آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این کتاب تکنیک های جدیدی را در معرفت شناسی رسمی توسعه می دهد و آنها را در چالش شک گرایی دکارتی به کار می برد. این دو قالب ارزیابی معرفتی را معرفی می‌کند که باید مورد توجه معرفت‌شناسان و فیلسوفان علم باشد: قالب دو مؤلفه‌ای که یک گزاره را بر اساس ایمنی و آموزنده بودن آن ارزیابی می‌کند و قالب واگرایی نسبی که یک مدل احتمالی را ارزیابی می‌کند. بر اساس پیچیدگی و تناسب آن با داده ها. توموجی شوگنجی نشان می دهد که اولی از شک دکارتی حمایت می کند، اما دومی به ما اجازه می دهد که شک دکارتی را شکست دهیم. در طول مسیر، شوگنجی به تعدادی از موضوعات مرتبط در معرفت شناسی و فلسفه علم می پردازد، از جمله چرخش معرفتی، بسته بودن معرفتی، و شک استقرایی.

ترجمه ماشینی: سلیا ولف-دیوین در این اولین بررسی کتاب تئوری ادراک بصری دکارتی به بررسی مفاهیم فلسفی بسیاری از نظریه دکارت می پردازد و به این نتیجه می رسد که او در نهایت نتوانست یک نظریه کاملاً مکانیکی از ادراک بصری ارائه دهد. ولف-دیوین توسعه را دنبال می کند. اندیشه دکارت در مورد ادراک بصری در پس زمینه گذار از ارسطوگرایی به علم مکانیستی جدید - تغییر پارادایم علمی اصلی در قرن هفدهم رخ داد. او کار فیلسوف را برحسب پیشینه آن در اندیشه ارسطویی و مکتبی متأخر می‌داند نه اینکه از طریق آثار متأخر تجربه‌گرایان بریتانیایی و کانت به آن «عقب» نگاه کند. ولف دیوین با ایده‌های دکارت در مورد ادراک در قوانین شروع می‌کند و از طریق نوشته‌های علمی بعدی که در آن نظریه مکانیکی خود را درباره نور، رنگ و ادراک فضایی بصری توسعه می‌دهد، ادامه می‌دهد. او در طول بحث خود، هم تداوم دکارت با سنت ارسطویی و هم گسست از آن را نشان می دهد. ولف-دیوین با تمرکز بر مشکلاتی که از استفاده او از سه مدل مختلف برای توضیح رفتار نور و همچنین بر روی روش هایی که علم مدرن برخی از فرضیه های اصلی دکارت در مورد بینایی را تایید نکرده است. او نشان می دهد که تغییرات دکارت در چارچوب ارسطویی مجموعه جدیدی از مشکلات را در فلسفه ادراک ایجاد کرد. در حالی که جانشینان دکارت مانند Malebranche، Locke، Berkeley و Hume هسته نظریه بینایی او را پذیرفتند، آنها تلاش کردند تا وضعیت هستی شناختی رنگ ها را روشن کنند، تا آنچه را که به طور دقیق به حس بینایی «داده شده» است از آنچه که هست جدا کنند. نتیجه قضاوت‌های ذهن، و مقابله با شکاکیت «پرده ادراک» که در چارچوب ارسطویی غیرقابل تصور بود. از این رو، او هم پیشنهاد می کند که تغییرات در چارچوب مفهومی دکارت درست است و هم اینکه ممکن است بازگشت جزئی به برخی از ویژگی های سنت ارسطویی ضروری باشد.

ترجمه ماشینی : در این اثر کلاسیک، نویسنده پرفروش، هری فرانکفورت، تحلیل قانع‌کننده‌ای از این پرسش ارائه می‌کند که نه تنها در قلب تأملات دکارت نهفته است، بلکه دغدغه اصلی فلسفه مدرن را نیز تشکیل می‌دهد: بر چه اساسی عقل می‌تواند ادعا کند که توجیهی برای آن ارائه می‌کند. حقیقت باورهای ما؟ شیاطین، رویاپردازان و دیوانه ها گزارشی مبتکرانه از دفاع دکارت از عقل در برابر تردیدهای معروف خود مبنی بر اینکه او ممکن است دیوانه باشد، رویاپرداز باشد، یا بدتر از آن، فریب یک دیو شیطانی را ارائه می دهد تا به دروغ باور کند. خوانش استادانه و تخیلی فرانکفورت از آثار اصلی دکارت نه تنها در آزمون زمان ایستاده است. شخص خود دکارت را در حال تکان دادن سر به نشانه موافقت تصور می کند.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه دفاع از قرائتی از تئوری ادراک حسی دکارت است که در آن، در برابر تفسیری گسترده، ذهن یک گیرنده غیرفعال ورودی های محیط نیست، بلکه رمزگشای فعال اطلاعات عصبی است که به بازنمایی کمک می کند. محتوای ایده ها من این را «تز فعالیت ذهنی» می نامم و در تصویر کلی، آن را به عنوان یکی از پیامدهای فلسفی انقلاب علمی قرن هفدهم می شناسم. در ثنویت دکارت، ارائه نظریه ادراک حسی به معنای توصیف تأثیر متقابل بین جهان طبیعی، مغز و ذهن است. دکارت با توجه به درک مکانیکی و میکرو جسمانی خود از ماده، توصیفات فیزیولوژیکی مفصلی از تعامل بین اشیاء خارجی و مغز ایجاد کرد. او آن را به عنوان یک رابطه ایزومورفیک در نظر گرفت که در آن ویژگی های اشیاء از طریق اعصاب به مغز به عنوان الگوهایی با ویژگی های هندسی کاهش یافته منتقل می شود. این فرآیند اغلب به‌عنوان اوج‌گیری خوانده می‌شود که ذهن به طور منفعلانه تحت تأثیر یک هم‌شکل جسمانی قرار می‌گیرد. آموزه دکارت در مرحله ذهنی خود گریزان می شود، اما به نظر من خوانش انفعالی ناکافی می ماند. من برای تز فعالیت ذهنی از طریق چهار ادعا استدلال می کنم. اول، من این دیدگاه شناخته شده را تایید می کنم که دکارت نگران نسخه ای از مشکل ذهن و بدن است که معادل مشکل تعامل جوهر نیست. این بیشتر مشکل عدم شباهت بین بازنمایی های ذهنی و تبیین های مکانیکی است. سؤال این است که چگونه ویژگی کیفی تجارب حسی می تواند از مفاهیم کمی علم فیزیکی ناشی شود. به عنوان راهی برای تأکید بر وزنی که مسئله عدم تشابه برای تصمیمات فلسفی دکارت دارد، نشان می‌دهم که تمایز متافیزیکی جالبی بین انواع علل در مورد تعامل مغز و ذهن ایجاد می‌کند. دوم، من از این موضع دفاع می‌کنم که، علی‌رغم اینکه دکارت آموزه‌ای کاملاً بدون ابهام ندارد، معرفی نشانه‌های طبیعی توسط دکارت نزدیک‌ترین چیزی است که او به صورت‌بندی یک نظریه کامل از ادراک حسی داشت. توسل به نشانه های طبیعی معمولاً در ادبیات استعاری تلقی می شود. من استدلال می‌کنم که برعکس، بازسازی یک داستان علی برای تعامل مغز و ذهن در امتداد خطوط یک مدل معنایی مبتنی بر شناسایی دکارت از رویدادهای عصبی با نشانه‌های طبیعی امکان‌پذیر است. یک مدل علّی- معنایی به عنوان یک قرائت خیرخواهانه و قابل قبول ظاهر می شود که ذهن را به عنوان یک مفسر فعال آشکار می کند. سوم، با توجه به تز فعالیت ذهنی، من توسل دیرهنگام دکارت به ذاتی بودن همه ایده ها (به ویژه در نظرات در مورد یک صفحه گسترده معین) را به عنوان راهبردی برای توضیح نوعی محتوای بازنمایی مورد نیاز برای ایده های حسی خواندم که در عین حال تولید شده توسط ذهن، با ایده های ذاتی پارادایمیک او متفاوت است. من به دکارت کمک می کنم تا ببیند چگونه مقوله فطری بودن فعالیت ذهنی را در یک نظریه علی-معنایی به تصویر می کشد. چهارم، در جریان این استدلال و برای حمایت بیشتر، به نقش تمایز بین کیفیات اولیه و ثانویه در نظریه دکارت می پردازم. من به اعتراضی فراگیر می پردازم که ناشی از ارتباط ادعایی او از ادراک کیفیات اولیه با عقل است. هدف این تفسیر، با ارزیابی مجدد دیدگاه‌های دکارت در مورد فعالیت ذهنی، توصیفی شفاف از ادراک حسی است که فراتر از عقل‌گرایی سفت و سختی است که اغلب به او نسبت داده می‌شود.