بر نظریه های سازنده گرایی شناخته می شود.در این مقاله پس از مرور نظریه سازنده گرایی و روش آموزشی یادگیرنده محور، روش کنونی انجام کارورزی مددکاری اجتماعی در ایران به صورت اجمالی مرور شده است. سپس مدلی برای آموزش دانشجویان مددکاری اجتماعی در محیط کارورزی با تاکید بر جنبه های کاربردی نظریه ویگوتسکی و روش یادگیرنده محور ارایه شده است. در این مدل چگونگی بکارگیری یادگیری مبتنی بر مساله، خودسامان گری، شاگردی شناختی و سنجش تکوینی- عملکردی در کارورزی مددکاری اجتماعی تبیین شده است.مدل پیشنهادی با مبنا قرار دادن الگوی عمومی آموزشی گیج و برلاینر (1988) فرایند آموزش- یادگیری مددکاران اجتماعی را تشریح می کند. سنجش آغازین (تعیین ویژگی های ورودی یادگیرندگان و گزینش و تدوین هدف های آموزشی)، تعیین روشها و فنون آموزشی، انتخاب منابع و مواد آموزشی، تعیین فعالیت ها و تکالیف یادگیری و تعیین روشها و فنون سنجش و ارزشیابی مهمترین مواردی هستند که در مدل به آنها پرداخته شده است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

به منظور بررسی علل سوء مصرف و وابستگی به مواد مخدر در مجروحان جنگی، نمونه ای به حجم 380 نفر از مجروحان جنگی با درصدها و انواع مختلف مجروحیت ها به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شد و پرسشنامه 39 سوالی علل سوء مصرف و وابستگی به مواد که 5 حوزه علل فردی، اجتماعی، اقتصادی، آموزشی – فرهنگی، خانوادگی و قانونی را اندازه می گیرد بر روی آنها اجرا شد. به منظور تعیین علل از آزمون مربع کای و آزمون علامت استفاده شد، تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد عوامل فردی، اقتصادی و آموزشی – فرهنگی از عوامل اعتیاد مجروحان جنگی است، ولی عوامل اجتماعی، خانوادگی و حقوقی نقش کمتری در اعتیاد و وابستگی به مواد مخدر دارند. نتایج تحقیق بر روش های پیشگیرانه به منظور جلوگیری از ابتلا مجروحان جنگی به سوء مصرف و وابستگی به مواد تاکید دارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقاله حاضر به دنبال پاسخگویی به دو سوال اساسی است. مشارکت شهروندی در طراحی الگوهای برنامه ‌ریزی شهری چه جایگاهی دارد؟ نقاط قوت، ضعف، فرصت ‌‌ها و تهدیدهای مشارکت شهروندان در طرح‌ های برنامه ریزی شهری کدامند؟ برای پاسخ به پرسش نخست، مشارکت شهروندی از جنبه ذهنی بررسی شده است. این بخش، تغییر در گرایش ها، باورها و دیدگاه‌ های مردم را مورد توجه قرار می ‌دهد. برای پاسخ به پرسش دوم، رفتار مشارکت، سازوکار و نحوه مشارکت در حوزه‌‌ های فرهنگی - اجتماعی، مدیریتی، حقوقی و فضایی بررسی شده است.این مطالعه به روش تحقیق کیفی انجام شده است. جمع آوری اطلاعات در قالب پرسشنامه باز همراه با مصاحبه عمیق و با تکنیک تجزیه و تحلیل (SWOT) صورت گرفته است. بررسی نقاط قوت، ضعف ‌‌ها، فرصت‌‌ ها و تهدیدهای اجتماعی - فرهنگی، مدیریتی، قانونی و فضایی - کالبدی مشارکت شهروندان در طراحی، اجرا، حفاظت و نگهداری از طرح ‌ها و برنامه‌‌ های شهری از دلایل اساسی انتخاب این تکنیک است.جامعه آماری شامل 30 نفر از اساتید و صاحب نظران حوزه‌‌ های برنامه ‌ریزی شهری و مشارکت شهروندی است که از بین اساتید دانشگاه تهران و سازمان شهرداری شهر تهران در سال 1386 به روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس (نمونه متخصص و صاحب نظر در حوزه مورد مطالعه). انتخاب و بررسی شده است.نتایج نشان داد که طراحی الگوهای جامع برنامه ریزی شهری در شهر تهران مستلزم مشارکت فعال شهروندان است. این مشارکت باید داوطلبانه و هدفمند صورت گیرد. برنامه ریزان شهری نخست باید بر مشارکت ذهنی و تغییر در باورها و گرایش ‌‌های شهروندان تاکید نمایند. رفتار مشارکتی در برنامه‌‌ های شهری نیز باید در دو بخش انجام شود. در طراحی و اجرای برنامه ‌‌های شهری، باید مشارکت متخصصین و نخبگان در اولویت قرار گیرد. اما عمده مشکلات شهر تهران مربوط به حفاظت و نگهداری از طرح ‌ها و برنامه ‌های اجرا شده است. جلب مشارکت زنان، جوانان و بازنشستگان و علاقه ‌مندان و تعیین سازوکارهای مشارکتی آنان در حوزه‌‌ های اجتماعی، مدیریتی، قانونی و فضایی - کالبدی می ‌تواند کارایی، اثربخشی و بهره وری برنامه ‌‌های مدیریت شهری را تقویت کند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

در این پژوهش نکات اساسی گفتمان منتسکیو در رمان «نامه های ایرانی» در 1721 نشان داده شده است. او برای پیشبرد مقاصد اجتماعی و تربیتی، مقایسه ای با فضای فرهنگی ایران به منظور آگاهی انسان طبیعی متفکر به جای انسان پرورش یافته سطحی نگر قرن 17 انجام داد. منتسکیو با تصور قضاوت خارجیان شرقی درباره ساختار اجتماعی فرانسویان و در کل اروپاییان راهی گشود که واکنش های جهان بینانه اش میان نشانه ها و پدیده ها نه تنها خود او را در نظریاتش با انتشار اثر فلسفی جاودانه «روح القوانین» 1745 که در ارتباط با این رمان شکل گرفته است، استوار کرد بلکه معاصرین او چون ولتر نیز تحت تاثیر همین مقاصد روشنگرایانه عقاید فلسفی خود را به منظور نفوذ در فرهنگ عامه انسجام بخشیدند. بدین صورت پژوهش ها در انسانگرایی منطقی درباره فردیت و کنش آن در تربیت زنان، در مذهب و در سیاست با در نظر گرفتن شرایط جغرافیایی چون ماشین تکثیر در ادبیات به کار افتاد. قوانین تربیتی و اجتماعی وضع شده در پایان قرن هجدهم، دوران انقلاب، که یکی از پایه گذارانش اوست، به همان صورت بنابر خواسته روشنگران تحقق نیافت. کمبودها و برداشت های اشتباه از کاوش های فرهنگی و آموزشهای تشکل نیافته، انسان گرایی را به چالش های دیگر فرهنگی کشاند، امام فصل تازه ای به عنوان انسان شناسی در قرن 19 راه خود را گشود. تحقیقات در معرفت شناسی که از این دوره راه عقلانی پیدا کرد، همراه با نظریات جهان شمول ره سیصد ساله پیموده و هنوز هم در فراز و نشیب های وجودی و تربیتی، آن جستجوها ادامه دارد. اما شوق ایران شناسی از آن به بعد وارد مرحله جدیدی از تاریخ شد.