آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

هدف این مقاله تحلیل خوانشی است که از توجه آرمسترانگ به نظریه عصر محوری در جهت ارائه رهیافتی معناگرایانه برای برون‌رفت از چالش‌های معاصر به دست می‌آید و اینکه این خوانش تا چه اندازه بر مبنای اندیشه یاسپرس پیرامون عصر محوری و هستیِ خاصِ انسان (Existenz) دارای وثاقت است؟ فرضیه مقاله اینکه می‌توان خوانش عمیق‌تری از تقریر آرمسترانگ به دست داد؛ این بازخوانی ما را به مدلی تحت عنوان «معنویت همدلانه» رهنمون می‌سازد و اینکه این مدل تحت دو مقوله قوام می‌یابد: نخست، جنبه سوبژکتیو به‌مثابه خوداندیشی که بر استعلای وجودی به‌منظور «خودشکوفایی» تأکید دارد. بدین‌سان، خودشکوفایی قرین تلاش استعلایی و جهش اگزیستانسیال است که با فلسفه‌ورزی برای قیام حضوری و کوشش وجودی برای حضور در ساحت اگزیستانز به انجام می‌رسد. دوم، جنبه ابژکتیو به‌مثابه ارتباط که بر رابطه مشفقانه به‌منظور «دیگرشکوفایی» تأکید دارد. بدین‌سان، دیگرشکوفایی قرین تلاش من استعلا‌یی به‌منظور تحقق ارتباط مشفقانه با دیگری است که با فلسفه‌ورزی و تحقق ارتباط خیرخواهانه به انجام می‌رسد. این جنبه مؤید این نکته است که «من معنوی نخواهم بود مگر در پرتو تلاش مشفقانه برای معنوی شدن دیگری».

"فلسفه اگزیستانس" کتابی است به قلم "کارل یاسپرس" که برای نخستین بار به عنوان مجموعه ی سخنرانی هایی که "کارل یاسپرس" در آن ها به عنوان سخنران دعوت شده بود، مکتوب گشت و در قالب یک اثر، توسط آکادمی آلمان فرانکفورت در اختیار خوانندگان و علاقه مندان به ادبیات اگزیستانسیالیستی قرار گرفت. "کارل یاسپرس" ، که نازی ها قبلا او را از مسند استادی اش خود در هایدلبرگ اخراج نموده بودند ، هنگام تهیه و تنظیم این سخنرانی ها به این مساله آگاه بود که احتمالا این آخرین بار خواهد بود که در آلمان سخنرانی خواهد کرد. بنابراین او فرصت را غنیمت شمرده و گزارش نابی از اوضاع فرهنگی و فکری که اگزیستانسیالیسم از آن پدیدار گشت را به همراه چکیده ی مختصر و مفیدی از عقاید فلسفی خویشتن ارائه نمود. "فلسفه اگزیستانس" به قلم "کارل یاسپرس" کتابی است که در جهان امروز در راستای سه هدف خدمت گزاری می کند: نخست این که رشته های مختلف جنبش اگزیستانسیالیسم را به کانون توجه می رساند. سپس یک نمای کلی از موقعیت فلسفی شخص "کارل یاسپرس" را فراهم می کند و در نهایت نشان می دهد که فلسفه برای اگزیستانسیال بودن و جذابیت نیاز ندارد که غیر منطقی ، ضد علمی ، ژورنالیستی یا موعظه وار باشد. در "فلسفه اگزیستانس" ، "کارل یاسپرس" اصلاحاتی را در دیدگاه معمول نسبت به اگزیستانسیالیسم به عنوان یک فلسفه ی بدبینانه و غیر منطقی عرضه می کند. نویسنده معتقد است که این فلسفه ، به عنوان بخشی از روند اصلی فلسفه ی غرب، شکل و قالبی است که فلسفه در عصر ما به خود گرفته است.

کارل تئودور یاسپرس (۱۹۶۹- ۱۸۸۳)، روان پزشک و فیلسوف اگزیستانسیالیست آلمانی است. به این پرسش که فلسفه چیست و چه ارزشی دارد، پاسخ های بسیار داده می شود. برخی کسان از آن انتظار دارند که الهام هایی فوق العاده را در اختیار نهد و برخی با بی تفاوتی، آن را تفکر در خلأ می دانند. برخی با ترس و هیبت، فلسفه را تهوّر پر معنای انسان هایی استثنایی می پندارند و برخی دیگر آن را همچون تخیّلات زاید مردمی خیال پرست، خوار می دارند. می توان گفت که فلسفه دشواری همه انسان هاست و بنابراین باید ساده و درک شدنی باشد و می توان گفت که فلسفه به گونه ای مأیوس کننده دشوار است. حقیقت این است که نام فلسفهْ چیزهایی را دربرمی گیرد که می تواند همه این حکم های متناقض را توجیه کند. در نظر علمْ اندیشان، بدترین ویژگی فلسفه این است که به هیچ نتیجه کـلی و معتبری دست نمی یابد؛ هیچ چیزی به ما نمی دهد که بتوانیم آن را بدانیم و در نتیجه مالک آن شویم. در حالی که علوم، در زمینه های ویژه خود به بصیرتی دست یافته اند که به گونه خیره کننده ای متیقّن و مورد پذیرش همه انسان هاست. فلسفه به رغم کوشش هزاران ساله خود هرگز به چنین نتایجی دست نیافته است. این نظر، انکارناپذیر است: در فلسفه، هیچ معرفتی وجود ندارد که قطعی و مورد پذیرش همه باشد.

کارل تئودور یاسپرس (۱۹۶۹- ۱۸۸۳)، روان پزشک و فیلسوف اگزیستانسیالیست آلمانی است. به این پرسش که فلسفه چیست و چه ارزشی دارد، پاسخ های بسیار داده می شود. برخی کسان از آن انتظار دارند که الهام هایی فوق العاده را در اختیار نهد و برخی با بی تفاوتی، آن را تفکر در خلأ می دانند. برخی با ترس و هیبت، فلسفه را تهوّر پر معنای انسان هایی استثنایی می پندارند و برخی دیگر آن را همچون تخیّلات زاید مردمی خیال پرست، خوار می دارند. می توان گفت که فلسفه دشواری همه انسان هاست و بنابراین باید ساده و درک شدنی باشد و می توان گفت که فلسفه به گونه ای مأیوس کننده دشوار است. حقیقت این است که نام فلسفهْ چیزهایی را دربرمی گیرد که می تواند همه این حکم های متناقض را توجیه کند. در نظر علمْ اندیشان، بدترین ویژگی فلسفه این است که به هیچ نتیجه کـلی و معتبری دست نمی یابد؛ هیچ چیزی به ما نمی دهد که بتوانیم آن را بدانیم و در نتیجه مالک آن شویم. در حالی که علوم، در زمینه های ویژه خود به بصیرتی دست یافته اند که به گونه خیره کننده ای متیقّن و مورد پذیرش همه انسان هاست. فلسفه به رغم کوشش هزاران ساله خود هرگز به چنین نتایجی دست نیافته است. این نظر، انکارناپذیر است: در فلسفه، هیچ معرفتی وجود ندارد که قطعی و مورد پذیرش همه باشد.

ترجمه ماشینی: کارل یاسپرس، که در سال 1969 درگذشت، تأثیر عمیقی بر الهیات و فلسفه قرن بیستم گذاشت. تز اصلی او، در میان چیزهای دیگر، خواستار تمرکز زدایی از فلسفه از ریشه های اروپایی آن و تجدید گفتگوی آن با دیگر سنت ها، به ویژه سنت های آسیایی بود. این مجموعه مقالات شامل آثار منتشرنشده از خود یاسپرس و همچنین شواهدی از زندگی و حرفه او توسط همکاران، همکاران و مترجمانی است که برخی از آنها شخصاً یاسپرس را می‌شناختند. خوانندگان همچنین تفسیر و تفسیر محققانی را خواهند یافت که دهه‌ها کار یاسپرس را بررسی کرده‌اند، و شرح زندگی‌نامه‌ای از شاگرد یاسپرس، لئونارد ارلیش، که بسیاری از ترجمه انگلیسی یاسپرس را انجام داده است. این کتاب مفاهیم یاسپرس از «ایمان فلسفی»، فلسفه ارتباط او و چشم‌اندازهای فلسفه جهانی در آینده را مورد بازجویی قرار می‌دهد. با تمرکز بر ایمان فلسفی، تفاسیر یاسپرس از فیلسوفان کلیدی مانند کانت، هگل، شلینگ، کی یرکگور، نیچه و روزنزوایگ را ارزیابی می کند و همچنین روابط شخصی او با بولتمن و هایدگر را بررسی می کند. مشارکت‌کنندگان همچنین به فلسفه‌های دین و تاریخ یاسپرس، فرضیه‌ی «عصر محوری» (Achsenzeit) و مشارکت‌های او در متافیزیک، پریکنتولوژی و اقتصاد نگاه می‌کنند. در نهایت، فصل‌ها فلسفه ارتباطات یاسپرس و تاریخ جهان را پوشش می‌دهند. دومی‌ها از علاقه‌ی فزاینده‌ای به «فلسفه فریهایت» کانتی که یاسپرس را تحت تأثیر قرار داده است، و همچنین نگرانی‌ها درباره آینده بشریت آگاه هستند. این نگرانی ها تا حدی دلیل محبوبیت فزاینده یاسپرس در خاورمیانه، اروپای شرقی، آمریکای مرکزی/جنوبی و آسیا است. همچنین توضیحات روشنی از تفاوت بین ایمان دینی و فلسفی و ارتباط یقین، اعتماد و ارتباط برای آینده بشر گنجانده شده است. یاسپرس که به عنوان روانپزشک آموزش دیده بود، قبل از اینکه فیلسوف شود، این حرفه را انجام داد و بنابراین بینش دقیقی نسبت به عملکرد ذهن انسان داشت، حتی زمانی که تأسیسات فلسفی زمان خود را به چالش کشید. شاید همین عمق پیشینه اوست که به ارتباط معاصر کارش می افزاید.

ترجمه ماشینی : کارل یاسپرس یک فیلسوف اگزیستانسیالیست خداباور است. می بیند که یکی از شروط پی بردن به وجود انسان، ایمان به خداست. یاسپرس در صحبت کردن درباره خدا الهیات منفی انجام می دهد. به گفته وی، خدای کلیسا تبدیل به یک فرد معمولی در جهان می شود که وجود برتر خود را ترک می کند. برای یاسپرس، هیچ انسانی نمی تواند پسر خدا باشد. این هرگز نمی تواند با وجود برتر خدا سازگار باشد. عیسی پسر خدا نیست بلکه آخرین پیامبر یهود است. خدای یاسپر خدای ادیان الهام شده الهی نیست که در کلیسا وجود دارند و با جزمات و فرقه ها (عبادت) مشخص می شوند. زیرا در اندیشه وحی، اقتدار محدودکننده آزادی وجود دارد (در جایی که آزادی جایگاهی بی قید و شرط برای هستی است.) اما موضوعی که در اینجا باید بر آن تأکید شود این است که وحی مورد مخالفت یاسپرس، وحی کلیسا است. زیرا به گفته وی کلیسا وحی را تغییر داده و از آن به عنوان رسانه برای تقویت اقتدار خود استفاده کرده است. برای یاسپرس غیرممکن است که به مکاشفه ای مانند این باور داشته باشد. ایمان از نظر یاسپرس یک مفهوم کلی است که هم ایمان فلسفی و هم ایمان دینی را شامل می شود. ایمان فلسفی تنها ایمانی است که فیلسوف می تواند مالک آن باشد. به نظر یاسپرس، ایمان تنها وجود مؤمن است. اگر ایمان را بتوان آن گونه که کلیسا تعریف می کند تعریف کرد، به جای ایمان، از یک اطلاعات تشکیل شده بود. عقل و ایمان فلسفی با هم مخالف نیستند. ایمانی که خلاف عقل است، موضع کاتولیک ح. با ایمان نمی توان مانند اطلاعات رفتار کرد. اطلاعات تنها زمانی معتبر است که به عنوان یک WL.y برای ایمان عمل کند. ایمان فلسفی خصلت منفی دارد و نمی تواند به باور یا جزم تبدیل شود. ایمان فلسفی نمی تواند به یک موجود فانی عینی در جهان تاب بیاورد. بنابراین نمی تواند به عنوان یک حالت وجودی به صلح برسد. به نظر یاسپرس، رمزها (که در آن مفهوم رمز، مفهوم مهمی از فلسفه یاسپرس است) مانند کلیدهای ایمان هستند. اگر چیزهای قابل باور کاملاً واضح و متمایز بودند، این هرگز یک ایمان نخواهد بود. رمزها زبان متعالی هستند. رمزها ذهنی هستند. مردان این رمزها را با توجه به طراحی ساخته شده از سبک تفکر قدرت درک ایجاد می کنند.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه تعیین کارکرد مفهوم خدا در فلسفه متافیزیکی کارل یاسپرس است. این مفهوم برای سیستم او مرکزی است، اما تنها می‌توان آن را بر اساس برداشت خود یاسپرس از فلسفه، هم به عنوان یک رشته ریشه‌دار تاریخی و هم به عنوان یک جست‌وجو فردی درک کرد. مشکلاتی که در تفسیر تلاشی از یاسپرس با آن مواجه می‌شود، عمدتاً به دلیل ترجیح خود او برای اصطلاحات «سرخوردن» و یک سیستم «باز» است. اصرار خود او این است که هدف در فلسفه بر روش تقدم دارد. فلسفه اساساً متافیزیک است، با این حال نمی تواند به یک «علم هستی» هستی شناسانه تبدیل شود. به فلسفه در «موقعیت‌های نهایی» زندگی انگیزه اولیه داده می‌شود، اما ماهیت جزئی دانش ما از پاسخ‌های رضایت‌بخش جلوگیری می‌کند. دوگانه گرایی معرفتی به عنوان یک جایگاه نهایی، بر حسب مفهوم فراگیر، قابل غلبه است. این واقعیتی است که در افق دانش ما روشن شده است. دو جنبه عمده دارد: وجودی که ما هستیم و خود بودن. اولی حالت های خاص خود را دارد که با مراتب وجود در زندگی انسان مطابقت دارد. وجود تجربی یا دازاین از نظر تاریخی واقعی است. شعور به این معنا، یا عقل، قوه عقلانیت است. روح، یا ذهن، با شخصیت یکپارچه و کامل مطابقت دارد

دوران تلاش برای دست یافتن به زیستن معنادار از دشوارترین مراحلی است که انسان در طول عمر می گذراند. موقعیت های مرزی (شکست، مرگ، رنج و کشاکش) به طور عادی برای انسان رکود می آورد. انسانهایی که به این مقولات می اندیشند، معمولا با آن دو نوع برخورد دارند. یا جهان را کاملا بیهوده دانسته و موقعیت های مرزی را از عواملی می دانند که انسان را نابود می کند و بنابراین سر در گریبان فرو برده و هر کاری را بی ثمر می پندارند یا کسانی هستند که دم غنیمتی پیشه می کنند و عمر می گذرانند. یاسپرس بی آنکه جزء این دو دسته باشد توانسته موقعیت های مرزی را راهی برای رسیدن به هستی اصیل بداند. در این مقاله اندیشه یاسپرس در دستیابی به وجود اصیل در هنگام مواجهه با موقعیت های مرزی بررسی می شود. از آن جایی که مسئله موقعیت مرزی انسان را از پا در می آورد، این مقاله بر آن است نشان دهد از نظر یاسپرس، بودن در این شرایط چگونه می تواند دستاوردی والا چون هستی اصیل داشته باشد. در مرحله اول وجودِ انسان، دازاین فقط هست اما در مواجهه با موقعیت های مرزی و آگاهی نسبت به آنها، مراتب وجودی بالاتری را کسب می کند تا جایی که از زندگی معمولی به هستی اصیل یا اگزیستانس دست می یابد.

ترجمه ماشینی: این کتاب خوانندگان را با مفهوم عصر محوری و ارتباط آن با جهانی در بحران آشنا می کند. محققان به طور فزاینده ای به تز فیلسوف کارل یاسپرس علاقه مند شده اند که انقلاب معنوی در آگاهی در طول هزاره اول قبل از میلاد به طور قطعی تاریخ جهان را شکل داد. ایده‌های محوری تعالی به ایدئولوژی‌هایی برای ادیان و تمدن‌های جهانی تبدیل می‌شوند و به نوبه خود در یک سیستم جهانی اوراسیا که در سطح جهانی گسترش می‌یابد و به پایه‌ی دنیای معاصر ما تبدیل می‌شود، ادغام می‌شوند. در کنار ایده‌ها و ایدئولوژی‌ها، عصر محوری همچنین شیوه‌های معنوی را آموزش می‌داد که در برابر مقیاس جدید قدرت تمدنی مقاومت می‌کردند: در جوامع کوچک ضدفرهنگی در حاشیه جامعه، آنها تمرکز آگاهانه ما را به سمت درون معطوف می‌کنند تا خود را متحول کنیم و بر پتانسیل‌های مخرب در طبیعت انسانی غلبه کنیم. معنویت های محوری به بشریت یک خرد عملی، یک روانشناسی عمیق و امید عمیق ارائه می دهند: تبدیل ناامیدی به انعطاف پذیری، به ما کمک می کند با شجاعت با چالش های اکولوژیکی و سیاسی که امروز با آن روبرو هستیم روبرو شویم.