آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

چکیدهحرص از منظر قرآن و روایاتبه کوششالهام اسماعیل‌زادهحرص به معنای علاقه و رغبت شدید بر چیزی همراه با فعالیت زیاد است و صفتی است نفسانی که انسان را بر جمع نمودن زاید از آنچه به آن احتیاج دارد، وامی‌دارد. در قرآن و روایات از واژگانی نظیر طَمَع، شَرَه، شُحّ، هَلََع و نَهَم در معنای حرص استفاده شده است. خداوند این صفت را در نهاد انسان قرار داده است تا به کمک عقل، آن را برای رسیدن به خیر به کار برد. واژه حرص‏ معمولا بار منفى دارد ولى گاه این واژه در مواردى به کار مى‏رود که نه تنها جزء اخلاق رذیله نیست ‏بلکه فضیلت محسوب مى‏شود و از آن به حرص ممدوح تعبیر شده است و در جایى است که در مورد علاقه شدید به کارهاى خیر مانند: انجام واجبات، خودسازی، جهاد، کسب دانش، هدایت دیگران و... به کار رود. عوامل پیدایش حرص مذموم، بر اساس این تحقیق، بینش غیر حقیقی و کاذب به انسان و جهان، شیطان، پندار جاودانگی، دنیادوستی و دنیا‌طلبی، ضعف ایمان و سوءظن به خدا، جهل و نادانی، ترس از فقر و آرزوهای طولانی می‌باشد. عوامل پیدایش حرص ممدوح نیز عبارت است از: حسن ظن به خدا، شدت علاقه به هدف، حب اهل بیت (علیهم السلام) و توبه. حرص شدید، پیامدهایی دنیوی و اخروی نظیر آخرت‌گریزی، از بین رفتن ایمان، ناخشنودی از حکم و قضای الهی، ارتکاب گناهان دیگری همچون استهزا، بخل، جزع، بی‌توجهی به مساکین، خوردن مال یتیم، جمع میراث از طریق نامشروع و خوردن آن، و محرومیت از رزق و روزی، ذلت، رنج و ناراحتی روحی و جسمی، عذاب الهی و محروم شدن از بهشت دارد. حرص ممدوح را باید تقویت کرد و حرص مذموم را باید درمان کرد، راهکارهای درمان عبارتند از: تقویت ایمان و اعتقادات نظیر خداشناسی، معادشناسی و شناخت نفس، و راه‌هایی عملی همچون قناعت و ساده‌زیستی، سخاوت، انفاق، همنشینی با پایین دستان، اقامه نماز، امانتداری ووفای به عهد و پناه بردن به خدا از حرص.کلید واژه ها : حرص، طمع، آز، حرص مذموم، حرص ممدوح.

در این رساله سخن از انسان است و مقام، تکریم، چگونگی محوریّت و حقوق وی در اسلام، تنها دین توحیدی (به معنای واقعی) در عصر حاضر. این معانی بلند را با عقاید سخیفی که مکاتب مادی در مورد انسان ارائه داده‌اند، مقایسه کرده‌ایم؛ عقایدی که با وجود شعارهای غلوآمیز در مورد انسان و محور دانستن میل او در همه‌ی امور، آدمی را از مقام بلندش به حقارت و فرودستی می‌کشاند. نشان داده‌ایم که دین توحیدی بالاترین مقام ممکن را برای انسان در نظر گرفته و وی را برای رسیدن بدان راهنمایی کرده است. به عبارت دیگر انسان در پرتو آموزه‌های توحیدی به محوریّت حقیقی در جهان و به کرامت واقعی دست می‌یابد و بالاترین حقوق برای وی در نظر گرفته می‌شود.در این رساله طیّ سه بخش به تبیین موضوع پرداخته‌ایم:بخش نخست: خلافت اللّهی انسان، بخش دوم: نشانه‌های محوریّت انسان در اسلام و بخش سوم: تفاوت محوریّت انسان در اسلام با انسان‌محوری غربی.در بخش نخست اصلی‌ترین مسأله و عامل کرامت انسان در نظام توحیدی و پیامدهای آن را بررسی می‌کنیم. در بخش دوّم شواهد دالّ بر محوریّت و تکریم انسان در این نظام بررسی می‌شود و در نهایت به بررسی اومانیسم و تفاوت آن با محوریّت انسان در دین می‌پردازیم و به چند شبهه در این زمینه پاسخ می‌دهیم و نتیجه می‌گیریم که محوریّت، کرامت و ارزش واقعی انسان تنها در پرتو آموزه‌های بلند اسلام و در گرو عمل به دستورات این دین مبین است.

در ادیان ابراهیمی، وحی مبنای همه‌ی اعتقادات دینی است و از آن جهت که از محوری‌ترین مسائل جهان-بینی توحیدی اسلامی و آموزه‌های کلامی است که اساس ضرورت هدایت آسمانی و الهی و نبوتها و بعثتها را تشکیل می‌دهد از اهمیت بسزایی برخوردار است. مفهوم وحی برای متن قرانی مفهوم اساسی است، آن‌چنان که در مواضع بسیاری با همین نام به خود اشاره می‌کند. خداوند در قرآن به سه نوع وحی اشاره می‌کند، که یکی از آن سه قسم وحی رسالی است و یکی از انحاء وحی رسالی؛ وحی در حال رویا می‌باشد. مطابق قرآن، پیامبران بزرگی چون حضرت محمد(ص)، حضرت ابراهیم (ع) و حضرت یوسف (ع) دارای رویای صادقه‌ای بودند که کاشف حقیقت بوده و یا در آن دستورالعمل هایی را دریافت می‌کرده‌اند. با این حال نزول قرآن در حال رویا نبوده و همه‌ی آیات و سور قرآن در حالت غیر رویا نازل شده است و همچنین در روایات آمده است که رویا جزئی از نبوت است و نیز آمده است که برخی از پیامبران تنها در حال رویا وحی دریافت می‌کرده‌اند. و فریقین نیز متفقند که آغاز وحی پیامبر (ص) با رویا همراه بوده است و در خبر است رویای پیامبران وحی است. کلید واژه: رویا، وحی، الهام، اضغاث، احلام، رویای صادقه.

چکیده:از جمله اموری که در قرآن و روایات به آن اشاره شده است، مسأل? زینت و آرایش می باشد. زینت در قرآن در تمام ابعاد آفرینش مصداق دارد، مانند زینت آسمان، زینت زمین،زینت و عمل و زینت اندیشه و.... آیات زیادی در قرآن کریم وجود دارد که این مسأله را مورد تأکید قرار می دهند.از آن جا که ائمه مبیّن و مفسرقرآن هستند، در این زمینه هم با تکیه بر آیات، روایات فراوانی از ایشان نقل شده است. با توجه به سخن ائم? اطهار(علیهم السلام) می توان روش های صحیح و اسلامی زینت نمودن و آرایش کردن را فرا گرفت و در عمل مبنا قرار داد، به طوری که هم آراسته گردید و هم معرّف دین مبین اسلام بود. این روایات علاوه بر این که تمام ابعاد زینت را بیان کرده اند، زینت و آرایش در مورد انسان را مورد توجه قرار داده و به آن پرداختهاند و دستورات جامعی در این زمینه ارائه نموده اند. تحقیق حاضر نیز تلاشی در بیان همین دستورات می باشد.کلمات کلیدی:زینت، آرایش، فطرت، پوشش، خود آرایی.

قرآن کریم از تکریم انسان و برتری او بر بسیاری از آفریدگان خدا سخن گفته است. این بحث در طول تاریخ اسلام، همواره بین دانشمندان مسلمان مطرح بوده است که آیا این برتری مطلق است یا نسبی و اگر نسبی است، نسبت به چه موجوداتی؟ این تکریم به چه معنا و دارای چه ابعادی است؟ در این گفتار، به بررسی این موضوع می پردازیم. امتیازات گروه های برتر موجودات (انسان، جن و ملک) را مورد بررسی قرار می دهیم و جایگاه انسان را در این میان تبیین می کنیم. به نظر نگارنده، انسان در میان موجودات مختار مکلف، از جن بالاتر است و اگر به مقام خلیفه اللهی دست یابد، از فرشتگان نیز برتر خواهد رفت. هم چنین اگر خود را با اعمال ناشایست از درجه ی انسانیت حقیقی ساقط سازد، نه تنها از جن مؤمن، که از هر موجودی پست تر خواهد گردید.