آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: خلاصه در طول 2500 سال گذشته، موارد موافق و مخالف اراده آزاد توسط برخی از درخشان ترین ذهن های تاریخ باستان و مدرن مورد بحث قرار گرفته است. این مقاله به بررسی نظریه‌های شاخص و دیدگاه‌های تطبیقی ​​پنج فیلسوف مشهور می‌پردازد. یک تعریف از اراده آزاد بیان می کند که این یک ویژگی ذاتی است که انسان ها از آن برخوردارند. در کنار هم قرار گرفتن، جبر علّی تأیید می کند که اراده آزاد محدود است یا وجود ندارد. استدلال های فلسفی توسط افلاطون، هابز، هیوم، لایب نیتس و هگل ارائه شده است. برخی از نظریه ها شامل اصول فلسفی و کلامی هستند، در حالی که برخی دیگر از الهیات تهی هستند. در طول عصر روشنگری، اخلاق و اخلاق تثبیت شده در مورد پرونده برخلاف اراده آزاد نقش اساسی داشت. نظریه هگل در مورد "آزادی اراده" تکامل جهان را با تلاش انسان برای تحقق خود پیوند می دهد.

فکر حقوق طبیعی یا فطری و اعتقاد به وجود قواعدی برتر از حقوق موضوعه را می‌توان از بحث انگیزترین موضوعاتی دانست که پیشنیه آن به قرن‌ها پیش از میلاد حضرت مسیح علیه‌السلام باز می‌گردد. این اندیشه با مناقشه‌ها و ایرادهایی روبه‌رو بوده است که در این مقاله، نویسنده از مجموعه ایرادات، چهار ایراد عمده را مطرح و سعی کرده به آنها پاسخ گوید.این چهار ایراد عبارت‌اند از: 1. عدم توافق درباره مفهوم عدالت؛ 2. تنوع قوانین و حقوق موضوعه در بین جوامع؛ 3. عدم انطباق وقایع تاریخی با حقوق طبیعی؛ 4. پیروی حقوق از داوری‌های خودسرانه و فردی اشخاص.

یکی از نگرش های مطرح در فلسفه اخلاق، خودگرایی است. این مکتب قائل است که انسان باید به گونه ای رفتار کند که بیشترین خیر و منفعت خود را تأمین کند. نظریه خودگرایی در دو دیدگاه خودرایی اخلاقی و خودگرایی روان شناختی تبلور پیدا می کند. این دو نظریه مذکور از جهاتی دارای اشتراک و از جهاتی دارای تمایز و افتراق می باشند. در این مقاله با رویکرد تحلیلی ـ توصیفی به بررسی خودگرایی اخلاقی و خودگرایی روان شناختی و نیز طرح و نقد ادله هر یک پرداخته می شود. همچنین استدلال مبتنی بر حب ذات در نظریه خودگرایی نقل و رابطه آن با فلسفه اسلامی بیان می شود.

از مسائل مهم فلسفة سياسي، مطالعه زندگي اجتماعي انسان با لحاظ مباني فلسفي منتج به آن است که اين تحقيق با روشی تحلیلی و توصیفی در اين‌باره به بيان ديدگاه دو انديشمندِ از دو نحلة فلسفي مقابل (هابز و علامه طباطبائي) پرداخته است؛ که ديدگاه متفاوت اين دو متفکر در مورد ماهيت انساني با توجه به مباني‌شان، به دو نظر مغاير با هم در تبيين چرايي زيست اجتماعي انسان مي‌انجامد، که يکي از آنها (ديدگاه هابز) ناشي از ديد فيزيکاليستي به انسان و ادراکاتش بوده که به تجربة متکي بر مادي‌گرايي صرف قائل است و انسان را موجودي در پي برآورده کردن ميل منبعث از طبيعت انساني مي‌داند که سيري‌ناپذيري اين ميل به ارضاي اميال براساس طبيعت شريرش، او را به ستيزه‌گري در کنش با ديگران مي‌کشاند که راه‌حلش، جامعه‌پذيري براساس قراردادگرايي است و ديگري ناشي از واقع‌گرايي است که در آن، انسان مرکب از نفس مجرد و بدن مادي براي تکامل ذاتي‌اش که با قريحه استخدام ديگران همراه است، به جامعه روي مي‌آورد.

پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی، از طریق رجوع به اندیشه‌های انسان‌شناختی توماس هابز، درپی پاسخ به این سوال برآمده است که سرشت انسان در اندیشه هابز چگونه است؟ تا در پرتو آن و با نظر به اندیشه‌های علامه طباطبایی پیامدهای اخلاقی آن تبیین و ارزیابی گردد. رجوع به اندیشه‌های علامه در این خصوص، علاوه بر تبیین پیامدهای دیدگاه هابز، امکان مقایسه تطبیقی و نیز آشنایی با رای صحیح در خصوص هر مورد را فراهم می‌آورد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد در تلقی هابز، انسان در حرکات و اعمال خود تابع امیال و انفعالات است به گونه‌-ای که حتی عقل او مسخر امیال و هیجانات او است. در نتیجه برای کنترل انسان، هابز دست یافتن به توافق جمعی و در نهایت به حاکمیت حاکمان تن دادن را می‌‌پذیرد، تا سازش میان انسان‌ها برقرار شود. نتیجه این دیدگاه دست شستن از پشتوانه حقیقی داشتن ارزش‌های اخلاقی است. در مقابل علامه چون از یک سو انسان را ملکی ملکوتی می‌داند، از سوی دیگر عقل را توانمند در شناخت حسن و قبح افعال می‌داند از پشتوانه واقعی احکام اخلاقی، ذاتی بودن حسن وقبح، صدق و کذب پذیری و برهان پذیر بودن آنها سخن می‌گوید. به اعتقاد علامه وضع و اجرای ارزش‌های اخلاقی توسط حاکمان- چنانکه هابز به آن اعتقاد دارد- تبعیت از هوای نفس را در پی‌خواهد داشت و موجب ظلم و ایجاد طبقات اجتماعی می‌شود. همچنین ضمانت اجرایی ارزش‌ها را از بین خواهد برد. بدین جهت علامه حقیقت مطلب را در تبیین دیگری جست و جو می‌کند.

بهره‌گیری از مبانی انسان‌شناختی قرآنی برای علوم انسانی در تولید علم دینی، نقش اساسی دارد. نظریه‌های مختلف معرفتی و علمی، بر اساس مبانی هستی‌شناختی، انسان‌شناختی، معرفت-شناختی، روش‌شناختی و... بیان گردیده است. علوم انسانی بر پیش‌فرض‌های انسان‌شناختی خاصی استوار است و نظریه‌هایی که در این علوم پیشنهاد می‌شود مستقیم یا غیرمستقیم مبتنی بر این پیش-فرض‌ها است. بر این اساس، جهت‌گیری دیدگاه‌ها و نظریات یک شخصیت علمی به مبانی انسان-شناختی او وابسته و در ارتباط است. به طوری که تغییر در مبانی و پیش‌فرض‌های او موجب تغییر در نظریه‌های وی خواهد شد. یکی از نظریات مهم در حوزه‌ی علوم اجتماعی و سیاسی نظریه قرارداد اجتماعی است که با رویکردهای مختلفی از سوی اندیشمندانی همچون توماس هابز، جان لاک و ژان ژاک روسو ارائه گردیده است. هر یک از دانشمندان مذکور در ارائه نظریه خود دارای مبانی و پیش‌فرض‌های انسان‌شناسانه‌ای هستند که نیازمند تحلیل و بررسی می‌باشند. مسأله اصلی در این تحقیق آن است که اولاً مبانی انسان‌شناختی هابز، لاک و روسو چیست و چه تأثیری در نظریه‌ی ‌قرارداد اجتماعی آن‌ها دارد و ثانیاً اگر مبانی انسان‌شناختی آن‌ها را تغییر داده و به جای آن-ها مبانی انسان‌شناختی قرآنی را قرار دهیم چه تغییری در محتوای نظریه قرارداد اجتماعی پدید می-آید؟ علاوه بر این آیا می‌توان با کاربست مبانی انسان‌شناختی قرآنی در نظریه قرارداد اجتماعی به نظریه قرارداد اجتماعی با رویکرد اسلامی دست یافت؟ هابز، لاک و روسو نگاه های متفاوتی به انسان دارند و نظریه پردازی آنها در حوزه قرارداد اجتماعی مبتنی بر همین برداشت آنها از انسان است. با تغییر در مبانی انسان‌شناختی آن‌ها و جایگزین کردن مبانی انسان‌شناختی قرآنی در نظریه تغییراتی پدید می‌آید و نظریه جدید مبتنی بر وحی حاصل خواهد شد. از جمله اینکه که انسان‌ها برای حفظ و تعالی امور مادی و معنوی خود و همچنین تضمین سعادت خویش با قرار اجتماعی قدرت را در اختیار فردی قرار می‌دهند که نسبت به وضع قوانین صالح و سازگار با موازین دینی و الهی و هم‌سو با فطرت انسانی از سایر انسان‌ها آگاه‌تر است و با ایجاد زمینه رشد انسان‌ها فطرت ملکوتی آن‌ها را به فعلیت می‌رساند. این تحقیق بر اساس روش توصیفی- تحلیلی با استناد به منابع کتابخانه‌ای نگاشته شده است.

خودگرایی اخلاقی یکی از نظریه‌های اخلاقی در حوزه اخلاق هنجاری است. در این مقاله با اشاره به اقسام و تقریرهای خودگرایی اخلاقی و ارتباط آن با خودگرایی روان‌شناختی به طرح، تحقیق و بررسی ساختار و مؤلفه‌های این نظریه پرداخته شده و ادله موافقان و مخالفان این نظریه مورد نقد و تحلیل قرار گرفته است.

ترجمه ماشینی : در این پایان نامه به بررسی مشارکت آنتونی کالینز (1676-1729) در بحث قرن هجدهم درباره زمینه های مسیحیت می پردازم. نشان می‌دهم که در اوایل قرن هجدهم، فیلسوفان بریتانیایی که به این موضوع می‌پردازند، شروع به کنار گذاشتن توسل به معجزات به نفع توسل به تکمیل پیشگویی عهد عتیق کرده‌اند. من استدلال می کنم که این جایگزین کوتاه مدت بود، تا حد زیادی به دلیل کار انتقادی آنتونی کالینز. این اپیزود در بحث اغلب نادیده گرفته می‌شود، اما بدون آن، بحث‌های بعدی درباره معجزات، از جمله بحث‌های دیوید هیوم در تحقیق درباره درک بشر، ضد اوج می‌بود. تعدادی قسمت در کتاب مقدس وجود دارد که در مورد پیامبران دروغین هشدار می دهد که در تلاش برای کسب اعتبار معجزه می کنند. در دو فصل اول نشان می‌دهم که متفکرانی مانند هابز، بویل و لاک از این عبارات آگاه بوده و به ایجاد معیارهایی برای اینکه آیا منبع معجزه الهی است یا شیطانی است، توجه داشتند. راه‌حل‌های آن‌ها فقط منجر به مشکلات جدی‌تر فزاینده‌ای شد که من آن‌ها را تحت عناوین مشکل دایره‌ای، مشکل استقرار، و مشکل خودارجاعی دنبال می‌کنم. آخرین مورد به طور طبیعی انگیزه روی گردانی از توسل به معجزات به جای استدلال جایگزین از تحقق پیشگویی عهد عتیق است. من تفاوت بین این استدلال و برهان معجزه را در فصل 3 مورد بحث قرار می دهم و نشان می دهم که چگونه به طور طعنه آمیزی توسط کالینز رد شد.