آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : توصیف رنه دکارت در سال 1637 «ماشین بیته» از حیوانات غیرانسانی به تقویت طبقه بندی متفاوت حیوانات غیرانسانی و حیوانات انسانی در پیدایش 1:26 و 1:28 کمک کرده است. این توصیف در اولین نوشته مهم منتشر شده دکارت، گفتمان روش، ظاهر شد، و می‌توان آن را در این ایده خلاصه کرد که حیوانات غیرانسان مانند ماشین هستند. مانند حیوانات انسان افکار، عقل یا روح نداشته باشند. و بنابراین نمی توان آن را با انسان ها دسته بندی کرد. و در نتیجه درد یا برخی از احساسات دیگر را تجربه نکنید. این توصیف هدف اصلی اخلاق محیطی - گسترش ملاحظات اخلاقی فراتر از حیوانات انسانی - را مختل کرده است و از این استدلال حمایت می‌کند که نه تنها حیوان غیرانسان، بلکه بقیه طبیعت نیز فقط ارزش/ارزش ابزاری دارند. همانطور که در سطح جهانی شناخته شده است، گوتفرید ویلهلم لایب نیتس، تنها چند دهه پس از مرگ دکارت، با این استدلال که موناد لایبنیتس، با قدرت فعالش، اساس، حداقل، همه زندگی را تشکیل می دهد، با دوگانه انگاری دکارت مخالفت کرد. این استدلال باید به این نتیجه برسد که حیوانات غیرانسانی و انسانی لزوماً به طور جمعی طبقه بندی می شوند، درست همانطور که چارلز داروین بعدها استدلال کرد. در واقع، وقتی نوشته‌های دکارت و میشل دو مونتنی بررسی می‌شود، آشکار می‌شود که دکارت هرگز شخصیت‌پردازی ماشینی بی‌تفاوت خود را باور نکرد، بلکه آن را نه تنها برای رسیدن به اهداف فلسفی، بلکه برای اهداف تشریحی و فیزیولوژیکی خود پذیرفت. از نظر فلسفی، دکارت به شک و تردید مونتنی و استفاده او از نمونه های حیوانی غیرانسانی برای بی اعتبار کردن عقل انسانی پاسخ می داد. همچنین، دکارت بخش عمده ای از حداقل بیست و دو سال آخر زندگی پنجاه و چهار ساله خود را صرف کالبد شکافی حیوانات غیرانسانی کرد. در نهایت، نقشی که سیاست ها و سیاست های نهادهای مسیحی در این امور ایفا کردند، از اهمیت اولیه برخوردار است. سیاست‌ها و سیاست‌های مشابه نهادهای مسیحی از آن زمان تاکنون نقش مهمی در طبقه‌بندی مستمر، نامعقول و نامتجانس حیوانات انسانی و حیوانات غیرانسانی ایفا کرده و دارند. به نظر می‌رسد که فلسفه تنها رشته‌ای است که اگر بخواهد، می‌تواند با آن شخصیت پردازی مخالفت کند.

مسئله رابطه ذهن و بدن، همواره يکي از مسائل بحث‌برانگيز در تاريخ فلسفه بوده است. در فلسفه غرب، دکارت که تمايزي کامل بين نفس و بدن قرار داد، نتوانست از عهده تبيين رابطه نفس و بدن برآيد. در همان زمان اشکالاتي به نظريه وي وارد شد. به‌خاطر همين اشکالات، مکتب توازي‌گرايي پديد آمد و سرانجام در قرن بيستم، فيلسوفان ذهن به‌خاطر عدم تبيين از رابطه نفس و بدن، تجرد نفس را منکر شدند. افزون‌براين، با وجود انکار نفس توسط فيزيکاليست‌ها و تلاش آن‌ها مبني بر تبيين رابطه مادي حالات ذهني و بدن، حتي نتوانستند تبيين مقبولي از رابطه مادي حالات ذهني و بدن ارائه دهند و در نتيجه، اين مسئله حل‌ناشده باقي ماند. اما ملاصدرا برابر اصول اساسي و بنيادين فلسفه‌اش - اصالت وجود و تشکيک وجود- توانست تبيين مقبولي از رابطه نفس و بدن ارائه دهد که برپايه آن، نفس و بدن دو مرتبه از يک وجود واحد هستند و بدن با حرکت جوهري توانسته به مرحله تجرد دست يابد.

ترجمه ماشینی: ژان لوک ماریون در این جدیدترین مطالعات مهم خود در مورد دکارت، مقالاتی را درباره موضوعات ایگو و خدا گرد هم می آورد که بیشتر آنها قبلاً به زبان انگلیسی در دسترس نبودند. این کتاب بیش از هر اثر دیگری از ماریون، پیوند عمیق بین دغدغه‌های پدیدارشناختی او و نوشته‌هایش درباره دکارت را نشان می‌دهد. رهایی خدا و خود از تنگناهای متافیزیک اصول اساسی کار الهیاتی و پدیدارشناختی ماریون است. این کتاب همان موضوعات را در فلسفه دکارت برجسته می کند. در قسمت اول (درباره ایگو)، ماریون به بررسی دگرگونی ایگوی دکارتی می پردازد و استدلال می کند که آن چنان که اغلب تصور می شد منفرد نیست، و نشان می دهد که چگونه نوشته های دکارت خود با گفت و گو تنظیم شده اند. او وضعیت «قاعده حقیقت» را در مدیتیشن ها توضیح می دهد، از یک سو نشان می دهد که چگونه استدلال دکارت دایره ای نیست، از سوی دیگر نشان می دهد که پاسکال چگونه به دکارت پاسخ می دهد و آن را تغییر می دهد. او همچنین وضعیت دوسوگرای مفهوم جوهر را در دکارت با بازگشت به ریشه های آن در فلسفه سوارز روشن می کند. در قسمت دوم (درباره خدا)، ماریون به تز مهم دکارتی در مورد خلق حقایق ابدی باز می گردد و آن را در چارچوب ادعاهای متفکران پیشین قرار می دهد و زوال آن را در فلسفه های پس از دکارت نشان می دهد. این مطالعه با ترسیم دقیق مفهوم causa sui و بررسی دقیق ایده خدا در اندیشه قرن هفدهم پایان می یابد.

ترجمه ماشینی: الف تا ض دکارت و فلسفه دکارتی شامل مدخل های بسیاری در نوشته ها، مفاهیم و یافته های دکارت است. از آنجایی که تاریخی است، مدخل های دیگری نیز در مورد کسانی که از او حمایت کردند، کسانی که از او انتقاد کردند، کسانی که او را تصحیح کردند و کسانی که با هم یکی از جنبش های اصلی فلسفه، یعنی دکارتیسم را تشکیل دادند، وجود دارد. نویسندگان برای درک بهتر این دوره، گاهشماری مختصری را ترسیم کردند و برای اینکه ببینند دکارت و دکارت چگونه در تصویر کلی قرار می گیرند، مقدمه و زندگی نامه ای نوشته اند. از آنجایی که نمی توان همه چیز را در یک جلد خلاصه کرد، کتابشناسی خوانندگان را به منابع متعدد دیگر در مورد موضوعات مورد علاقه هدایت می کند.

ترجمه ماشینی : دکارت و پیروان فیزیک مکانیکی جدید او در نتیجه واکنشی علیه فلسفه او بر این اساس که نمی تواند معجزه عشای ربانی را به اندازه کافی توضیح دهد، در معرض محکومیت قرار گرفتند. با این حال، دکارت قاطعانه معتقد بود که می‌تواند توضیحی درباره حضور واقعی مسیح در مراسم عشای ربانی ارائه دهد که نه تنها با فیزیک و متافیزیک او سازگار است، بلکه با ارتدکسی که کلیسا می‌خواهد نیز سازگار باشد. توضیح او از ابهام زبانی که شورای ترنت اتخاذ کرده بود سوء استفاده کرد، اما فلسفه ارسطویی را که به طور سنتی برای توضیح معجزه به آن تکیه می‌کرد، رد کرد. تبیین دکارت از استحاله، برای معاصران مکتبی او تحریک آمیز باقی ماند، نه به این دلیل که از نظر درونی ناسازگار بود، بلکه بیشتر به این دلیل که دکارت تلاش کرد کل فلسفه سنتی را براندازد. اعتماد دکارت به تبیین خود از آیین مقدس در نهایت تاریخ طولانی و پر دردسر این موضوع را از او پنهان کرد و او را به این باور رساند که می تواند با انتشار نظریه خود در مورد عشای ربانی، گروندگانی را به فلسفه خود جلب کند. در نتیجه این گشت و گذار در الهیات، فلسفه دکارت مورد انتقاد قرار گرفت و تا حدی محکوم شد زیرا نمی توانست توضیحی سنتی از مراسم عشای ربانی ارائه دهد.

مسئله ذهن ـ بدن یکی از مهم‌ترین مسائلی است که همواره در طول تاریخ فلسفه مورد توجه محققان قرار داشته است. اما این مسئله همواره به شکلی واحد نبوده و با تقریرات مختلفی همراه بوده است. هدف از این مقاله بررسی تطبیقی دو تقریر قابل توجه این مسئله؛ یعنی تقریر دکارت و تقریر شایع در فلسفة ذهن به روش تحلیلی ـ تطبیقی است. بدین‌جهت نخست توضیحی اجمالی از مسئله ذهن ـ بدن ارائه کرده و سپس به فلسفه دکارت پرداخته و شاخصه‌های تقریر وی را در حد توان به تصویر کشیده‌ایم. سپس به ارزیابی تقریر شایع از این مسئله در فلسفة ذهن پرداخته‌ایم و هم‌زمان تا حد امکان بعضی از تفاوت‌های شاخص میان روش فلسفی دکارت و فلاسفه تحلیلی را برجسته ساخته‌ایم. در آخر به بررسی تطبیقی دو رویکرد و دو تقریر مورد بحث پرداخته و ضمن توضیح تفاوت‌های موجود میان آن دو، به تأثیراتی که این تفاوت‌ها در نحوة پاسخ به مسئله ذهن ـ بدن می‌گذارند، اشاره کرده‌ایم.

ترجمه ماشینی: این سومین کتاب راهنمای Routledge است که من خریداری کرده‌ام، و همه آنها بسیار خوب بوده‌اند. هتفیلد مطالب زیادی درباره دکارت نوشته است و کارهای او را در درون و بیرون می داند. او همچنین پیش‌زمینه و زمینه‌ای را ارائه می‌کند که نشان می‌دهد دکارت چه کاری را انجام می‌داد، و آنچه در آن روزها مورد بحث بود که دستور کار او را هدایت می‌کرد. به طور خلاصه، او قصد داشت ارسطو را به نفع بهبود علم تجربی سرنگون کند، نه برای ایجاد نوعی شک و تردید که جهان را انکار می کند. مدیتیشن ها تلاشی است برای پاک کردن لوح اطلاعاتی که فکر می کنیم می دانیم و سپس در پایان مدیتیشن ششم، خواننده را با روشی کاملاً جدید از تفکر درباره جهان آموزش می دهیم. مدیتیشن ها روایتی هستند که قرار است به تدریج شما را در آن پروژه همراه کند، پروژه ای که برای دکارت مشکل و حتی خطرناک بود، زیرا ارسطو قدیس فکری کلیسا بود. اگر قبلاً یا مدت‌ها پیش مدیتیشن‌ها را نخوانده‌اید، توصیه می‌کنم ابتدا درمان هتفیلد با هر یک را بخوانید. اگر ابتدا دکارت را بخوانید، احتمالاً متوجه خواهید شد که هتفیلد آنقدر به درک شما افزوده است که به هر حال برای یک بار خواندن دوباره به عقب باز خواهید گشت. من هیچ گزارش کامل دیگری از مدیتیشن ها را نخوانده ام، اما نمی توانم تصور کنم که چگونه کسی می تواند کاری بهتر از هتفیلد در اینجا انجام دهد.

تاملات در فلسفه اولی در مقام اثری سرنوشت‌ساز و مهم در تاریخ فلسفه، همواره از منظرهای مختلفی موردتوجه مفسران و شارحان فلسفه دکارت بوده است. در این رساله می‌کوشیم این اثر را با تمرکز بر بازتعریف دکارت از عقل و معنابخشی تازه به آن و نیز اعتباربخشی به این معنا از «تأمل نخست» تا «تأمل ششم» از نظر بگذرانیم. برای این‌کار، در مقدمه، آراء و نظریات دکارت‌شناسان برجسته را در مورد تأملات بررسی می‌کنیم و پیشینه‌ای از افکار دکارت را درباره جایگاه عقل و اهمیت آن، چه در آثار دکارت و چه در زندگی او می‌آوریم. همچنین افکار موجود در زمانه دکارت را در ارتباط با مساله عقل و مباحث مربوط به آن به خصوص رویکرد ارسطوییان و مدرسیان بررسی خواهیم کرد. در فصل اول، مقدمات لازم در نظام فکری دکارت برای ورود به مباحث تأملات را مطرح می‌کنیم و به بحث روش و اهمیت آن چه در دوره دکارت و چه در نظام فلسفی او می‌پردازیم و به دنبال آن مباحث شهود و استنتاج، تحلیل و ترکیب، ماهیات بسیط و نورفطری یا نور عقل می‌آوریم و به اهمیت ریاضیات در اندیشه دکارت اشاره می‌کنیم. بقیه فصل‌های رساله مطابق با مباحث مطرح در تأملات انجام می‌شود. در فصل دوم، به بحث شک، اهمیت آن، مراحل شک در «تأمل نخست»، هدف از شک را می‌آوریم و نشان می‌دهیم هدف دکارت صرفا ردّ شکاکیت نیست و دکارت اعتبار عقل و اهمیت آن را از همان «تأمل نخست» می‌پذیرد. در فصل سوم اولین اصل یقینی دکارت یعنی کوگیتو را با تمرکز به دو جنبه عقل و اراده در آن بررسی می‌کنیم و اهمیت عقل را در گزاره کوگیتو نشان می‌دهیم. در همین فصل به اهمیت و جایگاه خداوند در نظام فلسفی دکارت و براهین اثبات وجود خدا می‌پردازیم و برهان وجودی و مساله دور دکارتی را نیز بررسی می‌کنیم و نشان می‌دهیم در نظام فکری دکارت، بحث خدا برای اعتباربخشی به عقل و رسیدن به معیار وضوح و تمایز و ادامه مسیر تأملات و بازسازی عالم خارجی اهمیت و جایگاه ویژه‌ای دارد. در فصل چهارم به رابطه عقل و اراده و مساله خطا از وجوه گوناگون می‌پردازیم و نشان می‌دهیم که اراده‌ای از نوع تازه در این‌جا در برابر اراده مطرح در «تأمل نخست» ظهور می‌کند که معنای تازه‌ای به عقل می‌بخشد و به جایگاه عقل و اراده در اخلاق مدنظر دکارت نیز اشاره می‌کنیم. در فصل پنجم، جایگاه عقل در اثبات عالم خارج و اعتبار بخشی حواس توسط عقل را دنبال می‌کنیم و نشان می‌دهیم عالمی که دکارت اثبات می‌کند عالمی است برخلاف عالم حس‌بنیاد مدرسیان به این معنا که عقل با اعتباربخشی به حس آن را از نو پی می‌افکند. در این فصل اهمیت و جایگاه عقل را در مساله نفس و بدن و تمایز آنها از یکدیگر مطرح می‌کنیم و به بحث عقل در کنار دو قوه احساس و تخیل نیز می‌پردازیم. در همه این فصل‌ها، دیدگاه و نظریات مفسران و شارحان فلسفه دکارت را در موضوع فصل‌ها تا حد امکان بررسی می‌کنیم و می-کوشیم موضع خود را با تکیه بر آثار دکارت بیاوریم که در نهایت، همه آن‌ها را در بخش نتیجه خواهیم آورد.

ترجمه ماشینی : در این تز استدلال می‌کنم که راه‌حل زمینه‌گرایانه برای شک‌گرایی در مورد شناخت جهان خارج از تحقق اهداف خود ناموفق است. در فصل اول، من بحث شکاکانه‌ای را که زمینه‌شناسان بر آن تمرکز می‌کنند، شناسایی می‌کنم و مشکل ناشی از آن استدلالی را که زمینه‌گرایان می‌خواهند حل کنند، توصیف می‌کنم. اشاره می‌کنم که اهداف راه‌حل زمینه‌گرایانه برای مسئله شک‌گرایانه عبارتند از (1) از بین بردن پارادوکس شهود ناشی از استدلال شک‌گرایانه که قبلاً شناسایی شد: ما شهودهایی برای مقدمات و در برابر نتیجه‌گیری آن استدلال (معتبر) داریم. و (2) این ادعا را توجیه کنید که نسبت به معیارهای معرفتی که در زمینه‌های روزمره عمل می‌کنند، مردم می‌توانند شناختی از جهان داشته باشند. در بخش 1 از فصل دوم، نظریه معنایی اسناد معرفتی را توضیح داده و مورد بحث قرار می‌دهم که در آن زمینه‌شناسان دو هدف را از راه‌حل خود برای مسئله شکاکانه دنبال می‌کنند. بر اساس آن نظریه معنایی، شرایط صدق اسناد دانش به حقایق مربوط به زمینه ای که اسناد در آن ایجاد می شوند، حساس هستند. در بخش 2 از فصل دوم توضیح می دهم که چگونه از این نظریه معنایی برای حل پارادوکس شکاک استفاده می شود. در فصل سوم استدلال می‌کنم که شواهدی برای این تفکر وجود دارد که در واقع، محتوای معنایی اسناد دانش به حقایق زمینه‌ای حساس است. من از این ایده در مقابل دو ایراد دفاع می کنم. اما پس از آن من استدلال می کنم که شیوه خاصی که زمینه سازان آن حساسیت زمینه را تفسیر می کنند، آنچه را که از آن انتظار داشتند، به آنها نمی دهد. منابع برای دستیابی به اهداف (1) و (2) راه حل آنها برای مشکل شک.