آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

سابقه ارائه الگوهای جدید از عقلانیت از سوی متفکران مسلمان، به بیش از صد سال پیش برمی‌گردد و هدف از آن بازگرداندان توانایی‌های لازم به جامعه اسلامی برای جبران عقب‌ماندگی‌ها و ناکامی‌های گذشته و نیز پیشرفت و خلاقیت در عرصه‌های علمی، فرهنگی، فناوری، اجتماعی و... بوده است. یکی از این نظریه‌پردازان محمد عابد الجابری متفکر مراکشی است که اگر برجسته‌ترین آن‌ها نباشد، به حتم یکی از آنها است. با توجه به این که عقل و عقلانیت در این الگوها اولا به معنایی مدرن و کاملا متفاوت از معنای متعارف آن درگذشته می‌باشد و ثانیا به عنوان ابزاری جهت حل بحران‌های معاصر و پیشرفت در نظر گرفته شده است، ضروری می‌نماید که چنین مباحثی در حوزه مطالعات اسلامی مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد. در نوشتار حاضر دیدگاه‌های جابری در عرصه علل عقب ماندگی جوامع عرب مطرح شده، نقد و تحلیل می‌شود.

این مقاله د ارتباط با زندگینامه کوتاهی از شیخ مفید می باشد. در ادامه به برخی از آثار ایشان پرداخته اند که در علم حدیث، فقه، کلام، عقائد و اخلاق اسلامی تبحر داشتند.

در بین کتب رجال، فهرست اسماء مصنفی الشیعه نجاشی و فهرست شیخ طوسی از اهمیت و کاربرد بیشتری برخوردار است و مقایسه این دو کتاب به خوبی نشان دهنده اختلاف روش مؤلفان آن از نظر ارائه اطلاعات رجالی و پرداختن به جرج و تعدیل راویان است. فهرست شیخ طوسی به تصحیح، الویس اسپرنگر آینه تمام نمایی از اختلاف دو دانشمند در مسائل رجالی است. با توجه به آنکه نجاشی و شیخ طوسی هر دو در بغداد زندگی کرده و از زمینه تحصیلی و مطالعاتی یکسانی برخوردار بوده اند، اختلاف این دو دانشمند – در زمینه دیدگاه های رجالی – موضوعی است که از دیرباز توجه کاوشگران مسائل رجالی را به خود جلب کرده است. این مقاله کوشی است در جهت مقایسه دیدگاه های رجالی این دو دانشمند و تجزیه و تحلیلی بر ریشه های اختلاف آن دو.

حضور دولت آل‌بویه و نقش برجسته‌ی آن در موقعیت سیاسی بغداد، از فشارهای وارده بر شیعیان کاست و زمینه را برای فعالیت آنان فراهم نمود. شیعیان با استفاده از این آزادی سیاسی، به نشر عقاید و آموزه‌‌های خویش پرداخته و به تدوین، تنظیم و تبویب آن‌ها همت گماشتند. در این دوره، از سوی مخالفان، ایرادها و اشکالاتی به مهم‌ترین اعتقادات شیعی وارد می‌شد که برخی از متکلمان و عالمان شیعی، همچون شیخ مفید و شیخ صدوق در آثار متعددی به دفاع از تشیع پرداختند. این دو عالم مانند بسیاری دیگر از دانشمندان شیعی، با مباحثه و مجادله‌ی کلامی با دانشمندان دیگر فرق، به تثبیت و تحکیم بسیاری از اصول و عقاید شیعی پرداختند. از جمله آثار این دو عالم، الارشاد فی‌المعرفه الی‌العباد و عیون اخبارالرضاست. شیخ مفید و شیخ صدوق برای دفاع از تشیع از اخبار و گزاره‌های تاریخی بهره-های فراوانی بردند، به طوری‌که این دو کتاب، بیش‌تر به عنوان آثاری تاریخی جلوه‌گر شدند. استفاده از گزاره‌های تاریخی در اثبات مسائل کلامی؛ همچون نصّ امامت، علم امام، عصمت امام، معجزات امام، و غیره همان پیوند میان کلام، حدیث با تاریخ است که در عیون اخبارالرضا و الارشاد دیده می‌شود. هر چند شیخ صدوق و شیخ مفید در مقام استاد و شاگردی بودند اما به دلیل تعلق به دو مکتب متفاوت قم و بغداد، در برخی دیدگاه‌های کلامی و تاریخی اختلاف هایی داشتند. در این پژوهش تلاش شده است با تکیه بر دو کتاب الارشاد و عیون اخبارالرضا و همچنین منابع کلامی، حدیثی و تاریخی، به بررسی تطبیقی آرای تاریخی شیخ مفید و شیخ صدوق در دو اثر الارشاد و عیون اخبارالرضا پرداخته شود. بر اساس مطالعات انجام شده و یافته‌های به دست آمده، شیخ مفید و شیخ صدوق نه به عنوان تاریخ‌نگار، بلکه به مثابه‌ی دو متکلم، جهت اثبات اصول عقاید شیعی، از گزاره‌های تاریخی بهره‌های فراوانی برده‌اند. در این پژوهش مواردی همچون بحث امامت، عصمت، علم غیب، شهادت امامان و غیره به عنوان وجوه اشتراک و افتراق دیدگاه‌های تاریخی این دو عالم مورد توجه قرار گرفته است. هر چند شیخ مفید برخلاف استادش، بیش‌تر بر عقل و دلایل کلامی تأکید داشت اما در نهایت این دو عالم نقش بسیاری در دفاع از حقانیت تشیع و اثبات آن بر عهده داشتند. واژگان کلیدی: شیخ صدوق، شیخ مفید، عیون اخبارالرضا، الارشاد، تاریخ‌نگاری شیعه، کلام شیعه

‫نوشتار حاضر به مقايسه ديدگاه‌هاي علامه حلي، شيخ مفيد و ابن تيميه درباره عصمت ائمه( پرداخته، ادله عقلي و نقلي شيخ مفيد و علامه حلّي در مقوله اثبات و دليل هاي ابن تيميه در انکار عصمت ائمه و شبهه هاي وي را در اين زمينه ارائه مي‌کند. نويسنده در قالب چهار فصل اختلاف نظريات اين سه تن را که ناشي از اختلاف آنان در مباني کلامي است، مطرح کرده و نوع نگرش آن ها را به مقوله امامت و ويژگي‌هاي امام بررسي کرده است. در فصل اول نخست به تشريح مفهوم واژگان کليدي پژوهش، مانند معناي عصمت و امام در لغت و اصطلاح، معناي آن نزد علامه حلي، شيخ مفيد و ابن تيميه، معناي جبر، اختيار، موهبت و اکتساب پرداخته شده، سپس با بررسي حيات فکري، سياسي و اجتماعي شيخ مفيد و علامه حلي، و مروري بر حيات سياسي، اجتماعي و فرهنگي ابن تيميه و جايگاه امامت در مذهب شيعه و اهل سنت صورت مي‌پردازد. نگارنده آن گاه جايگاه امامت از منظر شيخ مفيد، علامه حلي و ابن تيميه را با يکديگر مقايسه کرده و در فصل دوم تلقي و برداشت هر يک از آن ها از مفهوم عصمت، واژگان معادل عصمت، تفاوت عصمت و عدالت، و دروني يا بيروني بودن عصمت را تبيين مي‌سازد. او در فصل سوم به ادله عقلي و نقلي عصمت در آموزه‌هاي اسلامي و ضرورت وجود آن در پيامبران الهي و ائمه معصوم( اشاره کرده و با توجه به نوع نگرش ابن تيميه به نظام سياسي اسلام، ديدگاه‌هاي وي درباره انکار عصمت امامان و حتي پيامبران الهي را نيز منعکس مي‌کند. نويسنده در ادامه به ادله قرآني و روايي عصمت اهل بيت( با استناد به آيه تطهير، حديث ثقلين و حديث سفينه پرداخته و به اثبات عصمت امامان شيعه مي‌پردازد. در فصل چهارم مهم ترين شبهه هاي ابن تيميه و ساير مخالفان عصمت ائمه( نقل و سپس نقد گرديده است. اين شبهه ها در زمينه ناسازگاري عصمت با اختيار و پديدآوردن شبهه جبر، اکتسابي يا موهبتي بودن عصمت، مکانيزم عصمت، منافات داشتن عصمت با استغفار ائمه از سوي ابن تيميه وارد شده و جواب علامه حلي و شيخ مفيد به اين قبيل ايرادها بر اساس ادله قرآني و نقلي، بيان مي‌گردد.

بیشتر آثار مهدوی که شیعیان امامیه نوشتهاند، به اثبات کلامی و نقل روایات درباره امام دوازدهم میپردازد. در این میان کتاب الارشاد شیخ مفید که درباره زندگانی دوازده امام است، با رویکردی تاریخی _کلامی به این موضوع پرداخته و بخش آخر آن به تاریخ امام دوازدهم اختصاص دارد. با توجه به اهمیت این کتاب و جایگاه نویسنده آن شیخ مفید، لازم است منابعی که در این کتاب بهره برده شده است شناسایی شود تا اتقان یا ضعف اخبار و روایات آن کتاب روشن گردد. مقاله حاضر با بررسی اخبار و روایات این کتاب در بخش زندگانی امام عصر، تلاش میکند به مصادر آن دست پیدا کند. بدین منظور برخی از روایات الارشاد با آثاری که پیش از آن نوشته شده و اکنون در دست است، مقایسه شد. نتیجهای که مقاله بدان دست یافته، آن است که به رغم مشخص بودن دستهای از مصادر این کتاب، گروهی از منابع آن ناشناختهاند.

إيمان أبي طالب اثر سيد شمس الدين، فخار بن معدّ موسوى از علماى قرن ششم و هفتم هجرى است. همچنان كه از نامش پيداست در اثبات ايمان ابو طالب، پدر بزرگوار حضرت على( ع) تاليف شده است. البته نام اصلى كتاب« الحجة على الذاهب إلى تكفير أبي طالب» است. شيخ آقا بزرگ تهرانى نام« حجة الذاهب إلى إيمان أبي طالب» و« الرد على الذاهب إلى كفر أبي طالب» را نيز براى كتاب آورده است. در نتيجه« إيمان أبي طالب» نام اصلى كتاب نيست و اين نام را« سيد محمد بحر العلوم» كه كار تحقيق كتاب را به عهده داشته براى كتاب انتخاب كرده تا بنا بر آنچه در مقدمه آمده، نام كتاب كوتاه و زيبا باشد و در اولين نظر بيننده را جلب نمايد. گزارش محتوا مولف استدلالهاى متقن و قوى در طول كتاب طورى ايمان ابوطالب را اثبات كرده كه جاى هيچ شك و شبهه‏اى باقى نماند و نه تنها اجماع مسلّم علماى شيعه را بر اين مطلب اثبات مى‏كند، بلكه بسيارى از اهل سنت را هم كه قائل به اين مطلب بوده‏اند به عنوان مؤيد شيعه ذكر مى‏نمايد. كتاب داراى يك مقدمه و ده فصل و يك خاتمه است: 1 مقدمه: شامل بيان انگيزه تأليف كتاب و مقام اجداد پيامبر و ابو طالب است. 2- فصل‏هاى كتاب: فصل اول: در معناى ايمان و اثبات ايمان ابو طالب از راههاى مختلف. فصل دوم: ادله قائلين به كفر ابو طالب از جمله آيه«إنك لا تهدي من أحببت»و جواب از آنها. فصل سوم: اثبات محبت پيامبر نسبت به ابو طالب كه با توجه به حرمت دوستى كفار ايمان ابو طالب را اثبات مى‏كند. فصل چهارم: كلمات و اشعار ابو طالب كه دلالت بر ايمان او مى‏كند. فصل پنجم: جريان مفقود شدن پيامبر و على عليهما السلام و امر ابو طالب به فرزندش جعفر بر نماز با آنان. فصل ششم: وفات ابو طالب و امر پيامبر به غسل و دفن او. فصل هفتم: مهربانى‏هاى ابو طالب نسبت به پيامبر صلى الله عليه وآله و اشعار دال بر اسلام او. فصل هشتم: قصيده معروفى از ابو طالب و چند واقعه تاريخى كه ايمان ابو طالب را اثبات مى‏كند. فصل نهم: وصيتهاى ابوطالب به اطرافيان براى حمايت از پيامبر صلى الله عليه و آله و انگيزه‏هاى سياسى ايجاد ترديد در ايمان ابو طالب. فصل دهم: دليل كتمان اسلام ابوطالب از سوى خودش و تشبيه ابوطالب به اصحاب كهف و مؤمن آل فرعون كه ايمانشان را مخفى مى‏كردند. 3- خاتمه كتاب: مصنف در خاتمه تأكيد مى‏كند آنچه آورده قطره‏اى از دريا بوده و درخواست اجر و ثواب از خداوند تا همه اعمالش را لوجه الله قرار دهد. وضعيت كتاب‏ تحقيق كتاب در چاپ حاضر به عهده سيد محمد بحر العلوم بوده كه با زحمتى فراوان براى راويان و علمايى كه در متن آمده‏اند شرح حال تهيه نموده، كه چند صد ترجمه كوتاه و بلند جمع آورى شده است. احاديث و آيات را نيز از مصادر استخراج نموده و آدرس داده است. فهرستهايى هم در پايان كتاب آمده از جمله: فهرست مطالب، فهرست ترجمه افرادى كه در پاورقى آمده‏اند، فهرست اعلام و فهرست منابع تحقيق. نسخه‏هاى كتاب‏ 1- نسخه‏اى كه در اختيار استاد سيد صادق كمونه بوده و مربوط به قرن 8 يا 9 هجرى است. 2- نسخه‏اى در كتابخانه شيخ محمد حسين آل كاشف الغطاء به تاريخ 1344 هجرى.