جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تمامی آثار هنری، افکار و تخیل موریس بارس را باور می کنند. در عرصه هنر، بیش از هر چیز، پیام های انسانی، اجتماعی و عقیدتی که هنرمند با هنر خود سخاوتمندانه در اختیار عموم قرار می دهد، توجه بارس را جلب می کند. به این ترتیب، او همواره در پی آن هنری است که با روحیات هنری خودش سازگار باشد، افکار و عقاید منسجم اش را از هم نپاشد و او را از راه و روش خویش به بیراهه نکشاند. از این رو، هنر از دیدگاه بارس نه تنها روشی برای کشف و شناخت روحیات فردی و دسته جمعی است، بلکه می تواند همچون دست آویزی برای رسیدن به جاودانگی مطرح شود. در این مقاله، سعی بر آن است تا کلیه آثار موریس بارس را درباره هنر، به ویژه هنر نقاشی، مطالعه و بررسی کنیم تا بتوانیم انعکاس مستقیم نقاشی های برخی از هنرمندان نامدار اروپایی را بر افکار و آثار این نویسنده قرن بیست فرانسه بیابیم، اثر الهام بخش آن ها را نزد او برجسته تر نمایان سازیم و در نهایت، باری دیگر، به ارتباط میان رشته های مختلف هنری تاکید کنیم.

شعر ویکتور هوگو سرشار از تصاویر و استعاره های ادبی است و گاستون باشلار پایه گذار نقد عالم خیال با توجه خاصی به اشعار ویکتور هوگو این تصاویر ادبی را بر اساس تقسیم بندی چهار عنصر در آثار نقد خود مورد مطالعه و تحلیل قرار می دهد. ابتدا استعاره هایی را که با عنصر آب پیوند دارند در نظر می گیرد و سپس تلفیق این عنصر را با عناصر دیگر مانند هوا و خاک پی می گیرد. اما عالم خیال ویکتور هوگو آن چنان گسترده و پیچیده است که در چهارچوب چهار عنصر نمی گنجد و از آن فراتر می رود و آن جاست که باشلار در پی کشف وحدت تخیل شاعر بر می آید و آن را در «تخیل کیهانی» او می یابد: «تخیل کیهانی» تمامی عناصر را در خود تلفیق می کند و به «استعاره های کمال یافته» تبدیل می شود. این استعاره نهایی گویای آن است که تخیل این شاعر بزرگ تمامی گستره دنیا را از آن خود می داند و در آن ماوا می گزیند. وسعت و گستردگی کیهانی نه تنها موجب گمگشتگی روح شاعر نمی گردد بلکه به آن امنیت و آرامش می بخشد.

کارلایل تحت تاثیر تفکر آلمانی، تمایل طبیعی انسان را به طرف قهرمان پرستی می بیند، و به نظر او مردانی در دنیا وجود دارند که از طرف خدا به منظور هدایت و راهنمایی انسان انتخاب شده اند. بهترین اجتماعات آن هایی هستند که به وسیله این اشخاص هدایت می شوند. این قهرمانان می توانند در نقش های مختلف مانند پیغمبر، کشیش، شاه و ادیب ظاهر شوند. بیشتر آثار کارلایل بررسی تحول، وظایف و تاثیر این قهرمانان می باشد. دیدگاه کارلایل تحت تاثیر عقاید هگل در مورد رابطه بین سرور و برده می باشد که از دیدگاه هگل شخصیت سرور خودخواه است و خودکفایی مادی و معنوی خود را از راه استفاده از برده به دست می آورد. این رابطه عملی است چون ماهیت شخصیت برده اصولا از راه خدمت کامل می شود. کارلایل با محول کردن نقش سرور به خدا جنبه منفی این رابطه را خنثی می کند. در اواخر قرن نوزدهم یکی از قهرمان ها رابرت براونینگ شاعر معروف انگلیسی بود.

فرّ کیانی از فریدون به کی قباد پیوست و سپس به شش نفر از پسران و نوادگان کی قباد منتقل شد: از کی اپیوه به کی کاوس، کیارش، کی پیشین، کی ییارش و سرانجام به کی سیاوش و کیخسرو. در شاهنامه و آثار سهروردی نیز همچون اوستا از تعلق یافتن فرّه به کیخسرو و بر آمدن کارهای بزرگ از وی و از فضایل قدسی و بی مرگی که به یاری فرّ نصیب کیخسرو شده و او را تا حد سالکی جهان بین و حکیمی متأله و صاحب کشف و شهود عروج داده، سخن رفته که در این مقال به اجمال بدان اشارت می رود.

شاعر آمریکایی، رابینسون جفرز (1962-1887) یکی از نمونه های برجسته شاعرانی است که عقاید فلسفی مدونی داشتند و در شعر خود به بیان آن ها می پرداختند. از یک سو، آشنایی عمیق وی با علم و از سوی دیگر، پیشینه مذهبی اش که متاثر از تربیت خانوادگی بوده است، از وی متفکری دو وجهی ساخته است. با در نظر گرفتن برخی تناقض ها، این مقاله در پی مقایسه دیدگاه های پایدار در شعر جفرز درباره رابطه انسان با خدا، طبیعت، حیات و مرگ با اشعار عرفانی ادبیات فارسی است. سرانجام، به تعریف مفهوم عشق و نقش ادبی آن پرداخته است. شباهت های فکری شعر جفرز با شعر عرفانی ایران که متعلق به دو زمینه تاریخی، اجتماعی و فلسفی مجزا می باشند نمایانگر این است که مفاهیم عشق، انسانیت، خدا، مرگ و طبیعت به گونه ای مشابه در این دو سنت شعری به نمایش در آمده اند.

نمایشنامه «ویلهلم تل» اثر فریدریش شیلر در سال 1804 برای نخستین بار در شهر «وایمار» به نمایش درآمد. موضوع این نمایشنامه جنگ آزادی خواهانه ملت سویس است. هدف این مقاله این است که نشان دهد شیلر با استفاده از کدامین عناصر دراماتیک به «تل» بزرگی بخشیده است.

در این مقاله تلاش می شود میان «هرمنوتیک» به عنوان نظریه و راهی برای تفسیر متن، و «تحلیل گفتمان» به عنوان نظریه سازوکار شکل گیری و ساخت معنا در بافت های مختلف ارتباط برقرار شود. به این منظور، پس از مرور دیدگاه های مربوط به آن ها در هرمنوتیک و تحلیل گفتمان، عناصر تشکیل دهنده اصلی هر تفسیری معرفی و توصیف خواهد شد و با ارایه مثال هایی نشان داده خواهد شد که هر کدام از این عناصر تشکیل دهنده یا سازنده معنایی در گفتمان های متفاوت می تواند در تفسیری که از متن در ذهن خواننده (خوانشگر یا مفسر) شکل می گیرد تاثیر بگذارد. به طور کلی می توان این عناصر سازنده و تاثیرگذار بر معنا و تفسیر متن را در چهار عنوان کلی ارایه کرد: 1- متن؛ 2- بافت (بافت بلافصل، بافت کلان)؛ 3- تولید کننده (مولف)؛ 4- فهمنده (بازتولید کننده/ تفسیرگر).

گرچه سر والتر اسکات معمولا به عنوان یک نویسنده رمانتیک شناخته شده است، لکن تحلیل رمانتیسم ادعا شده او نشان دهنده این امر است که این سخن سطحی است: اندیشه او عمیقا تحت تاثیر مفاهیم روشنگری اسکاتلندی و نئوکلاسیسم است. بسیاری از رمان های سر والتر اسکات بیشتر در عکس العمل به انقلاب مشروطه سال 1688 میلادی بریتانیا و معاهده اتحاد سیاسی بین انگلستان و اسکاتلند نوشته شده است تا انقلاب فرانسه. این معاهده بر فرهنگ اسکاتلند در قرن هجدهم میلادی تاثیر گذاشت. یکی از نتایج آن گسترش تاریخ نگاری و فلسفه تاریخ روشنگری اسکاتلندی بود که بنیان نظام مند کردن تاریخ نزد والتر اسکات را شکل می دهد. طرح های داستانی والتر اسکات به عنوان وسیله ای برای آزمون و بررسی جوامع گوناگون در مراحل مختلف توسعه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی عمل می کند. این طرح ها همچنین قدر ارزش های نئوکلاسیک گرانبهایی همچون برتری عقل بر احساس و اهمیت خویشتن داری و میانه روی را می آموزند. توجه والتر اسکات به قرون وسطی و استفاده از مکان های بیگانه از علاقه روشنگری اسکاتلندی به تفاوت والتر اسکات به قرون وسطی و استفاده از مکان های بیگانه از علاقه روشنگری اسکاتلندی به تفاوت فرهنگی نشات می گیرد. علاوه بر این، گریز زدن های او در روایت ها شاهدی برای دل مشغولی رمانتیکی به خویشتن نیست، بلکه تحولی است در شیوه ادبی بریتانیایی قرن هجدهم میلادی.

به رغم مرزهای کهن فرهنگی – عقیدتی میان شرق و غرب، مهاجرت انسان و سرمایه در دو مسیر مخالف، مردم این دو خطه را پیوسته به هم نزدیک تر، و همزیستی و تفاهم آنان را امری پیوسته ضروری تر می سازد. میراث ادبی شرق شناسی کشورهای آلمانی زبان که در دیوان غربی – شرقی گوته اوج و تبلور خاص خود را می یابد، می تواند در راه برقراری این تفاهم نقشی سازنده داشته باشد. این مقاله از این منظر به بررسی دیوان گوته می پردازد.

منتقدانی که با مارسل پروست هم عصر بوده اند غالبا بر این ادعا پافشاری کرده اند که «در جستجوی زمان از دست رفته» فاقد ساختاری منسجم است. مقاله حاضر که نخستین اثر شگفت انگیز این نویسنده را دقیقا مورد بررسی قرار می دهد، می کوشد تا جنبه های بدیع ساختاری رمان را آشکار سازد. وجود مهم ترین درونمایه های داستان، حضور شخصیت هایی که در آغاز معرفی می شوند و سپس در بخش های بعدی اثر ظاهر می گردند و نیز ساختار کومبره که همان ویژگی های ساختاری کل اثر را در بردارد، به خوبی نشان می دهد که نظم و انسجامی دقیق بر رمان مارسل پروست حاکم است و عدم درک این ساختار به دلیل نوآوری های نویسنده در این مقوله بوده است.