جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫تمام پديده‌هاي عالم هستي داراي علت و عامل است و تصادف و اتفاق در آن راه ندارد. پيروزي و شکست افراد و جوامع نيز از اين قانون کلي، خارج نيست. بر اساس سنت الهي، انسان با استفاده از نيروي اختيار مي‌تواند در تعيين سرنوشت خود نقش اساسي داشته باشد و در همين راستا، رفتارهاي نادرست، او را به ورطه شکست و نابودي مي‌کشاند. پژوهش حاضر با روش توصيفي و تحليلي به بررسي مهم‌ترين عوامل شکست افراد و جوامع در حوزه‌هاي بينشي، اخلاقي، سياسي و اقتصادي، از منظر قرآن کريم پرداخته است. در حوزه بينش، برنامه‌ريزي و نگاه مثبت به آينده بسيار مهم است زيرا در چنين حالتي، افراد و جوامع با آگاهي از نقاط ضعف و قوت خود، سرنوشت خويش را خردمندانه رقم مي‌زنند. اما اگر دچار غفلت و بي‌توجهي شوند، چشمان آن‌ها از ديدن وضع موجود و نقاط ضعف خود، ناتوان مي‌گردد و آن‌ها را دچار شکست و زبوني مي‌سازد. جهالت و تقليد کورکورانه هم از ديگر عوامل شکست در حوزه بينشي مي‌باشد. در حوزه اخلاق هم اگر انسان گرفتار رذايل اخلاقي شود دچار شکست و هلاکت خواهد شد و از رسيدن به يک زندگي خوب باز مي‌ماند. تکبر، غرور، ترس، ظلم و گناه از عوامل اخلاقي شکست افراد و جوامع انساني به‌شمار مي‌رود. و از بعد سياسي، عاملي که در شکست افراد و جوامع، نقش مهمي ايفا مي‌کند، مسلط شدن رهبران و مديران نالايق بر سرنوشت مردم است. در اين زمينه، آموزه‌هاي ديني همواره نسبت به سوء تدبير هشدار داده است. تفرقه، ترک امر به‌معروف و نهي از منکر، ترک جهاد، استبداد و خودکامگي، از ديگر عوامل مهم شکست در حوزه سياسي است. از نظر اقتصادي هم، که قوام زندگي و حيات جامعه به آن وابسته است، عواملي مانند بي‌لياقتي مسئولان اقتصادي، سلطه دنياطلبان، کم‌فروشي يا گران‌فروشي، اسراف و تبذير، و تنگدستي مي‌تواند موجبات شکست فردي و اجتماعي را فراهم آورد.

---

‫چکيده : پژوهش حاضر بر اساس آيه وضو و روايات تفسيري مربوط، به تشريح ديدگاه‌هاي فقهي شيعه اماميه و اهل سنت در باره کيفيت وضو گرفتن مي‌پردازد و اختلاف نظر و اشتراک نظرآن‌ها در مسح سر و پاها و شستن صورت و دست‌ها در وضو را منعکس مي‌سازد. نويسنده در فصل اول از نوشتار خود به تبيين معناي وضو و تاريخچه اختلاف نظر فقهي در اين زمينه پرداخته است. وي با توجه به آيه وضو و اختلاف‌هاي شيعه و اهل سنت در باره قرائت و تفسير اين آيه، به تاريخ نزول و سبب نزول آيه وضو اشاره کرده و به شرح معاني مفردات اين آيه، سيره و ديدگاه پيامبر اسلام در مورد وضو، کيفيت ساختن وضو در زمان خلفاي سه گانه و امام علي( و عهد امويان و عباسيان مي‌پردازد. نگارنده در فصل دوم از پژوهش خويش آراي مذاهب مختلف فقهي در کيفيت وضو، نيت در وضو، ترتيب و موالات درآن، نواقض وضو، واجبات وضو، نحوه شستن دست‌ها و صورت و مسح پاها و سر در وضو، کيفيت مسح و حکم مسح کردن روي جوراب و کفش‌ها را کرده است. فصل سوم به مقايسه ديدگاه و ادله مذاهب شيعه و اهل سنت در مورد وضو و کيفيت آن اختصاص يافته و ديدگاه‌هاي مشترک و اختلاف نظرآنان در اين باره منعکس مي‌گردد. نويسنده با اشاره به بطلان سيره صحابه و حجيت سنت پيامبر اسلام و اهل بيت(، فقره‌هاي مختلف آيه وضو را به صورت مبسوط از لحاظ فقهي تجزيه و تحليل مي‌کند. وي ضمن تأکيد بر حجيت قرآن در کشف ملاک‌هاي احکام و کيفيت آن‌ها، بطلان اعتماد بر ظن در تفسير را بررسي کرده است.