جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫نوشتار حاضر، به بررسي بخشي از ديدگاه‌هاي ناصرالدين قفاري، يکي از عالمان اهل سنت با گرايش‌هاي وهابي‌گري مي‌پردازد. و نقدهاي وي در اعتقادات شيعه اماميه در زمينه امام و ويژگي‌هاي او و مباني و اصول حاکم بر امامت را ارزيابي مي‌کند. نويسنده در پنج فصل ابعاد مختلف امامت را از منظر شيعه اماميه اثبات کرده و شبهه‌هاي قفاري در اين زمينه را پاسخ مي‌گويد. فصل اول به کليات تحقيق اختصاص دارد. در فصل دوم ابتدا تعريفي از امامت در لغت و اصطلاح ارائه شده، سپس نياز و ضرورت وجود امام، صفات اصلي امام از منظر شيعه اثناعشري، مانند افضليت، علم، عصمت امام همراه با ادله قرآني، روايي و عقلي مبتني برآن‌ها مطرح شده و اشکال‌هاي قفاري درمفهوم امامت و امام، منشأ پيدايي شيعه و افسانه عبدالله بن سبأ نقد گرديده است. پاسخ ايرادهاي قفاري در زمينه مقام و موقعيت ويژه امام معصوم( و نقد ديدگاه‌هاي وي در تقيه، از ديگر مندرجات اين بخش محسوب مي‌شود. در فصل سوم به تبيين حصر امامت در دوازده امام از منظر شيعه پرداخته شده و شبهه هاي قفاري مطرح و ادله انحصار امامت در علي( و فرزندان معصوم آن حضرت به وسيله نص صريح و صحيح ذکر شده است. در فصل چهارم حکم منکر امامت و کفر وي از منظر اعتقادات شيعه و ديدگاه ائمه مذاهب چهارگانه اهل سنت مطرح و نقد مي‌گردد. تکفير صحابه از سوي شيعه و تصريح اهل سنت بر عدالت صحابه، اثبات ارتداد و عدم عدالت برخي صحابه، شروط عدالت آنان و نقد ديدگاه‌هاي قفاري، از ديگر مطالب همين فصل به شمار مي‌آيد. در فصل پنجم به بحث در اين مسأله مي‌پردازد که: تنها راه شناخت امام معصوم، نص صريح و صحيح است و با اجماع، انتخاب و شورا نمي‌توان امام را تعيين کرد. نويسنده در اين موضوع نيز به اشکال‌هاي قفاري پاسخ مي‌دهد.

‫ناصربن عبدالله قفاري يکي از علماي سلفي، و از استادان دانشگاه ام‌القري مدينه است. او پيرامون مباني فکري مکتب اهل بيت‌( و انديشه‌هاي ابن‌تيميه به‌صورت تطبيقي مطالعه گسترده‌اي انجام داده، و همواره تلاش کرده تا کفر شيعيان را اثبات نموده و آنان را خارج از دين اسلام معرفي کند. پژوهش حاضر کوشيده است تا با روش توصيفي و تحليلي، انديشه‌هاي قفاري را درباره جايگاه ائمه‌(، بر اساس آن‌چه در کتاب خود با عنوان "اصول مذهب الشيعه الاثناعشريه" آورده است، مورد نقد و بررسي قرار دهد. او در راستاي ديدگاه سلفيه و برداشت خاص آنان از مباحث توحيد و شرک، هرگونه توجه، فروتني، تعظيم، کمک طلبيدن، واسطه قرار دادن انبيا و اولياي الهي به درگاه خداوند، و طلب حاجت از غيرخدا را شرک معرفي کرده و از دايره توحيد خارج مي‌داند. قفاري همانند ساير علماي اهل سنت، امامت را تنها يک مقام سياسي و اجتماعي مي‌داند که توسط مردم و به‌عنوان جانشين رسول خدا‌( انتخاب مي‌شود. او همچنين به تبعيت از سلفيه، به جسمانيت خدا معتقد است و لوازم و آثار اين اعتقاد را نيز مي‌پذيرد. وي در پنداري نادرست، توحيد افعالي را به‌گونه‌اي تفسير مي‌کند که توحيد در خالقيت، حاکميت و مالکيت را نيز شامل مي‌شود؛ علاوه بر اين مسأله، او به‌دليل عدم برخورداري از درکي روشن درباره تمايز ميان تفسير آيه و تطبيق آن بر يک مصداق، مي‌نويسد که شيعيان آيات توحيد را به ولايت ائمه‌( تفسير کرده‌اند و درصدد نابودي اساس دين اسلام هستند. مهم‌ترين روش قفاري آن است که وي براي انکار حقايق، کينه‌توزانه موضع‌گيري مي‌کند، در نقل روايات، کاملاً گزينشي و سليقه‌اي عمل مي‌کند، و براي معرفي مذهب اماميه از خبرهاي ضعيف به نفع خود بهره مي‌برد. به‌علاوه، او ميان تفسير و تأويل قرآن فرقي نمي‌گذارد. بر اين اساس، پژوهش حاضر به چهارده ايراد قفاري درباره جايگاه ائمه اهل بيت‌( در مکتب تشيع به‌تفصيل پاسخ داده است.

برخی از مطالب مورد بحث و بررسی در این رساله عبارت است از : سبق و رمایه چیست - مسابقات و شقوق مختلف آن - دو پرسش - بررسی مستند سبق و رمایه- آیاتی از قرآن کریم در موضوع سبق و رمایه- استنتاج از دلایل (قسمت مسابقه بعنوان هیاتی درافعال - مسابقه درامور ورزشی و بازیها) - جعاله - جعاله و مسابقات - از احکام جعاله و ایجاب و قبول لفظی در عقود - ثبوت یا تحول مصادیق سبق و رمایه - قیاس فقهی یا تمثیل منطقی - قیاس و سبق و رمایه - توضیحی بر فهم اجتماعی نصوص و تطبیق آن با سبق و رمایه - مویدی بر فهم اجتماعی نصوص در سبق و رمایه - رابطه سبق و رمایه مویدی برفهم اجتماعی نصوص در سبق و رمایه - رابطه سبق و رمایه با سلاحهای جدید مدرن از محمد جواد مغینه - نظراتی از امام خمینی درباره اجتهاد و عنصر زمان و مکان در آن - نقش زمان و مکان دراجتهاد چگونه است ؟ - مویدی از استاد مرتضی مطهری .

از سده های نخستین تاریخ اسلام، صوفیان به گرایشهای شیعی منتسب و متهم بوده اند، چنان که ارتباط عین القضات و مقتولان دیگر تصوف با روافض، یک دستاویز عمده قتل آنان را پدید آورده است و بیشینه طرائق صوفی، سلسله خود را به علی(ع) می رسانیده اند. هرچند دو جریان عرفان اسلامی و فرقه های شیعی در مبانی معرفت شناسی، توحید، وحی، نبوت و غیره اختلافاتی دارند، بحث ولایت و تداوم رهبری کاریزماتیک و آسمانی جامعه، مهم ترین حلقه اتصال و شباهت این دو جریان پرتلاطم را تشکیل می دهد. این مقاله به معرفی بیش از 20 ویژگی اولیا، مانند معیت با حق، وساطت فیض الهی و مخاطبه مستقیم با خداوند، در آثار مولوی به ویژه مثنوی معنوی می پردازد و متناظر با اوصاف مذکور، روایات شیعی را از منابع دست اول اندیشه شیعه، مانند نهج البلاغه و اصول کافی متذکر می شود و شباهتها را می نمایاند. به رغم این شباهتها، تفاوت مواضع این دو جریان را نیز درباره نَسَبیت خاص، تعریف عصمت، مصادیق و غیره تبیین می کند.

در این پژوهش باالگو گیری از ماکس وبر مفاهیم اقتصادی ،اجتماعی،سیاسی دو مذهب مانند زهد این دنیایی،نگاه به رستگاری،ربا،ثروت اندوزی،فرد کرایی،دنیا گرایی،ملی گرایی،تلاش منجر به موفقیت و مفاهیمی از این دست را در برابر هم قرار داده و با طرح جداول و مقایسه این مفاهیم به این نتیجه رسیدیم که این مفاهیم در دو مذهب مقایرندو نمیتوان با توسل به مفاهیم شیعی به اصولی مانند فرد گرایی،دنیاگرایی،تلاش منجر به موفقیت و ...رسید.