جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: فلسفه برای قرن‌های متمادی در جهان اسلام شکوفا شد و امروزه نیز یکی از ویژگی‌های مهم زندگی فرهنگی است. دایره المعارف زندگینامه فلسفه اسلامی که اکنون در جلد شومیز موجود است، تمام فیلسوفان، متکلمان و عرفای اصلی و بسیاری را که در توسعه آن سهیم بوده اند، پوشش می دهد. این اثر برجسته به روز شده با مدخل هایی در مورد بیش از 300 متفکر و مفاهیم کلیدی در فلسفه اسلامی، شامل جدول زمانی، واژه نامه و کتابشناسی مفصل نیز می شود. ارجاع به انواع تحقیقات نظری که غالباً با فلسفه مرتبط بودند، مانند علوم اسلامی، نحو، کلام، حقوق و روایات، فراتر از فلسفه است. هر مکتب فکری عمده، از فلسفه مشاء کلاسیک گرفته تا عرفان صوفیانه، بازنمایی می‌شود و مدخل‌ها در طول زمان از سال‌های اولیه ایمان تا دوره مدرن را شامل می‌شود. دایره المعارف زندگینامه فلسفه اسلامی با حضور گروهی بین المللی از نویسندگان آسیای جنوب شرقی، شبه قاره هند، خاورمیانه و شمال آفریقا، اروپا و آمریکای شمالی، امکان دسترسی به ایده ها و افرادی را فراهم می کند که تقریباً 1400 سال از سنت فلسفی اسلامی را تشکیل می دهند.

سهروردی در ضمن تحصیل چنین استنباط کرد که موجودات دنیا از نور به وجود آمده و انوار به یکدیگر می‌تابد و آن تابش متقابل را اشراق خواند و به همین جهت لقب شیخ الاشراق را یافت. نظریه فلسفی سهروردی این بود که هستی غیر از نور چیزی نیست و هرچه در جهان است و بعد از این به وجود می‌آید نور است، لذا جهان جز اشراق نمی‌باشد. منتها بعضی از نورها رقیق است و برخی غلیظ و برخی از انوار ذرات پراکنده دارد و پاره‌ای دیگر دارای ذرات متراکم است و همانگونه که نورهای قوی بر ضعیف می‌تابد نورهای ضعیف هم بسوی انوار قوی تابش دارد. انسان هم از این قاعده مستثنا نیست و به دیگران می‌تابد، همانگونه که نورهای دیگران به او می‌تابد. بمناسبت اینکه از انسان به دیگران نور تابیده می‌شود انسان فیاض است و می‌تواند به دیگران نور برساند و از نور سایرین روشن شود. سهروردی می‌گفت که حکمت بر دو نوع است: حکمت لدنی و حکمت عتیق. حکمت عتیق یعنی حکمت قدیم همواره بوده و در قدیم هندی‌ها و ایرانی‌ها و بابلی‌ها و مصری‌ها و بعد از آن یونانی‌ها برخوردار بوده‌اند. اما حکمت لدنی خاصان از آن برخوردار می‌شوند. اما در آغاز این دو حکمت از یک مبدأ سرچشمه می‌گرفته و آن ادریس بوده که نام دیگر آن هرمس است. بعد از اینکه مردم حکمت از ادریس آموختند به عقیده او به دو شاخه شد که یکی به سمت ایران ودیگری به‌طرف مصر و بعد این دو شاخه وارد اسلام گردید.

ابن عربی با رویکردی عرفانی و ملاصدرا به مثابه یک حکیم متأله در آثار خود به بررسی عقل، خواه به عنوان موجودی مستقل از انسان و خواه به مثابه قوه ای ادراکی در انسان پرداخته اند. مقاله حاضر در صدد تحلیل و مقایسه این دو دیدگاه است. از نظر ابن عربی، عقل اول، نخستین مخلوق روحانی و اولین مفعول ابداعی است که همه معلومات علوی و سفلی است که بدون واسطه از خداوند دریافت می کند. وی عقل نظری را در معرفت به حق، ناتوان می‌شمارد و معتقد است عقل در شناخت حق‌تعالی، دو مقام دارد: مقام ادراک و مقام قبول و پذیرش. عقل از ادراک و شناخت ذات حق و بعضی از مراتب تعینات و تجلیات حق، ناتوان است، اما در مقام پذیرش و قبول، قادر به شناخت حق بوده و محدودیتی ندارد. ملاصدرا در برخی آثار خود، عقل را صادر نخستین به شمار می آورد، ولی در برخی آثار دیگر به پیروی از دیدگاه عرفا، وجود منبسط را صادر نخست می‌پندارد. وی هرچند برای عقل، جایگاه رفیع معرفت‌شناسی درنظر می‌گیرد، اما با پذیرش محدودیت‌های آن و ردّ حجیت مطلق برای عقل، مدعی است فرد می‌تواند با شناخت‌های عقلانی به‌سوی استکمال نفسانی خویش پیش رفته و زمینه را برای دریافت‌هایی فراتر از عقل فراهم آورد.