جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

---

‫در اين پژوهش، ملاک‌ها و معيارهاي صلح و جنگ از ديدگاه قرآن کريم تجزيه و تحليل شده و برخي از اتهامات نارواي وارد شده به دين اسلام، مبني بر جنگ‌طلبي و خشونت طلبي، اين دين نقد و ارزيابي شده است. نويسنده، اسلام را دين صلح، برادري، محبت و عشق به ديگران معرفي کرده و اصل اولي در فقه و آموزه‌هاي قرآني را بر صلح دانسته و جنگ و جهاد را امري ثانوي و اضطراري و البته واجب درصورت به خطر افتادن امنيت مسلمين تلقي کرده است. نويسنده در پنج فصل به ابعاد مختلف صلح و موارد آن پرداخته و شبهه هاي مربوط به جنگ‌طلبي دين اسلام را پاسخ گفته است: در فصل اول، به بررسي مفاهيم کلي تحقيق و نيز به تبيين مفهوم لغوي، اصطلاحي، فقهي، حقوقي و سياسي صلح و همچنين کارکردهاي قرآني آن اختصاص يافته است. در فصل دوم، شيوه‌هاي ايجاد صلح و دوستي در خانواده مطرح شده و نحوه مديريت در خانواده و شيوه‌هاي پرهيز و پيشگيري از نشوز و اختلاف خانوادگي و راه‌کارهاي برقراري صلح در خانواده، شيوه‌هاي تداوم صلح و عوامل بر هم زننده صلح و آرامش در خانواده و آثار صلح و دوستي دراين نهاد؛ شرح و بررسي شده است. در فصل سوم، صلح و راه‌کارهاي ايجاد آن در جامعه، بر اساس آموزه‌هاي قرآن و سنت و سيره پيامبر اسلام(ص) مطرح گرديده و موانع ايجاد صلح در جامعه اسلامي بيان شده است. در فصل چهارم، صلح با غير مسلمانان و اصول جنگ و صلح با آنان تبيين گرديده و اهداف و فلسفه جنگ و صلح و ايده‌هاي اصالت صلح و راه‌کارهاي ايجاد آرامش و همزيستي در روابط بين‌الملل مطرح شده است. افزون بر اين مطالب، اصول دعوت و صلح و پيامدها و پيمان‌هاي صلح پيامبر اسلام(ص) با سران قبايل و کشورها، موانع ايجاد صلح و همزيستي در روابط بين‌الملل بررسي گرديده است. در فصل پنجم، شبهه هايي مانند جنگ طلب بودن دين اسلام و متهم کردن مسلمان به تروريسم و خشونت مطرح گرديده و به اين شبهه ها پاسخ داده شده است.

‫چکيده : اين نوشتار، ترجمه آياتي چند از ابتداي قرآن کريم تا انتهاي سوره انفال به زبان پشتو است. نويسنده با توجه به وجود پنجاه ميليون نفر پشتون در کشور افغانستان و همچنين پشتون‌هاي فراواني که در کشورهاي پاکستان و هندوستان زندگي مي‌کنند، و نيز فعاليت وهابيت عربستان در بين قوم پشتون و تبليغ گسترده وهابيت توسط طالبان تحت حمايت عربستان، ضرورت چنين ترجمه‌اي از قرآن به زبان پشتو را بررسي کرده است. وي ضمن ارائه نمونه‌هايي از ترجمه‌هاي موجود قرآن به زبان پشتو و ترجمه‌هايي که عمدتاً از سوي اهل سنت فعال در افغانستان و پاکستان صورت گرفته، به نقد اين ترجمه‌ها پرداخته و بسياري از آ‌ن ‌ها را گويا ندانسته و مشتمل بر جهت گيري اهل سنت قلمداد کرده و برخي را نيز مي‌ستايد. او در همين زمينه نخستين ترجمه قرآن به زبان پشتو را ترجمه افضل خان ختک برشمرده و آن را ناقص مي‌داند. سپس ترجمه‌هايي ديگر به نام‌هاي ترجمه حبيب‌الله رفيع، ترجمه سيدجعفر حسين‌شاه ريشتوني، ترجمه مولانا عبدالحق دارمنگي (که نويسنده اين ترجمه را مي‌ستايد و آن را روان وصف مي‌کند)، ترجمه دکتر سيدسعيدالله مازاره، ترجمه عبدالله فاني، ترجمه و تفسير ملاکابلي و چند ترجمه ديگر را ذکر مي‌کند که همه آن‌ها در عربستان منتشر شده‌اند. نگارنده نکات اضافي را که در فهم متن قرآن کمک مي‌کند، داخل گيومه آورده و در پاورقي ترجمه نيز توضيحاتي اجمالي درباره برخي واژه‌ها و اصطلاحات و عبارات را ذکر کرده است. در صفحه سمت راست پايان نامه، متن قرآن به خط عثمان طه و در صفحه مقابل آن، ترجمه پشتو آمده و نويسنده مي‌کوشد بر اساس قواعد لغت شناسي و ادبيات عرب، ترجمه‌اي گويا و رسا ارائه دهد.

---

---

‫مثنوى معنوى كه بزرگترين اثر تعليمى در مبانى عرفان به حساب مى‏آيد، سرشار از انواع مختلف كاربردهاى قرآنى وحديثى‏ست. ديدگاه جلال‏الدين مولوى، شاعر عارف قرن هفتم، به اين دو مقوله از مذهب را مى‏توان به دو گونه متفاوت تقسيم‏بندى كرد. در يك گونه مولوى با هنرمندى تمام وبا استفاده از تمثيلات وتشبيهات محسوس به شرح وتبيين پيام آيه يا حديث مى‏پردازد. كه در اين حالت آنچه مى‏گويد با روح كلى مذهب مطابق است. وما آن را »تبيينات هنرى« مولوى در مثنوى ناميده‏ايم. اما در گونه ديگر، او با تمسك به قرآن وحديث، به شرح وبيان اصول اعتقادات صوفيه وويژگى‏هاى طريقت مورد پسند خويش مى‏پردازد. كه در اين صورت، آيه وحديث در كارگاه خيال وعاطفه هنرمند او تغيير شكل پيدا كرده وبه مقصود مورد نظر او برگردانده شده است. به طورى كه ديگر پيام آن آيه وحديث، با روح كلى مذهب نمى‏خواند، بلكه به رنگ ذهنيت گوينده مثنوى در آمده است. وما اين گونه از كاربرد قرآن وحديث در مثنوى را »برخورد هنرى« مولوى ناميده‏ايم؛ امرى كه اساساً جوهره وحقيقت تصوف است، وراى همه ظواهر اقوال بزرگان آن. تصوف حاصل برخورد هنرى كردن با مذهب است. همان طور كه »صوفى« به هر آنچه خوش داشته باشد، مى‏پردازد؛ از گزاره‏هاى مذهبى نيز هر كدام را كه مطابقت بيشترى با ذوق او دارد اخذ مى‏كند. واز درون آيات وروايات، آن چيزى را كه موافق مشرب وسليقه شخصى اوست، بيرون مى‏كشد. چه مطلبى كه بيان مى‏كند، با كليّت دين بخواند يا نخواند. در مثنوى مولوى نيز در كنار همه تبيينات زيبا وخارق‏العاده مولوى از گزاره‏هاى مذهبى، تأويلات و برخوردهاى هنرى فراوانى نيز با آيه و حديث وجود دارد، كه نبايد نايده انگاشته شود.