آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

بیان «تبیین فهرستی» از تفکیک شفاهی و مکتوب و نفی سنّت شفاهی از فرهنگ شیعی، بیانی به ظاهر مختلف است که این نوشتار با نظر به تفاوت درس‌گیری نونگاشته‌ها و بازنشر آن‌ها خوانشی همسو با فهم جریانی از آن ارائه داده و زیرساخت‌های اساسی آن‌را تحت عناوین مصونیت متن مکتوب و نیز تأثّر فرایند درس‌گیری حدیث از دو مقولۀ میزان شمار راویان و فاصلۀ زمانی از صدور نصّ، طبقه‌بندی کرده‌است. تحلیل انتقادی این زیرساخت‌ها و استدلال‌های مبتنی بر آن، اولاً مصونیت نسبی متن مکتوب نسبت به نقل شفاهی و ثانیاً عدم تأثیر میزان شمار راویان بر فرایند نقل شفاهی و مکتوب را نشان می‌دهد؛ زیرا برخلاف مدعای این رهیافت، اولاً کثرت شمار راویان، امکان بیشتری برای به‌دست دادن نویسه‌های حدیثی فراهم می‌کند؛ ثانیاً نمی‌توان امکان رواج نقل شفاهی را در دوره‌ای متقدم‌تر ادعا کرده و در دوره‌ای متأخرتر منتفی دانست.

علامه شوشتری در قاموس الرجال روش نسبتاً نو و متفاوت برای رفع ابهام های رجالی بکار گرفته است. وی درکشف و تصحیح تحریفات و تصحیفات، توحید مختلفات و تمییز مشترکات از روش مقابله و مقایسه نسخه ها وکتاب های متعدد رجالی و غیر رجالی، بهره برده است. وی همچنین پیوندی متقابل بین این سه مبحث برقرار کرده، به گونه ای که گاه توحید عناوین مختلف را عاملی جهت کشف تحریف قرار می دهد، گاه پس از اصلاح تحریفات و تصحیفات، حکم به توحید یا تعدد عناوین میدهد وگاهی نیز بوسیله اثبات وحدت عناوین و یا رفع و اصلاح تحریفات و تصحیفات، اشتراک راویان را منتفی اعلام می کند. او درکشف و تصحیح تحریفات و تصحیفات ،که البته در مواردی هم ضرورت رجالی نداشته اند،از شیوه های متنوعی همچون بهره گیری از دانش طبقات، علم نسب شناسی و توجه به قرائن کلامی استفاده کرده است.اما در توحید مختلفات و تمییز مشترکات، با وجود اینکه علامه شوشتری در مقدمه قاموس‌الرجال تأکید بر این مسئله می‌کند که تمییز مشترکات و نیز حکم به وحدت عناوین مشابه تنها با شناسایی راوی و مروی عنه‌ امکان پذیر نیست، این قانون خود راتنها در مبحث توحید مختلفات به طور کامل اجرایی کرده است، اما در تمییز مشترکات روش دوگانه ای بکار بسته است. از سویی خود با روشهایی غیر از شناسایی راوی و مروی عنه به تمییز مشترکات پرداخته و از سوی دیگر نسبت به بکارگیری روش شناسایی راوی و مروی عنه توسط علامه مامقانی، ساکت مانده است.

مقالۀ حاضر روش‌های شوشتری در شناسایی و تصحیح تحریف‌های راه‌یافته در تنقیح المقال علامه مامقانی‌ راـ که قاموس الرجال تعلیقی بر آن است‌ـ مورد بررسی قرار داده و با ذکر مثال‌هایی به دسته‌بندی آن‌ها اقدام کرده است. روش شوشتری برای کشف و اصلاح این تحریف‌ها شامل دو مرحله است: در مرحلۀ اول با کمک معیارهایی همچون اختلاف نقل‌ها، ناهماهنگی در طبقۀ راویان و تطابق‌نداشتن متن حدیث با قواعد عربی و نگارشی، احتمال وقوع تحریف را بیان می‌کند، سپس برای شناسایی عبارت صحیح از راهکارهایی همچون مقابلۀ نقل کتب مختلف، ترجیح نقل برخی از آن‌ها و نیز رجوع به نسخه‌های صحیح‌تر و اصل کتاب‌ها، طبقه‌شناسی راویان، علم نسب‌شناسی، توجه به ذکر یا اسقاط نام راوی در رجال و اخبار، توحید یا تعدد عناوین، تفرّد یا اتفاق نقل‌ها استفاده می‌کند، البته گاهی از چندین روش در کنار هم بهره می‌گیرد یا معیار یک روش را با راهکار روش دیگر به صورت ترکیبی به کار می‌گیرد. وی بیش از سایر روش‌ها از روش مقابله و مقایسۀ نقل‌های مختلف استفاده کرده است. تحریف‌هایی که شوشتری در قاموس الرجال به اصلاح آن‌ها پرداخته، از نظر حجم و تعداد می‌توان در سه دسته قرار داد: تحریف‌هایی که توسط مامقانی رخ داده، تحریف‌هایی که در روایات کشی موجود است و تحریف سایر کتاب‌ها که البته برطرف ساختن همۀ این تحریف‌ها تأثیری در داوری‌های رجالی نداشته و تنها رفع برخی از آن‌ها برای داوری صحیح رجالی ضرورت داشته است.

شناخت شخصیت زن از دیدگاه اسلام در عصر حاضر، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این راستا می توان با جامع نگری و با تکیه بر شریعت به معرفی شخصیت زن دست یازید. در بررسی مبانی شخصیت زن از منظر اسلام به این نتایج دست یافته ایم: زن و مرد از هویت واحد برخوردارند و زنان به سان مردان قابلیت رشد و استکمال دارند. شریعت اسلام در روابط انسان ها، بر بعد انسانی تکیه دارد و ذکورات و انوثت را ضامن بقای نسل آدمی می داند. در فرهنگ قرآن، دستیابی به ارزش های معنوی برای زن و مرد میسّر است. در این ارزش ها صنف گرایی دیده نمی شود. قرآن کریم، تفاوتی در شخصیت زن و مرد قائل نیست و هر دو را در جوهرة انسانی یکسان می داند. اصل و ریشه زنان همچون مردان، طهارت و پاکی است و آیات کریمه، شیطان را دشمن انسان می داند نه دشمن مردان.

قرآن کتاب هدایت و تربیت انسان به سوی رشد و تعالی و بروز ارزشهای الهی وانسانی در اوست که برای تحقیق آن از شیوه های مختلفی بهره گرفته است. "سنجش" که تاکنون بیشتر در فنون بلاغی مورد استفاده بوده یکی از این شیوه های است که در علم بلاغت از آن به "مقابله" یاد شده است اما در این تحقیق سعی شده است که از آن به عنوان اصلی تربیتی بهره گرفته شود و به سؤالاتی چون نگاه قرآن به مجموعه ارزشی و ارزشها چگونه است؟ قرآن ارزشها را چگونه مطرح می کند؟ سنجش ارزشها چه نقشی در نگرش و رفتار انسان دارد؟ پاسخ داده شود. از اینرو ابتدا به طرح مباحثی چون نقش ارزش در زندگی انسان، چگونگی ارزش ستیزی و ارزش گذاری آموزه های دینی و شیوه های مختلف طرح ارزشها در قرآن پرداخته شده و آن گاه در فصول مختلف ارزش ایمان، سپاس، آخرت جویی، نیکی، پاکی مطرح و پس از آن آیاتی بررسی شده که در آن ارزشها و ضد ارزشهای ایمان و کفر، سپاس و ناسپاسی، آخرت جویی و دنیا طلبی، نیکی و بدی، پاکی و پلیدی با یکدیگر سنجیده شده اند و تأثیر این آزموزه های بر بینش و کنش انسان ذکر گردیده است. مهمترین دستاورد پژوهش حاضر این است که "سنجش" شیوه تربیتی منحصر به فردی است که با گشودن افقهای نو در برابر انسان، بینش و رفتار او را تحت تأثیر قرار داده و موجب گسترش ارزشها در زندگی او می گردد

در پایان نامه حاضر حجاب از دیدگاه قرآن و سنت مورد بررسی قرار گرفته و در ابتدا تاریخچه و مفاهیم مختلف درباره حجاب ذکر شده است، سپس ازموضوعات زیر سخن رفته است: زمینه های گسترش عفت، حفظ پوشش، انواع نگاه و نگاه به نامحرم و آثارآن، فلسفه پوشش، حدود آن و دلایل موافقان ومخالفان در این زمینه، و کیفیت پوشش و پوشش زن دراجتماع. در پایان حضور زن در صحنه سیاست واجتماع و در نبرد، زنان نمونه و شرایط حضور زن دراجتماع، و عوامل بدحجابی و بی حجابی و راههای مبارزه با آن مطرح شده است.

یکی از ویژگی‌های معجم رجال الحدیث‌، مقایسۀ اسناد روایات متحد ‌المضمون یا قریب ‌المضمون در راستای شناسایی تحریف‌های راه‌یافته به اسناد است. ایشان موارد اختلاف کتب اربعه در سند‌گزاری را با عنوان «اختلاف الکتب» و «اختلاف ‌النسخ» مطرح کرده و چه بسیار موارد صحت، تحریف و سقط را در حلقه‌های سند، عبارات و عناوین آن شناسانده است. در نوشتار حاضر، با گردآوری و ارزیابی نمونه‌های متعدد از داوری‌های آیت‌الله خویی در بخش‌های «اختلاف الکتب» و «اختلاف ‌النسخ» روشن شده است که ایشان همواره تصحیح اسناد را با بهره‌گیری از دانش ‌طبقات و اسناد کتب کافی، وسائل‌ الشیعه و وافی و به بیان دیگر، فراوانی نسخ نتیجه گرفته است.