آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

مسئله این پایان‌نامه، مقایسه دیدگاه دو فیلسوف درباره رابطه نفس و بدن است. رابطه نفس و بدن از مسائل مهم فلسفه است که همواره فیلسوفان مختلف را به خود مشغول کرده است. انکار هر گونه رابطه علّی معلولی حقیقی از سوی ابن سینا، ضرورت وجود رابطه ذاتی بین نفس و بدن از سوی ملاصدرا، دوگانه‌انگاری جوهری، رفتارگرایی، این‌همانی ذهن و مغز، وکارکردگرایی از جمله نظریات مهم درباره مسئله ذهن-بدن هستند. مدرس زنوزی و رنه دکارت، به دو سنت فکری متفاوت و به دو جغرافیا و دو فرهنگ متفاوت تعلق دارند. نظریات آنها در عین مشابهت‌های ظاهری، دارای تفاوت‌های بنیادی است. مدرس زنوزی رابطه نفس و بدن را، ترکیب اتحادی می‌داند. ترکیب اتحادی یک ترکیب حقیقی است که در نتیجه آن یک نوع متحصل و مستقل (انسان) ایجاد می‌شود. از نظر مدرس زنوزی، رابطه نفس و بدن یک رابطه دوطرفه است، نفسْ علت ایجابی برای بدن، و بدنْ علت اعدادی برای نفس است. برخی از اصول حکمت متعالیه از قبیل اصالت وجود، تشکیک وجود، حرکت جوهری و ... مبادی نظر مدرس زنوزی درباره رابطه نفس و بدن را شکل می‌دهند. رنه دکارت معتقد به نظریه دوگانه‌انگاری جوهری تعاملی است. در این دیدگاه نفس و بدن در عین تمایز جوهری، با یکدیگر تعامل علّی دارند. دکارت در نهایت برای پاسخ دادن به پرسش از چگونگی ارتباط نفس و بدن با یکدیگر، ادعا کرد که اتحاد نفس و بدن اولی وغیرقابل تبیین است. از اشکالات مهم بر نظریه دکارت، غیرمنسجم بودن آن است. چنین به نظر می‌رسد که مبانی متافیزیکی دکارت به او اجازه دفاع قوی از نظریه‌اش را نمی‌دهد، در حالی که مبانی متافیزیکی مدرس زنوزی سبب شده است تا بتواند نظریه‌ای منسجم ارائه بکند.

تاملات در فلسفه اولی در مقام اثری سرنوشت‌ساز و مهم در تاریخ فلسفه، همواره از منظرهای مختلفی موردتوجه مفسران و شارحان فلسفه دکارت بوده است. در این رساله می‌کوشیم این اثر را با تمرکز بر بازتعریف دکارت از عقل و معنابخشی تازه به آن و نیز اعتباربخشی به این معنا از «تأمل نخست» تا «تأمل ششم» از نظر بگذرانیم. برای این‌کار، در مقدمه، آراء و نظریات دکارت‌شناسان برجسته را در مورد تأملات بررسی می‌کنیم و پیشینه‌ای از افکار دکارت را درباره جایگاه عقل و اهمیت آن، چه در آثار دکارت و چه در زندگی او می‌آوریم. همچنین افکار موجود در زمانه دکارت را در ارتباط با مساله عقل و مباحث مربوط به آن به خصوص رویکرد ارسطوییان و مدرسیان بررسی خواهیم کرد. در فصل اول، مقدمات لازم در نظام فکری دکارت برای ورود به مباحث تأملات را مطرح می‌کنیم و به بحث روش و اهمیت آن چه در دوره دکارت و چه در نظام فلسفی او می‌پردازیم و به دنبال آن مباحث شهود و استنتاج، تحلیل و ترکیب، ماهیات بسیط و نورفطری یا نور عقل می‌آوریم و به اهمیت ریاضیات در اندیشه دکارت اشاره می‌کنیم. بقیه فصل‌های رساله مطابق با مباحث مطرح در تأملات انجام می‌شود. در فصل دوم، به بحث شک، اهمیت آن، مراحل شک در «تأمل نخست»، هدف از شک را می‌آوریم و نشان می‌دهیم هدف دکارت صرفا ردّ شکاکیت نیست و دکارت اعتبار عقل و اهمیت آن را از همان «تأمل نخست» می‌پذیرد. در فصل سوم اولین اصل یقینی دکارت یعنی کوگیتو را با تمرکز به دو جنبه عقل و اراده در آن بررسی می‌کنیم و اهمیت عقل را در گزاره کوگیتو نشان می‌دهیم. در همین فصل به اهمیت و جایگاه خداوند در نظام فلسفی دکارت و براهین اثبات وجود خدا می‌پردازیم و برهان وجودی و مساله دور دکارتی را نیز بررسی می‌کنیم و نشان می‌دهیم در نظام فکری دکارت، بحث خدا برای اعتباربخشی به عقل و رسیدن به معیار وضوح و تمایز و ادامه مسیر تأملات و بازسازی عالم خارجی اهمیت و جایگاه ویژه‌ای دارد. در فصل چهارم به رابطه عقل و اراده و مساله خطا از وجوه گوناگون می‌پردازیم و نشان می‌دهیم که اراده‌ای از نوع تازه در این‌جا در برابر اراده مطرح در «تأمل نخست» ظهور می‌کند که معنای تازه‌ای به عقل می‌بخشد و به جایگاه عقل و اراده در اخلاق مدنظر دکارت نیز اشاره می‌کنیم. در فصل پنجم، جایگاه عقل در اثبات عالم خارج و اعتبار بخشی حواس توسط عقل را دنبال می‌کنیم و نشان می‌دهیم عالمی که دکارت اثبات می‌کند عالمی است برخلاف عالم حس‌بنیاد مدرسیان به این معنا که عقل با اعتباربخشی به حس آن را از نو پی می‌افکند. در این فصل اهمیت و جایگاه عقل را در مساله نفس و بدن و تمایز آنها از یکدیگر مطرح می‌کنیم و به بحث عقل در کنار دو قوه احساس و تخیل نیز می‌پردازیم. در همه این فصل‌ها، دیدگاه و نظریات مفسران و شارحان فلسفه دکارت را در موضوع فصل‌ها تا حد امکان بررسی می‌کنیم و می-کوشیم موضع خود را با تکیه بر آثار دکارت بیاوریم که در نهایت، همه آن‌ها را در بخش نتیجه خواهیم آورد.

ترجمه ماشینی: آیا دکارت متعلق به متافیزیک است؟ وقتی می گوییم «متافیزیک» یعنی چه؟ این پرسش‌ها نقطه عزیمت مطالعه پیشگامانه ژان لوک ماریون درباره تفکر دکارتی را تشکیل می‌دهند. تحلیل‌های دکارت از ایگو و تصور او از خدا نشان می‌دهد که اگر دکارت کامل‌ترین نمونه متافیزیک را نشان می‌دهد، کمتر از حدود آن تجاوز نمی‌کند. ماریون که به عنوان فیلسوف و مورخ فلسفه می نویسد، از مفهوم متافیزیک هایدگر برای تفسیر پیکره دکارتی استفاده می کند - تفسیری که به طرز عجیبی از تاریخ فلسفه خود هایدگر حذف شده است. این تفسیر مفهوم هایدگری متافیزیک را پیچیده و عمیق تر می کند، مفهومی که بر فلسفه قرن بیستم مسلط بوده است. بررسی اسلاف دکارت (ارسطو، آگوستین، آکویناس و سوارز) و جانشینان او (لایب نیتس، اسپینوزا و هگل) معنای انقلاب دکارتی را در فلسفه روشن می کند. این اثر که توسط جفری کوسکی ترجمه شده است، برای مورخان فلسفه، دانشجویان دین و هر کسی که به تبارشناسی اندیشه معاصر و تضادهای آن علاقه دارد، جذاب خواهد بود.

دکارت در فرایند واکاوی معرفت‌شناختی خود، که به شک دستوری شهرت دارد، نوعی از انضباط رفتاری را با وصفِ موقت برگزیده است. در این توصیه‌نامه‌ی اخلاقی، بدون حاجت به مبنای فلسفی پیشین و فارغ از مضمون اعتقاد و میزان انسجام یا استحکام آن، زیستن بر مبنای اصولی مفید، مشترک و نسبتاً ساده ترویج می‌شود. پرسش این‌جاست که میان این تفسیرِ حداقلی از اخلاق- که با تمهیدی آسان به تصدیق ضرورتِ اخلاق و کشف مصادیقِ عمده‌ی آن روی می‌آورد- با اخلاق موسوم به پست‌‌مدرن- که در شرایط تاریخی متأخر از تجربه‌های دکارتی و با نگاهی سخت‌گیرانه به امکان و ارزش اخلاق می‌نگرد- چه رابطه‌ای قابل تصور است؟ در مقام پاسخ و بر مدار خوانشِ بینامتنی از روابط چندلایه و متداخل میان دو راهبرد موقت(دکارتی) و پست‌مدرن(نیچه‌ای- فوکویی) نسبت به اخلاق، این نتیجه حاصل می‌شود که: راهبرد رفتاری موقتِ دکارت تبصره‌ای بر حضور اخلاق در اندیشه‌ی پست‌مدرن و رکنِ دوام این گفتمان است.

ترجمه ماشینی: ژان لوک ماریون در این جدیدترین مطالعات مهم خود در مورد دکارت، مقالاتی را درباره موضوعات ایگو و خدا گرد هم می آورد که بیشتر آنها قبلاً به زبان انگلیسی در دسترس نبودند. این کتاب بیش از هر اثر دیگری از ماریون، پیوند عمیق بین دغدغه‌های پدیدارشناختی او و نوشته‌هایش درباره دکارت را نشان می‌دهد. رهایی خدا و خود از تنگناهای متافیزیک اصول اساسی کار الهیاتی و پدیدارشناختی ماریون است. این کتاب همان موضوعات را در فلسفه دکارت برجسته می کند. در قسمت اول (درباره ایگو)، ماریون به بررسی دگرگونی ایگوی دکارتی می پردازد و استدلال می کند که آن چنان که اغلب تصور می شد منفرد نیست، و نشان می دهد که چگونه نوشته های دکارت خود با گفت و گو تنظیم شده اند. او وضعیت «قاعده حقیقت» را در مدیتیشن ها توضیح می دهد، از یک سو نشان می دهد که چگونه استدلال دکارت دایره ای نیست، از سوی دیگر نشان می دهد که پاسکال چگونه به دکارت پاسخ می دهد و آن را تغییر می دهد. او همچنین وضعیت دوسوگرای مفهوم جوهر را در دکارت با بازگشت به ریشه های آن در فلسفه سوارز روشن می کند. در قسمت دوم (درباره خدا)، ماریون به تز مهم دکارتی در مورد خلق حقایق ابدی باز می گردد و آن را در چارچوب ادعاهای متفکران پیشین قرار می دهد و زوال آن را در فلسفه های پس از دکارت نشان می دهد. این مطالعه با ترسیم دقیق مفهوم causa sui و بررسی دقیق ایده خدا در اندیشه قرن هفدهم پایان می یابد.

ترجمه ماشینی: این سومین کتاب راهنمای Routledge است که من خریداری کرده‌ام، و همه آنها بسیار خوب بوده‌اند. هتفیلد مطالب زیادی درباره دکارت نوشته است و کارهای او را در درون و بیرون می داند. او همچنین پیش‌زمینه و زمینه‌ای را ارائه می‌کند که نشان می‌دهد دکارت چه کاری را انجام می‌داد، و آنچه در آن روزها مورد بحث بود که دستور کار او را هدایت می‌کرد. به طور خلاصه، او قصد داشت ارسطو را به نفع بهبود علم تجربی سرنگون کند، نه برای ایجاد نوعی شک و تردید که جهان را انکار می کند. مدیتیشن ها تلاشی است برای پاک کردن لوح اطلاعاتی که فکر می کنیم می دانیم و سپس در پایان مدیتیشن ششم، خواننده را با روشی کاملاً جدید از تفکر درباره جهان آموزش می دهیم. مدیتیشن ها روایتی هستند که قرار است به تدریج شما را در آن پروژه همراه کند، پروژه ای که برای دکارت مشکل و حتی خطرناک بود، زیرا ارسطو قدیس فکری کلیسا بود. اگر قبلاً یا مدت‌ها پیش مدیتیشن‌ها را نخوانده‌اید، توصیه می‌کنم ابتدا درمان هتفیلد با هر یک را بخوانید. اگر ابتدا دکارت را بخوانید، احتمالاً متوجه خواهید شد که هتفیلد آنقدر به درک شما افزوده است که به هر حال برای یک بار خواندن دوباره به عقب باز خواهید گشت. من هیچ گزارش کامل دیگری از مدیتیشن ها را نخوانده ام، اما نمی توانم تصور کنم که چگونه کسی می تواند کاری بهتر از هتفیلد در اینجا انجام دهد.

ترجمه ماشینی: الف تا ض دکارت و فلسفه دکارتی شامل مدخل های بسیاری در نوشته ها، مفاهیم و یافته های دکارت است. از آنجایی که تاریخی است، مدخل های دیگری نیز در مورد کسانی که از او حمایت کردند، کسانی که از او انتقاد کردند، کسانی که او را تصحیح کردند و کسانی که با هم یکی از جنبش های اصلی فلسفه، یعنی دکارتیسم را تشکیل دادند، وجود دارد. نویسندگان برای درک بهتر این دوره، گاهشماری مختصری را ترسیم کردند و برای اینکه ببینند دکارت و دکارت چگونه در تصویر کلی قرار می گیرند، مقدمه و زندگی نامه ای نوشته اند. از آنجایی که نمی توان همه چیز را در یک جلد خلاصه کرد، کتابشناسی خوانندگان را به منابع متعدد دیگر در مورد موضوعات مورد علاقه هدایت می کند.

ترجمه ماشینی: موضوع مشترکی در میان تردیدهای رادیکال دکارت در مراقبه اول، بحث مدیتیشن چهارم او درباره خطا، و آشتی پرهیزگارانه او از مشیت و آزادی جریان دارد: هر یک شامل تضاد دیدگاه‌ها است - به نظر می‌رسد که اندیشیدن به خدا نتایجی کاملاً متضاد با نتایجی را که هنگام تفکر به آن می‌رسیم مجبور می‌کند. فقط از خودمون دکارت می ترسد که شکاک بتواند از این تضاد دیدگاه ها سوء استفاده کند تا استدلال کند که عقل قابل اعتماد نیست زیرا خود متناقض است. برای رد شکاک و اثبات قوام عقل، برای دکارت کافی نیست که (در مراقبه سوم) نشان دهد که خالق ما کامل است. او همچنین باید (در مورد چهارم) نشان دهد که خطاهای ما نمی تواند نقص خدا را ثابت کند. برای این کار، دکارت این ایده را مطرح می کند که ما آزادانه در اشتباه هستیم. با این حال، چشم اندازها در ابتدا برای این تئودیسه اختیاری مبهم به نظر می رسد، زیرا به نظر می رسد دکارت فاقد هرگونه درک منسجم یا منسجمی از آزادی انسان است. راگلاند در یک تحلیل بسیار عمیق که چهار فصل را در بر می گیرد، استدلال می کند که علیرغم ظاهر اولیه، دکارت پیوسته درک منسجمی از آزادی انسان ارائه می دهد: برای دکارت، آزادی اساساً توانایی انجام کار درست است. از آنجایی که ما اغلب اشتباه می کنیم، بنابراین انسان های واقعی باید بتوانند در غیر این صورت انجام دهند - اعمال ما نمی تواند توسط خدا یا روانشناسی ما به طور علّی تعیین شود. اما آزادی در اصل با جبر سازگار است: در حالی که ما را آزاد می گذارد، خدا می تواند ما را تعیین کند که همیشه کار خوب انجام دهیم (یا حقیقت را باور کنیم). اگرچه این مفهوم از آزادی هم سازگار و هم با اهداف دکارت سازگار است، اما وقتی او می‌کوشد آن را با مشیت الهی آشتی دهد، استراتژی دکارت با شکست مواجه می‌شود و با آموزه بدنام او که خدا حقایق ابدی را آفریده است، مخالفت می‌کند.